Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Wat fijn Cis, even wat hoopvol nieuws. Ik hoop dat jullie van hieruit weer wat op kunnen gaan bouwen en dat ze weer een beetje lol kan hebben en dat jullie eindelijk wat kunnen ontspannen. 😘💕
Fijn dat er hulp aan komt. Krijgen jullie hopelijk ook een beetje lucht.
Fijn dat jullie plan nu uitvoerbaar lijkt te worden.
Fijn Ciska dat er hulp is/komt. Voor jullie even wat meer rust.
Neemt niet weg dat jullie er nu mee moeten dealen dat dochter vasthoudt aan een euthanasie.
Dat is een zwaar iets voor jullie om mee te aanvaarden ook al zien jullie dat ze rust wil.
Ik wens jullie daar heel veel sterkte mee.
Voor nu, tank een beetje bij, dat hebben jullie zo hard nodig!
Zoals altijd weer veel liefs en een dikke knuffel.
♥️♥️
Eindelijk wat hoop🧡
Ik hoop dat deze hulp nu eindelijke de welverdiende rust brengt. We zijn bijna 3 jaar verder sinds de start van dit topic.
Respekt TO 🙏✨🌈🌸
wat fijn! dit voelt een beetje als een omslag de goede kant op. vanuit huis heb je misschien ook meer invloed op de zorg zodat dochter krijgt wat ze nodig heeft en niet wat toevallig beschikbaar is.
Zomaar een paar overwegingen, werk zelf soms bij speciale activeringsplekken waar ook mensen met een psychische kwestbaarheid of diagnose komen. Op die plek wordt gewerkt met de drie psychologische basisbehoeften (die heel vaak zijn onderzocht) die nodig zijn om motivatie, welzijn en zingeving en waarde te ervaren. Deze drie zijn: Autonomie, binding en competentie.
Ik lees door alles heen dat dit ook al door jullie wordt meegenomen, dus deze bijdrage is wellicht ten overvloede. Maar ik hoop dat de begeleiding aan de huis dit ook doen. Dus bijvoorbeeld wat betreft autonomie: niet alles van bovenaf regelen, maar samen beslissen over dagstructuur, kleine keuzemomenten creëren (eerst wandelen of een eerst wat drinken); meevoelen met de haar wens om ergens zelf invloed op te hebben.
Compentie: ik kan iets, ik doe ertoe. Het gevoel iets te kunnen. Belangrijk omdat onzekerheid en perfectionisme tot zelfafwijzing leidt. Misschien kan de herinnering aan handbal en andere dingen die ze graag kon weer levendig gemaakt worden. Kan ze de begeleiding de eerste beginselen van een bal strak overgooien aanleren? Bij ons komt er soms een stagiare langs die meiden leert kickboksen. Successen benoemen, kleine haalbare betekenisvolle activiteiten (bijvoorbeeld creatief werk, iets maken, in de tuin wat planten of zaaien of in bakken) Je hebt ook een app waar je hondjes van andere mensen in je omgeving kan uitlaten, misschien is dat iets om samen met de begeleiding te doen.
Verbondenheid: ik hoor erbij, ook als het slecht gaat. Dit ademt elke post van jou uit, Ciska, dat echt aanwezig zijn, zonder oordeel. Dit kan de begeleiding ook doen, er gewoon zijn, ook in de slechte momenten, zonder meteen oplossingen te zoeken. Haar laten merken dat ze meer is als een 'probleem', haar interesses, kracht. Oprechte betrokkenheid tonen. Is er nog ergens contact met leeftijdsgenoot, waar samen iets mee gedaan kan worden? Afgebakend in tijd.
Afgelopen dagen zijn redelijk rustig verlopen.
Begeleiding is afgelopen maandag ook in huis geweest en dst ging wel goed.
Vandaag komt weer begeleiding.
En ja, we zijn toch heel druk bezig met de zoektocht naar een geschikte hond. We denken dat dit dochter enorm zal gaan helpen in van alles.
En dochter wil er zelf ook heel veel voor doen.
Dus...gaan we morgen kennismaken bij een adoptiehond en hopen we dat het klikt.
Ciska78 schreef op 17-07-2025 om 09:23:
Afgelopen dagen zijn redelijk rustig verlopen.
Begeleiding is afgelopen maandag ook in huis geweest en dst ging wel goed.
Vandaag komt weer begeleiding.
En ja, we zijn toch heel druk bezig met de zoektocht naar een geschikte hond. We denken dat dit dochter enorm zal gaan helpen in van alles.
En dochter wil er zelf ook heel veel voor doen.
Dus...gaan we morgen kennismaken bij een adoptiehond en hopen we dat het klikt.
Oh wat fijn Ciska 
hopelijk is de klik er!
jaa een hond ❤️
Hopelijk is er een klik, zowel met de begeleiders als met de adoptiehond!
Hier kind gehad met o.a. eetstoornis, zo’n 6/7 jaar. Vaak te complex voor hulpverlening; wat hebben wij als ouders en vooral kind vaak het deksel op de neus gekregen. De machteloosheid en het in de steek gelaten voelen….
Maar goed, uiteindelijk een pupje erbij. Het hele proces van gaan kijken, uitzoeken en uiteindelijk halen van het hondje heeft kind zo goed gedaan. Kind deed ook puppycursus, etc. Kind had iets om voor te leven, een doel, te zorgen, kreeg concrete verantwoordelijkheid, ging weer voelen, liet emoties langzamerhand weer toe. Het is een lang proces geweest maar ik ben ervan overtuigd dat pup een eerste goede stap is geweest.
Hopelijk betekent de adoptiehond voor jullie ook een lichtpunt.
Oh, wat hoop ik voor jullie dat er een klik is met de hond!! Mijn nichtje heeft er toen ook heel veel aan gehad, hopelijk helpt het jullie dochter ook!!!
