Dochter (vervolg)
eerder heb ik veel gehad aan alle adviezen en wijze woorden hier. Ondanks dat het soms ook ingewikkeld was om daaruit te destilleren wat voor ons het beste was.
Op dit moment is het allemaal weer erg ingewikkeld. Dochter is gestopt met haar opleiding. Woont bij vriend.
Vorige week zondag zijn we na volstrekt onnavolgbare en zorgelijk appjes van haar kant naar adres v vriend gereden, omdat we bezorgd waren en haar simpelweg wilden zien. (Noot: we waren daar nog nooit geweest)
Wat we daar aantroffen was echt heel verdrietig. Een vies, stinkend, verwaarloosd mini studiootje. Overal troep. Een cm stof op alle horizontale oppervlakken. Overal kleren. Vieze vaat. Andere zooi. Een dochter die totaal de weg kwijt is. Angst. Stress. Paniekaanvallen. Wilde naar de huisarts. Omdat die nog bij ons in het dorp zit ( ze woont daar soort v illegaal) hebben we haar meegenomen, zodat ze maandagochtend kon bellen en er hopelijk direct heen.
ze is maandag naar de huisarts geweest. Die zegt: psycholoog. maar ja. Wachtlijsten….
beetje gepraat. Ze is failliet. Contract bijbaantje was niet verlengd ( denk omdat ze door al haar stress en paniek te vaak verstek heeft laten gaan) . Nul inkomsten meer. En nog een paar tientjes op de bankrekening. Ze heeft stress en paniek want komt tot bijna niks. Kruipt weg. Ziet niemand. We hebben aangegeven dat ze natuurlijk welkom was om voor een tijdje thuis te komen wonen. Goedkoop, rustig, beetje reinheid en regelmaat. Dat wilde ze wel, zag eigenlijk ook geen andere optie. Is eigenlijk op dit moment ook amper in staat tot betaald werk denk ik.
Inmiddels liggen er 4 tassen stinkende kleren hier en is zij terug naar vriend. Na 3 dagen praten over ( voor hem) de stress van ons ( onverwachte) bezoekje aldaar moet er nu nog een vol weekend verder worden gepraat over haar plannen om even weer bij ons te gaan wonen. Dat is nu gaande. In haar eigen woorden komt ze morgen terug naar ons , maar ik moet het nog zien. We zien en spreken vriend erg weinig, maar wat we de afgelopen week hebben meegekregen hebben we echt het idee dat hij (ook) heel erg in de problemen zit. Hij zit nog steeds in de bijstand, en heeft geen enkele vorm van dagbesteding, maar ik krijg nu ook echt het idee dat deze man een ernstige sociale fobie heeft oid. En echt een kluizenaarsbestaan leidt in zijn echt onvoorstelbaar vervuilde appartementje. Wat dochter aangeeft is dat hij mega stress heeft bij het idee dat dochter zich bij ons thuis gaat herpakken. Dat dat slechts 15 km verderop is en dat we hem van harte hebben uitgenodigd om zich vooral welkom te voelen bij ons…landt niet. volgens dochter ‘zijn er problemen met z’n auto en reist hij niet met de bus (??)’ dus kan hij niet bij ons komen.
Ondertussen weet ik echt niet meer wat wijsheid is en waar ik op moet hopen. Ik weet wel dat ik aan de ene kant dolblij ben als ze in ieder geval tijdelijk even uit haar huidige setting weg is. Maar zie tegelijkertijd overal valkuilen en beren op de weg als ze weer thuis komt wonen….
Pfffffff….
Wat verdrietig Ingrid.
Ik lees eigenlijk een verhaal van twee mensen die beiden van het pad afgeraakt zijn en elkaar daarin versterken, maar ook elkaar daar in vinden.
Ik zou niet wachten op wachtlijsten, maar contact leggen met een vrijgevestigde psycholoog. Is die niet te vinden bij jullie in de buurt? Dit is echt te groot voor haar en voor jullie.
Als ze nu toch niet naar huis komt, zou ik haar (wekelijks ?) uitnodigen om te komen eten. Weet je meteen dat ze iets fatsoenlijks binnenkrijgt. En dan hou je een lijntje open.
Verdrietig inderdaad. Dochter is volwassenen? Oftewel de zorg moet betaald worden uit de zorgverzekering? Je kunt in elk geval dan daar vragen om wachtlijstbemiddeling.
Ik zou morgen als je dochter niet naar huis komt gewoon naar haar gaan, en vragen of ze met jullie mee gaat.
Praktisch zou ik ook meekijken met de zorgverzekering. Loopt ze achter met betalen van de premie? Als dat het geval is zou ik haar daar in elk geval mee helpen. Als de achterstand te groot wordt, wordt ze als wanbetaler aangemeld bij het CAK en betaald ze een hogere premie totdat ze alle achterstanden en verhogingen ten gevolge van die achterstanden betaald heeft.
Voor vriend kun je kijken of er bemoeizorg in je omgeving is waar je hem aan kunt melden (google op bemoeizorg gemeente "naam van de gemeente").
Is het een idee om ze samen een tijdje bij jullie te laten ?
aanmelden bij bemoeizorg en wel direct. Zoek naar sociaal wijkteam of gebiedsteam of bel de gemeente waar zij wonen en vraag naar bemoeizorg. Zij gaat hem waarschijnlijk niet alleen laten, hij claimt haar.
Zij kan alleen maar vooruit gaan als ze weg is bij hem. Ik weet niet of jullie dat gaat lukken. Waarschijnlijk lukt dat beter als er iemand van buitenaf betrokken wordt.
Veel sterkte
hoe oud is je dochter?
ik heb gegoogeld op bemoeizorg, maar het lijkt erop dat alleen een huisarts of hulpinstantie mensen kan aanmelden?
Complicerende factor: ik ben er vrij zeker van dat haar vriend al minstens een half jaar teveel bijstand ontvangt ( want ‘stiekem’ samenwonend). Ze aanmelden als ‘ probleemsituatie’ kan dan ook nog hele nare financiële of juridische consequenties hebben ben ik bang.
Een psycholoog? Op de wachtlijst? Lijkt mij too little too late. Ik zou proberen veel steviger door te pakken. Je dochter is compleet vastgelopen in haar ontwikkeling. Ik zou deze club eens bellen: https://xperanza.nl/ en kijken of je dochter helemaal en voor langere tijd uit de situatie met haar vriend kunt krijgen. Deze organisatie biedt trajecten in Spanje voor jongeren tot 23 jaar. Ik ken een jongere die dat gedaan heeft en die heeft grote stappen gemaakt daar. Ik zou eerst die organisatie bellen, de situatie uitleggen en dan vragen of zij je kunnen helpen je dochter te motiveren. Dus niet eerst aan dochter vragen: zou je dit willen, want dat wil ze natuurlijk niet. Maar ze heeft het wel nodig. En bij jullie, dat lijkt me kortdurend eventueel nog wel te doen maar op de duur gaat dat niet goed, vrees ik.
Wat een ontzettend lastige en verdrietige situatie IngridT. Je kunt maar zoveel voor haar doen als zij toestaat.
Cleopatra. schreef op 01-04-2023 om 17:23:
hoe oud is je dochter?
21. Maar dat zou je haar zowel uiterlijk als qua gedrag niet geven.
Een tikje extra achtergrond info: dochter en vriend zijn op papier nogal verschillend. Leeftijd ( hij is 7 jaar ouder). Cultuur ( zij NL, hij Turks). Opleidingsniveau ( zij gymnasiumdiploma, hij laag niveau MBO)
Ingrid, ik lees al langer over jullie situatie mee. Wat ontzettend verdrietig dit.
Staat je dochter open voor hulp?
Google ook eens op @Ease.Voor jongeren en jongvolwassenen.
Ze zitten op paar plekken in Nederland. Het is gratis, geen verwijzing nodig, geen dossier. De meest laagdrempelige hulp die je kunt bedenken. Er werken vooral vrijwilligers.
Nou heeft je dochter natuurlijk ernstige problemen, dus je denkt misschien 'wat moet ze daar'. Maar het kan een start zijn. Ze zijn er heel goed in 'je welkom laten voelen'. En er is altijd ook een arts, psycholoog of psychiater aanwezig die kan meekijken als de vrijwilligers denken dat het ernstig is. En die kan adviseren en meedenken over waar meer gespecialiseerde hulp te krijgen.
Ze hebben ook een chatfunctie. Dat kan een begin zijn.
Misschien is het niks maar wie weet.
O meis, ik leef en voel met je mee. Je weet dat hier een soortgelijke situatie speelde met zoon en zijn vriendin. Ook samen niet in staat om het huishouden te doen, allebei gestopt met hun studie, niet in staat om fulltime te werken en dus geldzorgen. Maar wel 2 katten samen… Wij hadden gelukkig wel meer contact met beiden dan jullie. Vriendin was hier kind aan huis en liet ons ook toe om te helpen. Soms vroegen ze er zelf naar, soms bood ik het aan. Maar contact is er altijd wel geweest en het is nooit uit de hand gelopen. Ook geen gedoe met uitkeringen en zo.
Hier is zoon sinds een paar maanden weer thuis. Relatie is over. Het meisje in kwestie heeft het heel zwaar gehad toen hij besloot dat het over was, maar heeft intussen haar draai wel weer een beetje gevonden. En een nieuwe vriend, waardoor ze niet meer zo zwaar op ons leunt. Maar zoon heeft het ook moeilijk. Vindt dat hij op alle fronten mislukt is, hij vindt zichzelf depressief. Geloof ik ook wel. Hij is wel aan het werk en ik geloof dat hij langzaam aan weer een beetje tot rust komt. Hij is van plan om in september weer met een opleiding te starten.
Hoe jij het aan moet pakken, ik heb eigenlijk geen idee. Ik snap dat je het lastig vindt om ze bij ‘de instanties’ aan te melden omdat dat nogal wat consequenties kan hebben. Maar ik zou het anders ook niet weten. Dit gaat niet vanzelf goed komen. Misschien moet het juist even helemaal ontploffen (lees: hij in de problemen vanwege die uitkering) zodat ze de juiste hulp krijgen en de weg naar boven weer kunnen vinden. Jullie komen bij hem niet binnen, en dus ook niet bij je dochter. Dus, hoe moeilijk ook, soms kun je niet anders dan dingen verergeren om ze uiteindelijk beter te maken. Jullie dochter is jullie prioriteit, hoe dan ook.
Heel veel sterkte weer/nog!
Ik heb geen goede raad, maar heel veel sterkte gewenst, IngridT...
IngridT schreef op 01-04-2023 om 17:24:
ik heb gegoogeld op bemoeizorg, maar het lijkt erop dat alleen een huisarts of hulpinstantie mensen kan aanmelden?
Complicerende factor: ik ben er vrij zeker van dat haar vriend al minstens een half jaar teveel bijstand ontvangt ( want ‘stiekem’ samenwonend). Ze aanmelden als ‘ probleemsituatie’ kan dan ook nog hele nare financiële of juridische consequenties hebben ben ik bang.
Hoe eerder die fraude toestand stopt hoe minder boete en hoe minder ze terug moeten betalen, dus dat is zeker geen reden om het maar maar stil te houden. Het wordt alleen maar erger hoe langer het duurt. En als ze nu de bodem raken, is het ook veel meer prikkel om iets te gaan veranderen. Want dan moeten ze wel.
Kun je ook niks via maatschappelijk werk, of de POH van de huisarts?
IngridT schreef op 01-04-2023 om 17:24:
ik heb gegoogeld op bemoeizorg, maar het lijkt erop dat alleen een huisarts of hulpinstantie mensen kan aanmelden?
Complicerende factor: ik ben er vrij zeker van dat haar vriend al minstens een half jaar teveel bijstand ontvangt ( want ‘stiekem’ samenwonend). Ze aanmelden als ‘ probleemsituatie’ kan dan ook nog hele nare financiële of juridische consequenties hebben ben ik bang.
Doe dat dan na wat overleg met iemand die daar weg in weet. Maar heel eerlijk: soms moet iemand volledig naar de bodem om weer omhoog te kunnen en fraude blijft fraude. Ik begrijp het hoor, het is je kind, maar zoals het nu gaat blijft alles in stand.
IngridT schreef op 01-04-2023 om 17:29:
[..]
21. Maar dat zou je haar zowel uiterlijk als qua gedrag niet geven.
Een tikje extra achtergrond info: dochter en vriend zijn op papier nogal verschillend. Leeftijd ( hij is 7 jaar ouder). Cultuur ( zij NL, hij Turks). Opleidingsniveau ( zij gymnasiumdiploma, hij laag niveau MBO)
-knip-