Geen tijd om te eten
zoon van 20 jaar eet bijna geen warm eten meer. Het is altijd al een slechte warm eter geweest want hij lust erg weinig. Ik kan hem niet meer verplichten om te warm eten, maar ook al zou ik dat doen. Hij heeft er geen tijd voor.
Hij gaat de hele week uit school/stage gelijk door naar zijn bijbaan of sport.
Hij eet alleen nog maar brood. Hij lust geen salades dus dat valt ook al af.
Voor mensen herkenbaar, tips of moet ik het gewoon laten gaan. Als hij net als zijn broers in een studentenhuis had gewoond had ik er ook geen zicht op.
Ik had op die leeftijd ook een volle agenda hoor. Ik studeerde ook ver van huis, maar had toen maar één doordeweekse avond iets te doen waardoor ik brood at als avondeten.
De andere dagen warmde ik het eten op als ik thuis was. In het weekend en de vakanties werkte ik heel veel. En ik deed veel extra vakken voor de lol erbij. Ik woonde thuis waar alles geregeld werd, daardoor kon dat. Er zijn momenten geweest dat ik mezelf echt overvraagd heb en het is ook een periode psychisch niet goed met me gegaan na zo'n intense periode (had ook nog andere oorzaken). Verantwoordelijkheidsgevoel is mooi, maar het mag ook grenzen hebben. Hij heeft geen tijd om gezond te eten cq voor zichzelf te zorgen. Dit is echt geen situatie die hij op de lange termijn vol gaat houden. Hij kan beter iets minder gaan werken/sporten zodat hij meer rust heeft. Als hij een burnout krijgt en langdurig overal uitvalt is hij verder van huis.
ik ben vooral bezorgd over zijn eetpatroon. Ik begrijp dat sommigen van jullie zich ook ongerust maken over zijn volle agenda. Als onze kinderen zijn van die drukke baasjes. Hebben ze trouwens niet van een vreemde. We hebben het er met hem wel eens over gehad, maar zijn sport is zijn ontspanning. Hier zijn z'n vrienden en na de training wordt er nog altijd even wat gedronken. Dit is voor hem ontspanning.
Als hij al een keer een dagje niets heeft dan gaat hij naar de club om te kijken of hij wat kan doen of hij gaat voor zichzelf sporten. Of gaat met zijn neefje op pad. Hij zal niet snel op de bank ploffen om te gamen of zo.
Zonder mijn advies op te willen dringen (maar ik herhaal het toch even); vraag hem één (online) gesprek te voeren met een diëtist of voedingsdeskundige. Voor jou, om je ongerustheid weg te nemen. Of om te horen dat hij inderdaad te eenzijdig eet.
