Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Hey Ciska, hoe is het bij jullie de afgelopen dagen verlopen? Lukt het jou allemaal nog een beetje?
Als puber te maken gehad met de depressies van mijn moeder. Het viel mij op dat ze meer ging doen als ze voor iemands moest zorgen, die bv ziek was. Hebben jullie al gedacht aan aanschaf van een hond, die dan ’s avonds op haar kamer naast haar bed slaapt, die uitgelaten moet worden en eten nodig heeft zodat al die taken haar een gevoel kan geven dat ze nodig is?
mijn hart breekt als ik jullie verhalen lees. Omdat ik als puber zwaar depressief en angstig was, ook de dochter was van een zwaar depressief ouder, en omdat ik de moeder ben van een kind die ook enorm heeft gevochten tegen zijn angsten en depressiviteit. Als puber heb ik gelukkig geen last van wachtlijsten gehad en binnen 6 maanden AD gekregen. Mijn kind heb ik, gesteund door mijn eigen ervaring, naar de huisarts “gesleurd” en gevraagd om AD toen bleek dat hij het zo moeilijk had.
Zoals velen schrijven is AD geen wonder middel maar stel je vaak in staat om zelf de stappen te zetten naar beter worden. De krukken als je been gebroken is, zeg maar. Ik slik al jaren een (lage) dosering en mijn kind ook, al 3 jaar. We zitten er waarschijnlijk aan vast voor de rest van ons leven maar het is niet belangrijk. Hij zit het leven weer zitten en ik ook.
Ik wens jullie veel sterkte.
Bluebell
Ps: Quetiapin is geen AD maar een antipsychotische medicatie. Weten jullie waarom ze het overwegen ipv een “standaard” AD?
Even een vraag aan de mensen met ervaring: mijn zoon heeft grote slaapproblemen. Het ‘lukt hem niet’ om op tijd te gaan slapen en dan ook niet om op tijd op te staan. Dat probleem verhevigt nu weer. Niet verrassend in de herfst. Hij loopt helemaal vast als ik het over gedrag probeer te hebben. Een bedtijd afspreken. Laptop beneden laten. Vragen wat hij van mij nodig heeft voor verbetering: hij ‘weet het niet’ en binnen drie zinnen is hij boos. Hij vindt het zelf heel vervelend maar hij weet niet hoe voor- of achteruit. Ik denk dat hij veel last heeft van onrust, juist ‘s avonds. Dat was als klein ventje al maar toen mocht ik nog een avondritueel met hem doen 
. Iemand tips om hier vooruitgang bij te boeken? Al is het maar een beetje. De psychiater heeft al medicatie (geen slaapmedicatie maar een andere AD die er invloed op schijnt te hebben) voorgesteld als het niet op een andere manier hanteerbaar wordt. Gevolg van niet slapen en niet opstaan is namelijk dat hij niet naar school gaat! Hebben jullie nog andere ideeën om dit tij te keren?
Hebben jullie al een daglichtlamp geprobeerd? Hij zou er elke ochtend bij het ontbijt bijvoorbeeld een halfuur vlak naast moeten zitten.
Ik schrijf dit juist omdat je de herfst noemt. Een gebrek aan daglicht kan het dag-nachtritme nog meer verstoren.
Elke dag minstens een halfuur naar buiten wanneer het licht is, is ook een goed idee. Dan wandelen, fietsen of rennen is nog beter.
Is het misschien idee om een hond van buurtgenoten elke dag overdag uit te laten? Dat geeft hem verantwoordelijkheid en levert nog wat geld op ook.
Omnik schreef op 07-10-2022 om 13:38:
Even een vraag aan de mensen met ervaring: mijn zoon heeft grote slaapproblemen. Het ‘lukt hem niet’ om op tijd te gaan slapen en dan ook niet om op tijd op te staan. Dat probleem verhevigt nu weer. Niet verrassend in de herfst. Hij loopt helemaal vast als ik het over gedrag probeer te hebben. Een bedtijd afspreken. Laptop beneden laten. Vragen wat hij van mij nodig heeft voor verbetering: hij ‘weet het niet’ en binnen drie zinnen is hij boos. Hij vindt het zelf heel vervelend maar hij weet niet hoe voor- of achteruit. Ik denk dat hij veel last heeft van onrust, juist ‘s avonds. Dat was als klein ventje al maar toen mocht ik nog een avondritueel met hem doen
Wel ervaring, geen oplossing (nog) helaas. Dochter slaapt ook erg slecht door het piekeren en stress, kan maar moeilijk opstaan s’morgens.
Moet haar regelmatig ziek melden als ze haar bed niet uit kan komen.
Valeriaan (capsules) helpen af en toe wel iets, ze is net gestart met Fluoxetine (AD). Misschien helpt dat ook tegen stress, waardoor ze minder piekert en beter in slaap komt?
Hier werd het advies gegeven om de AD in de ochtend in te nemen als hij niet kan slapen. Op dit moment lijkt het niet een probleem te zijn en neemt hij het in de avond. Bij ons helpt de angst in dit geval. Hij krijgt al een paniekaanval bij het idee van een gesprek dus een gesprek met een leerplichtambtenaar zal hij kost wat kost willen voorkomen. Hij gaat dus braaf naar school als wij hem wakker maken. School is ook het enige wat hij vol kan houden doordat hij banger is voor gesprekken dan voor het naar school gaan. Mijn tip is om te onderzoeken waar hij wel zijn bed voor uit wil komen....
Bluebell schreef op 07-10-2022 om 12:37:
Ps: Quetiapin is geen AD maar een antipsychotische medicatie. Weten jullie waarom ze het overwegen ipv een “standaard” AD?
Uitleg van onze psychiater: (zij heeft er meer verstand van dan ik)
Er zijn eigenlijk maar 5 soorten medicijnen in de psychiatrie. 3 daarvan kwam puber voor in aanmerking ivm angst
Methylfenidaat zorgt ervoor dat prikkels wat gefilterd worden, waardoor je minder meekrijgt en minder angstig wordt, effect is direct zichtbaar
antipsychotica werkt een soort van verdovend omdat je minder prikkels binnen krijgt, je kan vrij snel verschil merken en weet dan of het voldoende effect heeft binnen een paar weken
antidepressiva werkt bij jongeren beter op angst dan op depressie, nadeel is dat de eerste weken heftig kunnen zijn door oa onverklaarbare paniekaanvallen met verhoogd risico op suïcide. Effect is pas na minimaal 6 weken meetbaar.
Bij ons is gekozen voor AD maar wel getwijfeld over AP en MF. Voordeel van AP is dat je vrij snel resultaat hebt en dat dat soms wenselijk is om een situatie snel te doorbreken.
zilvergray, we hebben een week achter de rug van vele gesprekken. Maar het goede nieuws is dat we maandag definitief gaan starten met thuisbegeleiding, gisteren kennis gemaakt met de begeleiders en doelen opgestelt.
Vandaag gesprek gehad met de psychiater, we gaan eerst een week stoppen met de methylfenidaat om te kijken wat dat doet met haar slaappatroon.
Al die gesprekken zijn wel veel voor dochter, doet haar gemoedstoestand geen goed.
Ook gaan we een gezamenlijk gesprek met school inplannen, het vermoeden is dat ze door haar adhd ook overvraagt wordt.
iemand vroeg of we wel eens nagedacht hebben over een hond, zekers, we hebben 6 jaar geleden een pub gehad maar helaas moeten herplaatsen doordat ik ziek werd. Helaas heb ik echt wel restverschijnselen overgehouden en een hond kost eeg veel energie die we eigenlijk niet hebben nu. Dochter zou dit wel heel graag willen.
Geen tips voor slecht slapen, dochter slaapt ook slecht namelijk
Je kan ook kiezen voor een ander dier; als ze maar iets heeft om voor te zorgen. Een dier dat goed dijt bij haar zorg en aandacht, wat haar het gevoel van waardering bezorgt.
Hier knapte mijn zoon bijzonder snel op uit zijn depressie toen hij stopte met methylfenidaat. Hij is actiever, meer in contact, deelt meer en heeft weer motivatie. Nu was hij niet zo zwaar depressief als jouw dochter.
De psychiater vertelde dat depressie een van de bijwerkingen kan zijn van MF en dat jongens daar vaker/meer last van hebben dan meisjes. Ik heb zijn drukte en onrust en moeite met stoppen/grenzen er graag voor over als ik zie hoeveel blijer en ontspannender hij nu is.
Dus ik hoop voor jou dat dit je dochter ook helpt.
in mijn jeugdjaren zelf ontzettend veel angsten gehad, waardoor weer depressie. Ik durfde bijna nergens heen, naar de huisarts hebben ze me moeten slepen, maar huisarts wist niet wat hij ermee moest, rusten zei hij. Ik werd angstiger en angstiger, dacht echt wat is er met mij aan de hand, want toendertijd begin jaren 90 was dit nog niet zo aan de orde, huisarts dacht dat je met deze leeftijd geen burnout/overspannen kon worden. Ik ben naar therapieën geweest, maar dat hielp niet, ik was zo bang geworden, paniekaanvallen. Na bijna een jaar zo te hebben gelopen kwamen we een artikel tegen van een vrouw die jaren bijna niet meer naar buiten ging en nu een praktijk had met ademhalingsoefeningen. Mijn moeder had eindelijk herkenning in het verhaal. Wij zijn daarheen gegaan en zij vertelde over medicatie. Die heb ik genomen, seroxat, wat de eerste week heel zwaar was, maar daarna ben ik er wel een heel stuk uitgekomen. Sterkte allemaal. Wat mij toch ook wel geholpen heeft is dat mijn ouders niet helemaal met mij meegingen in het binnen blijven. Ik moest dan vaker met haar even eruit. Maar het is heel moeilijk, want als ze echt niet willen, krijg ze dan maar eens mee. Ik weet trouwens ook niet of dit hetzelfde is als depressie hoor sommige hebben daar geen angsten bij. Bij iedereen is het weer anders.
Omnik schreef op 07-10-2022 om 13:38:
Even een vraag aan de mensen met ervaring: mijn zoon heeft grote slaapproblemen. Het ‘lukt hem niet’ om op tijd te gaan slapen en dan ook niet om op tijd op te staan. Dat probleem verhevigt nu weer. Niet verrassend in de herfst. Hij loopt helemaal vast als ik het over gedrag probeer te hebben. Een bedtijd afspreken. Laptop beneden laten. Vragen wat hij van mij nodig heeft voor verbetering: hij ‘weet het niet’ en binnen drie zinnen is hij boos. Hij vindt het zelf heel vervelend maar hij weet niet hoe voor- of achteruit. Ik denk dat hij veel last heeft van onrust, juist ‘s avonds. Dat was als klein ventje al maar toen mocht ik nog een avondritueel met hem doen
! Hebben jullie nog andere ideeën om dit tij te keren?
Hier ervaring met flinke slaapproblemen en omgedraaid slaapritme bij zoon met ADHD en depressie.
Het lastige is dat alles in elkaar grijpt: verschoven slaapritme komt sowieso vaak voor bij ADHD, piekeren zorgt voor extra slecht inslapen, depressie zorgt voor inactiviteit waardoor ook minder moe aan het eind van de dag, en niet alleen moe de volgende ochtend maar ook wanneer zoon wel wakker was kon hij zich niet zetten tot uit bed komen (somberheid), waardoor hij nog meer teleurgesteld raakte in zichzelf.....pfff waanzinnig ingewikkelde vicieuze cirkel....
Aan de ene kant dacht ik, je moet dus alles tegelijk aanpakken om hier uit te komen (slaap hygiëne, activiteiten overdag, etc) maar ik weet uit ervaring dat dit vaak helemaal niet mogelijk is (ook het niet kunnen bespreken herken ik!).
Aan de andere kant dacht ik, als er maar ergens iets wat beter gaat, dan komt er misschien een vliegwiel effect op gang...
Wat hier hielp was dat zoon ging sporten. Daardoor was hij meer moe aan het eind van de dag maar werd somberheid werd zeker ook minder daardoor. Toen kwam er ook iets meer regelmaat wat ook weer hielp.
Wake-up light hebben wij ook gekocht. Dat hielp om de scherpe randjes eraf te halen in de ochtend want al iets meer uit de diepe slaap als de gewone wekker gaat. Sommige varianten hebben ook inslaap stand met afnemend licht en ontspannende geluiden. En bij piekeren in de avond ging ik wel eens bij kind liggen (mijn aanwezigheid hielp bij in slaap vallen).
Maar alles staat of valt natuurlijk of een kind er voor open staat om te proberen.
Dikke knuffel voor iedereen die hier mee worstelt
Dank voor de reacties op de slaapproblemen! Ik hoop dat je niet het gevoel hebt dat ik je draadje kaap Ciska! We hebben een daglichtlamp en een hond. Ik snap niet dat ik niet zelf aan die lamp heb gedacht voor zoon! Ik ga het hem voorstellen. Wandelen met de hond doet hij soms wel (samen met mij) en soms niet. Als het moet omdat ik werk maakt hij zich er vaak met een Jantje van Leiden vanaf volgens mij. Gelukkig hebben we een kleine hond. Sporten doet hij sinds een tijdje ook maar maar een keer per week. Ik denk dat het beter voor hem zou zijn als hij wat vaker zou sporten maar hij is ‘te moe’. Ja, logisch: hij is uitgeput omdat hij te weinig slaapt! Het is inderdaad een lastige vicieuze cirkel. Ik zou willen dat je het op alle fronten tegelijk kon aanpakken maar dat gaat zeker niet lukken. Ik zou al blij zijn als hij dat met die lamp een kans wil geven.
Als hij gemotiveerd is om te werken aan zijn slaapproblemen zou je een slaaptherapeut kunnen overwegen. Mijn dochter en ik hebben er beiden veel baat bij gehad. We kregen wel beiden heel verschillende adviezen. Na jaren van slecht slapen slaap ik nu probleemloos in en door.
