Stiefvader verandert enorm naar stiefdochter
6 Jaar geleden leerde ik een leuke man tegen! Mijn dochter, toentertijd 3,5 jaar was gelijk weg van hem! Zij kent haar eigen vader niet. Na ongeveer een jaar, vroeg ze aan hem of ze hem papa mocht noemen, want hij deed papa dingen met haar. Bracht haar naar school/opvang, ving vakantiedagen op, bracht haar naar bed. Hij deed alles wat hij met z’n eigen kids ook deed in de weekenden/vakanties. Echt hartverwarmend was het!
Helaas is zijn gedrag naar haar zodanig verandert, dat ik merk dat het mijn dochter echt wat doet, veel verdriet! Ze snapt het ook niet, wat logisch is!
Hij geeft aan, dat hij geen vader gevoel voor haar heeft en eigenlijk niet meer wilt dat ze hem papa noemt. Ze is dit al 5 jaar gewend. Al doet hij helemaaaaaal niks meer, qua papa dingetjes..
Soms denk ik echt, ik moet ermee stoppen, want dit kost teveel energie maar ook verdriet. Het is nu zelfs, dat hij haar geen knuffel meer wilt geven, maar een box geeft. Toen ik vroeg, waarom geen knuffel meer, zei hij dit is meer dan genoeg. Ik zag dat dit echt wat deed bij m’n meisje!!
Moet ik het gesprek met m’n dochter aan gaan ( bijna 10 jaar) dat ze hem maar weer bi z’n naam moet noemen?! Moet ik m’n relatie beëindigen?!
Renmuis schreef op 07-09-2022 om 16:53:
[..]
Een (ouder)-relatie met een kind is fundamenteel anders dan een relatie met een volwassene. Bij een romantische relatie kun je uitchecken als de gevoelens weg zijn. Bij een kind kun je dat niet maken. Als de vadergevoelens niet komen, dan zet je je daar overheen, dan ga je in therapie, maar hoe dan ook ben je je nog steeds verplicht om je als vader te gedragen. Daarbij maakt het niet uit of je de biologische vader bent, of de adoptie-vader, of de stiefvader. Je kunt je niet zomaar bedenken. Er zijn uitzonderlijke gevallen waardoor het beter kan zijn om afstand te doen van een kind, ook je biologische kind, maar dat is een enorme stap die je neemt in belang van het kind.
Maar hij is slechts de vriend van de moeder en heeft dus geen enkele wettelijke verplichting naar die dochter toe, en als ik dit zo lees denk ik dat dat waarschijnlijk maar beter ook is.
Wat een verhaal! Ik kan me voorstellen dat je geschrokken bent en op.
Dit zijn heftige dingen, gedwongen opnames, agressie, rechters... Dit is een belangrijk deel van zijn leven en jij wist van niets.
Heb je nooit wat vermoed? Of medicatie wat hij slikt?
Ik zou eerst maar een een beetje afstand nemen, eens uitvragen waar hij mee komt. Hij doet opeens heel anders tegen de kids, ook tegen jou? Zou het iets psychotisch kunnen zijn dat er een of andere psychotische overtuiging in hem geslopen is?
Desnoods kinderen uitleggen dat hij niet zo lekker in zn vel zit en ze hem daarom minder zien. Stel, hij gaat slechter, manisch / depressief/ gekke sprongen, is jullie relatie sterk genoeg daarvoor? Wil je dat?
Sterkte!
Ik vind het heel zorgelijk klinken allemaal. Zijn eigen kinderen die bij hem zijn als een strafkamp ervaren. Hij werkt ook met kinderen, hoe is hij op zijn werk dan? Zijn daar ook problemen? Kan van invloed zijn.
Iedereen kan psychische problemen krijgen, tijdelijk of permanent, eenmalig of vaker. Niemand wil dat en niemand kiest ervoor. Maar het belangrijkste is dat je het zelf in ziet en er aan wil werken. Doorgaans zijn kinderen loyaal en vergevingsgezind, maar er is een grens.
Je hoeft niet meteen de handdoek in de ring te gooien als het even tegenzit, maar je moet wel je kind beschermen. Je kunt een kind best uitleggen dat iemand ziek is en zich daardoor anders gedraagt. Maar dan moet je dat wel zeker weten en dan nog hoef je niet alles te accepteren.
Is er voor zijn werk geen bewijs van goed gedrag nodig?
Dat hij nu ziek is, is ook een aanname
Viva-amber schreef op 07-09-2022 om 17:18:
Is er voor zijn werk geen bewijs van goed gedrag nodig?
Dat hij nu ziek is, is ook een aanname
Sowieso raar dat hij met kinderen werkt als hij veroordeeld is tot een cursus angermanagement.
Viva-amber schreef op 07-09-2022 om 17:18:
Is er voor zijn werk geen bewijs van goed gedrag nodig?
Dat hij nu ziek is, is ook een aanname
Voor een VOG wordt alleen op strafbare feiten gescreend die relevant zijn. Hij zal zijn anger op zijn werk beter hebben kunnen managen dan thuis.
Dat hij ziek is, is inderdaad een aanname, of misschien eerder een hypothese. Ik zou voor nu even vanuit die hypothese verder gaan. Het is hoe dan ook belangrijk om dit, als dat de vriend daaraan meewerkt, uit te sluiten. Het is een soort stroomdiagram met van die vragen waar je dan ja of nee op moet antwoorden en afhankelijk van het antwoord kunt lezen hoe je verder moet. Alleen moet TO dat in dit geval dan zelf bepalen. Helaas, geen handleiding.
Tickel schreef op 07-09-2022 om 15:59:
[..]
M.i. zet je daarmee een volwassenen vóór de (geestelijke) veiligheid van je eigen kind. Want zo ben je dus een steun voor de man die je kind "ontkent", even kort door de bocht.
Er zijn heel veel ouders die een periode in hun leven, vanwege psychische problemen, er niet kunnen zijn voor hun kind en soms zelfs in zo'n diep dal zitten dat ze van een goede ouder veranderen in een ouder die een schadelijke invloed heeft op de kinderen. Mijn man heeft bijvoorbeeld een periode gehad van depressie en angst. Toen hij aardig diep in dat dal zat was dat bepaald niet leuk voor de kinderen en op een aantal momenten zelfs schadelijk. Ik had mijn man natuurlijk direct het huis uit kunnen zetten en nooit meer binnen kunnen laten maar dat doe je dus niet vind ik, als je getrouwd bent of al heel lang een relatie hebt. Ik heb mijn man gesteund en daarnaast geprobeerd de kinderen zoveel mogelijk te beschermen door ze uit de wind te houden en uit te leggen dat papa ziek is en hij daarom niet zo leuk doet. Mijn man heeft therapie gehad en medicatie en is inmiddels al weer jaren een hele leuke en fijne vader. Ik had dit mijn kinderen niet willen ontnemen.
TO heeft een latrelatie. Dit maakt het makkelijker de kinderen weg te houden bij haar partner. Ze kan uitleggen dat hij ziek is en dat de kinderen daarom even geen (of veel minder) contact met hem mogen hebben. Dat hij de dingen die hij heeft gezegd en heeft gedaan niet meent maar dat hij door de ziekte in zijn hoofd soms onterecht boos wordt of onaardige dingen zegt. Dat hij nu hulp krijgt en dat je hoopt dat hij snel weer beter is zodat jullie weer vaker contact kunnen hebben. En wie weet veranderd hij wel weer nadat hij therapie of medicatie heeft gehad. Wordt hij niet, of niet snel genoeg beter dan kan je vervolgens ook aan de kinderen uitleggen waarom je er voor kiest de relatie te beëindigen. Het is zo voor hen heel duidelijk dat hun stiefvader ziek is en het niet door hen komt dat hij zo doet.
Uiteraard is het wel noodzakelijk dat hij inziet dat hij hulp nodig heeft.
Sar! schreef op 07-09-2022 om 16:32:
[..]
Ik heb ook echt geen voorstander van dit soort gesprekken met exen. Hij is noot in hun relatie manisch geweest maar wel gekke sprongen maakte tijdens hun relatie dus zij zeg maar niet kon plaatsen. En een knipperlicht relatie gehad, dat hebben wij niet. Een relatie met veel ruzie en van zijn kant uit ook agressie, zelfs een cursus moeten volgen van de rechter. Best pittig allemaal! Ze voelt zich ook niet meer gesteund door hem. Het is storend dat alles via de sms/mail gaat en dat de kinderen daaronder lijden. Ze vind de kinderen ook nerveus ogen als ze op gehaald worden. Kids hebben aangegeven dat hij ontzettend streng is! En soms op een strafkamp lijkt als ze met hem mee moeten.
Ik ben om heel eerlijk te zijn op!! Op van al deze informatie. Ik moet zeggen dat ik het prettig vond om een andere mening te horen, al wist ik wel dat dit allesbehalve goed is.
O dit klinkt helemaal niet goed. Dit klinkt als ernstige psychiatrie alles bij elkaar. Ik zou als ik kinderen had een conclusie trekken en deze man laten voor wat hij is.
Ik ben eigenlijk wel een beetje boos op je TO. Qaarom heb je jouw dochter zo snel een band met hem laten opbouwen? De man is jouw vriend. Hij is geen vervanging voor een vaderfiguur. En als hij al 2 kinderen had waar die blijkbaar niet zo leuk mee is, waarom denk je dan wel dat hij leuk is met je dochter. Je had het nooit zo ver moeten laten komen. Maar goed, bouw de relatie maar af. Dit gaat niet meer goed komen denk ik.
Hoezo, boos zijn, waar bemoei je je mee? En waarom vind je dat ze snel opgebouwd heeft? Ze hebben al 5 jaar een relatie, pas sinds een paar maanden is z'n houding veranderd. Had ze moeten wachten tot ze in het bejaardentehuis zit?
Tijgeroog schreef op 07-09-2022 om 18:51:
Hoezo, boos zijn, waar bemoei je je mee? En waarom vind je dat ze snel opgebouwd heeft? Ze hebben al 5 jaar een relatie, pas sinds een paar maanden is z'n houding veranderd. Had ze moeten wachten tot ze in het bejaardentehuis zit?
Uit de OP haal ik ook dat de kinderen er al vroeg bij betrokken waren gezien TO’s dochter de vraag stelde toen ze 1 jaar samen waren. Dus dat is allemaal wel redelijk snel natuurlijk
Mona-xxx schreef op 07-09-2022 om 18:26:
Ik ben eigenlijk wel een beetje boos op je TO. Qaarom heb je jouw dochter zo snel een band met hem laten opbouwen? De man is jouw vriend. Hij is geen vervanging voor een vaderfiguur. En als hij al 2 kinderen had waar die blijkbaar niet zo leuk mee is, waarom denk je dan wel dat hij leuk is met je dochter. Je had het nooit zo ver moeten laten komen. Maar goed, bouw de relatie maar af. Dit gaat niet meer goed komen denk ik.
Bah! Waarom nou weer?!
Moest je even kwijt dat zoiets jou nóóit zou gebeuren?
Kom op zeg. Die man is al 6 jaar DE man in hun leven. Een leuke man. Dat meisje weet niet anders dan dat hij erbij hoort. Natuurlijk hebben ze een band opgebouwd! Die band hadden ze net zo goed gehad als ze hem niet pappa had genoemd - andersom zijn er zat kinderen die hun biologische ouders bij hun voornaam noemen, dat verandert niks aan de band die je hebt.
En daarnaast: wat er nu aan de hand is, heeft ook nog eens helemaal niks te maken met of hij haar biologische vader is of niet!!!
Tijd voor een open gesprek TO
Desnoods met iemand er bij .
Negeer/negeer/ negeer/ negeer/ negeer:
Mona-xxx schreef op 07-09-2022 om 18:26:
Ik ben eigenlijk wel een beetje boos op je TO. Qaarom heb je jouw dochter zo snel een band met hem laten opbouwen? De man is jouw vriend. Hij is geen vervanging voor een vaderfiguur. En als hij al 2 kinderen had waar die blijkbaar niet zo leuk mee is, waarom denk je dan wel dat hij leuk is met je dochter. Je had het nooit zo ver moeten laten komen. Maar goed, bouw de relatie maar af. Dit gaat niet meer goed komen denk ik.
Negeren!!!!!
Zoals ook battle royal zei over dat je niet had moeten toestaan dat er papa gezegd ging worden. Het maakt geen fluit uit. Het is prima en heel normaal dat er een band is opgebouwd. Het maakt ook niets uit dat je dochter gewend was papa te zeggen.
Het is fijn en van toegevoegde waarde geweest dat deze man er was. Nu is hij zeker voor de kinderen even echt geen toegevoegde waarde, maar eerder een gevaar voor het kind. Gevaar in de zin van haar zelfvertrouwen. Dus nu geen contact. Je kunt haar uitleggen dat er iets gebeurd is in zijn hoofd wat maakt dat hij geen vader meer kan zijn en dat je niet weet of het nog goed komt en dat je daarom geen contact hebt of geen contact tussen haar en de (ex)vriend laat zijn.
Pippeltje schreef op 07-09-2022 om 19:24:
[..]
Negeren!!!!!
Zoals ook die gekkie van een battle royal zei over dat je niet had moeten toestaan dat er papa gezegd ging worden. Het maakt geen fluit uit. Het is prima en heel normaal dat er een band is opgebouwd. Het maakt ook niets uit dat je dochter gewend was papa te zeggen.
Het is fijn en van toegevoegde waarde geweest dat deze man er was. Nu is hij zeker voor de kinderen even echt geen toegevoegde waarde, maar eerder een gevaar voor het kind. Gevaar in de zin van haar zelfvertrouwen. Dus nu geen contact. Je kunt haar uitleggen dat er iets gebeurd is in zijn hoofd wat maakt dat hij geen vader meer kan zijn en dat je niet weet of het nog goed komt en dat je daarom geen contact hebt of geen contact tussen haar en de (ex)vriend laat zijn.
Doe es gewoon normaal ja.
