Familieruzie: Dochters haten elkaar
Ik heb een probleem. Het is al bijna een jaar geleden dat mijn dochters contact met elkaar hebben gehad. Het zit namelijk zo ze waren rond dezelfde tijd zwanger en allebei kregen ze een meisje. Mijn jongste dochter was eerder bevallen en had de baby een naam gegeven (een doodnormale Nederlandse naam denk aan Sanne, Lieke of Floor). Toen mijn oudste dochter dit hoorde was ze woest omdat zij dezelfde naam wilde gebruiken. Volgens haar wist mijn jongste dochter dit. Hierdoor is de oudste dochter niet op kraamvisite geweest en heeft haar zusje ook niet gefeliciteerd met de geboorte van de dochter. En toen mijn oudste dochter was bevallen heeft mijn jongste dochter ook niks van zich laten horen en is ook niet op kraamvisite geweest.
Nu is het zo erg dat ze nog geen eens samen in één ruimte willen zijn en als het feest is bij ons dan komt de één alleen als de ander niet komt. Het diepte punt was mijn verjaardag van twee weken geleden, waar ze alle twee niet kwamen. In de tussentijd ben ik aan het praten als Brugman. Mijn oudste dochter zegt dat mijn jongste wist van de naam en dat ze het expres deed, terwijl mijn jongste zegt dat ze van niets wist en dat het een erg normale naam is.
Ik weet niet wie ik moet geloven en wiens kant ik moet kiezen. Ik wil gewoon dat ze weer contact hebben en dat wij als een familie kunnen verder gaan. We wonen alle drie maar 30 km van elkaar vandaan.
Heeft iemand hier advies hoe ik mijn dochters weer bij elkaar kan krijgen? Ik geef al bijna de hoop op.
Pistache schreef op 01-08-2022 om 08:02:
[..]
Je kunt niet iemand ergens van betichten en een jaar boos blijven, terwijl je niet eens zeker bent van je verhaal. Dat is echt niet ok naar je jongere zus die waarschijnlijk oprecht van niks weet.
Nee, in normale redelijke gevallen gebeurt dat ook niet, daarom denk ik dat de kans groot is dat de jongste zus helemaal niet oprecht van niks weet 
Leene schreef op 01-08-2022 om 00:52:
[..]
Dan kan het ook heel goed zijn dat jongste dochter dat gewoon niet heeft opgeslagen. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat als je zus tijdens gezamenlijke zwangerschap zegt dat je een naam zo mooi vind je die naam kaapt om eens lekker je zus te pesten.
Dan heb je mijn zus nog nooit ontmoet. Ze heeft jarenlang alles gedaan wat ik ook deed. En daarna de vermoorde onschuld spelen. Op een gegeven moment vertelde ik niets meer en inmiddels hebben we helemaal geen contact meer (daar is wel wat meer aan vooraf gegaan dan alleen dit, maar dit was wel een onderdeel). En ik zie bij TO hetzelfde mechanisme als bij mijn ouders. De jongste geloven, de oudste (ik dus) moet maar de wijste zijn, ik moest me maar niet zo aanstellen, "ze doet toch niets verkeerd", "ze is toch je zusje", etc. Op de een of andere manier blijft de jongste altijd het jongere zusje, ook al is ze al ruim volwassen.
Bijtje82 schreef op 31-07-2022 om 20:09:
ik begrijp oudste heel goed. Mijn zusje deed precies hetzelfde, maar gebruikte de naam die ik wilde expres als tweede naam om te sarren. Wij konden heel slecht met elkaar en hadden op dat moment ook geen contact.
Toen mijn dochter geboren werd heb ik haar alsnog die naam gegeven met de gedachte dat ik haar toch niet meer zou spreken.
Uiteindelijk na 5 of 6 jaar weer contact.
Bij ons speelde er wel veel meer, maar het gaat nu goed.Ik zou gewoon een toevallige ontmoeting in scène zetten.
En wat vinden hun mannen ervan?
Beide mannen trekken hun handen ervan af. Ze hebben ook niet echt contact met elkaar, denk niet dat het van mijn dochters zou mogen. Maar geen van mijn schoonzonen is echt sociaal naar ons toe. Mijn dochters regelde alle sociale verplichtingen. Voor hun zijn wij gewoon de ouders van... Ze steunen mijn dochters en staan aan hun kant. Dat is opzich goed, maar het helpt niet echt om het conflict op te lossen.
Leene schreef op 01-08-2022 om 01:11:
[..]
Weet je wat ook een oplossing is... Gewoon niet meer vragen of het een jongen of meisje is in de zwangerschap. Je hoeft het niet te weten toch? Dan moet je in ieder geval twee namen hebben en maak je het wat minder groot.
Ik vind het soms zo'n gezever. Ik legde mijn hand op mijn buik en noemde haar naam..sorry maar ik word hier wat iebelig van. Allemensen wat maken we er toch een enorm gebeuren van.
Het komt misschien doordat ik bij heel veel bevallingen ben geweest.. er worden miljoenen baby's geboren. Er zijn honderden namen die mensen mooi kunnen vinden. In Groot Brittannië heb je veel meer tijd om je kind bij de burgerlijke stand aan te geven, wel 6 weken.Ik heb daar mensen ontmoet die een paar namen in gedachten hadden en gewoon wilde kijken welke naam het beste zou passen.
Ook in Nederland ouders meegemaakt die na een dag of zo begonnen te twijfelen of de naam die ze hadden uitgekozen wel zo passend was en uiteindelijk de naam toch nog aanpasten.
Wij hadden ook twee namen voor dochter. Toen ze was geboren ( na een zware bevalling) vroegen ze hoe haar naam was..mijn man keek en zei spontaan haar naam. Toen ik haar zag ( had een keizersnede) wist ik dat het de juiste keus was.
Iedereen gaat hier anders mee om.. dat snap ik ook en mag ook. Maar alleen als jongste dochter expres om zus te pesten de naam kaapt kun je boos zijn.
Jongste heeft net zo goed recht om de naam te kiezen die ze mooi vind. En als je werkelijk in een heel emotioneel moment kiest voor een naam zoals jij Jillz, dan kun je die naam toch nog steeds gebruiken?
Weet je , die draak van een collega of de ex van je man die een kind krijgt kan ook toevallig die naam kiezen en dan moet je ook opnieuw beoordelen wat je wilt..
Maak het ook niet te groot
Tja iedereen gaat er anders mee om. Overigens in ons geval inderdaad iemand in onze vriendenkring die vrijwel dezelfde naam drie weken voor de geboorte van onze dochter aan haar kind gaf. Wij hebben het er twee minuten over gehad en besloten bij onze keuze te blijven. Dus daar zijn nu twee kindjes binnen de vriendengroep met één letter verschil in de naam. Als het mijn zusje was geweest weet ik niet wat ik gedaan had, dan had ik toch wel met teleurstelling uitgeweken naar de tweede of derde keuze denk ik.
Een zus is wel iets anders dan een collega of een vriend. Ik snap best dat dit een probleem is, maar snap niet dat je er samen niet uitkomt. Zeker niet als het verhaal zo vaag is en je het niet eens meer zeker weet.
Pistache schreef op 31-07-2022 om 20:40:
Dus je oudste dochter weet het zelf ook niet meer precies? Dan is de kans groot dat het gesprek nooit heeft plaatsgevonden. Als dat zo is, dan snap ik de reactie van je jongste dochter wel. Je wordt zomaar uit het niets ergens van beschuldigd waar je geen weet van hebt en vlak na de geboorte van je eerste kind doet je zus ineens vreselijk naar tegen je en komt niet eens meer bij je langs. Het lijkt me erg pijnlijk voor haar.
Misschien herinnert ze zich niet meer hoe het letterlijk gezegd is maar wel hoe ze zich gevoeld heeft? Het zou goed kunnen dat jongste dochter zich niet gerealiseerd heeft dat die naam zo belangrijk was en dat ze die naam niet bewust heeft gekozen om haar zus dwars te zitten, dat het een geval miscommunicatie is geweest. In dat geval zou het al schelen als de jongste dochter dit tegen haar zus zou zeggen, dat ze die naam niet bewust heeft gekozen om haar zus dwars te zitten. Het verdriet om de naam zal niet zomaar verdwijnen maar misschien vermindert het wel de wrok tegen de zus.
Pistache schreef op 01-08-2022 om 08:02:
[..]
Je kunt niet iemand ergens van betichten en een jaar boos blijven, terwijl je niet eens zeker bent van je verhaal. Dat is echt niet ok naar je jongere zus die waarschijnlijk oprecht van niks weet.
Die jongere zus ‘kan ook niet’ bot en ongevoelig doen: ‘Hoe durf je mij hiervan te beschuldigen? Vette pech voor jou aansteller. Je kan niks bewijzen en nou ophouden met zeuren.’
Als jongste te goeder trouw is en zich inleeft in haar zus, zou ze op zijn minst erkennen dat ze haar zus pijn heeft gedaan, bedoeld of onbedoeld, en zeggen dat ze dat heel rot vindt. En als ze dat niet doet, kan de oudste zus gewoon besluiten dat ze dit geen waardevolle relatie vindt om te onderhouden. Het kan je zus zijn maar als iemand zich geen zak aantrekt van je gevoelens en alleen maar vindt dat je niet moet ‘zeuren’, dan kun je gewoon besluiten dat je daar geen energie meer in gaat steken.
Ikzelf zou dat overigens om deze kwestie waarschijnlijk niet doen bij een sibling. Maar het is aan ieder zelf om de grens te trekken. Ik vind het best bijzonder dat jij voor een ander denkt te kunnen beoordelen waar je een jaar kwaad en verdrietig over kan blijven en waar niet. Alleen dat al zou een reden kunnen zijn een relatie met te verbreken: jij gaat er niet over waar iemand door geraakt wordt en boos over is. Als je van iemand houdt, doet het je iets als die verdriet heeft en als je daar een aandeel in hebt, probeer je daarover dichter bij elkaar te komen en het goed te maken. Ik denk dus ook dat het allang niet meer om die naam gaat. Die oudste zus heeft er waarschijnlijk geen zin meer in dat haar gezegd wordt dat ze zich er maar overheen moet zetten omdat het niet belangrijk genoeg is en omdat ze het niet kan bewijzen. Dat het er niet toe doet wat ze voelt. Kun je van alles van vinden maar het is haar goed recht om daar een streep onder te trekken. En de jongste zus vindt het kennelijk de moeite niet waard om emotioneel te investeren in de relatie met haar zus en dat conflict nou eens een keer echt tot een einde te brengen door de pijn te erkennen. Kan je ook van alles van vinden (daar heb ik dus persoonlijk weinig begrip voor) maar ook dat recht heeft ze gewoon.
Ik geef die mannen groot gelijk dat ze hun handen ervanaf trekken. Een fors conflict met je eigen vrouw riskeren door haar te pressen het goed te maken met iemand aan wie ze een hekel heeft, omdat je schoonmoeder het er zo moeilijk mee heeft...ik zou daar ook mijn vingers niet aan branden.
Want dat lijkt toch wel het lastige in deze zaak: uit niets blijkt dat de zussen een verzoening willen. Oma wil een verzoening, maar die gaat er niet over.
En ik denk dat oma ook maar beter haar handen eraf kan trekken. Wees Zwitserland, inderdaad. Rot, maar het is niet anders.
Stop met je ermee te bemoeien. Je bent het probleem niet en zal ook de oplossing niet zijn. Het is heel vervelend dat je nu in een situatie zit waar je niet blij mee bent, maar meer dan accepteren kan je niet doen. Als je je ermee blijft bemoeien gaat je dat punten kosten in de relaties met je dochters.
Ik denk dat de oudste zus misschien niet eens zozeer meer boos is om die naam, maar om het feit dat haar verdriet en boosheid daarover niet alleen ontkend en gebagatelliseerd worden door haar zus, maar ook door haar moeder. Ik lees in alles dat je vindt dat ze zich er naar overheen moet zetten omwille van de lieve vrede, waarmee haar gevoelens van twee kanten worden genegeerd: ze mag er van haar zus niets van vinden, en van jou ook niet. Als je dit blijft denken komt het niet alleen niet meer goed tussen haar en haar zus, maar is het ook het einde van jouw relatie met haar.
Tikki schreef op 01-08-2022 om 03:19:
aan de oudste zeggen dat het je verdrietig maakt en vragen om het bij te leggen ook al heeft ze mischien gelijk maar het is toch haar jonge zus
Pardon? Omdat ze de oudste is moet ze maar de wijste zijn? Oeh, wat ben ik allergisch voor dit soort opmerkingen. Ik moest van mijn ouders altijd de oudste en de wijste zijn, en daar heb ik tot op heden last van! Maar los daarvan, waar slaat het op dat de oudste het maar bij moet leggen, ook al heeft ze gelijk?
TO, ik zou beide dochters dit topic doorsturen en ze daarna vragen om bij jou te komen om te kijken of en hoe ze dit achter zich kunnen laten.
Ze hoeven geen vriendinnen te zijn -dat waren ze al niet- maar wel gewoon door een deur kunnen en samen op bezoek kunnen zijn.
Jonagold schreef op 01-08-2022 om 10:19:
[..]
Pardon? Omdat ze de oudste is moet ze maar de wijste zijn? Oeh, wat ben ik allergisch voor dit soort opmerkingen. Ik moest van mijn ouders altijd de oudste en de wijste zijn, en daar heb ik tot op heden last van! Maar los daarvan, waar slaat het op dat de oudste het maar bij moet leggen, ook al heeft ze gelijk?
Zij is degene die er een probleem mee heeft en er ruzie over maakt. Als zij de naam die haar jongste zus koos voor haar kind, had geaccepteerd, dan was er niks aan de hand geweest. Dus in die zin is het logisch dat het ook van haar kant moet komen om het weer goed te maken.
Haar reactie was disproportioneel, aangezien ze niet eens zeker weet of ze het wel aan haar zus heeft verteld. Ze is haar al een jaar onterecht aan het beschuldigen van iets wat ze niet heeft gedaan en dan ook nog aan het beschuldigen van liegen.
Mijn zus en ik hebben het vroeger wel gehad over eventuele kinderen en hoe die dan zouden gaan heten. Zij wilde bijvoorbeeld heel graag mijn vader vernoemen, en zij dacht dat ik dat ook wel zou willen want ik ben nogal een vaderskindje. Maar mijn vaders voorletter staat nogal gek met onze achternaam, dus dat is bij ons de tweede naam geworden, dus geen probleem. Maar wij wisten dus al voordat we in verwachting waren wat we graag zouden willen. Ik zou ook zeer not amused geweest zijn als mijn zus 'mijn' naam gekaapt zou hebben. Of dat nou wel of niet expres zou zijn gedaan. Hoe dan ook had ik dan van mijn zus verwacht dat ze mijn gevoel had erkend.
Een naam is niet 'maar een naam' voor mij. Ik heb daar samen met mijn man echt lang en diep over nagedacht (oké, niet voor zoon, omdat wij zoon naar beide opa's wilden vernoemen, maar bij dochter lag dat anders, daar hebben we maanden gepuzzeld en gespeeld met de namen van de oma's) en die naam heeft dus heel veel betekenis voor ons. Dat geldt natuurlijk ook als je niet vernoemt. Een naam kies je niet 'zomaar'. Dus ik zou er echt wel ziek van zijn geweest als mijn broer of zus die naam gekozen zou hebben voor hun kind. Ook als dat niet met opzet zou zijn geweest. En in dit geval al helemaal, omdat de oudste zus ook nog eens heel weinig tijd had om iets anders te bedenken. Ik kan niets verzinnen wat ook maar enigszins vergelijkbaar is.
De relatie met mijn zus en broer is prima, maar in dit geval kan ik me goed voorstellen dat ik die op een heel laag pitje zou zetten. Zeker omdat jongste zus er zo gemakkelijk overheen stapt en alleen maar het slachtoffer speelt. Als TO toch nog iets zou willen doen aan de situatie dan zou ik zeggen, praat met de jongste dochter. Die is naar mijn idee de aangewezen persoon om de eerste stap te doen. Niet de oudste.
Overigens snap ik TO heel goed. Ik zou het ook heel erg vinden als mijn kinderen ruzie zouden hebben. Ik zou er heel wat voor over hebben om dat weer recht te breien. Misschien is relatietherapie nog een optie? Voor de nichtjes is het toch wel heel fijn om gewoon contact met elkaar te hebben, en voor oma is het ook wel heel fijn als je gewoon iedereen tegelijk op je verjaardag kunt vragen. En voor de zussen zelf ook. Stel dat hun ouders wat gaan mankeren, dan moet je de zorg toch ook samen regelen. Heel naar als er dan nog zoiets speelt.
Pistache schreef op 01-08-2022 om 10:36:
[..]
Zij is degene die er een probleem mee heeft en er ruzie over maakt. Als zij de naam die haar jongste zus koos voor haar kind, had geaccepteerd, dan was er niks aan de hand geweest. Dus in die zin is het logisch dat het ook van haar kant moet komen om het weer goed te maken.
Haar reactie was disproportioneel, aangezien ze niet eens zeker weet of ze het wel aan haar zus heeft verteld. Ze is haar al een jaar onterecht aan het beschuldigen van iets wat ze niet heeft gedaan en dan ook nog aan het beschuldigen van liegen.
Nee haar reactie was niet disproportioneel. Haar zus had haar emoties moeten erkennen in plaats van slachtoffer spelen.
Even serieus, jij had fluitend een andere naam gekozen voor je kind? Jij was zonder problemen en blijmoedig akkoord gegaan met 2e keus? Kan me dat niet voorstellen!