17 jarige en genderhype
Laat ik voorop stellen dat ik hiermee niet de ouders voor het hoofd wil stoten die een kind hebben met genderidentiteitsproblemen. Wat ik vooral graag hoor is hoe andere ouders omgaan met een kind waarvan je vermoedt (niet weet) dat dit hele gender en/of seksuele identiteit gebeuren speelt omdat dit momenteel erg hot en happening is onder (bepaalde?) jongeren.
Mijn jongste heeft een aantal problemen al een aantal jaren, waarvoor wij hulp hebben. Deze problemen maken dat ze nu helemaal gepreocuppeerd is door het thema Gender en Seksualiteit. Dit zijn natuurlijk thema's waar veel pubers mee worstelen, zeker als je uberhaupt niet goed helder hebt wat je identiteit is. Laat ik voorop stellen dat ik het zoeken naar haar eigen identiteit toejuich. Dat vind ik een hele gezonde ontwikkeling en zo probeer ik er ook naar te kijken. Ik merk wel dat ik veel moeite heb met een aantal uitingsvormen ervan. Ik krijg nu makkelijk ruzie met haar, omdat ik soms de aanspreekvorm verkeerd heb van vrienden (of soms zelfs mensen die ik amper ooit gezien heb en bijna niet eens beeld bij heb). Mijn dochter noemt zichzelf non binair en wil ook zelf zo aangesproken worden. Maar heeft bijv. ook aangegeven dat ze graag afbindmiddelen wil voor haar borsten, terwijl ik nooit (maar dan ook echt nooit) getwijfeld heb aan dat zij vraagtekens heeft over haar gender. Nu wil ik niet zeggen dat als je een prinsessenjurk droeg toen je 8 was, maakt dat je overtuigd meisje voelt. Maar tussen haar vriendinnetjes was mijn dochter altijd het bazige meisje dat alles uit de handen trok van de andere kinderen, omdat zij de prinses was en de jurk wilde. Ok, flauw om dat dan als voorbeeld te nemen. Maar laten we even zeggen dat ik never ever ooit opmerkingen of hints heb gezien dat ze niet blij was met zichzelf en haar lijf.
Ze zegt dat ze lesbisch is en ik heb gezegd dat dat net zo vanzelfsprekend is als wanneer ze hetero is. Dat daarin voor ons (maar ook haar omgeving) geen enkele zorg zit en dat we alleen maar hopen dat ze ooit iemand treft die leuk en lief is en ze niemand verantwoording hoeft uit te leggen daarover. Ze mag het delen met de wereld of niet.
Of ze lesbisch is of niet, ik weet het niet. Maar het maakt ook niet uit. Mijn dochter zegt dat dit zo is en dat is prima. Ik heb wel gezegd dat haar seksualiteit nog volop in ontwikkeling is en dat dit nog kan veranderen of niet en dat dit helemaal prima is. Dat ze zich niet hoeft vast te leggen, dat je ook verliefd kunt zijn op een mens en de ene keer kan dat een jongen zijn en de andere keer een meisje. Het maakt dus nogmaals niet uit (ik vond het belangrijk dat ze wist dat ze niet voor ons duidelijkheid moest geven. Maar ze gaf zelf aan dat ze die duidelijkheid wilde, want dat gaf rust. Prima meid, dan doe je wat goed voelt en spreek je dit uit).
Maar ik heb dus moeite met de uiting van het gendergebeuren voor haar. Ik ben blij dat ik hier met haar over kan praten. Maar rem haar ook af en heb ook verteld dat ik dat (de afbinders) niet ga kopen voor haar (met de uitleg zoals hierboven). Ik ben benieuwd hoe andere ouders omgaan met dit thema dat nu heel actueel is. Ga je erin mee en tot hoever of nee, waarom niet?
troelahoep schreef op 20-04-2022 om 00:00:
[..]
Hier worden menstruatieklachten weer enorm gebagatelliseerd. Ik denk heus niet dat de schrijfster die zei dat wat haar betreft de boel eruit mag, dat zegt omdat ze 'gewoon niet meer ongesteld wil worden'. Geen mens zal zich voor de lol willen laten opereren, misschien kan je dat nog beweren voor schoonheidsbehandelingen maar ook dat is een twijfelachtige opmerking. Googel maar eens op PMS, dan gaat er een wereld van psychisch lijden voor je open....
En als menstruatie iets normaals is, en in het verkeerde lichaam zitten ook (dat mogen we immers niet zien als een probleem), waarom het ene dan niet behandelen en voor het andere een heel multidisciplinair traject opzetten?
Amper 10 euro per jaar kwijt aan menstruatieproducten?? Serieus? Dan ben ik heel nieuwsgierig wat voor producten jij gebruikt en hoevaak je ongesteld bent.
Bij daadwerkelijke heftige klachten vind ik zeker dat er medisch gezien ingegrepen mag worden hoor. En daar mag zeker meer aandacht voor komen want er wordt nog veel te veel niet gezien of het duurt onnodig lang. Redbulletje schrijft echter dat zij vind dat een vrouw die zeker weet dat ze geen kinderen (meer) wil vanaf een jaar of dertig dit 'gewoon' zou mogen besluiten.
Ik gebruik gewoon maandverband van de supermarkt, niks bijzonders. Die pakjes kosten ongeveer een euro voor twintig stuks of zo. Soms een tampon als ik ga zwemmen of sporten. Ik menstrueer ongeveer tien keer per jaar. Ik bloed niet veel, maar ik heb dus echt geen idee wat normaal is.
Menstruatieverlof is een sympathiek idee, maar ik vermoed dat daar misbruik van gemaakt gaat worden. Als je echt ziek bent van je menstruatie, kun je je ziekmelden. Als je wel gewoon kan werken, ga je werken.
Als je echt elke maand een week uit de running bent met extreme pijnen tot zelfmoordneigingen aan toe, dan moet er echt verder gekeken worden naar oorzaken én oplossingen. Want dat is niet normaal en dat kun je dan rustig onder ernstig lichamelijk en psychisch lijden scharen. En daar moet absoluut meer aandacht voor komen.
Maar dat is nog steeds iets anders als dat je op verzoek je baarmoeder eruit kunt laten halen. En dat dergelijke situaties problematisch zijn betekent ook niet dat menstrueren an sich dat ook is.
mensen kunnen jullie alsjeblieft een ander topic openen. Beide zaken hebben vrij weinig met elkaar te maken. Hoe naar menatruatieproblematiek ook is, dat is een heel ander probleem dan genderdysforie. De hele vergelijking is in mijn ogen ook behoorlijk ongepast.
Dit is dus gigantisch off topic en daardoor behoorlijk storend.
Eens met de bovenstaande reactie. Inhoudelijk over menstruaties en de daarbij komende problemen kan in een andere, nieuwe discussie. Verdere reacties worden verwijderd.
Groeten, Esther
Oké, nog een keertje dan. een artikel waarin ernstige zorgen worden geuit over de exponentiële toename van genderdysforie onder meisjes.
https://www.voorzij.nl/toekomstvisie-transgenderzorg-koerst-af-op-catastrofe-voor-jongeren/
Het gaat om een meer dan vertienvoudiging in 10 jaar tijd, in het Verenigd Koninkrijk zelfs 45x zoveel meisjes die zich melden bij genderklinieken voor transitie. Kinderen gaan helemaal niet een zeer uitgebreid traject in voor geslachtsverandering volgens dit artikel, al na een paar gesprekken aan de puberteitsremmers worden gezet.
Een wetenschapper maakt melding van Rapid Onset Gender Dysphoria, waarbij kinderen in zeer korte tijd ervan overtuigd zijn geraakt dat ze in het verkeerde lichaam zitten.
Het in transitie gaan met bijbehorende operaties en hormoonbehandeling levert niet persé een verbeterd mentaal welzijn op, sterker nog: onder getransformeerde personen ligt het aantal zelfmoorden 20 keer (!) hoger dan mensen die niet die behandeling hebben gehad.
En ga zo maar door. Het is maar zeer de vraag of het bij de ongelofelijke toename van genderdysforie gaat om echte transpersonen en dat verschijnsel wordt (in Nederland) maar weinig bevraagd in de wetenschap. Sterker nog, dergelijke onderzoeken lijken te worden tegengewerkt.
troelahoep schreef op 20-04-2022 om 09:43:
Oké, nog een keertje dan. een artikel waarin ernstige zorgen worden geuit over de exponentiële toename van genderdysforie onder meisjes.
https://www.voorzij.nl/toekomstvisie-transgenderzorg-koerst-af-op-catastrofe-voor-jongeren/
Het gaat om een meer dan vertienvoudiging in 10 jaar tijd, in het Verenigd Koninkrijk zelfs 45x zoveel meisjes die zich melden bij genderklinieken voor transitie. Kinderen gaan helemaal niet een zeer uitgebreid traject in voor geslachtsverandering volgens dit artikel, al na een paar gesprekken aan de puberteitsremmers worden gezet.
Een wetenschapper maakt melding van Rapid Onset Gender Dysphoria, waarbij kinderen in zeer korte tijd ervan overtuigd zijn geraakt dat ze in het verkeerde lichaam zitten.
Het in transitie gaan met bijbehorende operaties en hormoonbehandeling levert niet persé een verbeterd mentaal welzijn op, sterker nog: onder getransformeerde personen ligt het aantal zelfmoorden 20 keer (!) hoger dan mensen die niet die behandeling hebben gehad.
En ga zo maar door. Het is maar zeer de vraag of het bij de ongelofelijke toename van genderdysforie gaat om echte transpersonen en dat verschijnsel wordt (in Nederland) maar weinig bevraagd in de wetenschap. Sterker nog, dergelijke onderzoeken lijken te worden tegengewerkt.
Vreemd dat bij zoiets ingrijpends er niet eerst een traject van jaren bij de GGZ aan vooraf moet gaan. Zomaar aan de puberteitsremmers gezet worden als kind met onvolgroeide hersenen vind ik nogal wat.
redbulletje schreef op 20-04-2022 om 09:47:
[..]
Vreemd dat bij zoiets ingrijpends er niet eerst een traject van jaren bij de GGZ aan vooraf moet gaan. Zomaar aan de puberteitsremmers gezet worden als kind met onvolgroeide hersenen vind ik nogal wat.
Ik schrik er van. Een paar gesprekken en hoppa, je mag door naar de volgende ronde. Dat klopt natuurlijk niet, daar is het veel te ingrijpend voor.
Dat er niet te luchtig gedaan moet worden over transitie ben ik eens. Dat een goed psychologisch voortraject belangrijk is ook. Echter is het te makkelijk om het hogere aantal zelfmoorden enkel aan misdiagnosis en te snelle transitie toe te wijzen.
Ik heb even twee posts van mij uit een ander topic opgediept, waarin duidelijk naar voren komt hoe complex het is. Dit maakt vooral duidelijk dat psychische begeleiding zowel tijdens, vooraf als achteraf belangrijk is.
Lollypopje schreef op 09-04-2022 om 18:18:
[..]
Het klopt inderdaad depressie na een geslachtsoperatie voorkomt. Dat heeft heel vaak echter niet met spijt te maken. Veel transgenders zijn al jaren ongelukkig met zichzelf en hun lichaam en worstelen daarnaast met de acceptatie van de maatschappij, onzekerheid of ze wel gezien worden hun gender en de vooroordelen en negatieve uitingen waar ze nog steeds mee te maken krijgen als dat niet zo is. Vaak wordt dan alles aan die laatste operatie opgehangen. "Als die gedaan is, dan ben ik gelukkig". Echter verdwijnt je ongelukkige gevoel vaak niet automatisch als je een operatie krijgt, wat weer voor een extra klap zorgt. Twijfel over waarom ze nu niet opeens gelukkig zijn, wat juist voor een neerwaartse spiraal zorgt. Om die reden plijt transvisie ook voor psychische nazorg, want als de transitie klaar is stopt ook de psychische hulp. Waardoor de persoon daardoor nog meer in een gat kan vallen.
Onderstaande interview verteld het verhaal van iemand die daarmee worstelde.
https://www.vice.com/nl/article/zmkpza/hoe-het-is-om-na-je-transitie-nog-steeds-vreselijk-ongelukkig-te-zijn
Ik kende het fenomeen ook niet, maar een paar jaar geleden trad één van de deelneemsters van hij is een zij er mee naar buiten dat zij daar last van had. Juist omdat ook onder transgenders schaamte heerst voor depressieve gevoelens na transitie, vanwege het idee dat je dan dus ook gelukkig moet zijn.
Lollypopje schreef op 10-04-2022 om 09:30:
Ik heb even gezocht, want ik hou van cijfers, in Nederland spreekt naar schatting 1% van spijt na de operatie. Dat is nog een best hoog percentage, echter moet daar een belangrijke kanttekening bij worden geplaatst en dat is dat alle soorten spijt op één hoop worden gegooid.
Ja, een deel heeft spijt doot misdiagnostiek. Maar er zijn nog 2 groepen.
De 2e is de groep die twijfelt of spijt voelt, omdat de operatie waar ze zo naar toeleefden niet al hun problemen met dysfory en maatschappelijke acceptatie oploste. Dus eigenlijk de problematiek die ik al eerder beschreef en waar nu eindelijk meer aandacht voor komt.
De 3e groep heeft spijt vanwege het resultaat. Dit kan zijn omdat het niet zo mooi is geworden als ze hadden verwacht.
Het niet zo functioneert als ze hadden gehoopt of dat dat toch tegen valt. Zo zal een transman nooit een werkende penis kunnen krijgen en zal een transvrouw nog bijna elke dag moeten dilateren wil de vagina niet dichtgroeien. Dingen die je vooraf wel weet, maar niet weet hoeveel impact het gaat hebben.
Of bijvoorbeeld omdat transmannen vroeger verplicht hun baarmoeder moesten laten verwijderen, wilden ze erkent worden als man.
En dan zijn er natuurlijk nog complicaties die het herstel zwaar kunnen maken en waardoor iemand spijt kan voelen.
In onderstaande artikel wordt wel genoemd dat de eerste groep op internet het meest aanwezig is. Echter zegt dat niets over of de andere groepen veel kleiner zijn, want vaak is er juist bij groep 2 en 3 ook een stuk schaamte. Daarnaast wordt er geen onderscheid gemaakt als het gaat om de landen waar deze mensen in transitie zijn gegaan. In niet alle landen is het psychologisch onderzoek even intensief.
Om daarnaast nog even terug te komen op groep 2. Als de acceptatie van transgenders stijgt en ze gewoon als hun gender worden gezien, zal die groep minder snel spijt krijgen. Iets dat ook in dit artikel wordt benoemt.
Een gedachte van mij daarbij is, dat als de geslachtsbevestigende operatie ook een minder grote rol zal spelen in hoe de maatschappij hen ziet dat transmensen meer vrijheid zal geven om na te denken waarom ze die operatie willen. Willem ze dat voor zichzelf, of omdat ze anders niet geaccepteerd worden als wat ze zijn? Als een vrouw met een penis ook door de maatschappij gewoon gezien wordt als vrouw (en nee, dat betekent niet dat je dat aantrekkelijk moet vinden) dan zal zij die operatie dus echt voor zichzelf doen en minder snel spijt krijgen.
Het is in elk geval zeer complexe materie waar wij als leken niet zo snel conclusies aan kunnen en zouden moeten verbinden op basis van enkele verhalen op internet. Behalve dat het goed is dat er aandacht voor is, omdat iedereen met spijt is uiteraard altijd één persoon te veel.
https://www.nemokennislink.nl/publicaties/spijt-van-je-sexchange/
Okee.... ik zie nu pas dat de site waaraan ik refereerde een bepaalde overtuiging heeft en er niet neutraal in staat. Dat was niet mijn bedoeling.
Voor iedereen als een dolle hond op het artikel van Voorzij duikt, wat achtergrond over Voorzij geplukt van hun eigen website.
Stichting Voorzij
Dit is de website van de in april 2020 opgerichte Stichting Voorzij. Wij zijn vrouwen, die het feminisme in Nederland een nieuwe impuls geven.
Wij komen op voor de rechten, privacy, waardigheid en veiligheid van vrouwen en meisjes. Wij ontwikkelen een nieuw feministisch denkkader rond gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen. Wij bieden dan ook een platform aan feministische denkers die hier hun artikelen kunnen publiceren.
Het woord ‘vrouw’ heeft een betekenis. Het betekent volwassen mens van het vrouwelijk geslacht. Een man kan geen vrouw worden. Wij zijn daarom tegen zelfidentificatie en zijn een petitie gestart tegen het makkelijker maken van het wijzigen van het geslacht op de geboorteakte: de petitie vrouwenrecht en veiligheid, geboorteakte niet makkelijk wijzigen.
Wij ondersteunen de internationale verklaring van de rechten van de vrouw
Neem contact met ons op en stuur ons een mail als je actief wilt worden of een artikel wilt publiceren.
dat dus.
troelahoep schreef op 20-04-2022 om 09:55:
Okee.... ik zie nu pas dat deze site een bepaalde overtuiging heeft en er niet neutraal in staat. Nouja.
Dat maakt het ook lastig. Veel informatie is gekleurd door de positie van mensen in het debat. Veel transgenders vinden dat er te veel 'betutteling' is, tegenstanders vinden dat het veel strenger moet. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden. Dat het op sommige punten beter kan en anderen goed gaat.
Maar misschien wil/kan iemand die er meer kennis van heeft of het van dichtbij meemaakt er iets over delen.
Dit artikel is wel wat neutraler, maar richt zich dan weer niet speciaal op toename onder jongeren:
https://www.groene.nl/artikel/transtrends
troelahoep schreef op 20-04-2022 om 10:16:
Dit artikel is wel wat neutraler, maar richt zich dan weer niet speciaal op toename onder jongeren:
https://www.groene.nl/artikel/transtrends
Heb je het artikel écht gelezen, want het ontkracht wat jij roept. Er is geen exponentiële toename van genderdystrofie onder meisjes, er is vooral een inhaalslag van mensen die ouder zijn en nu aan de slag durven met hun genderidentiteit. Kinderen krijgen niet na een paar gesprekken al puberteitsremmers. Jongeren raken niet plots overtuigd van een ander gender. Het onderzoek dat dat aantonen zou, wordt in dit artikel ontkracht. Kortom: jij hebt je mening en zoekt nu naar artikelen die jouw mening onderschrijven. Dit heet conformation bias.
Een confirmation bias, ook wel bevestigingsbias of bevestigingsvooroordeel genoemd, is een cognitieve toestand waarbij informatie wordt gebruikt die je bestaande overtuigingen of vooroordelen bevestigt.
Je zoekt “bewijs” dat je mening of overtuiging verder ondersteunt, terwijl je voorbeelden negeert die het idee niet ondersteunen of in twijfel trekken. Door alleen details te onthouden die je overtuigingen ondersteunen, mis je vaak belangrijke informatie.
Wat ik zie en er van af weet is dat het echt zorgvuldig gaat
De gesprekken in ieder geval
Volgens mij gaat een geslachtsverandering (iig in Nederland) wel echt heel zorgvuldig. Daar zit een lang traject aan vast, juist om te voorkomen dat dit in een opwelling gebeurt.
Maar voor non binair heb je geen geslachtsverandering nodig en dus ook geen gesprekken met een psycholoog oid. Het aantal kinderen/jongeren in een klas die zichzelf non binair voelen, maar waarvan er mogelijk andere oorzaken een rol spelen voor deze identiteitszoektocht, zien of spreken niemand om dit tegen het licht te houden. Omdat het zulke gevoelige materie is, is het ook moeilijk bespreekbaar te maken met anderen.