Schoolreis buitenland, vind het doodeng
zoon gaat zo met 4 havo een paar dagen naar Praag. Is het normaal dat ik het eng vind? Heb allemaal doemscenario’s dat die beroofd wordt, verdwaalt, tel kapot dus onbereikbaar, etc.
Heb geloof ik 3 powerbanks in zijn tas gedaan en op 3 plekken (jas en 2x tas) een briefje met adres hotel en tel nrs.
Het is helemaal geen losgeslagen jongen, maar zal blij zijn als het vrijdag is het hij weer veilig terug is 
haha, ik moet direct terugdenken aan onze 'examenreis'. 35 jaar geleden, ik denk ook dat onze school daar nog weinig ervaring mee had. Naar Parijs.
Wat een bende was dat. Ik heb met een groepje de bus nog gemist en de docenten waren vergeten koppen te tellen. Geen telefoon, nauwelijks geld en totaal niet onder de indruk. Kwam allemaal goed uiteindelijk.
Iedere keer nog als ik oud-klasgenoten tegenkom wordt het aangehaald. Weet je nog, Parijs
Je zoon zal het vast naar zijn zin hebben!!!
Marty1984 schreef op 05-05-2025 om 18:52:
Staat er genoeg geld op zijn rekening?
Met een pinpas en geld is vaak veel op te lossen bij problemen.
Moet ie natuurlijk niet zijn pinpas laten stelen.Mijn - nogal bezorgde - vader stak standaard ook ergens briefjes-geld in mijn bagage (verstopt in een vulpen ofzo, zodat een dief er niet zomaar mee weg was). Als al de rest misliep had ik tenminste dat nog.
Rekening gevuld en cash in kronen bij zich
Hemf schreef op 05-05-2025 om 18:35:
ze hebben ook redelijk wat tijd zonder begeleiding, dat gedeelte vind ik spannend. Maar het is geen type dat bij z’n groepje weggaat ofzo, hij heeft paar goede vrienden in klas. Dus die angst is ook niet ergens op gebaseerd.
Dit is eigenlijk het belangrijkste, dat ie niet zomaar bij z’n groepje weggaat. Mocht er dan iets zijn, dan is het fijner om dat samen op te moeten lossen.
Maar geniet van de verhalen achteraf. Hij gaat het heel leuk hebben. Maar ik snap je spanning hoor! De mijne is pas 9 en gaat binnenkort op schoolreisje naar een groot pretpark. Dat vind ik al mega spannend 
Tja Praag. Een van mijn kinderen is daar ook geweest. De eerste avond een telefoontje, mam we lopen nu naar de accommodatie want de bus kan niet verder. O ja, wat je op de achtergrond hoort is een onweersbui die net is losgebarsten. Voor de rest gaat het goed hoor.
Bij thuiskomst was er een gehavende bus een gevloerd kind en verhalen die zo waren dat het maar goed was dat ik die niet eerder had gehoord. Ik ben geen bezorgde ouder, maar er waren genoeg redenen om in te grijpen. Kind heeft zich prima staande gehouden en kan er nu om lachen.De volgende reis op dezelfde school was meer dan prima georganiseerd.
Meestal zijn die reizen een uitje waar je naar toe uitkijkt. 99 van de 100 x zijn ze heel gaaf en kijk je er met plezier op terug en soms vallen ze tegen. In dat laatste geval hoop je dat er voor de volgende groep een betere reis is.
Jouw zoon gaat het leuk hebben in Praag. Een geweldige stad. Zorg ervoor dat hij zijn telefoon niet argeloos in zijn achterzak steekt. Dat geldt ook voor zijn geld en id
Bloemenzee schreef op 05-05-2025 om 18:26:
Oh, daar zou ik ook een heleboel extra grijze haren van krijgen hoor!
Maar ik heb ook aan de andere kant gestaan en ben als docent met dergelijke reizen meegeweest. En die proberen alles op te lossen, mocht er iets gebeuren. Over het algemeen is het vooral een hele leuke ervaring voor de leerlingen. Stuur af en toe een appje, misschien appt ie terugEn zo niet, dan vermaakt ie zich waarschijnlijk juist prima.
Dan zou je er toch juist geen grijze haren van krijgen?
Mevrouw75 schreef op 05-05-2025 om 20:20:
[..]
Dan zou je er toch juist geen grijze haren van krijgen?
Je eigen kind is toch anders.
Hemf schreef op 05-05-2025 om 18:36:
[..]
Haha hoezo? Tel kapot, groepje kwijtraken en dan niemand kunnen bellen. Murphy’s law zeg maar
Dan hebben ze altijd nog een meeting point en moment. Vraagt hij aan iemand hoe hij daar komt, en het probleem is opgelost.
Hemf schreef op 05-05-2025 om 18:36:
[..]
Haha hoezo? Tel kapot, groepje kwijtraken en dan niemand kunnen bellen. Murphy’s law zeg maar
Mijn dochter raakte haar telefoon kwijt in een Londense taxi. Ze is er filmwaardig achteraan gerend, en zeeg vervolgens even film waardig huilend op de stoep ineen.
Het briefje wat ik haar meegegeven had met mijn nummer erop lag in de prullenbak van het hotel waaruit ze die dag vertrokken was.
Binnen de kortste keren was er een man die voor haar belde met het hotel, dat ze de prullenbak niet leeg mochten gooien. Hij zette haar in een taxi naar het hotel. Daar belde ze mij. Ik heb de hele dag haar telefoon gebeld, en mijn nummer erheen ge- smst. Die telefoon is uiteindelijk door een aardige man zonder kosten hierheen gestuurd.
Inmiddels had dochter het halve station gemobiliseerd, belde me met de telefoon van een meddewerker en kreeg een kaartje naar het vliegveld. Daar belde ze weer me met de telefoon van iemand, en ook haar vliegticket werd gefixt ( alles stond natuurlijk op die mobiel)
Toen ik haar uiteindelijk kon vertellen dat haar telefoon terecht was, en ze dat hardop riep, ging er een gejuich op in de vertrekhal. Iedereen had meegeleefd. Het was een krankzinnige dag voor haar, maar wat heeft ze veel geleerd over medemensen die dag: iedereen hielp..
Widajo schreef op 05-05-2025 om 18:40:
en als hij wel in paniek belt of appt; rustig blijven, verhaal aanhoren en kalmeren.
Onze dochter belde (vanuit Londen) 's avonds laat redelijk in paniek omdat het gastgezin de zoon mishandelde. Toen heb ik wel één van de docenten geappt, de volgende ochtend.
Jaar daarop belde ze helemaal overstuur omdat ze een migraine aanval had. Aanhoren, kalmeren en weer door
Ze kijkt op beide trips met veel plezier terug, zoals het 'hoort'
Huh er wordt iemand mishandeld en je wacht de hele nacht af???
Miepjecody schreef op 05-05-2025 om 20:25:
[..]
Huh er wordt iemand mishandeld en je wacht de hele nacht af???
Ik zou me toch écht zeer beperkt verantwoordelijk voelen voor wat er in dat gezin zelf gebeurt. En daar toch echt in 't midden van de nacht geen leerkracht voor wakker bellen.
Hoogstens zou ik mijn kind daar dus de volgende dag weg willen. Of minstens overleg willen. Maar bij voorkeur dus als iedereen uitgeslapen is.
Tenzij er écht iemand doodgemept is of het huis in brand vliegt kan er toch niets gebeuren 's nachts.
Ambra schreef op 05-05-2025 om 20:24:
[..]
Mijn dochter raakte haar telefoon kwijt in een Londense taxi. Ze is er filmwaardig achteraan gerend, en zeeg vervolgens even film waardig huilend op de stoep ineen.
Het briefje wat ik haar meegegeven had met mijn nummer erop lag in de prullenbak van het hotel waaruit ze die dag vertrokken was.
Binnen de kortste keren was er een man die voor haar belde met het hotel, dat ze de prullenbak niet leeg mochten gooien. Hij zette haar in een taxi naar het hotel. Daar belde ze mij. Ik heb de hele dag haar telefoon gebeld, en mijn nummer erheen ge- smst. Die telefoon is uiteindelijk door een aardige man zonder kosten hierheen gestuurd.
Inmiddels had dochter het halve station gemobiliseerd, belde me met de telefoon van een meddewerker en kreeg een kaartje naar het vliegveld. Daar belde ze weer me met de telefoon van iemand, en ook haar vliegticket werd gefixt ( alles stond natuurlijk op die mobiel)
Toen ik haar uiteindelijk kon vertellen dat haar telefoon terecht was, en ze dat hardop riep, ging er een gejuich op in de vertrekhal. Iedereen had meegeleefd. Het was een krankzinnige dag voor haar, maar wat heeft ze veel geleerd over medemensen die dag: iedereen hielp..
Ahh, wat een fijn verhaal! De meeste mensen deugen ♥️
Joh, adem in, adem uit. De meeste nare dingen gebeuren niet op de verre reizen, maar juist in de buurt 
Nee, alle gekheid op een stokje, hij loopt niet in 7 sloten tegelijk, er is toezicht (leerkrachten) en Praag is een fantastische stad, hij gaat het heerlijk hebben.
Mijn dochter, die wel in 7 sloten tegelijk liep (net zoals minstens de helft van haar klas), ging survivalen in de Ardennen. Er is niemand gewond geraakt of vermist en ze hebben een toptijd gehad.
Mijn zoon, die later autistisch bleek en het toen al heel moeilijk had op school om zich staande te houden, is helemaal opgebloeid in de beide weken weg met school. Hij had het zelfs zo leuk gevonden dat we als gezin een plek opnieuw hebben opgezocht en hij speelde toen onze reisgids. Geweldig!
Zelf zat ik destijds in Parijs, in een buitenwijk in een gastgezin. Ik sprak nauwelijks Frans, zij geen woord Engels. We moesten met het OV van die buitenwijk naar het centrum iedere dag. Op ons eigen houtje. Is ook allemaal helemaal goed gekomen. En wat hebben we genoten van de nacht van 30 april op 1 mei! Op 1 mei is werkelijk iedereen vrij, dus die nacht zijn in Parijs de café's en bars tot heel laat open. We zijn toen de hele nacht wezen stappen. En met de eerste trein terug naar onze gastgezinnen. Is ook allemaal helemaal goed gegaan (en dat terwijl in die tijd bier goedkoper was dan cola, zeker per liter, dus helemaal helder waren we al snel niet meer...).
Ach, toen ik in Praag was op schoolreis, ontplofte Tsjernobyl. Wij hoorden het pas drie dagen later via de tamtam. Bij de grensovergang naar de Bondsrepubliek werd onze bus omsingeld door marechaussees met geigertellers. Die kronen wisselden wij destijds ter plekke op straat tegen het tienvoudige voor de officiele koers.
Mijn 11 jarige dochter is vandaag ook vertrokken voor een week op kamp, ruim 2u rijden vanaf hier. Ze is de hele week in het bos, gaat een bergtocht maken, een skitocht met behulp van gps, ijsvissen en langlaufen (niet in Nederland). En vast nog meer leuks. En ze mochten geen telefoons meenemen, dus die ligt nog thuis. Het wordt vast een super week, maar voor ons wel aanpassen dat we niet tussendoor horen hoe het gaat. Oudste dochter was vorig jaar op dezelfde reis en kwam na een week doodmoe en vol verhalen terug 
Miepjecody schreef op 05-05-2025 om 20:25:
[..]
Huh er wordt iemand mishandeld en je wacht de hele nacht af???
Ik heb inderdaad de docent niet wakker gebeld. Er was duidelijk/waarschijnlijk sprake van cultuurverschil, en wat had de docent kunnen doen, aan de andere kant van de stad? Ja dochter en vriendinnen voelden zich heel ongemakkelijk, vooral ook omdat ze zo vriendelijk ontvangen waren.
Die gastgezinnen krijgen geld als ze buitenlandse scholieren opvangen en mijn dochter is een hele 'andere' sfeer gewend thuis.
