Dochter dwars over vakantie

Anoniemvoornu schreef op 11-08-2025 om 09:50:

[..]

Het is super naar om ( als kind ) geen aansluiting te hebben niemand verwijt dat haarzelf , je gunt ieder kind vrienden. Het is alleen best heel erg moeilijk om als sibling dat gat op te moeten vullen. Dat gaat vaak ten koste van hunzelf , ik was zo'n kind met geen aansluiting , ik werd heel erg gepest en vooral mijn oudere boer heeft heel wat van zijn eigen sociale leven opgegeven en toen hij niet meer 1 dag in het weekend thuisbleef om samen films te kijken maar liever uitging met vrienden voelde ik me ook verschrikkelijk in de steek gelaten.

Maar kan nu ik terugkijk toch echt zeggen dat hij eigenlijk helemaal niet elk weekend een vaste avond thuis had moeten blijven omdat zijn kleine zusje anders alleen was ... hij had die verantwoording niet moeten hebben..

Net als het zusje van MamaE zich in haar pubertijd los moest kunnen maken van haar ouders en zus. En dat ze als 14 jarige geen zin meer had om met haar oudere zus op te trekken zou ok moeten zijn imo. Ook als ze dat op een nare manier gezegd heeft , het was ook maar een kind van 14 ...

Voor de rest van het jaar ben ik het helemaal met je eens. 14 dagen gezinsvakantie ben je met elkaar en heb je het met elkaar te doen als er op de camping/ in de accommodatie geen andere jongeren zijn. 

De andere 350 dagen in een jaar kan je andere keuzes maken. Dat ouders dan kiezen voor geen vakantie voor het gezin vind ik vreemd. 14 dagen aanpassen is echt geen opoffering van je hele puberteit.

Wij zijn,  met kinderen van 23 en 20, dit jaar nog als gezin op vakantie geweest. Kamperen in Frankrijk en dat vraagt aanpassingen van iedereen.  In plaats van een eigen kamer moesten broer en zus samen in een tent. Het plan was 3 weken naar na 17 dagen was het klaar en zijn we eerder naar huis gekomen.  Speelde het weer ook een rol bij maar ook de stapelende irritaties. Nu iedereen weer zijn eigen gang kan gaan gaat het weer prima onderling. 

Bakblik schreef op 11-08-2025 om 11:43:

[..]

Voor de rest van het jaar ben ik het helemaal met je eens. 14 dagen gezinsvakantie ben je met elkaar en heb je het met elkaar te doen als er op de camping/ in de accommodatie geen andere jongeren zijn.

De andere 350 dagen in een jaar kan je andere keuzes maken. Dat ouders dan kiezen voor geen vakantie voor het gezin vind ik vreemd. 14 dagen aanpassen is echt geen opoffering van je hele puberteit.

Wij zijn, met kinderen van 23 en 20, dit jaar nog als gezin op vakantie geweest. Kamperen in Frankrijk en dat vraagt aanpassingen van iedereen. In plaats van een eigen kamer moesten broer en zus samen in een tent. Het plan was 3 weken naar na 17 dagen was het klaar en zijn we eerder naar huis gekomen. Speelde het weer ook een rol bij maar ook de stapelende irritaties. Nu iedereen weer zijn eigen gang kan gaan gaat het weer prima onderling.

Zijn jullie een ASS gezin?

Je draait het namelijk om: het hele jaar heb je al met elkaar te maken en een ASS gezinslid drukt een enorme stempel op het gezinsleven, dag in dag uit. "Je eigen gang gaan " het hele jaar door, is met een ASS sibling heel anders en niet zo vanzelfsprekend dan bij een doorsnee gezin. Ik denk dat veel mensen dat niet beseffen. Kinderen/ pubers met een ASS sibling moeten al zoveel opofferen.

Juist een vakantie hoort een moment te zijn voor plezier en ontspanning en ja dan trek je als gezin met elkaar op maar er is een groot verschil of het gaat om siblings die leuk klikken met elkaar. Als dat niet het geval is dan kun je niet zo makkelijk stellen " je hebt het maar met elkaar te doen". Vakanties zijn lastig voor ASSers, alles gaat anders, veel prikkels etc. Vaak voor de rest van het gezin geen ontspannen aangelegenheid. Wat je zelf al benoemd; jullie als doorsnee gezin gaan bij irritaties al eerder naar huis. Zo heel gek is het niet als een ASS gezin besluit niet te gaan.

Kijk wij zijn er niet bijgeweest maar als een meisje van 14 een vakantie niet ziet zitten dan zal ze dat niet " zomaar" zeggen. Ze liep hiermee immers zelf een vakantie mis, dat offer je niet zomaar op lijkt mij! Goed dat deze ouders naar hun kind geluisterd hebben. Slecht van de ouders dat ze MamaE niet beter begeleidt hebben. Dan waren veel dingen waarschijnlijk anders verlopen. Want dat vind ik oprecht naar voor haar.

Nou Kevin: ik ben nu toch wel heel nieuwsgierig hoe het verder gegaan is met je dochter op vakantie?

Garfield77 schreef op 11-08-2025 om 12:17:

[..]

Zijn jullie een ASS gezin?

Je draait het namelijk om: het hele jaar heb je al met elkaar te maken en een ASS gezinslid drukt een enorme stempel op het gezinsleven, dag in dag uit. "Je eigen gang gaan " het hele jaar door, is met een ASS sibling heel anders en niet zo vanzelfsprekend dan bij een doorsnee gezin. Ik denk dat veel mensen dat niet beseffen. Kinderen/ pubers met een ASS sibling moeten al zoveel opofferen.

Juist een vakantie hoort een moment te zijn voor plezier en ontspanning en ja dan trek je als gezin met elkaar op maar er is een groot verschil of het gaat om siblings die leuk klikken met elkaar. Als dat niet het geval is dan kun je niet zo makkelijk stellen " je hebt het maar met elkaar te doen". Vakanties zijn lastig voor ASSers, alles gaat anders, veel prikkels etc. Vaak voor de rest van het gezin geen ontspannen aangelegenheid. Wat je zelf al benoemd; jullie als doorsnee gezin gaan bij irritaties al eerder naar huis. Zo heel gek is het niet als een ASS gezin besluit niet te gaan.

Kijk wij zijn er niet bijgeweest maar als een meisje van 14 een vakantie niet ziet zitten dan zal ze dat niet " zomaar" zeggen. Ze liep hiermee immers zelf een vakantie mis, dat offer je niet zomaar op lijkt mij! Goed dat deze ouders naar hun kind geluisterd hebben. Slecht van de ouders dat ze MamaE niet beter begeleidt hebben. Dan waren veel dingen waarschijnlijk anders verlopen. Want dat vind ik oprecht naar voor haar.

Met een kind met niet aangeboren hersenletsel zijn we al 8 jaar bezig met aanpassen zowel thuis als op vakantie. 

1 ding hebben we meteen los moeten laten en dat is dat uitjes altijd voor het hele gezin moeten zijn. 

Zowel thuis als op vakantie doen we dingen met het hele gezin maar ook met 1 kind apart. Gaan de mannen iets anders doen dan dochter en ik. Daarna in de avond samen barbecuen met gezellige verhalen.

Thuis is terugtrekken omdat je het even niet meer trekt wat makkelijker. Deur van je kamer dicht en je bent op jezelf. In een tent blijft er toch altijd nog het geluid van de ander. 

Ook met een kind met ass zal je moeten aanpassen en rekening houden met elkaar en dat kan prima. Je moet het alleen wel willen en eventueel hulp bij krijgen van een ergotherapeut of zo. 

Bakblik schreef op 11-08-2025 om 18:01:

[..]

Met een kind met niet aangeboren hersenletsel zijn we al 8 jaar bezig met aanpassen zowel thuis als op vakantie.

1 ding hebben we meteen los moeten laten en dat is dat uitjes altijd voor het hele gezin moeten zijn.

Zowel thuis als op vakantie doen we dingen met het hele gezin maar ook met 1 kind apart. Gaan de mannen iets anders doen dan dochter en ik. Daarna in de avond samen barbecuen met gezellige verhalen.

Thuis is terugtrekken omdat je het even niet meer trekt wat makkelijker. Deur van je kamer dicht en je bent op jezelf. In een tent blijft er toch altijd nog het geluid van de ander.

Ook met een kind met ass zal je moeten aanpassen en rekening houden met elkaar en dat kan prima. Je moet het alleen wel willen en eventueel hulp bij krijgen van een ergotherapeut of zo.

Dat het voor jullie zo werkt is heel fijn maar wil natuurlijk niet zeggen dat het voor ieder gezin zo werkt. Niet bij ieder gezin gaat dat " prima" als je maar "wil". Je denkt daar echt te makkelijk over.

 Bij jullie werkt het door dingen apart te doen, en dan gezellig samen te eten. Dat moet ook maar net bij je passen en moet je leuk vinden om op zo'n manier vakantie te willen houden.

 Aanpassen kan dus ook betekenen dat er voor gekozen wordt om niet op vakantie te gaan omdat het gewoon niet haalbaar is. En in dit geval gingen de ouders niet zo zeer omdat ze het zelf leuk vonden, dat zal ook meegespeelt hebben.

Garfield77 schreef op 11-08-2025 om 19:45:

[..]

Dat het voor jullie zo werkt is heel fijn maar wil natuurlijk niet zeggen dat het voor ieder gezin zo werkt. Niet bij ieder gezin gaat dat " prima" als je maar "wil". Je denkt daar echt te makkelijk over.

Bij jullie werkt het door dingen apart te doen, en dan gezellig samen te eten. Dat moet ook maar net bij je passen en moet je leuk vinden om op zo'n manier vakantie te willen houden.

Aanpassen kan dus ook betekenen dat er voor gekozen wordt om niet op vakantie te gaan omdat het gewoon niet haalbaar is. En in dit geval gingen de ouders niet zo zeer omdat ze het zelf leuk vonden, dat zal ook meegespeelt hebben.

Oorspronkelijk niet. Dat was niet mijn idee van een gezinsvakantie, het paste ook niet bij mij/ons.

Ik wilde met het hele gezin dingen doen,  met zijn allen naar een pretpark waar ik dan met de jassen en tassen op een bankje zat te wachten, omdat ik door mijn epilepsie niet in achtbanen kan. Met zijn allen naar een kasteel waar zoon opleefde bij de tentoongestelde harnassen en pijl en bogen en dochter blij werd van de kamer met mooie jurken van de gravinnen die er ooit woonden. Dat chagrijnige koppie van de knul tussen de jurken en van het meisje tussen de harnassen vergeten we dan maar snel.

8 jaar geleden zijn we begonnen met dingen apart doen, omdat dat beter is voor beide kinderen. Voor het kind met nah gaan we naar een rustige camping en doen we dus dingen apart. Ik wil niet dat het kind met nah altijd mee moet naar dingen die voor teveel prikkels zorgen en ik wil ook niet dat het gezonde kind later zegt dat het nooit naar ...... is geweest omdat de sibling dat niet aankon.

Is het in het diepst van mijn wezen iets wat ik heel graag wil en bij mij past?  Nee!  Het is een manier om beide kinderen een zo normaal mogelijke jeugd te geven in een gezin met een beperking. We proberen er het beste van te maken.

ook met gezinnen zonder beperkingen kan het heel lastig zijn om op vakantie te gaan. Bij iedereen kunnen er dingen spelen waardoor het lastiger is.

Bakblik schreef op 11-08-2025 om 18:01:

[..]

Met een kind met niet aangeboren hersenletsel zijn we al 8 jaar bezig met aanpassen zowel thuis als op vakantie.

1 ding hebben we meteen los moeten laten en dat is dat uitjes altijd voor het hele gezin moeten zijn.

Zowel thuis als op vakantie doen we dingen met het hele gezin maar ook met 1 kind apart. Gaan de mannen iets anders doen dan dochter en ik. Daarna in de avond samen barbecuen met gezellige verhalen.

Thuis is terugtrekken omdat je het even niet meer trekt wat makkelijker. Deur van je kamer dicht en je bent op jezelf. In een tent blijft er toch altijd nog het geluid van de ander.

Ook met een kind met ass zal je moeten aanpassen en rekening houden met elkaar en dat kan prima. Je moet het alleen wel willen en eventueel hulp bij krijgen van een ergotherapeut of zo.

En dat hebben ze toch gedaan tot dat ze bijna 16 was zijn ze regelmatig op familievakantie geweest en daarna nog een keer toen ze 20 was .... het is dus 3 jaar niet gelukt ...

Anoniemvoornu schreef op 11-08-2025 om 21:39:

[..]

En dat hebben ze toch gedaan tot dat ze bijna 16 was zijn ze regelmatig op familievakantie geweest en daarna nog een keer toen ze 20 was .... het is dus 3 jaar niet gelukt ...

Ik ben zeven jaar niet op vakantie geweest, van mijn 15e tot en met mijn 21e. En toen met 22 nog een keer. 

En ja, dan kun je natuurlijk zeggen 'regel zelf een vakantie'. Maar ik mocht niet alleen op vakantie van mijn ouders, mijn vriendinnen, die later gelukkig wel had, werkten niet en/of mochten niet van hun ouders. En ik hoor hier juist heel vaak dat je bij een kind met ASS een jaar of vier van de emotionele leeftijd af kunt trekken. Dan kun je dus ook niet van iemand van 15/16 met ASS verwachten dat die zelf een vakantie plant, want dat verwacht je ook niet van iemand van 11/12 jaar.

Iedereen doet zijn best als ouder om er het beste van te maken.
Blijkbaar is het toch een voordeel dat wij maar één kind hebben en geen rekening hoeven te houden met verschillende kinderen en wensen.

Ik denk dat met goede uitleg en afspraken het best mogelijk was geweest om als gezin op vakantie te gaan. Maar dan moet je wel praten over een aandoening/afwijking/stoornis of hoe je het ook wil noemen en het effect daarvan op anderen. 

MamaE schreef op 12-08-2025 om 12:46:

[..]

Ik ben zeven jaar niet op vakantie geweest, van mijn 15e tot en met mijn 21e. En toen met 22 nog een keer.

En ja, dan kun je natuurlijk zeggen 'regel zelf een vakantie'. Maar ik mocht niet alleen op vakantie van mijn ouders, mijn vriendinnen, die later gelukkig wel had, werkten niet en/of mochten niet van hun ouders. En ik hoor hier juist heel vaak dat je bij een kind met ASS een jaar of vier van de emotionele leeftijd af kunt trekken. Dan kun je dus ook niet van iemand van 15/16 met ASS verwachten dat die zelf een vakantie plant, want dat verwacht je ook niet van iemand van 11/12 jaar.

Iedereen doet zijn best als ouder om er het beste van te maken.
Blijkbaar is het toch een voordeel dat wij maar één kind hebben en geen rekening hoeven te houden met verschillende kinderen en wensen.

Ik denk dat met goede uitleg en afspraken het best mogelijk was geweest om als gezin op vakantie te gaan. Maar dan moet je wel praten over een aandoening/afwijking/stoornis of hoe je het ook wil noemen en het effect daarvan op anderen.

Tel je zegeningen van alle keren dat je wel ging. 

Er zijn kinderen die (bijna) nooit op vakantie gaan. Toen ik mijn man leerde kennen was hij twee keer op vakantie geweest. Verder werden zijn vakanties gevuld met logeren bij een tante een dorp verderop en later met vakantiewerk. En heel soms Scouting kamp maar daar was niet elk jaar geld voor. 

Nou was dat veertig/vijftig jaar geleden maar ook nu ken ik kinderen die nooit op vakantie gaan. Op de fiets naar bos of zee, met broodjes mee is het hoogst haalbare. Of een middag plaatselijke speeltuin voor één euro per kind. En heel, heel, heel misschien een keer zwemmen. 

Kampeerder schreef op 12-08-2025 om 13:20:

[..]

Tel je zegeningen van alle keren dat je wel ging.

Er zijn kinderen die (bijna) nooit op vakantie gaan. Toen ik mijn man leerde kennen was hij twee keer op vakantie geweest. Verder werden zijn vakanties gevuld met logeren bij een tante een dorp verderop en later met vakantiewerk. En heel soms Scouting kamp maar daar was niet elk jaar geld voor.

Nou was dat veertig/vijftig jaar geleden maar ook nu ken ik kinderen die nooit op vakantie gaan. Op de fiets naar bos of zee, met broodjes mee is het hoogst haalbare. Of een middag plaatselijke speeltuin voor één euro per kind. En heel, heel, heel misschien een keer zwemmen.

Maar het is natuurlijk wel een heel ander gevoel als je niet op vakantie gaat omdat je ouders het geld niet hebben, dan wanneer je niet gaat omdat je zus niet met jou op vakantie wil. En ik kan best begrijpen waarom de zus dat niet wilde, maar dan kun je toch nog steeds aannemen dat dat MamaE gekwetst heeft en dat ze daar verdrietig van was? 

Natuurlijk ben ik dankbaar voor alle keren dat we wel op vakantie gingen en de leuke dingen die we wel deden. Mijn ouders gingen als kind nooit op vakantie. Dat was toen ook helemaal niet gebruikelijk. 

Als ergens geen geld voor is, houd het op. De reden 'ons andere kind wil niet met jou' is wat pijn deed. Omdat ik het toen ook gewoon écht niet begreep. Dat staat los van problematiek rond armoede die bij ons niet speelde en dankbaarheid voor alles wat ik wel had.