Spelen met ander kind, liever niet (en hoe zit 't met verantwoordelijkheden?)
Ik heb al even gezocht op een vergelijkbaar topic, niet echt iets gevonden.
Inzake spelen met andere kinderen: dit is uiteraard prima, geen bezwaren!>
Maar wat als je een kind over de vloer hebt gehad waarvan je denkt "laat maar, dit was absoluut eenmalig!"
Hoe ga je op tactische wijze (niet mijn sterkste punt) voorkomen dat het betreffende kind nog eens over de vloer komt? Of moet je het betreffende kind wél over de vloer laten komen en e.e.a. maar accepteren?
Feit is dat het betreffende kind vanochtend alweer tegen dochter zei "wil je vandaag spelen" en de nekharen gingen bij mij alweer recht omhoog staan.
De vorige keer (1e keer) was 't net een orkaan, deed alsof ze thuis was, alle kasten opengtrokken etc. Echt een zootje en dat hoeft van mij écht niet nog een keer...maar hoe kom je (het liefst) van zo'n kind af?
Daarnaast nog een stukje verantwoordelijkheid, wat doe je daar mee?
Ik loop vrijwel altijd met dochterlief naar school, ca. 2 km en daar komen we wel wat kruispunten e.d. tegen. Niet verkeerd, ze moet toch leren om met verkeer om te gaan.
Maar het kind (4.5 jaar) uit bovenstaand betoog liep vorige week ook met ons mee, prima.
Maar ook onderweg was het kind losgeslagen.
Van het voetpad ineens, al rennend, over het fietspad naar de berm lopen, totaal niet uitkijken bij kruisingen (ook in nabijheid van kruispunten rennen) etc. Alsof ze alleen op de wereld was. Ik stond er werkelijk versteld van!
Nu ben ik er wel achter dat ze altijd met de auto gebracht wordt en volgens mij zelden actief aan het verkeer deelneemt. Die fout ligt uiteraard bij de ouders.
Maar wat moet ik in zo'n situatie? Word ik geacht om onderweg de taak van de ouders over te nemen? Moet ik zo'n losgeslagen kind nog e.e.a. vertellen over het verkeer?
Opletten of e.e.a. goed gaat, uitkijken voor de kinderen etc. is uiteraard geen punt, maar ik verwacht toch wel een klein beetje inzicht.
Ter idee: onze dochter stopt netjes bij kruispunten, kijken links rechts links, vragen of ze kan oversteken: ja of nee enz. en dat gaat vaak wel goed.
Nogmaals: als zo'n kind een beetje normaal/rustig loopt, bij kruispunten redelijk rustig is en ik de gelegenheid heb om te kunnen reageren heb ik er geen moeite mee en wil ik ook best e.e.a. uitleggen (ben oud rij-instructeur, ben wel wat gewend 
)
Maar wat moet je nou met zo'n losgeslagen type?
Moet je de ouders er op aanspreken? Is het mijn taak om dat kind wegwijs te maken?
Ben ik, op het moment dat ze meeloopt, verantwoordelijk voor het feit dat dat kind blijkbaar geen moer van het verkeer weet??
henricus, ik lees nu een paar reacties van jou en tel daarbij even je vorige topic bovenop en ik maak mij zorgen over wat ik lees.
En dan heb ik het over jou redenaties over wat normaal is en wat in jou beleving normaal is.
Vooral jou voorbeeld over het 'zwemmen' en ' verantwoordelijkheid' vind ik echt zeer en zeer zorgelijk en wijst mijn inziens op bepaalde problematiek waardoor jij de wereld anders ziet. Ook hoe je praat over anderen is zeer neerbuigend.
Heb jij bijvoorbeeld door dat bijna mensen die op jou topics reageren een heel andere kijk hebben op de situatie, maar ook over jou 'zienswijze'.
Durf je dit topic en alle reacties teclaten lezen aan jou vrouw? Sorry, maar zoek hulp. Dit moet heel moeilijk zijn voor jou vrouw.
en nog even een aanvulling.
Als je er niet vanuit jezelf opkomt, dat een kleuter die ook nog eens zeer impulsief is en druk en gevaarlijk gedrag vertoont in het verkeer in zijn speelsheid, niet meteen begrensd en beschermt door een hand vast te houden als je dat signaleert, dan vind ik dat ook zorgelijk.
Je hebt het over verantwoordelijkheid maar 'ziet' niet dat jij als volwassene altijd de verantwoordelijkheid draagt.
Je gaat toch niet, niet ingrijpen, want dan had het kind maar van de ouders verkeersleiding moeten krijgen of zwemles??..dat je daar zelfs een topic voor moet openen?
Snap je niet hoe ontzettend vreemd dat is.
Onverantwoord gewoon.
Maar even antwoord op jou vraag:
Ik zou jou vrouw de speelafspraakjes laten begeleiden. Je lijkt het niet te begrijpen wat er van je verwacht wordt
Een kind van vier is niet voor zichzelf verantwoordelijk. Dat zijn de ouders en als die er niet bij zijn de dienstdoende leerkracht/school, opvang, oppas of wie er dan bij is.
Ik ben het met je eens dat het niet goed is om je kind altijd en overal met de auto heen te brengen, omdat ze vanuit de achterbank geen verkeersvaardigheid ontwikkelen. Je kunt echter een kind van vier niet kwalijk nemen dat de ouders dat zo doen en het kind daarop afrekenen. Je kunt wel aan een kind duidelijk maken welk gedrag je van ze wenst. Bijvoorbeeld; auto's rijden hier hard, dus ik wil dat je op de stoep blijft lopen naast mij. Jouw kind loopt de route van huis naar school en terug dagelijks. Dit kind niet, dus dat is nieuw en spannend. Lopend zie je veel meer dan vanuit de auto en kinderen willen dan graag ontdekken.
In jouw huis gelden jouw regels. Dus als een kind iets doet wat jij niet wil hebben, dan geef je dat aan en geef je ook aan wat je wel verwacht. Alle kasten opentrekken als je op visite bent, vind ik hoogst onbeleefd en persoonlijk verwacht ik dus wel dat een kind van vier weet dat dat niet zomaar mag. Als een kind dat toch doet, zou ik zeggen dat dat niet netjes is en dat ik het niet wil hebben, maar dat het kan vragen als het iets wil. En dan is 'nee' ook een antwoord. Bij dingen als op de bank springen of ander wild gedrag binnen verwijs ik ze graag naar het speeltuintje hier in de straat. Dat is een plek die daarvoor bedoeld is.
En ik hoop toch dat je geen forum nodig hebt om te kunnen bedenken dat je een kind zonder zwemdiploma niet mee gaat nemen naar een zwembad. Eerlijk gezegd zou ik kleuters ook met zwemdiploma niet meenemen zonder hun ouders. Ik vind dat echt nog te jong. Mijn kind zou ook niet mee gemogen hebben van ons.
Als jij de verantwoordelijkheid voor het betreffende kind niet kan of wil nemen, kun je dat aangeven bij de ouders. Ik zou, als je dochter wel nog wil afspreken, ze ook een keer bij dat andere kind thuis laten spelen en als ze weer bij jullie komt duidelijk grenzen aangeven over wat je wel en niet accepteert en daar indien nodig ook consequenties aan te verbinden.
En over dozen om te knutselen; wil ik best opsparen voor school, maar wij eten niet wekelijks een pak rijst of een doos brinta leeg.
wat een ingewikkeldheden allemaal.
gewoon kind hand vasthouden als je naar huis loopt en als je geen zin hebt in afbraak in je huis laat je dat kind niet meer bij jou spelen. Zo simpel is het.
En als er om een gespaarde conflakesdoos gebedeld wordt door school dan geef je zo’n doos mee. Of je vergeet het, of eet nooit cornflakes en geeft niet zo’n doos mee, maar geef je een grote zak wc-rolletjes als er daarom gevraagd wordt. En als er een pasdoos geknutseld moet worden laat je je kind lekker knutselen.
BritgetJones007 schreef op 06-04-2023 om 21:51:
en nog even een aanvulling.
Als je er niet vanuit jezelf opkomt, dat een kleuter die ook nog eens zeer impulsief is en druk en gevaarlijk gedrag vertoont in het verkeer in zijn speelsheid, niet meteen begrensd en beschermt door een hand vast te houden als je dat signaleert, dan vind ik dat ook zorgelijk.
Je hebt het over verantwoordelijkheid maar 'ziet' niet dat jij als volwassene altijd de verantwoordelijkheid draagt.
Je gaat toch niet, niet ingrijpen, want dan had het kind maar van de ouders verkeersleiding moeten krijgen of zwemles??..dat je daar zelfs een topic voor moet openen?
Snap je niet hoe ontzettend vreemd dat is.
Onverantwoord gewoon.
Maar even antwoord op jou vraag:
Ik zou jou vrouw de speelafspraakjes laten begeleiden. Je lijkt het niet te begrijpen wat er van je verwacht wordt
Precies dit.
En bent zelf ook nooit uitgeleerd: een beetje ruimdenkendheid kun je wel gebruiken. Daar hebben jouw ouders wat steken laten vallen.
BritgetJones007 schreef op 06-04-2023 om 20:59:
henricus, ik lees nu een paar reacties van jou en tel daarbij even je vorige topic bovenop en ik maak mij zorgen over wat ik lees.
En dan heb ik het over jou redenaties over wat normaal is en wat in jou beleving normaal is.
Vooral jou voorbeeld over het 'zwemmen' en ' verantwoordelijkheid' vind ik echt zeer en zeer zorgelijk en wijst mijn inziens op bepaalde problematiek waardoor jij de wereld anders ziet. Ook hoe je praat over anderen is zeer neerbuigend.
Heb jij bijvoorbeeld door dat bijna mensen die op jou topics reageren een heel andere kijk hebben op de situatie, maar ook over jou 'zienswijze'.
Durf je dit topic en alle reacties teclaten lezen aan jou vrouw? Sorry, maar zoek hulp. Dit moet heel moeilijk zijn voor jou vrouw.
Nou nou, doe eens normaal.
Nou, voor mij is het alweer een poosje geleden maar gedrag van speelkameraadjes riepen bij mij ook echt wel vragen op. De eerste x dat jongetje met heftig gedrag bij ons was schrok ik me ook wezenloos. Het duurde echt wel even eer ik daar een modus in gevonden had. En ik besloot dan wel om niet meer met hem over straat te gaan, omdat ik dat onverantwoord vond, maar de eerste x werd ik daar toch door overvallen. Ik was een hoop kinderen gewend maar op deze jongen had ik gewoon géén vat. Hij was dan wel geen kleuter meer maar toch. Sommige kinderen gedragen zich flink extremer dan anderen.
En ik voelde me ook weleens enigszins ‘genaaid’ als mijn kinderen door bloed zweet en tranen mijnerzijds bepaalde vaardigheden onder de knie hadden en ik dan met vriendjes weer opnieuw kon beginnen. Dacht ik eindelijk van dat gehang van de kinderen aan me tijdens schaatsen af te zijn, kwamen er steeds onervaren vriendjes mee.
Tsja, hoort er (soms) allemaal bij. Maar erover klagen kan toch best lekker zijn, zeker als je er middenin zit.
Henricus, houd er ook rekening mee dat
jouw kind voor jou wellicht de norm is en dat dat een vertekend beeld/ verwachting kan vormen.
ToetieToover schreef op 06-04-2023 om 22:17:
[..]
Precies dit.
En bent zelf ook nooit uitgeleerd: een beetje ruimdenkendheid kun je wel gebruiken. Daar hebben jouw ouders wat steken laten vallen.
Hmm, ik denk dat het verhaal over de kleuter die komt spelen laat zien dat er weinig verantwoordelijkheidsgevoel is, weinig inlevingsvermogen en verklaring daarvoor wordt vakkundig bij de ander gelegd als zijnde een gebrek, mankement van de ander. Dat is best slim en handig. Daarmee leidt je de aandacht van eigen onvermogen af.. wat volgt is een ‘aparte’ discussie, een soort dansje om de hete brij heen. Dit inlevingsvermogen komt vanaf het derde jaar tot ontwikkeling (als je het hebt).
Philou schreef op 06-04-2023 om 23:38:
[..]
[..]
Hmm, ik denk dat het verhaal over de kleuter die komt spelen laat zien dat er weinig verantwoordelijkheidsgevoel is, weinig inlevingsvermogen en verklaring daarvoor wordt vakkundig bij de ander gelegd als zijnde een gebrek, mankement van de ander. Dat is best slim en handig. Daarmee leidt je de aandacht van eigen onvermogen af.. wat volgt is een ‘aparte’ discussie, een soort dansje om de hete brij heen. Dit inlevingsvermogen komt vanaf het derde jaar tot ontwikkeling (als je het hebt).
Het was inderdaad een verwijzing naar wat hij zelf doet: de verantwoordelijkheid bij de ouders leggen. Echter, sommige kinderen (en volwassenen) hebben een bepaald onvermogen en/of zijn daar niet of moeilijker leerbaar in. Wie weet heben de ouders van TO hun best gedaan. Dan is het verstandig dat hij geen speelkameraadjes meer onder zijn hoede neemt. Ikzou het als ouder van zo’n ongeleid projectiel in ieder geval niet fijn vinden als mij kind niet veilig zou zijn.
_Audrey_ schreef op 06-04-2023 om 22:24:
[..]
Nou nou, doe eens normaal.
Heb jij zijn reactie/voorbeeld gelezen over het zwemmen? Dat vind ik totaal niet normaal. Het zou je kind maar zijn die je in goed vertrouwen meegeeft....
Ik vind zijn reactie echt schokkend.
En ik kan mij daarbij ook op indenken dat zijn vrouw met hem thuis steeds dit soort ' rare en bizarre' gesprekken heeft, waarbij Henrickes ook nog eens vanuit de overtuiging praat dat het normaal is wat hij zegt en zijn denkwijze die eraan vooraf gaat. Eenzaam maakt dat voor zijn vrouw en schaamtevol ook.
Jammer, want hij kan ook proberen in te zien Waar het steeds mis gaat. Maar ja, ego hé...
BritgetJones007 schreef op 07-04-2023 om 09:49:
[..]
Heb jij zijn reactie/voorbeeld gelezen over het zwemmen? Dat vind ik totaal niet normaal. Het zou je kind maar zijn die je in goed vertrouwen meegeeft....
Ik vind zijn reactie echt schokkend.
En ik kan mij daarbij ook op indenken dat zijn vrouw met hem thuis steeds dit soort ' rare en bizarre' gesprekken heeft, waarbij Henrickes ook nog eens vanuit de overtuiging praat dat het normaal is wat hij zegt en zijn denkwijze die eraan vooraf gaat. Eenzaam maakt dat voor zijn vrouw en schaamtevol ook.
Jammer, want hij kan ook proberen in te zien Waar het steeds mis gaat. Maar ja, ego hé...
Uiteraard heeft Henricus vreemde ideeën, maar dit topic slaat echt door met oordelen en psychologie van de koude grond. Ondertussen lachen TO (en zijn eventuele vrouw), zich waarschijnlijk de ballen uit de broek om de reacties.
_Audrey_ schreef op 07-04-2023 om 10:12:
[..]
Uiteraard heeft Henricus vreemde ideeën, maar dit topic slaat echt door met oordelen en psychologie van de koude grond. Ondertussen lachen TO (en zijn eventuele vrouw), zich waarschijnlijk de ballen uit de broek om de reacties.
Ik denk persoonlijk dat zijn vrouw geen weet heeft van zijn schrijven en dat hij dat niet laat lezen.
Dan zou zijn vrouw namelijk gesterkt zijn in haar gevoel dat er thuis steeds wat 'mis' gaat, maar er de vinger niet op kan leggen. Het is moeilijk, als haar partner zo overtuigd is van zijn 'zienswijze' en daarbij ook denigrerend spreekt over anderen en volgens mij een groot ego heeft, om niet aan jezelf te twijfelen.
En psychologie van de koude grond is een aanname.
Ik lees veel topics hier, maar ook op viva.nl, waarin vrouwen overduidelijk bijvoorbeeld met een narcist samenleven of geleefd hebben of last hebben van de nasleep van die relatie, waarin reageerders reageren met; och jee, ja hoor, daar komt weer een diagnose uit de koude grond'. En 'laat dat maar aan de professionals over om dat vast te stellen'...
En dat maakt dat vrouwen er vaak niet mee naar buiten treden. Gebrek aan 'support', schaamtegevoel en eigenlijk als persoon gebroken zijn.
Echt dames, wees een 'support' voor die vrouwen, hoor ze aan, neem ze serieus, sla een arm om ze heen....doe niet mee aan 'victem blaming'.
Maar goed...beetje off topic.
Huh, waarom gaat het nu opeens over de vrouw van Henricus ? Misschien vangt zij het typische gedrag van hem wel met de glimlach op onder het mom van ach ja, hij is weer goed in andere dingen - dus ik doe de shift met de thuisspelende vriendjes wel - dat moet je hem gewoon niet willen laten doen. En vindt ze het helemaal niet erg dat hij af en toe nogal zwart/wit om de hoek komt. Of ze zegt "nou nou Henkie - doe maar eens effe een tandje minder vandaag" en kan prima voor zichzelf opkomen. Ik neem aan dat ze al lang genoeg met hem samen is om haar pappenheimer te kennen.
Ik heb ook wel het idee dat Henricus zich hier wat stoerder en stugger voor doet om reacties uit te lokken en het wel grappig vindt om de knuppel in het hoenderhok te gooien. De soep zal wel niet zo heet gegeten worden dat hij daadwerkelijk een kind onder een auto laat lopen of laat verdrinken onder het mom van "niet mijn circus".
BritgetJones007 schreef op 07-04-2023 om 10:31:
[..]
Ik denk persoonlijk dat zijn vrouw geen weet heeft van zijn schrijven en dat hij dat niet laat lezen.
Dan zou zijn vrouw namelijk gesterkt zijn in haar gevoel dat er thuis steeds wat 'mis' gaat, maar er de vinger niet op kan leggen. Het is moeilijk, als haar partner zo overtuigd is van zijn 'zienswijze' en daarbij ook denigrerend spreekt over anderen en volgens mij een groot ego heeft, om niet aan jezelf te twijfelen.
En psychologie van de koude grond is een aanname.
Ik lees veel topics hier, maar ook op viva.nl, waarin vrouwen overduidelijk bijvoorbeeld met een narcist samenleven of geleefd hebben of last hebben van de nasleep van die relatie, waarin reageerders reageren met; och jee, ja hoor, daar komt weer een diagnose uit de koude grond'. En 'laat dat maar aan de professionals over om dat vast te stellen'...
En dat maakt dat vrouwen er vaak niet mee naar buiten treden. Gebrek aan 'support', schaamtegevoel en eigenlijk als persoon gebroken zijn.
Echt dames, wees een 'support' voor die vrouwen, hoor ze aan, neem ze serieus, sla een arm om ze heen....doe niet mee aan 'victem blaming'.
Maar goed...beetje off topic.
Echt hoor, wat verzin je er nou weer allemaal bij. Narcist, victim blaming?
Geen wonder dat er zoveel 'diagnoses' zijn. Ze worden wel bij elkaar verzonnen op fora .
Poekewiki schreef op 07-04-2023 om 10:46:
Huh, waarom gaat het nu opeens over de vrouw van Henricus ? Misschien vangt zij het typische gedrag van hem wel met de glimlach op onder het mom van ach ja, hij is weer goed in andere dingen - dus ik doe de shift met de thuisspelende vriendjes wel - dat moet je hem gewoon niet willen laten doen. En vindt ze het helemaal niet erg dat hij af en toe nogal zwart/wit om de hoek komt. Of ze zegt "nou nou Henkie - doe maar eens effe een tandje minder vandaag" en kan prima voor zichzelf opkomen. Ik neem aan dat ze al lang genoeg met hem samen is om haar pappenheimer te kennen.
Ik heb ook wel het idee dat Henricus zich hier wat stoerder en stugger voor doet om reacties uit te lokken en het wel grappig vindt om de knuppel in het hoenderhok te gooien. De soep zal wel niet zo heet gegeten worden dat hij daadwerkelijk een kind onder een auto laat lopen of laat verdrinken onder het mom van "niet mijn circus".
Dit dus.
