Aan het eind van het jaar een leeg nest?
Vandaag heb ik met mijn zoon een koop-appartement bezichtigd, die hij op het oog had. Helemaal enthousiast, maar wat voor stappen nu. En de vraag of hij een koophuis wil, of toch liever huren, wat meer vrijheid geeft, maar kom daar maar eens tussen... En dat er ook andere kopers belangstelling hebben, hoe snel moet je reageren.
Tijdens ons overleg daarover wil hij wat opzoeken op zijn mobiel en zegt dan verrast: "Laat maar, dat kopen voor nu, ik ben toch ingeloot voor een huur-appartement!" Wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Aan het appartementencomplex wordt nog gewerkt, waarschijnlijk wordt het eind van het jaar opgeleverd. Als alles goed gaat, kan ik dus dan mijn jongste uitzwaaien en is mijn nest leeg.
Gelukkig heb ik tijd om aan het idee te wennen!
Lijkt me zo raar als onze kinderen het huis uit gaan. Gelukkig duurt het nog even ze zijn 16 en 20.
De stilte enzo.
Succes met het langzaam er aan wennen 😀
Gek idee he! Ik heb nog 1 kind thuis en zij wil volgend jaar een huisje gaan kopen. Dan wordt het hier ook stil. Het zal best even wennen worden.
Gelukkig wonen de kinderen dan nog wel in de buurt, dan kunnen ze regelmatig eens binnen vallen of ik bij hun.
Blijft jouw zoon ook dichtbij wonen?
Oudste is in etappes het huis uitgegaan. Eerst een paar maanden onderhuur van iemand die tijdelijk in het buitenland zat, daarna in een kleine studio (in dezelfde stad waar wij wonen), maar met weinig aanspraak waardoor ze nog regelmatig langs kwam. Daarna in een woongroep en daar voelde ze zich zo thuis dat ik haar een stuk minder zie. Ik ben benieuwd hoe dat met mijn zoon zal gaan. Die gaat ook in dezelfde stad wonen. "Hoi mam, gezellig hier, even de cavia's knuffelen en hier is mijn vieze was"? Of zou er snel een wasmachine worden aangeschaft en moet de agenda getrokken worden voor de ouders? Ben benieuwd.
herkenbaar, mijn kinderen wonen ook niet meer thuis en dat heeft mij toch wel een jaar gekost voordat ik daar een beetje aan gewend was. In het begin deed het vooral nog wat pijn, maar dat kwam ook omdat jongste helemaal uit contact trad. Inmiddels hebben we gelukkig weer contact en komen de kinderen af en toe nog thuis. Maar het zou veel vaker mogen als ik eerlijk ben.
Gelukkig weet ik dat het allemaal went.
Ik zal wel een ontaarde moeder zijn maar ik vond het heerlijk dat ze de deur uitgingen! Lekker weer wat meer het huis voor onszelf, dat had er tijdens de puberjaren behoorlijk aan ontbroken 
Nu scheelt het misschien dat de dames allebei elk weekend thuis kwamen. Vanaf vrijdagavond t/m zondagavond waren ze weer volop present met alles wat dat meebracht.
Dat werd wel minder uiteindelijk natuurlijk, maar dat ging zo geleidelijk dat ik er echt nooit last van heb gehad.
Het went gauw genoeg hoor TO!
Ons huis heeft onderhoud nodig, maar zoon werkt veel thuis, dus dat is een goede reden om het uit te stellen. Die smoes heb ik dan niet meer.
Mijn zoon is erg rustig, dus daar heb ik weinig last van.
Hier worden de eerste stappen gezet dit jaar: jongste zoon gaat op kamers voor zijn studie, dus die is weg van maandag tot vrijdag, en de oudste zoon heeft een vriendin in Nederland, dus die is geregeld een week daar (maar ze zijn gelukkig ook af en toe met zijn tweeën hier). Dus ik denk dat de momenten dat iedereen tegelijkertijd thuis is, dit schooljaar zeldzaam gaan worden. Ik was hier precies toch nog niet klaar voor ...
Toen mijn dochter haar eerste, tijdelijke, woning betrok, was ik ook even heel verdrietig. Nooit meer alle kuikens tegelijkertijd onder mijn vleugels!
Maar het went.
Dochter gaat vanaf september op kamers. Zal voorlopig wel nog de weekends heen en weer reizen. Maar zelfs dit zal al even wennen zijn denk ik. Ik zwalk nog tussen "heerlijk - thuis wat meer orde en regelmaat gedurende de week" en "oh wat gaat het stil zijn en hoe vaak zal ik iets horen op de app?" We gaan het zien hoe het loopt.
Het was voor mij zeker even wennen toen mijn zoon het huis uit ging en ik ineens alleen woonde maar ik was vooral blij voor mijn zoon. Hij is vrijgezel en in je eentje een koopwoning kopen valt niet mee. Hij is lang op zoek geweest maar werd telkens overboden en de moed zakte hem in de schoenen om aan een huis te komen en hij werd er wat triest van. Toen hij salarisverhoging kreeg kon hij ook meer overbieden en zo is het hem toch gelukt om een huis te kopen dus ik was vooral blij en opgelucht. Hij woont niet ver van mij vandaan en ik zie hem nog vaak want we hebben een goede band. Hij komt elke week nog wel een keer eten bij mij en ik mag nu ook regelmatig bij hem komen eten.
Bij elk kind dat de deur uit ging was ik wel verdrietig, maar bij het laatste kind dat vertrok werd ik ronduit depressief. Ik heb altijd zo genoten van alle kinderen in huis, met aanhang en vrienden enz. Lekker veel reuring in huis.
Het heeft me echt 2 jaar gekost om er weer bovenop te komen en te genieten van de tijd samen met man.
En nog hoor....ik mis hun verhalen, wat ze allemaal beleven of wat hen bezig houdt. Tuurlijk bellen we, appen we, zien we elkaar regelmatig. Ik merk ook dat langzaam de rollen omdraaien, ze zeggen me niet meer alles om mij geen zorgen te laten maken of zeggen mam zou je dat nu wel doen.
Absoluut de mooiste tijd van mijn leven , de tijd dat de kinderen nog klein/jong waren en we alles samen deden.
al jaren een leeg nest, en na verdrietige gevoelens destijds ben ik al jaren heel blij met de tijd die we nu samen hebben. Kan er enorm van genieten. Kostbaar.
Daarnaast heb ik geregeld zorg om ‘de nieuwe nestjes’ en wat daar speelt. In die fase zit TO nog lang niet. Het leven zit vol verrassingen en daarbij komt opgegane levenservaring goed van pas. Je blijft leren en je ontwikkelen, merk ik.
Nee, in de fase zit ik nog niet, het enige wat ik verzorg in de vakantie van mijn dochter zijn haar cavia's en dat mag van mij nog wel even zo blijven. En dat vindt mijn dochter ook, de laatste keer dat ik haar daarover sprak.
Zoon zou wel een katje willen hebben als hij op zichzelf gaat wonen! En zoon heeft nu geen vriendin. Misschien wordt hij nu extra aantrekkelijk, volgens Hugo de Jonge, als hij in z'n eigen appartement zit!
Hugo de Jonge maakt 'misplaatste grap' tegen woningzoekende, zegt dat ze maar rijke vriend moet zoeken voor onderdak - Joop - BNNVARA
Eerlijk gezegd wende het hier best snel. En ik vind het heerlijk. 
Maar van helemaal thuiswonend naar volledig op zichzelf ging in etappes.
Eerst op kamers ( de oudste) en elk weekend thuis, daarna samenwonend.
En nu na jaren weer even thuis ivm verbroken relatie.
Jongste was veel bij vriend thuis, voordat ze gingen samenwonen.
Beiden wonen in de buurt, dus bezoekjes zijn makkelijk.
Vlg jaar vast weer wat meer leven in de brouwerij hier als kleinkind geboren is. 😊
Oh Auwereel ik lees van je : cavias verzorgen in de vakantie.
Jongste hier heeft er vier (4). 