Ik weet het niet meer

tsjor schreef op 02-01-2023 om 11:04:

Lava, ik herken je verhaal. De wijze waarop de zorg voor mensen met schizofrenie (of nu het het 'psychosegevoeligheid') is geregeld is nog steeds verschrikkelijk. Het beschadigt de naasten bijna even zoveel. Als je dan later ziet dat het allemaal wel bijgedragen heeft aan verbeteringen, dan wordt het draaglijk. Maar dat neemt niet weg dat iemand die ziek is niet afgevoerd hoort te worden door de politie in handboeien. Ik blijf dat echt problematisch vinden.
Er zitten twee problemen onder. Het eerste probleem is dan van de diagnose. Er moet heel wat water door de rivier gaan voordat iemand e diagnose 'schizofrenie' krijgt; en mede dankzij de inzet van Jim van Os moet er nog heel veel meer gebeuren en komt die diagnose er het liefste nooit. Stel dat ze het aandurfden om zelfs maar zoiets uit te spreken en vast te leggen als 'vermoeden van schizofrenie', dan zouden wel al een stap verder zijn. Het vermoeden mag dan na opname eventueel bevestigd worden, maar met zo'n aantekening zou je in elk geval iets kunnen. Nu lijkt het alsof juist bij deze ziekte de psychiatrische hulpverlening zijn best doet om er niet mee geconfronteerd te worden. Het zou interessant zijn als er antwoord kon komen op de vraag: waarom niet, waar zijn ze bang voor. Nu wordt de politie opgezadeld, omdat het probleem omgezet is naar een probleem van iemand 'met verward gedrag' (dus politie) die zorgt voor een veiligheidsrisico (dus burgemeester).
Het tweede en wellicht het grootste probleem is dat iemand met schizofrenie geen ziekte-inzicht heeft en dus niet vrijwillig wil meewerken aan behandeling; alles moet dan dus plaats vinden in een gedwongen kader. Het is goed dat daar voorzorgsmaatregelen omheen getroffen zijn, zoals het bezoek van een rechter enkele dagen daarna. Maar het zou van moed en verantwoordelijkheidsbesef getuigen als dat gedwongen kader binnen de psychiatrische gezondheidszorg zou kunnen worden uitgevoerd, zodat mensen met een ambulance en verpleegkundigen kunnen worden opgehaald, waarbij iedereen snapt dat het niet om een vrijwillige opname gaat.

Tsjor

Mijn familielid, 1e graads, werd gewoon opgehaald door de ambulance met broeders en eenmaal politie. Aan de andere kant vind ik niet dat die gevaar hoeven te lopen door iemand met een psychose. De psychose zelf vond ik voor mijzelf als kind en volwassene vele malen meer traumatiserend dan het moment van ophalen onder dwang.

Bij mij in de familie zijn hele nare ervaringen met het ophalen onder dwang, traumatische ervaringen zelfs.

Tsjor

@tjor bij mij ook.
Dochter heeft me op het moment dat ze werd opgehaald gebeld.
Ik heb het hysterisch gegil en geschreeuw van haar gehoord toen ze in de boeien werd geslagen en meegenomen werd door de politie en ambulancepersoneel en dat gegil was en is zo traumatisch geweest ik hoor het nu nog.
De politie heeft de telefoon afgepakt en aan de psych. gegeven en die legde me snel uit wat er gebeurde. 
Dit gun ik echt niemand.

Ik zou nog wel meer willen zeggen maar ik wil het topic van ?Ciska niet "kapen".

Ciska heel heel veel sterkte en zorg ook vooral goed voor jezelf, hoe moeilijk het ook is !

Ciska78 schreef op 03-01-2023 om 08:48:

niet echt nieuwe ontwikkelingen, ze zit momenteel op de gesloten afdeling, maar blijft heel stellig in haar wens. En ik heel duidelijk dat ze nergens aan mee gaat werken. Man is er de eerste 48 geweest, toen zondagavond naar huis en maandagochtend weer terug gegaan omdat het niet fijn voelde. Maar dochter geeft heel duidelijk aan ons daar niet te willen hebben de hele dag.
Dit wil man vandaag nog even overleggen met de psychiater, wat wijsheid is, maar vermoed dat hij vandaag naar huis komt.
Donderdag is de rechtszitting en verder gebeurt er momenteel maar weinig heb ik het idee, aan behandelen zeg maar.
Vandaag gesprek met IHT en dan ga ik vragen hoe nu verder.

Ach jee 😔. Hoe zit het met de medicatie? Helpt dat wel tegen de stemmen?

Ciska, knuffel. Welke behandeling gaan ze inzetten? Ligt er al een behandelplan? Vergeet niet dat medicatie ook behandeling is, maar dat dat helaas vaak langer duurt voor er effect te zien is. Wat een moeilijke situatie en wat schrijnend voor jullie allemaal. Stel al je vragen aan het iht. Ik steek weer een kaarsje voor jullie aan. 

Ciska, wat is de reden dat je man daar de eerste 48 uur is geweest? 

ik wens jullie sterkte met alles wat er op jullie pad komt.

Wil dochter geen medicatie of zeggen de stemmen dat ze dat niet mag
Goed van je Ciska om de huisarts te bellen .
Je kan alle steun en hulp op wat voor manier ook wel goed gebruiken 
Ik lees je . Dikke knuf  

Ciska78 schreef op 03-01-2023 om 10:16:

Medicatie wil dochter niet, maar is wel iets wat we in de zitting ter sprake willen brengen, om dat in de crisismaatregel erbij te zetten.
Er lag vanuit IHT wel een behandelplan, maar dingen zijn de afgelopen weken allemaal in sneltrein gegaan dat ik gewoon geen idee meer heb hoe en wat.
De reden dat man daar de eerste 48 uur is geweest is omdat ze dat vanuit de gesloten afdeling heel erg aanbevelen, om de overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen en om als ouder het team ook dingen te vertellen over dochter.

Ik heb net maar even de huisarts gebeld om iets te krijgen om een nachtje door te kunnen slapen.

Goed dat je dat gedaan hebt! Vergeet niet aan jezelf te denken 

Daarom moet de GGZ aan de bak .
Ze moeten haar motiveren om medicatie te nemen . Ze moeten haar leren dat zij de baas is en niet de stemmen .
Er is echt veel mogelijk. Maar dat kost tijd.
En voor de familie is dat erg zwaar .

Goed dat je hebt gebeld Ciska. Voor jezelf zorgen is enorm belangrijk, hoe moeilijk het ook lijkt nu.
Medicatie onder dwang kan in de cm en voortgezette cm en zorgmachtiging worden opgenomen, zeker aankaarten dus.

moeilijk is het om te zien dat iemand waarvan je zoveel van houdt zo erg ziek te zien en niet te weten of het uit haarzelf komt of vanuit haar ziektebeeld. Knuffel

Ach Ciska, ik hoop zo voor je dochter en jullie dat er binnenkort desnoods gedwongen met medicijnen begonnen kan worden die de stemmen gaan onderdrukken, waardoor je dochter zich minder naar gaat voelen, en er begonnen kan worden met een echte behandeling.