Spelen met ander kind, liever niet (en hoe zit 't met verantwoordelijkheden?)
Ik heb al even gezocht op een vergelijkbaar topic, niet echt iets gevonden.
Inzake spelen met andere kinderen: dit is uiteraard prima, geen bezwaren!>
Maar wat als je een kind over de vloer hebt gehad waarvan je denkt "laat maar, dit was absoluut eenmalig!"
Hoe ga je op tactische wijze (niet mijn sterkste punt) voorkomen dat het betreffende kind nog eens over de vloer komt? Of moet je het betreffende kind wél over de vloer laten komen en e.e.a. maar accepteren?
Feit is dat het betreffende kind vanochtend alweer tegen dochter zei "wil je vandaag spelen" en de nekharen gingen bij mij alweer recht omhoog staan.
De vorige keer (1e keer) was 't net een orkaan, deed alsof ze thuis was, alle kasten opengtrokken etc. Echt een zootje en dat hoeft van mij écht niet nog een keer...maar hoe kom je (het liefst) van zo'n kind af?
Daarnaast nog een stukje verantwoordelijkheid, wat doe je daar mee?
Ik loop vrijwel altijd met dochterlief naar school, ca. 2 km en daar komen we wel wat kruispunten e.d. tegen. Niet verkeerd, ze moet toch leren om met verkeer om te gaan.
Maar het kind (4.5 jaar) uit bovenstaand betoog liep vorige week ook met ons mee, prima.
Maar ook onderweg was het kind losgeslagen.
Van het voetpad ineens, al rennend, over het fietspad naar de berm lopen, totaal niet uitkijken bij kruisingen (ook in nabijheid van kruispunten rennen) etc. Alsof ze alleen op de wereld was. Ik stond er werkelijk versteld van!
Nu ben ik er wel achter dat ze altijd met de auto gebracht wordt en volgens mij zelden actief aan het verkeer deelneemt. Die fout ligt uiteraard bij de ouders.
Maar wat moet ik in zo'n situatie? Word ik geacht om onderweg de taak van de ouders over te nemen? Moet ik zo'n losgeslagen kind nog e.e.a. vertellen over het verkeer?
Opletten of e.e.a. goed gaat, uitkijken voor de kinderen etc. is uiteraard geen punt, maar ik verwacht toch wel een klein beetje inzicht.
Ter idee: onze dochter stopt netjes bij kruispunten, kijken links rechts links, vragen of ze kan oversteken: ja of nee enz. en dat gaat vaak wel goed.
Nogmaals: als zo'n kind een beetje normaal/rustig loopt, bij kruispunten redelijk rustig is en ik de gelegenheid heb om te kunnen reageren heb ik er geen moeite mee en wil ik ook best e.e.a. uitleggen (ben oud rij-instructeur, ben wel wat gewend 
)
Maar wat moet je nou met zo'n losgeslagen type?
Moet je de ouders er op aanspreken? Is het mijn taak om dat kind wegwijs te maken?
Ben ik, op het moment dat ze meeloopt, verantwoordelijk voor het feit dat dat kind blijkbaar geen moer van het verkeer weet??
"Maar het kind (4.5 jaar) uit bovenstaand betoog liep vorige week ook met ons mee, prima.
Maar ook onderweg was het kind losgeslagen.
Van het voetpad ineens, al rennend, over het fietspad naar de berm
lopen, totaal niet uitkijken bij kruisingen (ook in nabijheid van
kruispunten rennen) etc. Alsof ze alleen op de wereld was. Ik stond er
werkelijk versteld van!
Nu ben ik er wel achter dat ze altijd met de auto gebracht wordt en
volgens mij zelden actief aan het verkeer deelneemt. Die fout ligt
uiteraard bij de ouders."
Poeh, ik vind je wel hoge verwachtingen hebben van een kleuter en ook een beetje grof spreken. Het gaat om een kind van 4,5 jaar jong. Zeker als je zegt, het was alsof ze alleen op de wereld was (uhm het is een kleuter...). En dan "Die fout ligt
uiteraard bij de ouders."
Die fout? Een kind van 4,5 jaar is aan het leren. "Ben ik, op het moment dat ze meeloopt, verantwoordelijk voor het feit dat dat kind blijkbaar geen moer van het verkeer weet??" Misschien niet handig als je het lastig vindt om geduldig met kleuters om te gaan om dan een speelafspraakje te maken.
Over het eerste stuk: gewoon blijven afhouden. Het kan niet, komt niet uit, kind heeft andere afspraak. Of kind daar laten spelen als ze dat willen. Bij mooi weer de kinderen buiten laten spelen.
Over het tweede stuk: ja, je legt de verkeersregels uit als ze met jou meeloopt. Maar verwacht niet dat ze het gelijk oppakt en snapt. Het iseen kleuter.
Ja natuurlijk ben je verantwoordelijk voor de veiligheid van een kind zolang het onder jouw hoede is. Dat is wel eens lastig ja, als kinderen andere dingen gewend zijn dan je eigen kinderen.
Je kunt het ook zo bekijken: wat leuk dat ik dit kind iets kan leren!
Als jouw kind graag met dit kind wil spelen, zou ik dat niet gaan verbieden. Je mag echter best ingrijpen als er dingen gebeuren die je in jouw huis niet wilt. Je kunt een kind ook gewoon vriendelijk op ongewenst gedrag aanspreken.
JA, natuurlijk ben je verantwoordelijk voor een ander kind als dat meekomt naar jouw huis om te spelen. Als je merkt dat zij zich zo in het verkeer gedraagt dan zul je maatregelen moeten nemen en haar aan de hand moeten nemen.
En ja; persoonlijk vind ik dat je de keus van je kind om te spelen met een ander moet accepteren. Tenzij er redenen zijn om dat niet te doen. Redenen die te maken hebben met het welzijn van jouw kind, niet perse redenen die er meer mee te maken hebben dat jij er geen zin in hebt.
Want je zult met zo'n druk kind wel maatregelen moeten treffen: het best helpt het vaak om rustig en duidelijk enkele huisregels te geven voor het spelen. Deze kinderen hebben extra structuur en duidelijkheid nodig op een rustige/positieve manier.
Daarnaast kan het helpen om met de kinderen iets leuks te gaan doen. Mijn eigen zoon heeft ADHD en toen hij zo klein was en een vriendje/dinnetje meenam die ook nogal druk was dan nam ik ze graag mee naar de kinderboerderij of een speeltuin. Daarmee geef je eigenlijk al een bepaalde structuur aan die ze zo hard nodig hebben.
Je kan natuurlijk alles op de ouders schuiven (altijd fijn, tot je zelf de ouder bent natuurlijk), maar vlak ook temperament niet uit. Ik heb twee kinderen van wie de jongste aanzienlijk meer risicovol gedrag liet zien dan de oudste. Ze is evengoed nog best gezeglijk, maar zo'n voorzichtige braverik als haar broer - nee. Later heb ik beide kinderen in sportklasjes bezig gezien en toen viel mij op dat er juist rond die leeftijd kinderen zijn die echt niet vervelend zijn, maar die kennelijk gewoon niet goed kunnen reageren op gesproken instructies, althans niet langer dan een paar minuten. Niet dat ze kwaadwillend zijn, maar op de een of andere manier lukt het niet.
Wat dit meisje betreft: ik zou aan haar zeggen (als haar ouders erbij zijn, dit ook rechtstreeks met ouders bespreken) dat je de vorige keer hebt gemerkt dat ze niet goed oplet als ze moet oversteken en dat ze alle kanten op rent. Dat je best snapt dat dat leuk is, maar het is gevaarlijk, en het mag niet. Ze moet bij het meelopen naar jou luisteren, ze moet op de stoep blijven, niet op de rand lopen, stoppen als ze bij een kruispunt komt, en pas oversteken als jij het zegt. En als ze dat niet kan, dan mag ze voorlopig niet meer bij jullie spelen. Goed begrepen? Afgesproken? Mooi.
Als het kind direct gaat jamaren of de ouders gaan steigeren dan kom je mooi meteen onder de speelafspraak uit, belooft ze braaf dat ze zal doen wat je zegt, dan moet je tijdens de weg naar huis gewoon goed opletten en haar een paar keer herinneren aan wat er besproken is.
Maria87 schreef op 06-04-2023 om 10:18:
Poeh, ik vind je wel hoge verwachtingen hebben van een kleuter en ook een beetje grof spreken. Het gaat om een kind van 4,5 jaar jong. Zeker als je zegt, het was alsof ze alleen op de wereld was (uhm het is een kleuter...). En dan "Die fout ligtuiteraard bij de ouders."
Die fout? Een kind van 4,5 jaar is aan het leren. "Ben ik, op het moment dat ze meeloopt, verantwoordelijk voor het feit dat dat kind blijkbaar geen moer van het verkeer weet??" Misschien niet handig als je het lastig vindt om geduldig met kleuters om te gaan om dan een speelafspraakje te maken.
Heb ik hoge verwchtingen? Kijk, ik snap dat een kind van 4,5 echt niet alles weet, niet zelfstandig de weg op kan enz., maar het was alsof dit kind alleen op de wereld was. Dát is m.i. het andere uiterste!
Inzake de fout van de ouders, ja zo zie ik dat. Blijkbaar komt dat kind zelden de weg op, altijd in de auto gebracht..sja, dan leer je verdomd weinig. Als ouders er nu niet mee beginnen (of begonnen zijn), wanneer dan wel??
Nou, ik zou toch ook geen zin hebben om zo'n losgeslagen kleuter in huis te hebben. Ik zou het nog 1 keer de kans geven en duidelijk maken wat de regels zijn, maar als ze dan weer terrorkleuter is komt ze er niet meer in en zou ik tegen de ouders uitleggen waarom.
Juist door met andere types kinderen om te gaan, leert je eigen kind ook het meeste. En omgekeerd. Van een ondernemend type kan een beetje afwachtend of angstig kind dingen opsteken. En van een mondig praatgraag kind kan een timide kindje ook dingen afkijken bijvoorbeeld. Omgekeerd kan een wildebras ook leren hoe hij eventjes stil aan tafel moet zitten tijdens het eten. Ik vind juist dat idee van "it takes a village" wel mooi. Ik heb ook nooit zo'n extreme slopers in huis gehad dat ze zich niet lieten corrigeren door een volwassene. Als het goed is, heb je toch overwicht met het "vreemde ogen dwingen" effect.
Ik heb heus ook wel eens kinderen over de vloer gehad, die mij persoonlijk minder goed lagen, maar mijn enige criterium was altijd of mijn kind diegene aardig vond en of diegene ook aardig was voor mijn kind. Wat extra rommel nam ik er dan maar bij. Wel handhaafde ik altijd de huisregels. Bij mij thuis deed een kind niet zomaar de koelkast open bijvoorbeeld, maar moest dat eerst gevraagd worden. En papiertjes werden netjes naar de prullenbak gebracht. Bij de ene moest ik dat soms wat vaker herhalen dan bij de ander.
Onderweg zorg je uiteraard voor de veiligheid van dat kind. Of als je het echt niet klaar krijgt om dat te doen, vraag je of kindje even gebracht en gehaald kan worden.
Met je andere topic in m'n hoofd denk ik dat je enerzijds problemen wegblaast en anderzijds problemen ziet waar ze niet per se zijn.
Als je niet weet wat normaal is voor de ontwikkeling of gedragingen van een kleuter, of je hebt als volwassene niet de vaardigheid tactisch te zijn of niet weet of je verantwoordelijk bent voor de veiligheid, dan kun je maar beter geen kleuters uitnodigen.
Henricus schreef op 06-04-2023 om 10:29:
[..]
Heb ik hoge verwchtingen? Kijk, ik snap dat een kind van 4,5 echt niet alles weet, niet zelfstandig de weg op kan enz., maar het was alsof dit kind alleen op de wereld was. Dát is m.i. het andere uiterste!
Inzake de fout van de ouders, ja zo zie ik dat. Blijkbaar komt dat kind zelden de weg op, altijd in de auto gebracht..sja, dan leer je verdomd weinig. Als ouders er nu niet mee beginnen (of begonnen zijn), wanneer dan wel??
Het is een kleuter! Voor die leeftijd bestaat de rest ook vaak niet. Ze zien een vogel aan de overkant van de straat, daar willen ze dan nu! naar toe. Dan zien ze de rest, autos niet meer.
Ja ik vind, als pedagogisch medewerker, dat je veels te hoge verwachtingen hebt.
Daarnaast snap ik niet dat je toe laat dat een kind in jouw huis alles open trekt en de toko op de kop zet. Je spreekt zon kind dan toch gewoon aan en legt uit dat jullie dat niet in huis doen?
Jippox schreef op 06-04-2023 om 10:19:
Ja natuurlijk ben je verantwoordelijk voor de veiligheid van een kind zolang het onder jouw hoede is. Dat is wel eens lastig ja, als kinderen andere dingen gewend zijn dan je eigen kinderen.
Je kunt het ook zo bekijken: wat leuk dat ik dit kind iets kan leren!
Als jouw kind graag met dit kind wil spelen, zou ik dat niet gaan verbieden. Je mag echter best ingrijpen als er dingen gebeuren die je in jouw huis niet wilt. Je kunt een kind ook gewoon vriendelijk op ongewenst gedrag aanspreken.
Inzake andere dingen gewend zijn:
o.a. de huisregels zijn per huishouden verschillend, dat is ook echt geen probleem!
Het verkeer, sja dat zijn geen huisregels die per kind/huishouden varieren.
Het zijn vaste gegevens, de verkeersregels staan vast etc. Dat zou voor ieder kind gelijk moeten zijn en ieder kind moet dit ook leren.
Ik wil kinderen best wel iets leren, het is ook mijn werk geweest.
Maar een beetje basis vanuit de ouders is wel gewenst.
Henricus schreef op 06-04-2023 om 10:36:
[..]
Inzake andere dingen gewend zijn:
o.a. de huisregels zijn per huishouden verschillend, dat is ook echt geen probleem!
Het verkeer, sja dat zijn geen huisregels die per kind/huishouden varieren.
Het zijn vaste gegevens, de verkeersregels staan vast etc. Dat zou voor ieder kind gelijk moeten zijn en ieder kind moet dit ook leren.
Ik wil kinderen best wel iets leren, het is ook mijn werk geweest.
Maar een beetje basis vanuit de ouders is wel gewenst.
En dat zonder tact?( grapje)
Het is je taak niet ze iets te leren, het is je taak je kind te laten socialiseren en de kinderen een heerlijke middag te geven.
Je kunt voor je naar huis loopt toch gewoon zeggen: afspraak voor 2 regels:
1. Niet rennen op straat, we maken er een wedstrijd van wie dat al goed kan.
2. Op elke hoek stoppen, wachten, high 5 als het lukt
Drukke kinderen hebben ook recht op speelafspraakjes en mogen zich gewenst voelen, dus dan pas je aan en ga je naar het bos, strand, park, tuin, balkon, een spel en begeleid je iets meer. Dat doe je met eigen kinderen toch ook als ze druk zijn?
Klinkt alsof je gezegend ben met een rustig kind en en voor het eerst in aanraking komt met de andere types die de aarde bevolken
als jij niet wil dat een kind komt spelen dan kan je dat zeggen natuurlijk. Nee pietje mag niet spelen hier, hij is erg druk en ik kan dat niet aan. Ik zou er niet om liegen.
Zelf heb ik vele erg drukke kinderen over de vloer en door het verkeer mee genomen. Ook als verkeersouder bijv dat je met een groepje moet wandelen. Op kleuterleeftijd is dat gewoon 1 keer waarschuwen en daarna mijn hand vasthouden. Moeilijker is het niet
Thuis spelen is , hoe drukker het kind, hoe duidelijker en strenger je bent. Gewoon corrigeren hoor ‘nee niet op de bank springen’ kan je best tegen een vreemd kind zeggen. En zo snel mogelijk naar de speeltuin toe is de grootste tip
Max88 schreef op 06-04-2023 om 10:33:
Als je niet weet wat normaal is voor de ontwikkeling of gedragingen van een kleuter, of je hebt als volwassene niet de vaardigheid tactisch te zijn of niet weet of je verantwoordelijk bent voor de veiligheid, dan kun je maar beter geen kleuters uitnodigen.
"Als je niet weet wat normaal is voor de ontwikkeling of gedragingen van een kleuter"
Oke, vertel mij maar wat normaal is.
"of je hebt als volwassene niet de vaardigheid tactisch te zijn"
Tact is niet mijn sterkste punt, niks nieuws.
"of niet weet of je verantwoordelijk bent voor de veiligheid, dan kun je maar beter geen kleuters uitnodigen."
Ik heb verantwoordelijkheden, dát is geen issue.
Hamvraag: ben ik verantwoordelijk voor een kind wat van huis uit blijkbaar niets tot zeer weinig meekrijgt van het verkeer en wat er mee samenhangt??
Nogmaals: ik wil best e.e.a. uitleggen, wil best voor 3 man uitkijken etc. etc., maar ben ik verantwoordelijk voor de verkeerstechnische onkunde van haar ouders?
Het zou namelijk wel héél makkelijk zijn: als ouders weinig tot niets met verkeer doen, kind maar op pad sturen om bijv. te spelen en een ander mag, in dit geval, het verkeer gaan uitleggen én daarvoor ook nog even de verantwoordelijkheden dragen. Zo werkt het in mijn ogen helaas niet.
Wat is de volgende stap? Stel, dat kind is straks 10 jaar, betreffende ouders doen niets met zwemles, kind komt bij ons spelen, wij gaan naar een (buiten)bad en het kind overlijdt omdat ze niet kan zwemmen dankzij haar ouders die er nooit iets mee gedaan hebben. Is dat kind, het gebrek aan zwemdiploma en overlijden dan ook onze verantwoordelijkheid? Hadden wij dat kind dan op zwemles moeten sturen i.p.v. de ouders? Omgekeerde wereld toch?
Henricus schreef op 06-04-2023 om 10:58:
[..]
"Als je niet weet wat normaal is voor de ontwikkeling of gedragingen van een kleuter"
Oke, vertel mij maar wat normaal is.
"of je hebt als volwassene niet de vaardigheid tactisch te zijn"
Tact is niet mijn sterkste punt, niks nieuws.
"of niet weet of je verantwoordelijk bent voor de veiligheid, dan kun je maar beter geen kleuters uitnodigen."
Ik heb verantwoordelijkheden, dát is geen issue.
Hamvraag: ben ik verantwoordelijk voor een kind wat van huis uit blijkbaar niets tot zeer weinig meekrijgt van het verkeer en wat er mee samenhangt??
Nogmaals: ik wil best e.e.a. uitleggen, wil best voor 3 man uitkijken etc. etc., maar ben ik verantwoordelijk voor de verkeerstechnische onkunde van haar ouders?
Het zou namelijk wel héél makkelijk zijn: als ouders weinig tot niets met verkeer doen, kind maar op pad sturen om bijv. te spelen en een ander mag, in dit geval, het verkeer gaan uitleggen én daarvoor ook nog even de verantwoordelijkheden dragen. Zo werkt het in mijn ogen helaas niet.
Wat is de volgende stap? Stel, dat kind is straks 10 jaar, betreffende ouders doen niets met zwemles, kind komt bij ons spelen, wij gaan naar een (buiten)bad en het kind overlijdt omdat ze niet kan zwemmen dankzij haar ouders die er nooit iets mee gedaan hebben. Is dat kind, het gebrek aan zwemdiploma en overlijden dan ook onze verantwoordelijkheid? Hadden wij dat kind dan op zwemles moeten sturen i.p.v. de ouders? Omgekeerde wereld toch?
Huh ? Ja natuurlijk is een kind zonder zwemdiploma meenemen naar een zwembad war verdrinkt jouw verantwoordelijkheid!!
