Stiefvader verandert enorm naar stiefdochter
6 Jaar geleden leerde ik een leuke man tegen! Mijn dochter, toentertijd 3,5 jaar was gelijk weg van hem! Zij kent haar eigen vader niet. Na ongeveer een jaar, vroeg ze aan hem of ze hem papa mocht noemen, want hij deed papa dingen met haar. Bracht haar naar school/opvang, ving vakantiedagen op, bracht haar naar bed. Hij deed alles wat hij met z’n eigen kids ook deed in de weekenden/vakanties. Echt hartverwarmend was het!
Helaas is zijn gedrag naar haar zodanig verandert, dat ik merk dat het mijn dochter echt wat doet, veel verdriet! Ze snapt het ook niet, wat logisch is!
Hij geeft aan, dat hij geen vader gevoel voor haar heeft en eigenlijk niet meer wilt dat ze hem papa noemt. Ze is dit al 5 jaar gewend. Al doet hij helemaaaaaal niks meer, qua papa dingetjes..
Soms denk ik echt, ik moet ermee stoppen, want dit kost teveel energie maar ook verdriet. Het is nu zelfs, dat hij haar geen knuffel meer wilt geven, maar een box geeft. Toen ik vroeg, waarom geen knuffel meer, zei hij dit is meer dan genoeg. Ik zag dat dit echt wat deed bij m’n meisje!!
Moet ik het gesprek met m’n dochter aan gaan ( bijna 10 jaar) dat ze hem maar weer bi z’n naam moet noemen?! Moet ik m’n relatie beëindigen?!
Ik had hem buiten geschopt.
als je het gesprek met hem aangegaan bent en dit is wat het is zou ik voor je dochter kiezen en afscheid van hem nemen.
heb je gevraagd waarom zijn houding zo veranderd is? Is dit voor hem een slow exit? Was het aardige gedrag om jou te paaien? Wil hij eigenlijk een “eigen” kind?
Ik zou zo’n gedragsverandering waarschijnlijk niet zomaar pikken. Kind op 1. Als zij echt verdrietig wordt en zich buitengesloten voelt door hem… dan moet er iets veranderen. Want je gunt je dochter niet nog 8+ jaar ongemakkelijk en ongelukkig in haar eigen huis.
Kies voor dochter!! (En jezelf)
Hij moet nodig volwassen worden en zich ook zo gedragen. Wat een kinderachtig gedrag ten op zichte van een meisje van bijna 10. Hij kent haar ook al jaren.
Dit zou voor mij einde relatie zijn.
Doemijdieglazenbol schreef op 06-09-2022 om 21:20:
heb je gevraagd waarom zijn houding zo veranderd is? Is dit voor hem een slow exit? Was het aardige gedrag om jou te paaien? Wil hij eigenlijk een “eigen” kind?
Ik zou zo’n gedragsverandering waarschijnlijk niet zomaar pikken. Kind op 1. Als zij echt verdrietig wordt en zich buitengesloten voelt door hem… dan moet er iets veranderen. Want je gunt je dochter niet nog 8+ jaar ongemakkelijk en ongelukkig in haar eigen huis.
Wie weet heeft de moeder van zn kinderen gezegd dat ze dat niet meer wil of misschien vinden zijn kinderen het gewoon niks. Kan allemaal.
Zijn er misschien roddels over hem verspreid of handelt hij eventueel uit angst voor verdachtmakingen?
ik denk niet dat je een gesprek met je dochter aan moet gaan, maar met je vriend. En daarna voor je dochter kiezen.
Wat is zijn reactie als je zegt dat hij dit niet kan maken tegenover een kind?
Ik ben ook wel heel benieuwd waar dit gedrag ineens vandaan komt. Het kan toch haast niet zijn dat hij haar ineens niet meer lief vindt, een kind dat je al zo lang kent en waar je altijd mee omgegaan bent alsof het je eigen kind is…
Ik kan van alles bedenken. Inderdaad bang voor roddels. Iemand die hem onder druk zet met als dreigement dat ze hem zullen beschuldigen van onfrisse praktijken? Zijn eigen kinderen die vinden dat ze iets tekort komen? Wil hij jullie relatie beëindigen en heeft hij daar de ballen niet voor dus doet hij dit zodat jij hem eruit trapt? Of betrapt hij zichzelf misschien op gevoelens die niet kunnen? En wil hij die de kop indrukken door haar vooral maar van zich af te duwen?
Hoe dan ook, hij kan niet serieus denken dat als hij jouw dochter zo afwijst, dat geen effect zal hebben op de relatie. Dus ik denk dat dat het gesprek is dat je moet voeren. Wat zit erachter? En waarom denk je dat je met mij een relatie kan hebben als je mijn kind zo behandelt?
En zeker als het zo is dat hij eigenlijk de relatie met jou wil beëindigen, dan is wat hij doet echt heel misselijk. Kindermishandeling zou ik het zelfs willen noemen. Maar dat kan ik me haast niet voorstellen.
Ik heb een gesprek met hem gehad, al meerdere. Hij zegt dat hij het in zijn hoofd allemaal mooier heeft gemaakt, dacht dat hij de vaderrol wel op zich kon nemen maar dat zijn vadergevoel voor haar verdwenen is. Ze is high sensitief dus alles merkt ze, voelt ze.. Hij heeft zelf ook 2 kinderen en ook naar hun is zijn gedrag zodanig veranderd! We wonen overigens niet volledig samen, we latten..
Mij draagt hij op handen, maar dat is niet genoeg!!! Mijn oudste zoon merkt ook het een en ander. Hij is niet verbaal niet gemeen tegen haar, maar elke afwijzing is er een te veel
Battle-Royale schreef op 06-09-2022 om 21:25:
[..]
Wie weet heeft de moeder van zn kinderen gezegd dat ze dat niet meer wil of misschien vinden zijn kinderen het gewoon niks. Kan allemaal.
Ook dat heb ik gedacht, maar hun communiceren alleen via mail of sms. Zijn kids zijn trots op hun bonus zus en broer! Zo’n mooie band hebben hun. Ook niet meteen natuurlijk
Sar! schreef op 06-09-2022 om 21:37:
Ik heb een gesprek met hem gehad, al meerdere. Hij zegt dat hij het in zijn hoofd allemaal mooier heeft gemaakt, dacht dat hij de vaderrol wel op zich kon nemen maar dat zijn vadergevoel voor haar verdwenen is. Ze is high sensitief dus alles merkt ze, voelt ze.. Hij heeft zelf ook 2 kinderen en ook naar hun is zijn gedrag zodanig veranderd! We wonen overigens niet volledig samen, we latten..
Mij draagt hij op handen, maar dat is niet genoeg!!! Mijn oudste zoon merkt ook het een en ander. Hij is niet verbaal niet gemeen tegen haar, maar elke afwijzing is er een te veel
Tja, dan is het einde oefening. Jij komt met 2 extra mensen om lief te hebben, die zijn onlosmakelijk met jou verbonden.
Heel eerlijk gezegd klinkt dit als een midlifecrisisachtig iets. ‘Ineens’ na zoveel jaar ontdekken dat je eigenlijk geen vadergevoel hebt, dat klopt niet. Dat had hij dan al veel eerder ontdekt lijkt mij. Kan er niet meer/iets anders achter zitten? Burn out of iets dergelijks? Ik zou me over mezelf en mijn mentale gezondheid ernstige zorgen maken als ik zo’n gevoelsverandering zo plotseling zou doormaken. Ik vind een bezoek aan de huisarts en vervolgens een gesprek met de POH of een of andere therapeut echt niet gek!
Die is gestoord zeg. Wat een harteloze boer.
rionyriony schreef op 06-09-2022 om 21:41:
Die is gestoord zeg. Wat een harteloze boer.
Nou, je weet niets over wat er misschien achter zit. Dus dit is wel een heel zwart-witte conclusie. En nogal negatief.
