Tafel etiquette
Wat hebben jullie liever?
- een kind dat alles eet, maar vaak met de handen. of
- een kind dat keurig met bestek eet en overal over zit te miepen/zeuren?
Ik heb nl. een kind dat met grote regelmaat zijn eten met zijn handen naar binnen werkt. Echter vinden mijn zus en zwager dit zeer vervelend. Zij geven ook aan dat het nooit meer goed komt met de tafeletiquette omdat hij al 7 jaar is. Hij is een tijd terug ook daar wezen eten en dan krijg je een appje: Hij eet keurig zijn brood met bestek. Echter hebben we met kerst met zijn allen gegeten (bij mijn ouders, dus geen chique restaurant).
Daar waar ik al bang voor was gebeurde. Hij at met zijn handen. Ik heb verschillende keren op zijn bestek gewezen (omdat ik weet dat ze er een hekel aan hebben). Waarop hij dan zijn bestek pakt en deze dan 3 happen gebruikt en vervolgens weer in oude gewoonte vervalt. Ik denk dat ik de gehele avond zo'n 10 keer op zijn bestek heb gewezen. Echter wil ik het op dat moment niet op de spits drijven. Het moet voor iedereen gezellig zijn. Alhoewel de gezelligheid wel ver te zoeken was. Want ja, je ziet de blikken over en weer schieten. En ik weet hoe ze erover denken. Ze roepen al een tijdje dat hun kind (3 maanden) dat nooit gaat doen.
Als ik dan aangeef dat ik liever een kind heb dat met zijn handen eet, dan een zeurend kind aan tafel met bestek (die hebben we ook in de gezamenlijke kring) of dat ik blij ben dat hij zoveel lust en dat het altijd gezellig is aan tafel.
Maar volgens mijn zus en zwager ben ik niet consequent. Zij geven aan dat ik nl niet 1x heb gezegd dat hij zijn bestek moet gebruiken. (wat ook wel klopt want ik heb gewezen, maar hun zagen dat niet) Mijn moeder zat bij het gesprek wat wij voerden en gaf aan dat ik hem wel degelijk meerdere malen heb gewezen op zijn bestek, maar dan krijgt zij te horen dat ze partij kiest voor mij en zich er niet mee bemoeien moet.
Ik heb ook gevraagd aan mijn moeder of ze het als vervelend ervaren heeft dat mijn kind met zijn handen eet. Zij geeft aan van niet. Aan de ene kant denk ik zolang zij het niet als vervelend ervaren heeft, dan is het goed. het was immers bij haar thuis. Maar leuk voelt het niet. Ik zie nu al op tegen het eerstvolgende etentje. Want volgens hun zal hij de tafeletiquette nooit meer leren.
Hoe zouden jullie dit oplossen? En zal hij het inderdaad nooit meer leren?
alles went
Aan vieze eters kun je echt wennen hoor. Maar dat moet je ook een beetje willen.
Bij wijze van verdraagzaamheidstherapie zou ik je zus en zwager gaarne uitnodigen om eens een poosje mee te eten aan de tafel van een groep met verstandelijk gehandicapten!
Zorg vooral dat er ook enkele mensen met Downsyndroom bij zijn: zij hebben door de extra grote tong extra moeite met met de mond dicht eten.
Ik werk nu al jaren met verstandelijk gehandicapten. Momenteel op een kindergroep, maar bij de groepen met volwassenen zitten er heel wat met vieze eetgewoontes, objectief gezien. De kunst is dat je het toch gewoon lekker gezellig houdt en je niets aantrekt van onsmakelijke bijgeluiden.
Na een tijdje heb je een nieuwe collega, die de eerste paar keer vol afschuw om zich heen zit te kijken tijdens het eten en wiens eetlust zienderogen vermindert. En ja, dat had jij toen ook, weet je nog.En de derde keer eet ze vrolijk mee en valt het je steeds minder op.
hoe zit dat?
Voor degenen die misselijk werden bij het kijken naar een kind dat een sperzieboon met de hand in z'n mond stopt:
Heb je dat ook bij een patatje? of een koekje?
Ik begrijp daar namelijk helemaal niets van, behalve dat zoiets tussen je oren moet zitten.
En als je het dan toch zo storend vind, je kunt ook niet kijken toch?
Nou ja, verder vind ik een heleboel van dit draadje, maar denk vooral: doe niet zo moeilijk, voed je eigen kinderen op en bemoei je niet met die van een ander, tenzij je er zelf écht last van hebt! (en dan hoef ik denk ik niet te specificeren wat ik met 'last' bedoel)
heel scherp carootje
Misselijk van een sperzieboon met de hand in de mond stoppen maar wel kunnen kijken naar een koekje dat altijd uit de hand gegeten wordt dat snap ik ook niet.
Persoonlijk vind ik gesmak en geslurp veel misselijkmakender dan met handen eten. Praten met volle mond is voor mij echt over mijn grens, dat vind ik weerzinwekkend.
Commentaar leveren op hoe anderen hun kind opvoeden is helemaal not done. Je kunt er een mening over hebben maar die deel je niet met anderen, zeker niet aan een kerstdiner.
helemaal eens met Regenboog
Iets kan zeer onsmakelijk zijn: met je handen vol in de saus een aardappel eruit wroeten en dan smakkend in je mond stoppen bijv. Heel iets anders dan je spruitje een duwtje geven om op je vork te komen of een sperzieboontje met je hand pakken (net een frietje en dan zit daar meestal nog een klodder saus op). Er zijn nl ook veel kinderen (en ook volwassenen) die niet zo'n goede fijne motoriek hebben. Dan zijn dat soort handelingen best lastig. Oefening baart kunst, dus eens lukt het heus wel.
En een goeie wat Miriam L opperde: Je moet er wel goed (op hoogte) voor kunnen zitten. Denk maar eens aan kinderen die meehelpen met koken, die geef je ook een krukje.... Niets vermoeiender en onhandig om op niet de juiste hoogte te snijden en roeren en handig je handelingen te kunnen doen.
nou Nimbo
Alles went, mmhh. Ligt ook wel aan je eigen gevoeligheid hoor. Natuurlijk moet je willen, maar dat is niet genoeg.
Zelf werk ik ook met mensen die omwille van (ook) andere problematiek extreem onsmakelijk eten. En niet alleen vies eten, deze mensen hebben wel meer vies gedrag.
Nu wil ik heel graag, dus ik doe er veel moeite voor er tegen te kunnen.
Maarja, het is wel mijn werk. Het is gewoon mijn werk ertegen te kunnen en achter dat laagje van soms zeer onsmakelijk gedrag de mens te zien blablabla.
En van de ene kant gaat me dat heel soepel af, ben er zeer goed in positieve kanten te zien, zaken positief te draaien, te relativeren en van sommigen van die viespeuken hou ik oprecht. (Zonder dat de werkrelatie in gevaar komt hoor) de meesten vind ik op z'n minst heel aardig.
Van de andere kant ben ik heel vies uitgevallen, vies van vies, bijna fobisch.
Dat betekent voor mij toch echt steeds weer bewust (deels) uitschakelen van zintuigen, prikkels minder hard laten binnen komen of negeren. Dat kost me veel moeite en energie. Die ik er, nogmaals, absoluut graag voor over heb, het is mijn werk waar ik van houd.
En dan hoef ik er nog niet bij te eten, en doe dat ook zelden en zeker niet bij de grootste viezerikken. Als ik bij ze zou moeten eten was ik nu erg mager vrees ik.
Dus nee, thuis, alsjeblieft niet. Klinkt erg verwend etc. Maar ik zou er echt niet aan wennen. En dat is vast aangeleerd gedrag maar zie bijv bij mijn kinderen dat dat er ook echt inzit. Terwijl ze van mij geen voorbeeld hebben gekregen van fobisch gedrag hoor. Aan mij zie je immers echt niets, ik deal ermee, pak aan, maar doe ook wel (vader) of er niets aan de hand is, kijk de andere kant uit. En het is ook nog eens zo dat ik op mijn werk alle begrip en geduld van de wereld heb, maar voor mijn vader toch weer niet. Dat zit voor me zelf te ingewikkeld in elkaar emotioneel blijkbaar. Klinkt heel stom en voor veel mensen werkt het andersom vermoed, zie en weet ik, maar juist bij mijn vader bijv moet ik een soort van toneelspel opvoeren. Juist op mijn werk doe ik de dingen meer oprecht, doorvoeld. Omdat ik ermee deal heb ik oprecht geen moeite met vies gedrag van Jantje op mijn werk, staat los van de moeite die het me kost. Ik denk dat het me niet lukt te handelen (of ik wil het gewoon niet) dat mijn vader zich onsmakelijk gedraagt.
Hoe dan ook, ook thuis zou ik wennen aan onsmakelijk gedrag aan tafel, maar ik zou zelf nooit meer genieten van de maaltijd.
jongensmoeder
Hier eten we eigenlijk altijd met onze handen.
We hebben ze geleerd om met mes en vork te eten en dan linkerhand vork en rechterhand mes. Dat 'hoort' zo, zei ik altijd. Mijn man vond dat onzin, die roept altijd: Van wie moet dat dan? en Wie bepaalt dat?
Hij is nogal anarchistisch aangelegd 
Dus nadat ik 100.000 keer had uitgelegd:Links vork, rechts mes en ze nog steeds andersom hun bestek vast hielden, een man die er anders over dacht, heb ik dat maar losgelaten.
Nu eten ze in een restaurant/familie aangelegenheden met hun vork rechts en hun mes links....precies andersom....
Thuis eten we dus alles met onze handen, groente, vlees, rijst, brood enz. We vinden het alle 4 het lekkerst eten en we eten ook nog eens van elkaars bord als de een wat over heeft of een ander iets heeft om bijvoorbeeld te proeven. We zitten wel allemaal aan tafel met het eten in het midden, zodat iedereen erbij kan. Opscheppen doe ik met een lepel, bestek ligt er wel bij, maar meestal wordt alleen het mes gebruikt.
Soep drinken we uit een grote mok met een lepel voor het vlees/groente.
Wel kunnen ze soep uit een diep bord eten met een lepel en dan de lepel netjes naar je mond brengen in plaats van met je hele hoofd in het bord te hangen Maar drinken vinden we gewoon lekkerder.
Dus...ik zou zeggen, leer hem hoe jij vindt dat het 'hoort' en laat hem lekker eten zoals ie wil als dat thuis is en er niemand last van heeft.
Elisabeth
"We hebben ze geleerd om met mes en vork te eten en dan linkerhand vork en rechterhand mes. Dat 'hoort' zo, zei ik altijd. Mijn man vond dat onzin, die roept altijd: Van wie moet dat dan? en Wie bepaalt dat?
Hij is nogal anarchistisch aangelegd "
Als je met veel mensen aan een krappe tafel zit is het handig als iedereen dezelfde kant gebruikt voor vork en mes. Ivm elleboogstoten.
Net zoals obers aan de ene kant horen op te dienen en aan de andere kant horen af te ruimen. Het is zo onhandig als je opzij wil buigen om de ober de ruimte te geven en dan juist met je hoofd de soep uit z'n handen stoot.
In de dagelijkse praktijk komt het allemaal niet veel voor en is het niet vreselijk belangrijk. Mocht er een dag komen dat je bij een formeel etentje bent dan is het wel handig als je het kan.
Dus je man heeft gelijk dat het in de dagelijkse praktijk niet heel belangrijk is. En jij hebt gelijk dat er wel een regel voor is. Net als de meeste etiquetteregels is er een praktische reden voor, maar het is een reden die niet dagelijks van toepassing is.
Ik ben
Ik ben links, ik snijd dus met links en daarom wil ik in een restaurant altijd op een linkerhoek zitten, omdat ik anders continue stoot tegen iemand die rechts snijd. Dus etiquette moet ook wel kunnen en daarom vind ik je bestek "verkeerd om" houden wel een laatste probleem.
Smakken of met de mond vol praten vind ik onsmakelijk, evenals hoe sommige mensen op kauwgum kauwen.
Met 10 vingers eten vind ik ook niet echt geweldig, je hebt er geen 10 nodig om een stukje in je mond te stoppen.
Maar ik heb veel liever dat ze zich sociaal gezien gedragen aan tafel dan dat ze per se met met en vork moeten eten.
Mijn oppaskindje werd ook niet zo vaak gecorrigeerd en at met 9 jaar nog alles met deels vork en handen, smakte, duwde het eten ver naar binnen en at met open mond en praatte er ook nog bij. Maar je kon ook zien dat ze met andere dingen moeite had met de motoriek. Met 12 schreef ze nog grote hanenpoten, knippen en kleuren ging ook niet helemaal soepel en ook haar grove motoriek was houterig.
Toch zou ik er nooit iets van zeggen om de sfeer niet te verzieken, want die is voor mij het belangrijkste en als dat met handen etende kindje duidelijk geniet van het eten en het gezelschap dan gaat me dat voor alles.
Amerikaanse manieren
Overigens worden 'onze' tafelmanieren steeds Amerikaanser. Zij gebruiken hun mes alleen om te snijden en eten vervolgens alleen met hun vork of lepel alles op. Hier zie je ook steeds meer dat mensen (vooral bij pasta of rijstgerechten) hun mes ongebruikt op tafel laten liggen. Ik las laatst een artikel over dit onderwerp waarin dit werd geconstateerd.
Dus misschien stelt de jongste generatie wel de nieuwe norm.
ach
Ik heb 4 kinderen die allemaal hetzelfde voorbeeld krijgen. 3 eten er netjes met mes en vork. Eentje doet zijn best, maar stapt toch altijd weer over op het gebruik van vingers. Hij is bijna 9, dus zou het best moeten kunnen. We blijven hem erop wijzen, maar punt is: àls hij bestek gebruikt zit het eten soms tot op het plafond. Ik weet niet precies hoe hij het doet, maar op de een of andere manier wil het gewoon niet zo. Er zijn wel meer dingen -motorisch gezien- die niet helemaal soepel gaan bij hem.
Tja, eh, jammer dan, het komt wel een keer -of niet. Als iemand er aanstoot aan wil nemen moet 'ie dat vooral doen, maar zeg het niet tegen mij als je me te vriend wilt houden
Dat is wel grappig krullevaar
Want in principe gebruik je ook geen mes bij pasta en rijstgerechten....... Dat is helemaal niet amerikaans, maar de manier van eten waar de oorspronkelijke gerechten vandaan komen (italie, aziatische landen). In italie bijv. Is het not done om je spaghetti met een mes op je vork te schuiven, laat staan te snijden. Je draait de spaghetti om een vork en gebruikt de rand van het bord om het te 'fatsoeneren'. En rijst eet je met een lepel, of evt vork. Wij nederlanders hanteren de oorspronkelijke ' franse' manieren, maar eten tegenwoordig heel vaak pasta en rijst, en dat hele mes is daar niet eens voor bedoeld.
Als we 'werelds' willen eten, moeten we ook onze etiqete daaromtrent loslaten. Toch?
bieb?
Waarom vind ik het raar klinken als jij zegt dat rijst oorspronkelijk met vork gegeten wordt? Nooit iemand met stokjes zien eten?
Rijst
Rijst wordt vaak gewoon met de handen gegeten. Of met stokjes.
tuurlijk Jamie
Ook met stokjes (en met de handen). Dus daarom zeg ik ook: waar dient dat mes dan voor? Nou, dat kan ik je vertellen, dat is onze westerse (franse) manier van eten. Waar van oorsprong geen rijst in voorkwam (en pasta alleen in italie) en waar we vroeger in principe alleen aardappels/vlees/groente aten.
Nu we tegenwoordig ook veel pasta, rijst en andere uitheemse gerechten eten (denk ook eens aan roti... ja, dat kan je met mes en vork eten, maar niet echt de bedoeling), moeten we misschien maar af van dat standaard mes/vork/lepel etiquete gedoe. Toch?
In feite heb je een mes alleen maar nodig om iets te snijden (vlees, een groot stuk aardappel e.d.). Verder handig om iets op je lepel, vork te schuiven. Niets mis mee. Maar als we werelds willen eten, moeten we ook maar de wereldse etiquete toepassen.
Bieb, wereldse etiquette
Dan moeten slonzige eters maar elke dag Chinees eten. Daar mag je dan vrijuit bij boeren en smakken en lekker met je handen eten.
skik
haha
We moeten onze kinderen die het eten met mes en vork nog niet beheersen, vooral veel Indiaas voer geven. Dat mag met de handjes. Dan kunnen zij hun criticasters lekker terecht wijzen op hoe het echt moet.
Maar je hebt natuurlijk gelijk bieb, hoe het heurt is overal anders. Alleen hechten sommige etiquettestrebers nogal veel aan hun niet van toepassing zijnde Europese normen. In dit artikel werd echter minachtend gedaan over Amerikaanse tafelmanieren en dat dit zou overslaan op Europa.
Tijden veranderen. Mijn opa vroeg vroeger om bestek bij McD 
, En mijn vader, die erg van sterrenrestaurants is, kan nog steeds niet overweg met stokjes. Is dus altijd lachen als we in een Japans restaurant zijn en we voor hem kinderstokjes met zo'n elastiekje moeten vragen.
Krullevaar
Als je in India zonder bestek eet, dan gebruik je alleen je rechterhand. En dat is nog niet zo eenvoudig
ja weet ik
en lijkt mij verschrikkelijk. Maar ik ken genoeg Nederlandse Hindoestanen die dit nog steeds hanteren. Ik heb zelfs een colllegaatje gehad die vertelde dat ze pas met mes en vork heeft leren eten toen ze een baan kreeg. Hindoestaans, maar geboren en getogen in Nederland!
Zo zie je maar, ieder zijn manieren. Hoe bekrompen is het om over anderen te oordelen.
Bekrompen?
Het bekrompen vinden dat kind met zijn vingers in ijs zit te peuren wil nog niet zeggen dat dat dat bekrompen is omdat ze in andere landen andere eetgewoontes hebben. Want Indiërs die met hun hand eten doen dat netjes. In hun geval dus nooit met links, want dat is de hand waarmee je je billen veegt. Indiaase ouders zullen gruwen als hun kind zijn linkerhand gebruikt. Of het ongepast vinden als een gast dat doet. Een Japanner zal het lomp vinden als je je stokje door de sushi spietst.
skik
Jaja
Maar we hebben het over tafelmanieren in Nederland toch? Ik denk alleen dat tafelmanieren veranderen en dat wilde dat artikel ook aangeven, alleen was de schrijver het er niet mee eens. En ik denk.. hoe erg is het als iemand zijn mes laat liggen en alles netjes met een vork opprikt? Met je vingers in ijs prikken is weer heel wat anders. Maar hoe noodzakelijk is het gebruik van een mes als het niet functioneel is?
Precies krullebaar
Dat is wat ik bedoel.
En Skik, ik ben rechts, dus veeg mn kont ook af mer rechts......, dus tja.. 
nou...netjes...
Ik vind natte rijst met je hand eten er niet zo smakelijk of netjes uitzien eigenlijk. Het mondgebied ziet er daarna ook vrij vettig uit en ik hoef de rijst ook niet zo te zien rondmalen eigenlijk. Indiers doen dat niet per definitie netjes omdat ze het nu eenmaal zo doen.
Hier
Ik woon nu eenmaal niet in India en ik volg dus niet de Indiase tafel etiquette. Als ik daar zou wonen dan zou ik het op de plaatselijke manier proberen. Hier is de etiquette nu eenmaal anders. En je kan best in je eigen huis doen wat je wilt natuurlijk dus als je daar op z'n Indiaas wil eten dan doe je dat. Echter je moet niet verbaasd zijn als buiten de deur mensen je aankijken als je op een afwijkende manier eet. Zeker als dat zeer afwijkend is zoals met de handen eten. Dat is hier nu eenmaal niet de gewoonte.
niet netjes
Ik vind het dan weer niet netjes om je vader mee te nemen naar een Japans restaurant als je weet dat hij niet met stokjes kan eten en je dus voor hem een kindersetje moet gaan vragen. Zijn er geen andere restaurants om met hem naar toe te gaan, moet je hem werkelijk in verlegenheid brengen? Enig idee hoe normaal het is dat een autochtone Nederland niet met stokjes kan eten?
Stokjes
Ja, dat viel me ook al op, Jamie. En dan je vader nog uitlachen ook omdat hij niet met stokjes kan eten. Ik kan ook niet met stokjes eten hoor en ik denk inderdaad dat heel veel Nederlanders dat niet kunnen.
Nou eten wij ook nooit in een Japans Restaurant hoor, hooguit eens in een Wokrestaurant en daar is geen stokje te vinden volgens mij, tenminste ik zag ze er nooit.
Wel stokjes bij de wok
Hier bij de wok wel stokjes, maar krijg zonder problemen zilver bestek zoals ze dat hier noemen.
Door oogproblemen is met stokjes eten geen optie.
hier bestek bij japans restaurant
Bij het restaurant waar mijn kinderen werken liggen tegenwoordig gewoon setjes bestek klaar. er wordt gevraagd wat men wil en ook kinderstokjes worden gewoon vor de volwassenen gemaakt. Ik eet wel met mes en vork, t lukt me niet de grotere stukken vlees met stokjes te eten Ik snijd ze liever kleiner. Zoon en dochter eten wel met stokjes.
Ach..
Mijn vader is geen oude bejaarde he, maar een actieve 65-er die midden in het leven staat. Het was gewoon een AYCE restaurant waar zoon voor zijn verjaardag graag wilde eten en opa en oma vonden het leuk om mee te gaan. Zoon vond het natuurlijk lachen om zijn opa zo te zien stumpen. Oma lachte net zo hard mee.
Ach.. hij zet anderen ook oesters voor die het niet lusten en zegt dan dat ze niet moeten zeuren. Geldt ook voor hem
Ach weet je
Wiens leven is het nou? Wiens kind is het nou?
Je kind loopt wat achter met eten, en daar kan jij best iets aan willen doen, maar dat is aan jou. En daar kan je zus best iets van vinden, en dat kan ze best eens behulpzaam aankaarten, maar dat is niet aan haar.
Jij vindt vast ook iets van haar gedrag en van haar keuzes. Maar ik neem aan dat jij dat haar niet oplegt en jij hebt geen enkele verplichting om je leven zo in te richten of je kind zo op te voeden als zij wenselijk acht. Je hoeft je zelfs niet te verantwoorden.
What's next? Je kinds opleiding? De kleur van je theedoeken?
Gezelligheid is respect voor elkaar. Als ik een vies etend neefje had (wat ik trouwens niet vind van jouw beschrijving) dan ging ik een beetje zo zitten dat ik het niet zag en hield ik mijn mond. Dat is vele malen fatsoenlijker dan met mes en vork eten.
