Ik ben zo bang
Beste allen,
Ik hoop hier advies te vinden in het omgaan met mijn zoon van 15. Mijn zoon is altijd een sociaal sterk vrolijke slimme jongen geweest totdat zijn vader en ik gingen scheiden. Hij is verandert naar een jongen die geen zin meer heeft in school. Hij is al blijven zitten en moet volgend jaar naar het mbo 2. Mijn zoon wil niet meer naar school en alles is een strijd. Alles wat ik vraag doet hij het omgekeerde van. Komt zijn kamer niet meer uit wilt niet meer mee eten aan tafel en wat mij vooral zorgen baart is dat hij alle huisregels aan zijn laars lapt. Gaat naar buiten wanneer hij wilt en komt thuis wanneer hij wilt. Zelfs doordeweeks is het weleens 22.30 in de avond en in weekend wel midden in de nacht. Ik maak mij als moeder heel veel zorgen. Hij geeft alleen een grote mond aan mij met veel gescheld en kan heel intimiderend agressief zijn. Maakt thuis heel veel kapot. Ik ben op zoek gegaan naar hulp. Ik heb mijn kind zelf aangemeld bij leerplicht en daar volgt volgende week het eerste gesprek. Ik heb met mijn zoon conflicten gehad een heleboel. Ik heb in zijn tas heel vaak messen, drugs gevonden. (Hierover heb ik een gesprek gevraagd met de politie omdat ik mij zorgen maakte over de hoeveelheid (handel)Zo kwam hij weer eens heel laat van buiten 00.30 waardoor ik hem de volgende had huisarrest had gegeven en hij was het er niet mee eens hij heeft zijn raam zo hard dichtgeslagen dat alles in stukken naar bedienden kwam. De knal was zo hard dat de buren politie hebben gebeld. Waardoor veilig thuis is ingeschakeld en wij nu bij een sociaal wijkteam lopen. Ik was eerst opgelucht want ik wil(de) zo graag hulp. En nu kwam het er eindelijk van. Vorige week heb ik een eerste gesprek thuis met het sociaal wijkteam gehad (jeugdcoach en gedragswetenschapper) waar ik naar mijn idee niet de juiste kans heb gehad om een normaal goed gesprek te voeren/ mijn zoon die tegenover mij zat vertelden dingen die in mijn ogen niet waar zijn (zoals als ik al 5 minuten later thuiskom begint mijn moeder al tegen mij te schreeuwen) dit is echt niet waar ik heb nooit moeilijk gedaan over 5 a 10 minuten zelfs niet over een half uur. Ik voel mij niet begrepen door het sociaal wijkteam en ben bang dat ze een verkeerd beeld van mij hebben. Ik kreeg gisteren een telefoon van de jeugdcoach en die deelde met mij dat het wijkteam vrij contact mag opnemen met het school van mijn kind de politie en andere instanties zonder mijn toestemming hiervoor te vragen, mijn vraag is dan kan dat zomaar?) ik heb thuis andere kinderen en ben nu eigenlijk bang dat er van alles gaat gebeuren zonder dat ik daar invloed op zal hebben. Ik heb geen problemen met mijn andere kinderen maar ik ben bang dat ze door alles uit huis geplaatst zullen worden evenals mijn 15 jarige zoon onder mom van dat het niet veilig is omdat mijn zoon agressief kan zijn of omdat zij mij niet capabel vinden als moeder. Ik slaap niet meer ik eet niet meer ik leef niet meer ik ben gewoon heel bang (angstig) ingesteld. Ik hoop dat iemand mij eerlijk advies kan geven:
groetjes een moeder die zich zorgen maakt
tsjor schreef op 04-05-2025 om 08:05:
Het (overbodig) dramatiseren van mogelijke problemen van de andere kinderen, dat wil ik aan de orde stellen.
Overigens is de door mij beschreven ervaring ook echt, maar dan wel in de vorm van een publieke demonstratie: zo goed doen wij het. En over dat je het heel bont moet maken, er zijn ruim 3000 kinderen van toeslagouders uithuisgeplaatst. Nou zal de ellende in die gezinnen ook echt heel diep geweest zijn en de kans is reuzegroot dat het gezin niet optimaal functioneerde, zullen we maar zeggen. Maar er is ook niemand geweest die de echte oorzaak van de problemen aanpakte.
Tsjor
De toeslagenaffaire is niet zo zwart wit als jij stelt .
Het dossieronderzoek wijst uit dat in de onderzochte uitspraken geen enkel kind alleen vanwege financiële problemen uit huis is geplaatst. Rechters zagen schulden wel terug in de meeste dossiers, maar bij de beslissing om kinderen uit huis te plaatsen stonden andere problemen in het gezin op de voorgrond. Het onderzoeksrapport geeft geen antwoord op de vraag of die andere problemen zijn versterkt of zelfs veroorzaakt door de geldzorgen waarin gezinnen buiten hun schuld zijn beland.
Bekend is dat schulden veel stress geven en kunnen leiden tot onder meer huisvestingsproblemen, ontwrichte relaties en psychische problemen, zoals het vorige week verschenen rapport van de commissie Hamer indringend beschrijft. Ontstaat als gevolg daarvan een onveilige situatie thuis, dan kan de kinderrechter zich genoodzaakt zien om een kind uit huis te plaatsen. 'De volgorde waarin problemen zijn ontstaan, kunnen we helaas niet vaststellen op basis van onze dossiers',
Ook die kinderen zijn niet zomaar afgepakt ...
Daarbij komen twee dingen. Ten eerste dat ouders vaak niet open zijn over de stress en de oorzaken ervan wat niet helpt om die oorzaken aan te pakken. Dat speelde ook in de toeslagenaffaire, waarin mensen zich vaak schaamden voor de situatie waar ze in zaten (ze werden immers als fraudeur bestempeld).
Ten tweede: zelfs al zijn de oorzaken van de stress wel bekend, dan nog wordt er niet altijd wat aan gedaan. Wie sores heeft door bijvoorbeeld armoede of slechte/ontbrekende huisvesting krijgt geen geld of een huis. Wel vaak een meelevend praatje en/of een doorverwijzing naar hulp, maar ook die hulp geeft geen geld of huizen weg.
Mensen, hou eens op TO angst aan te jagen! Ze heeft genoeg aan haar hoofd en het is niet terecht, ze zit niet in de toeslagenaffaire.
IMI-X2, dat is juist de kern van mijn pleidooi: ga er geen extra problemen bij halen.
tsjor schreef op 04-05-2025 om 11:29:
IMI-X2, dat is juist de kern van mijn pleidooi: ga er geen extra problemen bij halen.
Ik pleitte voor voldoende aandacht voor de zusjes. Er bleek geen probleem. Klaar dus. Waarom dram je zo door?
Jij bent juist degene die Moeder3q onnodig bang maakt met steeds sterkere verhalen. Ongetwijfeld ware verhalen, maar die speelden in het verleden.
In het geval Jeugdzorg vragen over de zusjes gaat stellen, weet Moeder3q nu tenminste al wat ze kan antwoorden, namelijk de waarheid: ik maak tijd voor ze vrij, besteed ook regelmatig individuele aandacht aan ze en het gaat goed met ze. Ik wil hulp voor mijn zoon.
Hierna antwoord ik niet meer op jou in dit topic, want je hebt het gekaapt met je allergie en daar heeft Moeder3q niets aan.
IMI-x2 schreef op 04-05-2025 om 15:35:
[..]
Ik pleitte voor voldoende aandacht voor de zusjes. Er bleek geen probleem. Klaar dus. Waarom dram je zo door?
Jij bent juist degene die Moeder3q onnodig bang maakt met steeds sterkere verhalen. Ongetwijfeld ware verhalen, maar die speelden in het verleden.
In het geval Jeugdzorg vragen over de zusjes gaat stellen, weet Moeder3q nu tenminste al wat ze kan antwoorden, namelijk de waarheid: ik maak tijd voor ze vrij, besteed ook regelmatig individuele aandacht aan ze en het gaat goed met ze. Ik wil hulp voor mijn zoon.
Hierna antwoord ik niet meer op jou in dit topic, want je hebt het gekaapt met je allergie en daar heeft Moeder3q niets aan.
Hier sluit ik me bij aan.
Mijn persoonlijke ervaringen met vt en jeugzorg zijn positief nadat mijn moeder zich dooddronk, kort gesproken, hielpen ze ons overblijvende kinderen van begin 20 heel out of the box constructies opzetten om voor onze minderjarige halfsiblings te zorgen, niemand kwam in een tehuis en voor mijn jongste broertje met FAS werd een geweldig begleid wonen traject gevonden waardoor hij zijn droom zelfstandigheid bereikte
