We worden lastig gevallen door 'vriend' van zoon (8)
Hallo allemaal,
Wij worden sinds 2 weken lastig gevallen door een oude vriend uit mijn zoons (8 jaar) klas. Mijn zoontje heeft veel vrienden en regelmatig komt er een vriendje op bezoek om hier thuis te spelen. Éen van die vrienden is een maandje geleden verhuisd en naar een andere school gegaan. Mijn zoon vond het al niet zo'n hele leuke vriend omdat hij steeds maar weer vroeg om bij ons te spelen. Steeds maar weer wou hij hier spelen, en elke keer probeerde mijn zoon weer een smoes te verzinnen omdat hij het anders zielig vond en hij wou gewoon geen nee zeggen. Nu die vriend verhuisd is, staat hij nog steeds elke dag voor de deur. Hij belt eerst aan totdat we opendoen, zodra we open hebben gedaan en nee zeggen blijft hij maar vragen 'maar waarom niet' en 'waarom mocht ... hier gisteren wel spelen en ikke niet'. En als hij eindelijk ophoudt met vragen en ik de deur dichtdoe, blijft hij maar aanbellen, soms wel 10 minuten lang. Ik wou naar zijn ouders gaan maar ik heb uberhaupt nooit contact gehad met die ouders, zijn ouders haalden hem ook nooit op uit school. En is hij dus verhuisd en ik weet niet waar hij woont, dus ik kan ook niet even naar zijn huis gaan om tegen zijn ouders te zeggen wat hun kind allemaal wel niet uitspookt. De 'vriend' staat inmiddels echt elke dag voor onze deur en belt ongeveer een kwartier aan elke keer. We hebben geen idee wat we kunnen doen, weet iemand raad?
Besef dat dit gedrag in de eerste plaats is ontstaan omdat jouw zoon onduidelijk is geweest naar dit jongetje. En blijkbaar zijn jullie nog steeds niet duidelijk als hij maar in discussie kan blijven gaan over het waarom.
De volgende keer doe je meteen open als hij aanbelt. Je legt rustig en vriendelijk uit dat jouw zoon nu niet en nooit met hem wil spelen omdat hij het niet leuk vindt. Dat dat jammer is voor hem maar dat hij beter op zoek kan gaan naar vriendjes in zijn nieuwe buurt. Vervolgens zeg je hem duidelijk dat hij nooit meer terug moet komen en niet meer aan mag bellen. Nooit meer.
Het is een schrijnende situatie. Maar stel je voor wat dit kind meemaakt die iedere keer wanhopig dat stuk weer fietst en steeds maar weer de hoop heeft dat jouw zoon komt spelen. Als dat jongetje in staat is om te achterhalen welke andere kinderen er bij jullie spelen dan zou je toch zeggen dat het jullie moet lukken om contact te krijgen met zijn ouders. Vraag hem zelf eventueel gewoon naar het nummer van zijn ouders of vraag waar hij nu woont. De meeste kinderen van die leeftijd weten wel hoe hun straat heet.
Ik zou net als Pippeltje schreef, nog één maal de deur opendoen en duidelijk zeggen dat je zoontje niet meer wil dat hij komt spelen en dat jij niet wil dat hij nog ooit komt aanbellen. En dat zijn gedrag onbeleefd is. Ga niet in op de waarom vragen van het kind, nee is nee.
Heeft hij het dan nog niet begrepen, zou ik nooit meer voor hem opendoen, hem gewoon voor de deur laten staan en de deurbel afzetten zodat hij jullie niet kan stoten.
Persoonlijk zou ik geen contact zoeken met zijn ouders. Ik vind het nogal een rare situatie dat ze hun achtjarig kind bij jullie thuis laten spelen zonder dat ze jullie als ouders ooit gezien hebben.
Pippeltje schreef op 10-04-2021 om 19:14:
Besef dat dit gedrag in de eerste plaats is ontstaan omdat jouw zoon onduidelijk is geweest naar dit jongetje. En blijkbaar zijn jullie nog steeds niet duidelijk als hij maar in discussie kan blijven gaan over het waarom.
De volgende keer doe je meteen open als hij aanbelt. Je legt rustig en vriendelijk uit dat jouw zoon nu niet en nooit met hem wil spelen omdat hij het niet leuk vindt. Dat dat jammer is voor hem maar dat hij beter op zoek kan gaan naar vriendjes in zijn nieuwe buurt. Vervolgens zeg je hem duidelijk dat hij nooit meer terug moet komen en niet meer aan mag bellen. Nooit meer.
Het is een schrijnende situatie. Maar stel je voor wat dit kind meemaakt die iedere keer wanhopig dat stuk weer fietst en steeds maar weer de hoop heeft dat jouw zoon komt spelen. Als dat jongetje in staat is om te achterhalen welke andere kinderen er bij jullie spelen dan zou je toch zeggen dat het jullie moet lukken om contact te krijgen met zijn ouders. Vraag hem zelf eventueel gewoon naar het nummer van zijn ouders of vraag waar hij nu woont. De meeste kinderen van die leeftijd weten wel hoe hun straat heet.
Hallo, dank voor je reactie,
We hebben al meerdere keren de deur opengedaan en gezegd dat we het niet normaal vinden wat hij doet en dat mijn zoon nooit meer met hem wilt spelen.
Maar dat hielp dus niet. Ik heb ook het idee dat hij hier niet komt om met mijn zoon te spelen, maar eerder om ons te irriteren. Het is heel vreemd maar volgensmij is dat jongetje wel slim genoeg om te weten dat mijn zoon niet met hem wilt spelen, we hebben dit namelijk al echt 20x uitgelegd. Wat hij zelfs een keer heeft gedaan is dat hij met zijn drone kwam en met zijn drone bij ons raam ging vliegen, en op die drone zit een cameraatje. Ik vind het echt bizar en nu negeren we hem elke keer gewoon.
Va mijn zoon heb ik begrepen dat het jongetje autistisch is en heel moeilijk vrienden kan maken omdat hij alleen maar vrienden met je wilt worden zodat hij bij jou thuis kan spelen. Andere moeders van kinderen die 'vrienden' waren met het jongetje hebben hier overigens geen last van, mijn zoon zegt dat dat is omdat 'hij hun huis saai vindt'.
Als iemand nog iets weet wat we kunnen doen, alsjeblieft vertel het me want ik weet geen raad.
Euh, contact opnemen met de ouders? Dat is toch het meest logische om te doen als je tot hemzelf niet doordringt? Als het mijn kind van 8 was, zou ik dit ook wel graag horen. Het jongetje heeft hier duidelijk hulp bij nodig.
Als hij inderdaad autisme heeft zou ik toch proberen met de ouders in contact te komen. Anders misschien de wijkagent? Het is echt een bijzondere situatie, stalkgedrag.
Kennelijk ken jij die ouders niet. Je schrijft dat er “andere moeders van kinderen die 'vrienden' waren met het jongetje” zijn. Als er onderling gespeeld werd, hebben die normaal gesproken contactgegevens van de ouders. Dat wissel je namelijk uit als je kinderen gaan afspreken, toch? Dus vraag die moeders om de contactgegevens van de ouders van het jongetje.
Oeh, het zal wel een hormonale aanval zijn, maar ik heb het met dit jongetje te doen. Hij snapt het blijkbaar echt niet. Want hoewel het bestaat, pestende 8jarige, vind ik het toch echt meer klinken als niet snappen dan als uitdagen. Zeker als het kind een ‘dikkere handleiding’ heeft, zou het zomaar eens gedrag kunnen zijn wat hij niet expres doet.
Maakt het nog steeds wel vervelend voor jullie. Maar je hebt al gemerkt, teksten als ‘dat is niet normaal wat jij doet’ werken niet. Misschien eens proberen met het bij jezelf houden; ‘ik vind het vervelend dat je hier weer bent en daarom stuur ik je naar huis. Je bent hier niet welkom. Zoon vindt spelen met jou niet leuk en daarom wil ik dat je niet meer komt’
Maar vooral zou ik zoeken naar de ouders. Als jullie met anderen al besproken hebben dat mannetje autistisch is, dan is er vast iemand die de gegevens van pa en ma heeft. Zo niet, dan loop je een keer met hem mee naar huis en vertel je de ouders dat de ‘obsessie’ van hun kind voor jullie heel vervelend is en of zij hem kunnen helpen daar vanaf te komen.
Wellicht zoiets: nu is binnen komen en spelen met je zoontje aan elkaar gekoppeld. Wellicht kun je een volgende keer iets in scene zetten: je eigen kind zorgt dat hij dan op zijn kamer is en niet naar beneden komt. Je laat het vriendje binnen en herhaalt, dat je zoontje niet meer met hem wil spelen, dat hij andere vriendjes heeft en je vraagt waarom hij bij jou wil komen. Na een tijdje vraag je naar het telefoonnummer van zijn ouders (als het kan, zorg dan dat je dat ondertussen al hebt), je belt zijn ouders op en vraagt of zij hem bij jou op komen halen. Dan kun je rustig met de ouders bespreken wat jullie opvalt in zijn gedrag en afspraken maken wat je kunt doen als hij weer aanbelt, opbelt of met zijn drone foto's komt maken. Wellicht helpt het al snel als je steeds als hij aanbelt zijn ouders opbelt om hem te komen halen.
Tsjor
Het lijkt me sterk dat die ouders gaan komen en dan heb je een kind binnen dat je niet weg krijgt. Het lijkt me niet dat hij dan zelf naar buiten gaat of beneden blijft.
ik zou gewoon helemaal nooit meer de deur open doen.
'Het lijkt me sterk dat die ouders gaan komen' Waarom? Zou jij niet komen? En waarom dat als uitgangspunt nemen? Je kunt het ook eerst eens proberen. Ondertussen kun je wel met die jongen praten over wat hij zoekt in jouw huis (dus niet het huis van je zoontje).
Tsjor
Een 8-jarige met een drone met een camera? En dat vliegt voor jouw raam? Wijkagent.....
Wat nou wijkagent. Voor een kind van 8? Kinderen van 8 kunnen niet strafrechtelijk vervolgd worden en de politie is er niet om ergerlijke jongetjes van jouw tuinpad te plukken.
Je kan best tegen zo'n kind zeggen dat hij niet met die drone voor je ramen mag vliegen en als hij dat toch doet, dat je dan iets tegen die drone aangooit of dat ding afpakt.
Ik zou inderdaad proberen contactgegevens van die ouders te krijgen en die ouders aanspreken.
Ik vind het jongetje ook wel zielig trouwens, maar goed, ergerlijk is dit natuurlijk wel
Groeten,
Temet
Joh Temet, ik vind het een sterk verhaal.
Temet, een wijkagent is er niet alleen voor strafzaken of vervolging, ook voor contacten in de buurt die niet vanzelf gaag zoals dit. Moedwillig een drone kapot maken van een jongetje van 8 met autisme vind ik niet oké, hoe irritant hij ook is. Ik zou zeggen: eerst de ouders en als dat niet lukt de wijkagent.
tsjor schreef op 11-04-2021 om 08:23:
'Het lijkt me sterk dat die ouders gaan komen' Waarom? Zou jij niet komen? En waarom dat als uitgangspunt nemen? Je kunt het ook eerst eens proberen. Ondertussen kun je wel met die jongen praten over wat hij zoekt in jouw huis (dus niet het huis van je zoontje).
Tsjor
ik zou ten eerste al niet toestaan dat mijn kind van 8 een eind uit de buurt bij onbekende mensen ging rondhangen. Dus dan word ik ook niet gebeld en hoef ik niet te komen. Dus deze ouders schat ik niet zo hoog in, helaas.
En de problemen van dat kind hoef ik niet op te lossen, dus ik zou er zeker niet mee in gesprek gaan. Ik zou echt gewoon nooit meer open doen.
