17 jarige en genderhype
Laat ik voorop stellen dat ik hiermee niet de ouders voor het hoofd wil stoten die een kind hebben met genderidentiteitsproblemen. Wat ik vooral graag hoor is hoe andere ouders omgaan met een kind waarvan je vermoedt (niet weet) dat dit hele gender en/of seksuele identiteit gebeuren speelt omdat dit momenteel erg hot en happening is onder (bepaalde?) jongeren.
Mijn jongste heeft een aantal problemen al een aantal jaren, waarvoor wij hulp hebben. Deze problemen maken dat ze nu helemaal gepreocuppeerd is door het thema Gender en Seksualiteit. Dit zijn natuurlijk thema's waar veel pubers mee worstelen, zeker als je uberhaupt niet goed helder hebt wat je identiteit is. Laat ik voorop stellen dat ik het zoeken naar haar eigen identiteit toejuich. Dat vind ik een hele gezonde ontwikkeling en zo probeer ik er ook naar te kijken. Ik merk wel dat ik veel moeite heb met een aantal uitingsvormen ervan. Ik krijg nu makkelijk ruzie met haar, omdat ik soms de aanspreekvorm verkeerd heb van vrienden (of soms zelfs mensen die ik amper ooit gezien heb en bijna niet eens beeld bij heb). Mijn dochter noemt zichzelf non binair en wil ook zelf zo aangesproken worden. Maar heeft bijv. ook aangegeven dat ze graag afbindmiddelen wil voor haar borsten, terwijl ik nooit (maar dan ook echt nooit) getwijfeld heb aan dat zij vraagtekens heeft over haar gender. Nu wil ik niet zeggen dat als je een prinsessenjurk droeg toen je 8 was, maakt dat je overtuigd meisje voelt. Maar tussen haar vriendinnetjes was mijn dochter altijd het bazige meisje dat alles uit de handen trok van de andere kinderen, omdat zij de prinses was en de jurk wilde. Ok, flauw om dat dan als voorbeeld te nemen. Maar laten we even zeggen dat ik never ever ooit opmerkingen of hints heb gezien dat ze niet blij was met zichzelf en haar lijf.
Ze zegt dat ze lesbisch is en ik heb gezegd dat dat net zo vanzelfsprekend is als wanneer ze hetero is. Dat daarin voor ons (maar ook haar omgeving) geen enkele zorg zit en dat we alleen maar hopen dat ze ooit iemand treft die leuk en lief is en ze niemand verantwoording hoeft uit te leggen daarover. Ze mag het delen met de wereld of niet.
Of ze lesbisch is of niet, ik weet het niet. Maar het maakt ook niet uit. Mijn dochter zegt dat dit zo is en dat is prima. Ik heb wel gezegd dat haar seksualiteit nog volop in ontwikkeling is en dat dit nog kan veranderen of niet en dat dit helemaal prima is. Dat ze zich niet hoeft vast te leggen, dat je ook verliefd kunt zijn op een mens en de ene keer kan dat een jongen zijn en de andere keer een meisje. Het maakt dus nogmaals niet uit (ik vond het belangrijk dat ze wist dat ze niet voor ons duidelijkheid moest geven. Maar ze gaf zelf aan dat ze die duidelijkheid wilde, want dat gaf rust. Prima meid, dan doe je wat goed voelt en spreek je dit uit).
Maar ik heb dus moeite met de uiting van het gendergebeuren voor haar. Ik ben blij dat ik hier met haar over kan praten. Maar rem haar ook af en heb ook verteld dat ik dat (de afbinders) niet ga kopen voor haar (met de uitleg zoals hierboven). Ik ben benieuwd hoe andere ouders omgaan met dit thema dat nu heel actueel is. Ga je erin mee en tot hoever of nee, waarom niet?
Peen schreef op 15-04-2022 om 09:35:
[..]
Ik bedenk me nu: als er daardoor juist een veilig klimaat komt voor iedereen van de lhbti+-ers is zo'n hype eigenlijk juist heel nuttig! Kan iedereen eindelijk zijn wie hij is 💛
Helemaal mee eens. En ook fijn als volwassenen die uiteindelijk niet non-binair zijn wel over gender nagedacht en ermee geëxperimenteerd hebben - dat zorgt vast voor meer begrip voor diversiteit. Dan is dat veel normaler.
Piratenkoningin schreef op 15-04-2022 om 09:42:
[..]
Helemaal mee eens. En ook fijn als volwassenen die uiteindelijk niet non-binair zijn wel over gender nagedacht en ermee geëxperimenteerd hebben - dat zorgt vast voor meer begrip voor diversiteit. Dan is dat veel normaler.
Precies. Het zou toch mooi zijn als het die kant op gaat uiteindelijk.
Dat hoop ik echt heel erg. Ik gun het iedereen om zichzelf te kunnen zijn 💜
Lollypopje schreef op 15-04-2022 om 09:34:
[..]
Ik geloof ook zeker dat niet iedereen non-binair is, maar zelfs al is het een fase is daar niks mis mee in mijn ogen. Al kan ik me goed voorstellen dat het voor de omgeving verwarrend kan zijn of soms zelfs gewoon vermoeiend als iemand elke week een andere gender of naam heeft. Maar ook dat zal wel weer over gaan denk ik dan.
Ja en nee. Natuurlijk experimenteren jongeren. Hebben ze altijd al gedaan. Maar als er verontrustende geluiden komen zelfs vanuit gender klinieken zelf! Als artsen hun mening niet durven zeggen uit angst figuurlijk afgemaakt te worden, bang dat hun kritische geluid hun carrière schaadt. Als mensen zelf hun geslacht mogen veranderen in hun paspoort. Want dat is je recht op zelfexpressie of weet ik het wat de reden daarvoor is. En dan blijkbaar ook weer terug mogen veranderen?? Als gender klinieken in Groot Brittannië en Zweden zelf op de rem trappen omdat ze ongerust zijn over met name de ongelooflijk hoge stijging van meisjes met gender issues. .... Dan moeten we ons toch wel even achter de oren krabben. Ik vraag me serieus waar af wat degene die lijden aan hun biologische geslacht nu opschieten met die ellenlange wachtlijsten. Ik vraag me af wat die jongeren met andere problemen nu opschieten met de focus op gender issues als ze wellicht andere problemen hebben die eerst geadresseerd moeten worden . Maar dat dit soms bijna niet meer gezegd mag worden omdat je blijkbaar niet mag twijfelen. Ook daar komen geluiden naar boven uit gender klinieken zelf dat er een enorme druk ligt van jongeren en hun ouders. Want ja hoe langer je wacht met hormonen hoe lastiger het wordt.. dat is ook zo maar legt wel een enorme druk op de beslissing. Of alles maar is opgelost als je van sexe bent veranderd.
Het is natuurlijk ook heel lastig om dit uit te maken en je wilt ook niemand ' het bos in te sturen' die wel echt geholpen zou zijn met hormonen en operaties.
Ik ben niet zo positief, dit is toch heel wat anders dan punk zijn. Van mijn part mag een halve klas zich non binair noemen het probleem gaat zich voordoen als van die helft zich ook weer de helft gaat melden bij klinieken
Mooi hoe je dat verwoordt, Lollypopje! Ik heb van dichtbij drie generaties uit de kast zien komen. Mijn schoonvader toen hij opa werd. Een neef toen hij al een vrouw en kinderen had. Het is niet makkelijk als je ontdekt dat je niet thuis hoort in de norm van een hetero relatie of in je eigen lijf. Maar een half leven leiden (lijden) voordat je kan ontdekken dat dat leven niet bij je past, hoeft gelukkig niet meer. Het kost ook de jongste generatie -onze zoon, voorheen dochter- nog járen omdat hij afwijkt van de norm. En dat is logisch. Je bent daar zelfs zonder verwachtingen van buitenaf niet zomaar uit. Ik had hem een makkelijker leven gegund, maar ik ben blij dat hij tot deze generatie behoort. Desalniettemin is hij er nu toch al 6 jaar mee bezig. Maar wel voordat hij een leven als vrouw heeft moeten leiden tot zijn 35ste of zelfs 55ste. Scheelt toch een hoop extra verdriet.
@Leene Dat ik de positieve kanten zie en benoem, betekent niet dat ik niet onderken dat er geen problemen door kunnen ontstaan.
Als artsen niet meer durven te benoemen dat ze het niet eens zijn met iemands zelfdiagnose, is natuurlijk een kwalijke zaak. En dat moeten we ook niet willen.
Wel ben ik benieuwd naar hoe het in Nederland aan toe gaat en of het probleem hier net zo groot is als in Groot-Britanië en Zweden wat jij noemt.
Ook denk ik, maar dat is mijn lekentheorie, dat dit probleem vanzelf minder zal worden, naarmate genderdiversiteit normaler wordt. Dan zal de aandacht daarvoor waarschijnlijk vanzelf afnemen. Zeker als jongeren gaan ontdekken dat genderidentiteit en gender expressie niet hetzelfde hoeft te zijn. Dat je als jongen gewoon in een jurk mag lopen en als vrouw in genderloze kleding, zonder dat je daarvoor een andere genderidentiteit hoeft te kiezen. Ik denk en hoop dat dat de volgende fase in deze ontwikkeling gaat zijn em dat zal dan ook weer voor meer rust zorgen bij de genderklinieken.
yette schreef op 15-04-2022 om 10:06:
Mooi hoe je dat verwoordt, Lollypopje! Ik heb van dichtbij drie generaties uit de kast zien komen. Mijn schoonvader toen hij opa werd. Een neef toen hij al een vrouw en kinderen had. Het is niet makkelijk als je ontdekt dat je niet thuis hoort in de norm van een hetero relatie of in je eigen lijf. Maar een half leven leiden (lijden) voordat je kan ontdekken dat dat leven niet bij je past, hoeft gelukkig niet meer. Het kost ook de jongste generatie -onze zoon, voorheen dochter- nog járen omdat hij afwijkt van de norm. En dat is logisch. Je bent daar zelfs zonder verwachtingen van buitenaf niet zomaar uit. Ik had hem een makkelijker leven gegund, maar ik ben blij dat hij tot deze generatie behoort. Desalniettemin is hij er nu toch al 6 jaar mee bezig. Maar wel voordat hij een leven als vrouw heeft moeten leiden tot zijn 35ste of zelfs 55ste. Scheelt toch een hoop extra verdriet.
En wat fijn ook dat hij opgroeit in een familie waar hij zich veilig voelt en zichzelf durft te zijn. Dat is iets dat ik iedereen gun die met deze dingen worstelt 💜
Piratenkoningin schreef op 15-04-2022 om 09:42:
[..]
Helemaal mee eens. En ook fijn als volwassenen die uiteindelijk niet non-binair zijn wel over gender nagedacht en ermee geëxperimenteerd hebben - dat zorgt vast voor meer begrip voor diversiteit. Dan is dat veel normaler.
Ja en nee, zie mijn bovenstaande reactie. Dit gaat niet alleen om non binair zijn of je anders kleden als je geslacht. Prima als dat het zou zijn. Maar jongeren zoeken nu eenmaal en willen zich afzetten.
Maar toen ik in de punk tijd leefde werden niet alle ouders ook opeens punk. Het was wel fijn als ouders luisterden naar de kritiek die er geuit werd. Maar je kunt toch niet met droge ogen beweren dat dit hetzelfde is als een verandering van het geslacht. Dat is toch ongelooflijk naïef.
Jongeren zijn al zo onzeker. Van mijn part dragen jongens rokken en meiden een binders maar hello... Kijk eens naar de enorme stijging en wachtlijsten bij gender klinieken. Dat is niet goed . Daar is niemand mee geholpen. Juist diegene niet met blijvende genderdysforie. Ook niet degene met andere issues en trauma's die andere hulp nodig hebben. Ook niet mensen zoals J.K Rowling die zich uitspreekt ( ook met een reden) en dan compleet afgemaakt wordt.
Ik weiger om mee te doen met deze dolgedraaide wereld van de gender issues.
En nogmaals ik ben niet tegen behandelingen maar we slaan compleet door nu.
De gezondheidszorg is al onbetaalbaar aan 't worden, als je dan medisch niet noodzakelijke operaties ook nog gaat uitvoeren is 't hek wel van de dam.
Leene schreef op 15-04-2022 om 10:00:
[..]
Ja en nee. Natuurlijk experimenteren jongeren. Hebben ze altijd al gedaan. Maar als er verontrustende geluiden komen zelfs vanuit gender klinieken zelf! Als artsen hun mening niet durven zeggen uit angst figuurlijk afgemaakt te worden, bang dat hun kritische geluid hun carrière schaadt. Als mensen zelf hun geslacht mogen veranderen in hun paspoort. Want dat is je recht op zelfexpressie of weet ik het wat de reden daarvoor is. En dan blijkbaar ook weer terug mogen veranderen?? Als gender klinieken in Groot Brittannië en Zweden zelf op de rem trappen omdat ze ongerust zijn over met name de ongelooflijk hoge stijging van meisjes met gender issues. .... Dan moeten we ons toch wel even achter de oren krabben. Ik vraag me serieus waar af wat degene die lijden aan hun biologische geslacht nu opschieten met die ellenlange wachtlijsten. Ik vraag me af wat die jongeren met andere problemen nu opschieten met de focus op gender issues als ze wellicht andere problemen hebben die eerst geadresseerd moeten worden . Maar dat dit soms bijna niet meer gezegd mag worden omdat je blijkbaar niet mag twijfelen. Ook daar komen geluiden naar boven uit gender klinieken zelf dat er een enorme druk ligt van jongeren en hun ouders. Want ja hoe langer je wacht met hormonen hoe lastiger het wordt.. dat is ook zo maar legt wel een enorme druk op de beslissing. Of alles maar is opgelost als je van sexe bent veranderd.
Het is natuurlijk ook heel lastig om dit uit te maken en je wilt ook niemand ' het bos in te sturen' die wel echt geholpen zou zijn met hormonen en operaties.
Ik ben niet zo positief, dit is toch heel wat anders dan punk zijn. Van mijn part mag een halve klas zich non binair noemen het probleem gaat zich voordoen als van die helft zich ook weer de helft gaat melden bij klinieken
Ik vind dat je hier een goed punt aansnijdt. Als mensen zichzelf als non-binair beschouwen en een andere roepnaam aannemen, prima. Maar elk jaar op eigen verzoek wisselen van letter in het paspoort lijkt me niet zinvol.
Daarnaast is het medisch gezien wel relevant welk geboortegeslacht je hebt. Want sommige ziektes komen alleen voor bij vrouwen, andere alleen bij mannen, sommige dingen uiten zich bij vrouwen anders dan bij mannen (hartaandoeningen bijvoorbeeld).
Wat deze stijging van aanmeldingen bij genderklinieken ook nog veroorzaakt is enorme wachtlijsten waardoor mensen die daadwerkelijk issues hebben erg lang moeten wachten en in die tijd er niet gelukkiger op worden met alle gevolgen van dien.
En dat mensen die hun heil dachten te zoeken in een gendertraject dat daar toch niet gaan vinden waardoor de problemen die ze wel hebben ondertussen niet opgelost worden.
Een veilige omgeving creëren voor iedereen is altijd belangrijk. Los van op welke manier dan ook iemand 'anders' is.
Wat is de bron eigenlijk voor de stellingen waarop nu wordt gereageerd. De dikgedrukte delen hieronder dus.
Leene schreef op 15-04-2022 om 10:00:
[..]
Ja en nee. Natuurlijk experimenteren jongeren. Hebben ze altijd al gedaan. Maar als er verontrustende geluiden komen zelfs vanuit gender klinieken zelf! Als artsen hun mening niet durven zeggen uit angst figuurlijk afgemaakt te worden, bang dat hun kritische geluid hun carrière schaadt. Als mensen zelf hun geslacht mogen veranderen in hun paspoort. Want dat is je recht op zelfexpressie of weet ik het wat de reden daarvoor is. En dan blijkbaar ook weer terug mogen veranderen?? Als gender klinieken in Groot Brittannië en Zweden zelf op de rem trappen omdat ze ongerust zijn over met name de ongelooflijk hoge stijging van meisjes met gender issues. .... Dan moeten we ons toch wel even achter de oren krabben. Ik vraag me serieus waar af wat degene die lijden aan hun biologische geslacht nu opschieten met die ellenlange wachtlijsten. Ik vraag me af wat die jongeren met andere problemen nu opschieten met de focus op gender issues als ze wellicht andere problemen hebben die eerst geadresseerd moeten worden . Maar dat dit soms bijna niet meer gezegd mag worden omdat je blijkbaar niet mag twijfelen. Ook daar komen geluiden naar boven uit gender klinieken zelf dat er een enorme druk ligt van jongeren en hun ouders. Want ja hoe langer je wacht met hormonen hoe lastiger het wordt.. dat is ook zo maar legt wel een enorme druk op de beslissing. Of alles maar is opgelost als je van sexe bent veranderd.
Het is natuurlijk ook heel lastig om dit uit te maken en je wilt ook niemand ' het bos in te sturen' die wel echt geholpen zou zijn met hormonen en operaties.
Ik ben niet zo positief, dit is toch heel wat anders dan punk zijn. Van mijn part mag een halve klas zich non binair noemen het probleem gaat zich voordoen als van die helft zich ook weer de helft gaat melden bij klinieken
Ik herken namelijk wel dat gender minder hokjesgericht is nu dan in mijn eigen jeugd. Maar ik herken niet dat de helft van die kinderen bij een kliniek loopt.
redbulletje schreef op 15-04-2022 om 10:21:
De gezondheidszorg is al onbetaalbaar aan 't worden, als je dan medisch niet noodzakelijke operaties ook nog gaat uitvoeren is 't hek wel van de dam.
Er worden ongelooflijk veel medische handelingen gefinancieerd die niet medisch noodzakelijk zijn. Prijs de heer voor het solidariteitprincipe van onze gezondheidszorg.
Libertine schreef op 15-04-2022 om 15:21:
[..]
Er worden ongelooflijk veel medische handelingen gefinancieerd die niet medisch noodzakelijk zijn. Prijs de heer voor het solidariteitprincipe van onze gezondheidszorg.
Dit. En dan moet je ook nog de vraag stellen wat duurder is; levenslange therapie voor mensen die ongelukkig zijn en depressief worden omdat ze zich niet thuis voelen in hun lichaam of een operatie bekostigen waarmee die mensen hun waardigheid weer terug kunnen krijgen en verder kunnen met hun leven.
En dan gaat het echt niet alleen over transgenderzorg.
Wel moeten we naar mijn mening heel voorzichtig zijn met onomkeerbare ingrepen als het verwijderen van een baarmoeder/eierstokken/teelballen bij jonge mensen. Ik vind het nogal wat.
Ik ken één iemand die transgender is (vrouw naar man) en die heeft rond zijn 25e de baarmoeder en eierstokken eruit laten halen en zijn borsten zijn verwijderd. Hij heeft nooit een kinderwens gehad, maar nu kan het niet meer op de biologische manier.
En hij moet de rest van zijn leven aan de hormonen omdat hij anders in de overgang komt.
@MamaE Het is extra schandalig als je bedenkt dat tot voor kort transmannen enkel officieel erkent werden als man, als ze hun baarmoeder lieten verwijderen. Zij hadden dus geen keus.
Aan de hormonen moeten transgenders overigens sowieso hun hele leven. Dus dat argument lijkt me minder groot.
En het "maar misschien wil je ooit wel kinderen" zou geen argument moeten zijn om het te weigeren. Veel transmannen willen vaak zelf geen kind dragen en daar komt bij dat bij veel cis-mannen ook niet al te moeilijk wordt gedaan over het onvruchtbaar maken. Terwijl ook dat lang niet altijd onomkeerbaar is.
Dat het belangrijk is dat mensen onomkeerbare beslissingen goed overwegen dat ben ik met je eens, maar wie bepaald voor hen dat ze dat goed genoeg hebben gedaan? Behalve dan zij zelf en de betrokken artsen en psychologen. Dat is ook onderdeel van hun hele transitieproces. Daarbij wordt echt niet over één nacht ijs gegaan.
Lollypopje schreef op 15-04-2022 om 15:50:
@MamaE Het is extra schandalig als je bedenkt dat tot voor kort transmannen enkel officieel erkent werden als man, als ze hun baarmoeder lieten verwijderen. Zij hadden dus geen keus.
Aan de hormonen moeten transgenders overigens sowieso hun hele leven. Dus dat argument lijkt me minder groot.
En het "maar misschien wil je ooit wel kinderen" zou geen argument moeten zijn om het te weigeren. Veel transmannen willen vaak zelf geen kind dragen en daar komt bij dat bij veel cis-mannen ook niet al te moeilijk wordt gedaan over het onvruchtbaar maken. Terwijl ook dat lang niet altijd onomkeerbaar is.
Dat het belangrijk is dat mensen onomkeerbare beslissingen goed overwegen dat ben ik met je eens, maar wie bepaald voor hen dat ze dat goed genoeg hebben gedaan? Behalve dan zij zelf en de betrokken artsen en psychologen. Dat is ook onderdeel van hun hele transitieproces. Daarbij wordt echt niet over één nacht ijs gegaan.
Sterilisatie wordt doorgaans niet moeilijk over gedaan vanaf een bepaalde leeftijd. Volgens mij is het voor je dertigste niet zo heel makkelijk. Het is immers geen vorm van anticonceptie waar je weer mee kunt stoppen.