Boemerangkind
onze dochter van 22 komt terug naar huis na 4 jaar op kamers te zijn geweest.
Niet geheel vrijwillig, ze heeft er een behoorlijk potje van gemaakt op gebied van voor zichzelf zorgen en op financieel gebied.
We lossen dit praktische wel op, maar een jongvolwassene terug in huis, ik denk dat het pittig gaat worden.
Ze gaat financieel bijdragen aan het huishouden en werken. Ik dacht er eigenlijk aan om haar maar gewoon te zien als een kamerbewoner.
Heeft iemand van jullie dit al bij de hand gehad en wat zijn de valkuilen?
Joszy schreef op 13-09-2024 om 10:30:
[..]
Maar hoe dan? Hoe vul je dat in praktijk in?
Dat weet ik niet voor iedereen maar de neiging in de oude rollen te vallen met bijbehorende gewoonten zal sterk zijn. Dus duidelijke communicatie zonder voortdurend over de centen te praten, dat kan prima.
rionyriony schreef op 13-09-2024 om 10:13:
Ik ging een man achterna toen ik thuis vertrok en in mijn geval pakte dat goed uit; ik vond het heel boeiend om een gezin te verzorgen. Hij was dan ook erg makkelijk; echt een hartelijk lief persoon.
Maar het had fout kunnen gaan; mijn moeder had geen duidelijk "dit doe ik allemaal voor jou, prima maar 't is maar dat je het weet" maar een ander soort houding waardoor ik niet wist hoe ze erover gedacht zou hebben als ik "met hangende pootjes" teruggekomen was. Ik hoorde later, na de initiële schok van een leeg nest, dat ze blij was dat ik uitgevlogen was. En natuurlijk was ik ook blij voor haar. Je wil niemand tot last zijn; dat zou ik me aangetrokken hebben.
Dus; doe je iets voor haar, zeg het erbij. Al is het alleen maar haar lievelingseten, een cadeautje of een boodschap. En, zoals eerder hierboven gezegd: bereken reële kosten. Ben je zelf bemiddeld, en wil je haar minder laten betalen om haar te laten sparen, vertel dit erbij.
Denk dat ik het wel snap. En feit is dat dochter er een potje van heeft gemaakt met geldzaken en dat er nog zaken moeten worden rechtgetrokken. Kan toch af en toe ook wel relevant zijn, naar dochter. En als je niet wil heropvoeden dan een budgetbeheer of iets inzetten.
Ik denk dat de problematiek van je kind wel een grote rol speelt, ook als ze weer bij jullie komt wonen. Het is anders dan wanneer iemand vier jaar een eigen huishouden heeft gerund en daardoor zelf snapt dat huishoudelijke taken niet vanzelf gaan. Maar omdat voor haarzelf zorgen al te lastig was, vermoed ik dat dit soort dingen ook niet vanzelf gaan.
Heeft ze een baan/daginvulling/ritme? Zo nee, dat is wel belangrijk. Als je de hele dag niks op de planning hebt staan, is er weinig reden om uit bed te komen.
Daarnaast...ze heeft er financieel een potje van gemaakt schrijf je. Dan zal ze dus eventuele schulden moeten gaan aflossen en heeft ze een baan/inkomen nodig.
Je mag best bepaalde dingen verwachten, maar zoals Jonagold al schrijft, geef een concrete opdracht. Wil je stofzuigen? is een vraag en kan ook met nee beantwoord worden.
Of op de lange baan geschoven; ja, dat doe ik over drie dagen wel of zo, als ik dan zin heb. Iets als 'ik wil dat jij vandaag stofzuigt' of 'ik wil dat jij donderdag het avondeten verzorgt' is een concrete opdracht. Dat verkleint ook de kans op teleurstellingen.
rionyriony schreef op 13-09-2024 om 10:27:
[..]
Zijn vreselijke prijzen momenteel. Daar had je in mijn jonge tijd een villa voor.
Dat klopt, maar hoogst waarschijnlijk was jou inkomen in die tijd ook een flink stuk lager dan nu.
Door slechte communicatie kunnen problemen ontstaan. Dus net als waar die buitengewoon irritante tv-kok Gordon Ramsay (RTL-Z) voortdurend op hamert: je moet voortdurend zeggen wat je doet en denkt; dan is er geen ruimte voor misverstanden en loopt alles goed. Die ander weet dan waar hij aan toe is. En het kankert niet door in de relatie.
Hoewel de serie over beheer, organisatie en persoonlijke problemen van de mensen gaat, waardoor ze van het padje zijn geraakt, is dit overal toepasbaar. En voorkomt dat iedereen zijn eigen fantasie heeft over wat anderen denken, voelen en zo gaan leven, waardoor juist de grootste problemen ontstaan. Het is wel moeilijk als je dat niet zo gewend bent.
Terugvallen in oude rollen kan inderdaad heel gemakkelijk, maar ik werd positief verrast deze zomer: mijn studerende dochter was twee weken "thuis" en het is meermaals voorgekomen dat ik na mijn werk thuiskwam en zij (ongevraagd) alvast boodschappen had gedaan en al aan het koken was. Zalig!
Mijn zoon kwam na een aantal jaren weer thuis wonen. Van te voren hebben wij goede afspraken gemaakt. Vooral dat wij met drie volwassenen in een huis wonen en dat we dus samen verantwoordelijk zijn om dit alles draaiende te houden. Dat werkte goed en we hebben een paar jaar heel plezierig met zijn drieën gewoond.
Dutchgirly schreef op 13-09-2024 om 09:46:
[..]
Ik ben het trouwens niet met je eens, ik vind dat beide partijen zich moeten aanpassen en dingen van elkaar moetten accepteren. Anders gaat het alleen maar tot ruzies leiden. Je kan niet verwachten dat alles 100% zo gaat als jij wilt omdat dat vroeger zo was.
Ik wil niet het laatste woord hebben en tot op zekere hoogte moet inderdaad iedereen water in de wijn doen, anders gaat het niet lukken.
Om bij het voorbeeld van het douchen te blijven, dan vind ik dat die 'terugkomer' maar op een vroeger uur moet douchen als dat voor ouders zo storend werkt. Als ouders bereid zijn hun huis opnieuw voor een kind open te stellen vind ik (IK!) dat er meer flexibiliteit van het kind moet komen dan van de ouders. Niet omdat ouders meer waard zijn dan kind, maar gewoon omdat het hùn huis is. Net zoals - stel dat ouders tijdelijk bij een kind intrekken omdat hun huis is afgebrand, onder water gelopen, of zelfs bij gewone verbouwingen - kind meer mag vragen aan de ouders om zich aan te passen dan dat ouders zeggen hoe zij het gewoon zijn. Gewoon omdat het kinds huis is. Als je ergens de luxe van een onderdak krijgt, kan je moeilijk gaan zeggen dat het ook de helft van de tijd 'op jouw manier' moet gaan. Zoniet, bestaan er ook hotels. Daar mag je - tegen een bepaalde prijs - je goesting doen.
Mijn gedacht, maar misschien het verkeerde.
MamaE schreef op 13-09-2024 om 10:55:
Heeft ze een baan/daginvulling/ritme? Zo nee, dat is wel belangrijk. Als je de hele dag niks op de planning hebt staan, is er weinig reden om uit bed te komen.
Dat lijkt me ook een belangrijke om over te praten. Ik word gillend chagrijnig van mensen die structureel de hele dag in bed liggen of overdag in pyjama op de bank hangen. Als je een groot huis hebt waar je uit elkaars zicht kunt blijven: prima. Maar als je in elkaars nabijheid bent dan zou voor mij wel een eis zijn dat je uit bed komt, je aankleedt en iets gaat doen. Al is het een boek lezen. Maar niet bv de hele dag in de gezamenlijke ruimte series kijken of zo.
Dat mag een ander heel onredelijk vinden, maar daar zou ik wel de 'dit is mijn huis'-kaart voor trekken.
Mijn oudste zoon kwam terug, maar voor mij was dat prettig, hij zorgde voor zijn zusje met eten etc. toen ik 's avonds werkte. Het kan ook voordelen hebben.
'ze heeft er een behoorlijk potje van gemaakt op gebied van voor zichzelf zorgen en op financieel gebied.'
Ik zou in dat geval wel aan haar vragen wat zij nodig heeft om haar leven op orde te krijgen, behalve onderdak. En dan kijken of jullie in staat zijn omdat te bieden of dat er andere/meer hulp moet komen.
Tsjor
letterkoekje schreef op 13-09-2024 om 14:30:
[..]
Ik wil niet het laatste woord hebben en tot op zekere hoogte moet inderdaad iedereen water in de wijn doen, anders gaat het niet lukken.
Om bij het voorbeeld van het douchen te blijven, dan vind ik dat die 'terugkomer' maar op een vroeger uur moet douchen als dat voor ouders zo storend werkt. Als ouders bereid zijn hun huis opnieuw voor een kind open te stellen vind ik (IK!) dat er meer flexibiliteit van het kind moet komen dan van de ouders. Niet omdat ouders meer waard zijn dan kind, maar gewoon omdat het hùn huis is. Net zoals - stel dat ouders tijdelijk bij een kind intrekken omdat hun huis is afgebrand, onder water gelopen, of zelfs bij gewone verbouwingen - kind meer mag vragen aan de ouders om zich aan te passen dan dat ouders zeggen hoe zij het gewoon zijn. Gewoon omdat het kinds huis is. Als je ergens de luxe van een onderdak krijgt, kan je moeilijk gaan zeggen dat het ook de helft van de tijd 'op jouw manier' moet gaan. Zoniet, bestaan er ook hotels. Daar mag je - tegen een bepaalde prijs - je goesting doen.
Mijn gedacht, maar misschien het verkeerde.
De topic openster vroeg naar valkuilen en Dutchgirly gaf daar een mooi voorbeeld vanuit de kant van een kind van. Goede post van haar dus.
Het heeft lastige kanten weer een volwassen kind in huis het is zonde als ouders door rigide regels de band met hun kind verknallen. Het is soms best balanceren waar zeg je wel wat van en op welke manier. Hoe leef je als volwassenen samen maar bewaak je als ouders ook je grenzen.
Met humor en af en toe wat water bij de wijn kom je het verst.
Tuinfluiter schreef op 13-09-2024 om 23:01:
[..]
De topic openster vroeg naar valkuilen en Dutchgirly gaf daar een mooi voorbeeld vanuit de kant van een kind van. Goede post van haar dus.
Het heeft lastige kanten weer een volwassen kind in huis het is zonde als ouders door rigide regels de band met hun kind verknallen. Het is soms best balanceren waar zeg je wel wat van en op welke manier. Hoe leef je als volwassenen samen maar bewaak je als ouders ook je grenzen.
Met humor en af en toe wat water bij de wijn kom je het verst.
Sowieso vind ik dat je in overleg een heel eind komt. Of ze nu uit huis zijn geweest of niet. Je woont samen en als ze een bepaalde leeftijd hebben kun je niet meer zeggen "omdat ik dat zeg". Gewoon in gesprek. En ja, hier is ook wel eens wat. Kind kan slecht zacht doen met de deuren, midden in de nacht. Hij weet nu dat als het weer gebeurd wij in de ochtend ook niet rustig aan doen 🤣
Tuinfluiter schreef op 13-09-2024 om 23:01:
[..]
De topic openster vroeg naar valkuilen en Dutchgirly gaf daar een mooi voorbeeld vanuit de kant van een kind van. Goede post van haar dus.
Het heeft lastige kanten weer een volwassen kind in huis het is zonde als ouders door rigide regels de band met hun kind verknallen. Het is soms best balanceren waar zeg je wel wat van en op welke manier. Hoe leef je als volwassenen samen maar bewaak je als ouders ook je grenzen.
Met humor en af en toe wat water bij de wijn kom je het verst.
Tuinfluiter, ik begrijp wel wat je bedoelt. Heel goed zelfs. Maar wat ik me afvraag is, waarom je mijn post quote boven jouw reactie. Ben je het dan toch ergens oneens met wat ik schrijf? Ik vraag het me echt af.
tsjor schreef op 13-09-2024 om 14:56:
Mijn oudste zoon kwam terug, maar voor mij was dat prettig, hij zorgde voor zijn zusje met eten etc. toen ik 's avonds werkte. Het kan ook voordelen hebben.
'ze heeft er een behoorlijk potje van gemaakt op gebied van voor zichzelf zorgen en op financieel gebied.'
Ik zou in dat geval wel aan haar vragen wat zij nodig heeft om haar leven op orde te krijgen, behalve onderdak. En dan kijken of jullie in staat zijn omdat te bieden of dat er andere/meer hulp moet komen.
Tsjor
Daar ben ik het helemaal mee eens! Het is zeker nodig om te evalueren wat er mis is gegaan met zelfstandig wonen. Als zij moeite heeft met voor zichzelf te zorgen en financieel onafhankelijk te zijn, zal dat thuis niet veel beter worden. Ik zou eerst aandacht besteden aan hoe het zover heeft kunnen komen, zonder verwijten. En dan kijken hoe ze haar situatie kan veranderen.
letterkoekje schreef op 14-09-2024 om 12:32:
[..]
Tuinfluiter, ik begrijp wel wat je bedoelt. Heel goed zelfs. Maar wat ik me afvraag is, waarom je mijn post quote boven jouw reactie. Ben je het dan toch ergens oneens met wat ik schrijf? Ik vraag het me echt af.
Ik vind het jammer dat Dutchgirly bekritiseerd wordt om haar eerlijke post. Zij is ervarings deskundige en geeft een eerlijk antwoord met voorbeelden op de vraag van de topic openster (to) welke valkuilen er zijn. Zij wil to iets meegeven om te overdenken dat is voor mij de essentie van haar post. Het douche verhaal zie ik als een willekeurig voorbeeld ter illustratie en niet iets wat ze moet verantwoorden aan andere forumsters.
Wij hebben onze volwassen kinderen weer thuis laten wonen en wij zagen ze niet als gasten maar als huisgenoten en de regels uit hun kinderjaren verdwenen en er kwamen gezamenlijk afspraken. Ons huis was ook hun huis.
Ik sta er dus heel anders in dan jij. Maar ik ben ook ervaringsdeskundige die van mijn kinderen houd en de onderlinge band belangrijker vind dan met zijn alle klokslag 18.00 om tafel te zitten voor de avond maaltijd.