De nadelen voor jongvolwassenen in deze dure en slecht-economische tijd.
Ik vrees dat een hoop jong-volwassenen er veel last van hebben dat ze niet meer zo gemakkelijk aan eigen woonruimte komen. En dat -als ze dat wel komen- het veel te duur is in deze steeds duurdere tijd. En daarom uit nood, bij hun ouders blijven wonen. Moeten blijven wonen.
Helaas is het volgens mij ook zo dat sommige ouders zich een houding aanmeten die eigenlijk niet meer past naar hun kinderen, die eigenlijk al oud genoeg zijn om hun eigen beslissingen te nemen. Ik lees hier soms verhalen en dingen terug van ouders waarover ik me verbaas. Dat kinderen bijv. bepaalde regels opgelegd worden zoals wel of niet ergens mogen slapen of partners wel of niet bij hun thuis te kunnen laten slapen of eisen stellen aan hun opleiding e.d. terwijl de kinderen oud genoeg zijn om dit zelf te kunnen regelen.
De opmerking; 'Als het je niet bevalt ga je maar op jezelf wonen', is eigenlijk niet meer van deze tijd omdat dat is veel gevallen gewoon echt niet mogelijk is.
Veel ouders zouden hun kinderen die nog thuis wonen meer ruimte moeten geven voor hun eigen beslissingen. Hun meer gunnen dat ze hun eigen woonruimte hebben; helaas dan nog wel bij hun ouders in huis. Voor de adolocenten houdt het eigenlijk hun ontwikkeling tegen: zij moeten het gevoel kunnen hebben echt onafhankelijk te kunnen worden; afstand te kunnen nemen van hun ouders (en die afstand vanuit onafhankelijk zelf weer te kunnen verkleinen op hun eigen moment)
Wat vinden jullie hiervan? Wie van jullie zit ook met kinderen thuis die eigenlijk allang uit huis willen en er last van hebben dat ze zich beperkt voelen? En wie van de ouders voelt zichzelf juist beperkt doordat hun jongvolwassen kind geen woonruimte kan vinden?
Hoe zouden we dit als maatschappij op moeten lossen?
Ik ben wel benieuwd in welke kringen jullie je begeven... Vergeten jullie niet dat er héél veel jongeren zijn waar er helemaal geen sprake is van een tussenjaar, rondje backpacken, PHD's of de Chesterfield thuis?
Poezie schreef op 20-01-2023 om 13:17:
[..]
O ja? Je schreef dit:
We hebben een jaar of 3 ingeschreven gestaan voor een huurhuis en mochten toen verschijnen voor een commissie die ons een huis in een bepaalde buurt "gunde",
Ja. Anderen mochten na 3 jaar nog niet eens voor die commissie verschijnen, maar blijkbaar kende 1 van de leden ervan mijn ouders. Ze hebben ons "gewoon" voorgetrokken.
Empowered schreef op 20-01-2023 om 13:30:
[..]
Ja. Anderen mochten na 3 jaar nog niet eens voor die commissie verschijnen, maar blijkbaar kende 1 van de leden ervan mijn ouders. Ze hebben ons "gewoon" voorgetrokken.
Waarom schrijf je dan dat "wij" (jij dus) ook veel moeite voor een huis moesten doen?
Poezie schreef op 20-01-2023 om 13:32:
[..]
Waarom schrijf je dan dat "wij" (jij dus) ook veel moeite voor een huis moesten doen?
Met "wij" bedoel ik "mijn generatie".
Empowered schreef op 20-01-2023 om 13:06:
Ik zeg niet dat er geen probleem is en ik zeg ook niet dat ik het “gezeur” vind. En ook wij moesten heel veel moeite doen voor een huis. De banen lagen in die tijd, in tegenstelling tot tegenwoordig, echt niet voor het oprapen. Kopen was niet aan de orde, de rente was veel te hoog. En wij zijn enkel door iets wat ik achteraf alleen maar “vriendjespolitiek” kan noemen aan onze woning gekomen.
Waar ik slecht tegen kan is dat verongelijkte gedrag van jongeren én van hun ouders dat het allemaal zo kut is tegenwoordig en dat het zo zielig is dat er geen huizen zijn en dat het allemaal de schuld van Rutte is en dat Anne-Sophie een tussenjaar wil doen en een halfjaartje wil backpacken in Indo en dat alles helemaal leuk moet zijn. Deal ermee, maak keuzes en probeer er wat van te maken in plaats van mokkend bij je ouders aan de Chesterfield vastgeplakt te zitten.
Indirect doe je dat wel. Je pakt namelijk excessen aan van een hele kleine groep, om daarmee het probleem van een hele grote groep te
bagatelliseren. Dat banen nu voor het oprapen liggen lijkt me duidelijk. Wat dat met de woonproblematiek te maken heeft, snap ik dan weer niet zo.
Het probleem met mensen zoals jij, is dat je niet voorbij je eigen ivoren torentje kan kijken. Wij hebben deze problemen ook niet gehad, maar ik besef me wel dat dat een combinatie is geweest van zowel alle dingen die jij noemt, proactief zijn, mensen benaderen, briefjes ronddelen in een dorp, heel veel tijd in steken maar toch ook vooral een gigantische dosis geluk/ juiste tijd juiste plaats en het geluk dat ik zelf in de hypotheekwereld werk. Dat er een gigantisch woning tekort is, wil niet zeggen dat we niet allemaal wel een 20-jarige kennen die er wel tussendoorglipt en geluk heeft.. Maar wederom die excessen aangrijpen om je punt kracht bij te zetten, is vooral heel erg dom.
Maar goed, dat is dan ook de reden dat Rutte daar nog steeds zit.
ik ben het wel een beetje met Empowered eens. Maar de waarheid ligt meestal ergens in het midden . Tot mijn 30e ook geen eigen zelfstandige woonruimte gehad. Eerst een studentenkamer, toen een zolder kamer toen een kamer in een aftandse zusterflat in het buitenland. Sanitair niet om aan te zien, moesten we delen met 15 mensen per afdeling. Was het ideaal? Nee verre van maar ja wat moest ik ? Ik kende geen kip in het buitenland. Maar verder prima tijd gehad ( los van de kamer die echt niet ideaal was en ook nog eens gehorig) ben wel 1 x ontzettend boos geworden op een vriendin die zei. ' voor jou is het niet erg want je bent alleen' zij was toen net getrouwd nog zonder kinderen. Alsof je als alleenstaande maar alles moet pikken. Nou ja ze heeft wel haar excuses aangeboden. En is nog steeds mijn vriendin 😜.
Het is onwijs lastig nu absoluut maar of het nu echt zoveel slechter is.. er zijn in elk geval banen nu. En ook zijn er mogelijkheden voor anti kraak. Toch inwonen met anderen een huis kopen Dat is niet alles nee. Absoluut niet. Maar je moet soms kiezen. Of bij je ouders thuis of een verre van ideale oplossing wat betreft huizen. Of dan toch maar een baan aannemen in een ander deel van Nederland waar iets meer woonruimte te vinden is. Ook niet alles.. maar wisselen van provincie is ook wel weer een uitdaging.
Het is moeilijk maar ik ga niet mee in het verhaal dat de jongeren het nu zoveel moeilijker hebben. En als dat dan toch zo is dan moeten we daar toch mee dealen.
MMcGonagall schreef op 20-01-2023 om 12:57:
[..]
Nou ja, toch wel. Een vriendin van mijn oudste is PHD-student (dus eigenlijk werkende) in een studentenstad. Ze kan niet meer bij haar ouders terecht want die hebben na hun scheiding een klein huis gekocht, zonder plek voor kinderen (handig gedaan, zelfs de jongste moest ineens op kamers).
Poeh, even een gewaarwording van hoe blij en dankbaar ik ben met mijn ouders waar ik, of mijn broer/zus, in geval van nood altijd welkom zijn bij hen, zelfs op onze leeftijd. Daar is altijd wel een plekje te creëren voor hun kinderen als dat nodig zou zijn. Snap echt niet dat je het ‘handig’ kunt noemen om zelfs 1 van je kinderen het huis uit te bonjouren 
Leene schreef op 20-01-2023 om 13:35:
Het is moeilijk maar ik ga niet mee in het verhaal dat de jongeren het nu zoveel moeilijker hebben. En als dat dan toch zo is dan moeten we daar toch mee dealen.
Je klinkt echt als een wappie nu. De cijfers van burnouts, depressies en zelfdoding nemen de afgelopen 10 jaar toe. Je portretteert het als een verhaal, maar uit onderzoek blijkt dat de jongeren van nu het moeilijker hebben dan de jongeren van 10 jaar geleden. Je ontkent de cijfers.
Leene schreef op 20-01-2023 om 13:35:
ik ben het wel een beetje met Empowered eens. Maar de waarheid ligt meestal ergens in het midden . Tot mijn 30e ook geen eigen zelfstandige woonruimte gehad. Eerst een studentenkamer, toen een zolder kamer toen een kamer in een aftandse zusterflat in het buitenland. Sanitair niet om aan te zien, moesten we delen met 15 mensen per afdeling. Was het ideaal? Nee verre van maar ja wat moest ik ? Ik kende geen kip in het buitenland. Maar verder prima tijd gehad ( los van de kamer die echt niet ideaal was en ook nog eens gehorig) ben wel 1 x ontzettend boos geworden op een vriendin die zei. ' voor jou is het niet erg want je bent alleen' zij was toen net getrouwd nog zonder kinderen. Alsof je als alleenstaande maar alles moet pikken. Nou ja ze heeft wel haar excuses aangeboden. En is nog steeds mijn vriendin 😜.
Het is onwijs lastig nu absoluut maar of het nu echt zoveel slechter is.. er zijn in elk geval banen nu. En ook zijn er mogelijkheden voor anti kraak. Toch inwonen met anderen een huis kopen Dat is niet alles nee. Absoluut niet. Maar je moet soms kiezen. Of bij je ouders thuis of een verre van ideale oplossing wat betreft huizen. Of dan toch maar een baan aannemen in een ander deel van Nederland waar iets meer woonruimte te vinden is. Ook niet alles.. maar wisselen van provincie is ook wel weer een uitdaging.
Het is moeilijk maar ik ga niet mee in het verhaal dat de jongeren het nu zoveel moeilijker hebben. En als dat dan toch zo is dan moeten we daar toch mee dealen.
Je hoeft ook niet mee te gaan in en verhaal, het is namelijk gewoon een geconstateerd probleem. Om dan maar even statistieken bij het geheel te pakken, zodat je dat onderbuik gevoel van je kunt loslaten.
2021 een tekort van rond de 350k woningen. 2022 rond de 400k. Dat is, percentueel gezien, de grootste woning tekort sinds de jaren 60. Ik heb zon idee dat je in de jaren 60 geen 20 jaar oud was, dus inderdaad: Het is nu veel moeilijker dan in je eigen tijd.
Om dan nog meer schrikbarendere cijfers er bij te pakken: De woningen die wel beschikbaar zijn, zijn opgedeeld in de volgende cijfers:
57% koop
33% sociale huur
9% vrije huur
Ik hoef je denk ik niet uit te leggen dat starters kunnen gaan kijken naar optie 1 (koop) en optie 3 (vrije huur) omdat die dermate duur zijn, de enkeling die vanuit school direct 5k in de maand verdient daargelaten.
Zie je nu het probleem? Of gaan we de onderbuikgevoelens blijven volgen?
MMcGonagall schreef op 20-01-2023 om 09:58:
[..]
Mijn ouders trouwden begin 1970. Pas eind 1972 kregen ze, door bemiddeling van de huisarts en de werkgever van mijn vader, een huurflat toegewezen. Hun eerste kind was er toen al en ze woonden op een zolderkamer bij familie.
Mijn ouders hadden in 1970 een eigen huis laten bouwen op 1 salaris, vrijstaand, geen bijzondere baan. Dat kon ook.
De nadelen qua woonruimte in deze dure tijden zijn niet zomaar op te lossen, als het al mogelijk is...De kosten van levensonderhoud gaan voorlopig ook niet omlaag, waardoor er andere keuzes gemaakt moeten worden.
Wat voor veel jongeren mogelijk is dat ze fulltime of meer uren gaan werken. Daardoor hebben ze meer te besteden, waardoor meer keuze dan die sociale huurwoning en/of makkelijker rondkomen.
in het derde kwartaal van 2022 hadden we 9,6 miljoen werkenden, daarvan werkten er 5,0 miljoen in voltijd(35 uur of meer) en 4,6 miljoen in deeltijd. Er is een gigantisch tekort aan personeel en misschien niet meteen in de sector waarin ze het liefste zouden werken, maar er zijn mogelijkheden.
Natuurlijk begrijp ik dat niet iedereen fulltime kan werken, maar met een aantal uren meer kan je ook wat ruimer leven.
Yumi schreef op 20-01-2023 om 14:03:
De nadelen qua woonruimte in deze dure tijden zijn niet zomaar op te lossen, als het al mogelijk is...De kosten van levensonderhoud gaan voorlopig ook niet omlaag, waardoor er andere keuzes gemaakt moeten worden.
Wat voor veel jongeren mogelijk is dat ze fulltime of meer uren gaan werken. Daardoor hebben ze meer te besteden, waardoor meer keuze dan die sociale huurwoning en/of makkelijker rondkomen.
in het derde kwartaal van 2022 hadden we 9,6 miljoen werkenden, daarvan werkten er 5,0 miljoen in voltijd(35 uur of meer) en 4,6 miljoen in deeltijd. Er is een gigantisch tekort aan personeel en misschien niet meteen in de sector waarin ze het liefste zouden werken, maar er zijn mogelijkheden.
Natuurlijk begrijp ik dat niet iedereen fulltime kan werken, maar met een aantal uren meer kan je ook wat ruimer leven.
Ik denk dat als deze situatie nog veel langer voortduurt, al deze jonge mensen naar het buitenland gaan om te wonen en te werken.
Kersje schreef op 20-01-2023 om 13:37:
[..]
Poeh, even een gewaarwording van hoe blij en dankbaar ik ben met mijn ouders waar ik, of mijn broer/zus, in geval van nood altijd welkom zijn bij hen, zelfs op onze leeftijd. Daar is altijd wel een plekje te creëren voor hun kinderen als dat nodig zou zijn. Snap echt niet dat je het ‘handig’ kunt noemen om zelfs 1 van je kinderen het huis uit te bonjouren
Tien likes voor deze post.
Elpisto schreef op 20-01-2023 om 13:52:
[..]
Je hoeft ook niet mee te gaan in en verhaal, het is namelijk gewoon een geconstateerd probleem. Om dan maar even statistieken bij het geheel te pakken, zodat je dat onderbuik gevoel van je kunt loslaten.
2021 een tekort van rond de 350k woningen. 2022 rond de 400k. Dat is, percentueel gezien, de grootste woning tekort sinds de jaren 60. Ik heb zon idee dat je in de jaren 60 geen 20 jaar oud was, dus inderdaad: Het is nu veel moeilijker dan in je eigen tijd.
Om dan nog meer schrikbarendere cijfers er bij te pakken: De woningen die wel beschikbaar zijn, zijn opgedeeld in de volgende cijfers:
57% koop
33% sociale huur
9% vrije huur
Ik hoef je denk ik niet uit te leggen dat starters kunnen gaan kijken naar optie 1 (koop) en optie 3 (vrije huur) omdat die dermate duur zijn, de enkeling die vanuit school direct 5k in de maand verdient daargelaten.
Zie je nu het probleem? Of gaan we de onderbuikgevoelens blijven volgen?
Je hebt nog nooit gehoord van de krakersrellen uit de jaren '80? Geen woning geen kroning bij de kroning van koningin Beatrix? Alhoewel ik het onzin vind om tegen elkaar op te bieden over wie het het zwaarst heeft gehad denk ik toch dat dé oorzaak van het woningprobleem onder jongeren meer te maken heeft met het feit dat we vroeger gewoon accepteerden dat er niet genoeg huizen waren. Nu wil iedereen een huis voor zichzelf en wel nu meteen! Tsja, zo werkt het nou eenmaal niet.
Poezie schreef op 20-01-2023 om 14:07:
[..]
Ik denk dat als deze situatie nog veel langer voortduurt, al deze jonge mensen naar het buitenland gaan om te wonen en te werken.
Ook dat is een mogelijkheid, prima om op die manier wel een leuke woning te krijgen of financieel meer ruimte om te besteden