Tafel etiquette

spruiten (en sperziebonen)

Ik vind het al heel wat als een 7 jarige spruiten eet zonder te miepen........... T'is ook nooit goed.

mond open

ik vind categorie met mond open kauwen toch anders dan met je handen eten.
ik snap wel dat het allebei met 'willen' te maken heeft maar ik zou niet aarzelen om straf te geven als er nog met handen werd gegeten (na vele pogingen tot bewustwording en beloning en stappenplannen . . .). terwijl voor met mond open kauwen vind ik dat toch moeilijker, het lijkt me namelijk moeilijker af te leren.
Overigens, Temet, er gloort hoop voor je zoon: oudste hier is bijna 15 en ik realiseer me nu opeens dat het al weken, misschien al zelfs paar maanden, lang zo erg niet meer is en dat hij zelfs spontaan sorry zei vanavond, toen hij met volle mond praatte .
gr Angela

Knoeien en miepen

Als we dan toch aan het opbieden zijn... Ik heb er een van bijna 11 die niet kan eten zonder dat haar hele gezicht vol resten zit en ook nog miept. Dubbele hoofdprijs dus, al heeft ze wel nagenoeg altijd bestek vast. Ik ben eraan gewend. Als we een ijsje gaan halen vraag ik altijd extra servetjes want voor haar heb ik er vier nodig. Ze doet het niet expres want inmiddels vindt ze het zelf ook vervelend als er pindakaas/appelstroop/chocolade-ijs achter haar oren zit.

hier

Ik heb ook een kind dat beide opties heeft aangevinkt. En de schat is 10. Piept over eten en vindt bestek een ramp. Wat bijzonder irritant is want ik ben dol op etiquette, eten zoals het hoort en lust zelf alles.

Qua van manieren hebben we een tijdje 'nette maandag' ingevoerd. Op maandag aten we keurig met mes en vork en linnen servet op schoot etc. En op 'doe wat je wilt dinsdag' mocht ze eten zoals ze zelf wilde. Desnoods spaghetti met een schaar. Het heeft behoorlijk goed gewerkt en we hadden altijd reuze pret. Ze heeft nu in ieder geval de techniek door en eet buiten de deur keurig. En ik schaam me niet meer dood. Nu dat gemiep nog ...

Nou

Valt het me vaker op dat broers en zussen nog wel eens commentaar op elkaars opvoeding hebben. En ik ken geen één voorbeeld waarbij die feedback met open armen werd ontvangen . Maar in dit verhaal vind ik het bijna hilarisch. De kritikasters hebben een baby, ze zitten nog in de opvoedopstartfase en vinden het nodig om een familiefeest te larderen met gezanik over andermans kind? Poei die gaan t nog zwaar krijgen :/. Kijk, mijn zus heeft ook weleens een hint ( ) maar die heeft drie zeer welopgevoede kinderen en is daarnaast eerlijk en open over haar uitdagingen als moeder. Dat praat toch heel anders. Mijn broer heeft één kind en is ook meer van het soort advies: doe wat ik doe dan krijg je wat ik heb. Daar kan ik minder van hebben.

Haha ja

Mijn zus heeft een zeer brave oudste, dus ik ben héél blij dat haar jongste (3) ook wat meer pit heeft. Laatst tijdens een etentje heb ik hem niet tegengehouden toen hij wilde uitproberen wat er gebeurt als je hard met vlakke hand op een slagroomsoesje slaat.

etiquette

Over etiquette gesproken; bijzonder onbeschoft van ze om je daarover aan te spreken. En nog erger, er op door te gaan. Daar krijg je toch een bijzonder akelige sfeer van? Dat is wat mij betreft echt een no-go aan tafel. Jee, een kerst etentje, dat doe je toch voor je plezier ? Anders laat maar hoor.
(Bedoel niet perse letterlijk laat maar hoor, eerder dat jij je grenzen aan moet gaan geven..hoef je maar één keer goed te doen, laten ze het verder wel uit hun hoofd waarschijnlijk.)

Ik geloof er ook geen biet van dat 'flink opvoeden' in deze helpt.
Een goede ingang vinden, ja. Kost soms wel wat creativiteit. Maar oneindig vaak aanspreken? Waarom zou het de 1000 en eenste keer wel aanslaan?
Vooral aanmoedigen, kinderen gaan vanzelf kopiëren, maar vooral ook de goede stapjes en pogingen aanmoedigen. Steeds maar weer benadrukken hoe fout een kind het doet lijkt me niet bepaald stimulerend werken.

Praktische bezwaren

Mag ik even in brengen dat het voor de kleine mens niet altijd makkelijk is om met mes en vork te eten?
Probeer het zelf maar eens. Pas als je volwassen boven de tafel uitsteekt, het bord ver beneden je schouders hebt, dan kun je lekker omgaan met bestek.
Een kussentje op de stoel helpt.

Over opvoedcommentaar tussen broers en zussen kan ik zeggen dat die van mij elkaar rond hun 7e al in de haren zaten om de tafelmanieren. En dan vooral over de open mond en dat gesmak van zoon.

Dat bleek veel later toch minder onwil of gebrek aan belangstelling dan zijn zus altijd dacht. Op zijn negentiende ontdekte hij helemaal zelf dat zijn momdholte niet correct is uitgevoerd (hij kon zichzelf de volgende dag direct laten zien op de dokterscontrole als interessante casus). Gesmak zal altijd blijven in zijn geval, ook al is zijn mond dicht. Ben ik trouwens even blij dat het zijn zus was en niet ik die hem daar steeds voor op de huis heeft gezeten.

Altijd die mond open, Hmmm. Misschien toch eens kijken of dat wel goed gaat met de ademhaling en de mond dicht. Dat is ook weer interessant voor het behoud van het gebit.

Kinderen van zeven moeten met mes en vork eten, maar je moet het ze wel makkelijk maken.

Ja, of..

af en toe eten met een spiegel (tijdens lunch bijvoorbeeld). Die opengaande mond, gebeurt zonder het te beseffen. Het helpt als er (schuin) voor je een spiegel staat, dan attendeer je jezelf er op. Soms hebben mensen een spiegel nodig als feedback. Zo is het voor veel peuters ook makkelijker zichzelf aan te kleden, as ze voor een spiegel staan. Hun lijf geeft ze niet genoeg feedback op zo'n moment (te druk met wat anders).

Kijk dat bedoel ik

Nooit aan gedacht aan zo'n spiegel. Nooit geweten ook dat dat helpt.
Briljant.

Weet ik meteen wat aanstaande dreumes cadeau krijgt op de kamer

Kiezen

Ik ben degene die het kerstdiner verzorgt voor de hele familie, daar steek ik behoorlijk wat tijd en moeite in, en miepers noch smeerkezen zouden voor mij de kerstvreugde verhogen. En dat terwijl ik de grootste mieper zelf op de wereld heb gezet.

Dat kerstdiner is geen verrassing, je ziet het al weken, zo niet maanden van te voren aankomen. Dan zijn er twee opties: of je bereidt je kind op een speelse manier tijdig voor of je ziet van de onderneming af.

Toen we in de jonge kinderen zaten zijn we al snel gestopt meergangenkerstdiners. Dat was geen groot offer, want het taaie kerstkonijn was niet echt het culinaire hoogtepunt van het jaar.

We brunchten bij het ene grootouderstel, en gourmetten bij de andere oma. Hadden we in een dag aan al onze verplichtingen voldaan en de tweede kerstdag aan ons zelf.

echt?

echt?
" Dan zijn er twee opties: of je bereidt je kind op een speelse manier tijdig voor of je ziet van de onderneming af. "

Bedoel je dat ik niet zou moeten komen als mijn kind(eren) niet met bestek eten en/of niets lusten?

Lijkt me ideaal!

Maar helaas krijg je daar dan weer gezeik over in de meeste families. Want oma ziet toch zo graag de hele familie bij elkaar, enz.

"Let lekker op je eigen kinderen".

Wat een kritiek op een kind van 7 jaar die een spruitje een zet geeft met zijn vinger. Echt ongehoord gedrag aan tafel, smakken, slurpen, dat moet je er allemaal uit zien te krijgen. Maar bij een familiedineetje zou ik me echt niet druk maken om een 7 jarige die gezellig aan tafel zit te eten en daarbij zijn vingers gebruikt.
Even wassen voor en na het eten is dan wel weer fris. Sowieso vind ik dat fris, bah, doet niet iedere ouder
Laat staan dat ik zelfs commentaar ga leveren. Die andere neefjes en nichtjes hebben vast ook wel hun onhebbelijkheden, misschien op een ander vlak waar jij je dan aan irriteert.
Deze ouders hebben een kind van een paar maanden, "dat zal bij hun niet gebeuren", dat kan, maar dan is er wel wat anders wat nog opgevoed moet worden.

Net zoals Maria vind ik je zus en zwager onbeleefd en onaardig met hun kritiek.

Ik vind het een beetje flauw van broer.

Ik zou het echt niet erg vinden als een kind veel met handen pakt of onhandig met bestek eet. Als het smaakt, prima.
Nu maak ik niet van die uitgebreide kerstdiners, voorgerecht, soep, hoofd en nagerecht vind ik genoeg. Maar ik durf, als ik weet dat er "miepers" tussen zitten wel te roepen vooraf; hier lust je alles, je mag alleen zeggen dat je net niet zo veel trek hebt. Er is dus wel eens iemand met een bordje soep teruggekomen om te zeggen, Tante Klaartje, ik heb niet zo'n trek. Prima, dan eten ze maar wat meer van de andere gangen.

Pug

"Maar helaas krijg je daar dan weer gezeik over in de meeste families. Want oma ziet toch zo graag de hele familie bij elkaar, enz."

Je formuleert als een dwarse puber die tegen de verplichte zondagse kerkgang schopt Maar als volwassene heb je daar zelf ook nog wel een zegje in

Familieconstellaties veranderen en familietradities zijn niet in beton gegoten, met een beetje begrip kun je ze ombuigen naar een compromis dat voor iedereen aanvaardbaar is . Toen ik zelf in de kleine kinderen zat was ik er klaar mee hele dagen bij schoonouders aan tafel zitten kletsen en eten. Dat wilde ik niet nog twintig jaar doen, ik wilde dagen ook met mijn eigen gezin onder mijn eigen boom zitten.

Wij waren de eerste die die traditie doorbraken door met kerst alleen voor het ontbijt te komen.Dat vond ze wel jammer, maar jaren gezeur heeft dat niet opgeleverd. Later toen zij een broze weduwe was hadden we voor haar de hele meute hier aan de kerstdis.En eerlijk gezegd vind ik de neefjes en de nichtjes nu ook veel aangenamer gezelschap dan toen ze voortdurend boekjes moesten worden voorgelezen, en zaten te miesmuizen of door de woonkamer renden.

En wie weet, doen we het over tien jaar weer anders. Heb ik kleinkinderen en mogen die met kersthagelslag en slagroomspuitbussen pannenkoeken versieren, en mikken we ze daarna op bed en gaan zelf aan de reerug. Of mijn kroost hecht ook niet aan kerst, en dan gaan man en ik op reis.

Grens

De grens tussen 'moet toch kunnen' en eetlustbedervend ligt voor iedereen weer anders. Mijn nichtjes eten vaak zo goor dat de lust mij vergaat. Hun ouders vinden het belangrijk dat hun kinderen aan tafel alles mogen hebben wat ze willen, in de hoeveelheid die ze willen en mogen het naar binnen werken hoe ze willen. Al eindigt de helft op de grond of in de meiden hun haar, ze zullen dat na afloop nooit schoonmaken. En ik mag dat lekker stom vinden want ik ben al 15 jaar langer ouder dan zij, heb twee keer zoveel kinderen die gewoon normaal eten , zijn met twee keer zoveel, eten wel gewoon normaal enen dat ook deden toen zij op die leeftijd waren. Ha!

Dat een zevenjarige nog geen ragoutbakje kan eten zonder zijn vingers te gebruiken vind ik niet raar, wat een ondingen zijn dat, uit de categorie waarvan je hoopt dat je dat niet voorgeschoteld krijgt als je bij de koning mag komen eten. Maar met je vingers in de soep of in het ijs zitten is echt niet nodig op die leeftijd. Daar zou ik echt wel even aan gaan werken. Al is het maar om stiekem te glunderen als jouw zoon volgend jaar of het jaar daarna gewoon netjes eet en hun peuter er een enorme janboel van maakt.

skik

Skik

Yep, maar zeg je dat ook tegen de ouders tijdens het kerstdiner?

Ik denk ook van alles en vind van alles, niet alleen van kinderen, maar ben kampioen in glimlachen en begripvol knikken

decorum verlies

Schoonmoeder heeft jarenlang ieder gezamenlijk maaltijd moment verziekt door commentaar op de tafwelmanieren van onze kinderen een kind van 3 dat patat at met zijn handen kon rekenen op een boze reactie van oma. Net als praten met volle mond afgestraft werd.

Inmiddels tien jaar verder heeft oma na een ongeluk aan een hand vier vingers die het niet meer doen en moet ze dus met een hand eten, niet haar voorkeurshand. Om toch gelijk met de anderen klaar te zijn neemt ze met een lepel grote happen waardoor ze soms met open mond kauwt om alles te kunnen verwerken en kijken wij naar dat "ongeluk in de tunnel". Ook begint ze soms halverwege het malen alvast te praten en vallen de kleddders uit haar mond.

Schoonzus kan het af en toe niet laten om er iets van te zeggen in de trant van vroeger mocht dit niet aan tafel, kreeg ik een klap voor mijn kop als ik zo at.
Mijn kinderen en ik houden onze mond maar eten de frites weer zoals ze het lekkerst is: met je vingers.

Na afgelopen kerst kwam dochter van 13 nog even naar beneden toen we al allemaal in bed lagen. Mama hoef ik volgend jaar niet tegenover oma te zitten? Als ik nu er nog aan denk hoe oma eet wordt ik weer misselijk.

Soms komt het na jaren vamzelf goed, gaan de commentaar leveraars zichzelf anders gedragen, andere prioriteiten stellen en valt het met de handen eten niet meer op.

nou

Als mijn 13 jarige kind niet meer tegenover oma wil zitten omdat die door ongeluk en ouderdom niet meer zo netjes eet, dan zou ik daar ook nog wel een puntje ter opvoeding in zien, eerlijk gezegd.

Of je moet willen dat je kind er ook eentje wordt die altijd commentaar op anderen heeft.

misschien Jippox

Mijn 13 jarige heeft nog vers in haar geheugen hoe oma tekeer kon gaan als zij of haar broertje volgens oma niet "netjes " aten. Geblafte commando's mond dicht! Gebruik je vork!! Niet slurpen!
Als oma zo voor keurig eten was mag je wel wat terug verwachten.
Haar hand heeft een functiebeperking haar mond niet.

Dat oma moeite heeft om met 1 hand te eten daar hebben wij begrip voor en ik wil best wachten tot zij haar bord leeg heeft maar de oplossing die zij gekozen heeft van hele grote happen nemen om het aantal bewegingen te beperken is niet nodig. Ik zou het zien als oefening, handig worden door vaak te herhalen.

De manier waarop oma het eten nu in haar mond propt valt voor mij in de categorie boeren en slurpen.

erfelijk

Blijkbaar is dat gemopper over tafelmanieren nogal erfelijk, dus.

Denk toch stiekem ook

Dat jij het wel grappig vindt, dat commentaar op oma. Ik zou dit niet accepteren van mijn dochter.
En als je zelf zo'n moeite hebt met haar eetgedrag, moet je dat niet overdragen op de kinderen.

Heel triest eigenlijk, dat iemand op oudere leeftijd alles los moet wat ie belangrijk vindt.

nou

als ik het zo lees is de beperking in de hand, niet in de mond, dan zou je er ook voor kunnen kiezen je waardigheid te behouden en wat langzamer te eten.

Ik lees ook nergens dat deze moeder geestelijk aan het verminderen is. Een gesprek, na het diner zou dan toch mogelijk moeten zijn.

moeilijk hoor

Ik zou het toch echt niet afstraffen als mijn kind netjes bij mij komt melden een probleem te hebben met tafelgenoot.

Ik sta er dubbel in dat mijn kinderen dat niet doen. Terwijl ik weet dat ze heus wel moeite hebben met tafelmanieren van opa, dat kan niet anders. Want ik heb daar forse moeite mee, en één van mijn kinderen is daar erger in dan ik. (Die overigens erg lang weigerde met bestek te eten, maar toch heel smakelijk at, nooit zou boeren of smakken of knoeien etc)

Ik weet dus dat de moeite er is. Maar kind is weer zo overbeleefd en gesloten en bang iemand te kwetsen. Dus zal daar nooit over reppen. Net als ik niet, maar eten met opa is voor mij altijd een niet fijne aangelegenheid, heeft overigens hier niets met functieverlies of ouderdom te maken. Die ouderdom vrees ik wel want daar zal het niet door verbeteren. Ach ja, goed voor de lijn dan maar.

Maar in jouw geval Regenboog vind ik het toch anders. Je weet heel goed dat je schoonmoeder zeer beperkt is. (Geldt in zekere zin ook voor opa hier) Leer je kind te relativeren en respect te hebben, zou ik toch zeggen.

niet netjes, maar gezelligheid is belangrijker

Ik denk dat je wel een (paar) keer openlijk tegen je zoon had kunnen zeggen dat hij met zijn bestek moet eten. Dat kan best op een manier die niet sfeerbedervend is en tegelijkertijd kom je de rest van het gezelschap tegemoet door te laten zien dat jij wel bezig bent je kind op te voeden. Voor de rest denk ik dat ze er nog wel op terug komen als hun kind ouder is Jonge ouders zijn verreweg het fanatiekst in opvoeden!

Verder weet ik niet of het goed komt... uiteindelijk (als ze 18 zijn) wel denk ik, maar voor die tijd? Ik heb zelf een met de handen etende 6-jarige en een 10-jarige die sinds een tijdje met zijn mond open eet. Vroeger heeft hij dat nooit gedaan, toen vond hij zelfs vriendjes die kwamen eten en smakten erg smerig. Nu doet hij het zelf. Elke maaltijd zeggen we meerdere keren tegen de jongste dat hij z'n bestek moet gebruiken en de oudste dat hij z'n mond moet sluiten....tevergeefs. Gek word ik ervan, vooral dat laatste.

respect

Op zich vond ik dat dochter er heel respectvol mee is omgegaan. Ze heeft in de twee uur aan tafel niet zitten miepen was gewoon haae gezellige zelf. Kwam pas toen we thuis waren met ons praten nadat we in bed lagen. Haar broer is was daar niet bij.
Ik kon niet zeggen dat ze zich niet zo moest ergeren, omdat ze toch weet dat oma het gebruik van die vingers mist, ik heb ok in stilte naar mijn bord zitten kijken. Kon het niet zo goed verdragen zeg maar.
Volgende maand hebben we een dineetje ter erevan een verjaardag. Hoop voor mijn dochter op een gunstigere tafelschikking.

Ja hoor Regenboog.

Je dochter toont juist wel respect, ze heeft tijdens het eten niets gezegd. Je mag thuis, de veilige haven, toch je gevoel uiten aan je moeder?

Opa en zoon

Mijn opa en oma woonden in het voorhuis en mijn ouders en mijn broertje, zusje en ik woonden in het achterhuis. Nadat mijn oma gestorven was kwam mijn opa altijd bij ons eten. Helaas at 'ie als een varken. Met de mond open, smakken, boeren, praten met volle mond, dingen uit z'n mond laten vallen. Wij kinderen hebben meer dan eens kokhalzend aan tafel gezeten. Mijn moeder kon er ook niet tegen maar mijn vader wilde persé dat mijn opa met ons mee at. Het heeft zoveel maaltijden verpest.
Op een gegeven moment, na jaren, kon mijn moeder er niet meer tegen. Het werd ook steeds erger en wij hadden sterk het idee dat opa het ook deels expres deed. Zo was 'ie ook wel. In ieder geval heeft mijn moeder mijn vader voor de keuze gesteld, opa er uit of zij weg. Vanaf toen at opa alleen in het voorhuis. Wat uitermate zielig gevonden werd door zijn vrienden, kennissen en de dames van de thuiszorg maar waar wij kinderen zo ontzettend blij mee waren.
Anyway, een vieze eten kan dus de sfeer aardig verpesten. Maar er is een groot verschil tussen het expres doen en niet kunnen.
Mijn jongste kan niet goed omgaan met zijn bestek. Hij eet gelukkig wel met zijn mond dicht en hij smakt ook niet maar hij houdt zijn bestek met zijn hele hand vast. Het lijkt een beetje alsof hij zand aan het weg scheppen is in plaats van aardappels Daar kan ik niet mee zitten. Hij weet hoe het moet en als hij er zelf behoefte aan krijgt zal hij zich er ook toe zetten.