Geen tijd om te eten
zoon van 20 jaar eet bijna geen warm eten meer. Het is altijd al een slechte warm eter geweest want hij lust erg weinig. Ik kan hem niet meer verplichten om te warm eten, maar ook al zou ik dat doen. Hij heeft er geen tijd voor.
Hij gaat de hele week uit school/stage gelijk door naar zijn bijbaan of sport.
Hij eet alleen nog maar brood. Hij lust geen salades dus dat valt ook al af.
Voor mensen herkenbaar, tips of moet ik het gewoon laten gaan. Als hij net als zijn broers in een studentenhuis had gewoond had ik er ook geen zicht op.
wat vindt hij zelf van deze situatie? Wil hij zelf verandering erin brengen? Vindt hij het erg dat hij afvalt en weinig eet? Of is dit eigenlijk wel een plezierige bijeenkomst dat hij afvalt?
Je zoon is 20 en volwassen. Ga een gesprek aan, leg uit dat jij je zorgen maakt. en luister naar zijn kant
Ik lees niet dat zoon afvalt, ik lees dat de salades afvallen, omdat hij die niet lust.
Ben het gesprek al een paar keer met hem aangegaan. Hij ziet geen probleem. Hij valt ook niet af. Je kan dus prima een goed lijf hebben met alleen maar brood en op zaterdag friet. Helaas ook geen fruit. Alleen 1x in de week een banaan tijdens de wedstrijd
Ik vind het alleen niet gezond, maar met dat argument kom ik ook nergens want hij is nooit ziek.
Wat voor brood eet hij en wat doet hij erop? Op een gegeven moment steken toch gebreksziekten de kop op, zou je denken. Zoveel vitamine c zit er nu ook weer niet in patat, lijkt me.
Hij eet fijn volkoren brood en daar doet hij vooral kaas op. Soms ook een ei.
Hij ziet zelf het probleem niet zo dus hoe kan ik dit sturen, als dat überhaupt nog zin heeft als je 20 bent
Op die leeftijd laten ze zich niet meer zo gemakkelijk sturen. Wat je eventueel wel kunt voorstellen is dat hij een prakje van de vorige dag meeneemt als lunch, mits er gelegenheid is om het op te warmen.
Hij is 20, let it go.
Inderdaad, let ik go. Met 20 ben je je nog volop aan het ontwikkelen én je aan het losmaken van je ouders en hun (bekrompen 
) ideeën over hoe het heurt. Hoe was jij zelf op die leeftijd? Enorm verantwoord en gezond bezig, of leefde je ook op chips, crackers en ravioli uit blik zoals ik?
Ik kan je gerust stellen, het is helemaal goed gekomen met me. Ik vertrouw er ook blind op dat het met mijn kinderen ook wel goed komt, op hun tijd. En dat bleek ook te kloppen toen een paar maanden terug zoon en zijn vriendin vroegen of ze voorlopig bij ons mochten komen eten, zelf lukte het ze niet om er genoeg structuur in te brengen om regelmatig (en) gezond te eten. Zoon is nu 22 en vriendin 20. Dus het besef komt echt wel.
Potje vitamine-pillen naast de zak brood zetten?
Ik heb een tante van 66 die al haar hele leven zo eet. De meeste groentes lust ze niet dus ze eet alleen af en toe boontjes of sla met tomaat. Van al haar broers en zussen is zij het gezondst, heel opmerkelijk. Ik weet niet of ze multivitamines slikt, je zou haast denken van wel anders is dat hele Voedingscentrum een scam.
blijf met het communiceren, maar verder laat het los. Hij is 20 en oud genoeg om zijn keuzes zelf te maken
Het kan ook nog gebeuren dat hij bepaalde dingen op den duur toch gaat eten. Als ik zie wat onze zoon nu inmiddels lust in vergelijking met een aantal jaar geleden, een groot verschil.
Ik heb ook jaren lang op patat en brood overleefd en ik ben er ook nog steeds. Sterker nog, heb al zeker 2 keer zo'n periode in mn leven gehad. Ik zou het loslaten. Er komt vanzelf een moment dat hij merkt dat ie toch iets van groenten of fruit moet eten.
Overigens eet ik nu het liefste zoveel mogelijk groenten bij mijn maaltijden. Het kan dus gewoon nog goed komen, maar ik zou er geen druk meer op leggen. Hij is oud genoeg om zelf te bepalen wat hij eet.
Toen ik me zorgen maakte over het eetpatroon van één van mijn jongvolwasswn kinderen, heb ik gevraagd of dat kind, voor mijn gemoedsrust, één keer naar een dietist wilde gaan. Daar vroegen ze mjjn zoon om één week bij te houden wat hij at. Alles bleek prima. Ik heb mn kind bedankt dat hij dit voor mij wilde doen.
Hij is 20 en woont nog thuis, dus je krijgt het sowieso mee. Dat zou mij ook lastig lijken Zorgen zou ik me niet zo snel maken. Toen ik 20 was bestond mijn avondeten regelmatig uit een reuzenportie Bourbon. Had je voor een habbekrats je maag vol en voortreffelijk gegeten 
Een kind dat zich gedraagt als hotelgast - nooit meeeet, maar altijd naar binnenstormt en een boterham opschrokt - zou me zwaar gaan irriteren, Dan wordt het tijd om op kamers te gaan. Reken je eigenlijk uberhaupt nog wel met hem voor het eten? ? Koken jullie nog een gezinsmaaltijd zodat je daarvan een deel in de kliko kunt kieperen?.