Het treitergedrag van "vrienden"
mijn dochter is 19 jaar en heeft al heel lang een vriendengroep. 1 van de jongens is al maanden vervelend aan het doen als ze bij elkaar zijn, altijd dat dochter dom is. "Je hebt weinig hersencellen, we laten jou dat niet doen, want ben je te dom voor". Af en toe zijn er zelfs vrienden die mee doen, zelfs haar vriendin heeft weleens meegelachen (ik denk allemaal om maar niet zelf aan de beurt te zijn) maar meestal is het die ene jongen. Ze wilt graag bij de vriendengroep blijven, maar is er ontzettend onzeker van geworden. Ik heb al vanalles met haar besproken wat ze zou kunnen zeggen, maar het houdt niet op. Ik weet niet meer wat ik aan moet raden, het enige is om maar bij de vriendengroep weg te gaan wat ik ook onzin vind om je door zo iemand weg te laten jagen. Ik snap het ook niet, dat je je als 19 jarige zo gedraagd.Maar hij trekt zch nergens wat van aan, dus je kunt zeggen wat je wilt, negeren is ook geen optie. Dochter is juist net altijd heel aardig tegen iedereen.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 16:13:
grenzen stellen is aangeven wat je wel niet fijn vindt; wil je ophouden, stop daar mee, hou je mond, dat zijn toch grenzen stellen?
Ik snap wel dat de laatste grens nog is om weg te blijven/weg te lopen omdat hij helaas niet stopt, maar dat is misschien wel wat hij wil bereiken, dat heeft hij dan mooi voor elkaar .
Wat wil je nou eigenlijk? Iedereen hier heeft die jongen al veroordeeld en tips gegeven om daarmee om te gaan. Zaak is dat je dochter helaas hier niets aan kan doen en, vervelend en verdrietig genoeg, haar conclusies moet trekken.
Het ging mij erom dat ze best haar grenzen heeft aangegeven, maar de jongen er niks mee doet. En er valt verder ook niet veel meer over te zeggen. Ze heeft alles denk ik geprobeerd, het enigste is nog om weg te lopen of niet meer te gaan helaas of de mensene nog apart te vragen wata ze eervana vinden. Dat zal ik haar ook zeggen als ze me nog een keer om advies vraagt.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 16:13:
grenzen stellen is aangeven wat je wel niet fijn vindt; wil je ophouden, stop daar mee, hou je mond, dat zijn toch grenzen stellen?
.
Nee, dat is maar een klein stukje ervan. Lees er eens wat meer over. Het gaat om duidelijk formuleren wat er volgens jou niet goed gaat, waar jouw grens ligt en inderdaad, er duidelijke consequenties aan verbinden, en dan ook uitvoeren wat je zegt te gaan doen.
Consequentie kan zijn dat ze uit deze groep stapt.
Consequentie kan ook zijn dat ze met de groep bespreekt wat zij bereid zijn te doen om je dochter te beschermen.
Of dat ze alleen nog maar met de groep afspreekt als hij er niet bij is.
Of dat ze alleen nog naar met 1 of 2 uit de groep afspreekt.
ja, dat klopt. Maar het kwam nu over alsof ze totaal nog geen grenzen had aangegeven. Ik snap wel dat ze nog verder kan gaan en duidelijker kan zijn.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 16:13:
grenzen stellen is aangeven wat je wel niet fijn vindt; wil je ophouden, stop daar mee, hou je mond, dat zijn toch grenzen stellen?
Ik snap wel dat de laatste grens nog is om weg te blijven/weg te lopen omdat hij helaas niet stopt, maar dat is misschien wel wat hij wil bereiken, dat heeft hij dan mooi voor elkaar .
Het maakt niet uit wat hij wil bereiken, het gaat om wat je dochter wil.
Natuurlijk zou het eigenlijk zo moeten zijn dat anderen hun vervelende gedrag stoppen als jij aangeeft dat je het niet leuk vindt, maar in de praktijk is dat lang niet altijd het geval. Dingen die je leuk vindt, zoals een vriendengroep (of een opleiding/baan/relatie/...) kunnen negatieve kanten blijken te hebben waar je weinig aan kan veranderen. Je moet dan zelf kiezen of je dat als dealbreaker ziet.
Het waarom is niet relevant. Hoef je ook niet te vragen. Pesten doe je gewoon niet. Als hij erop aangesproken wordt en hij gaat toch door, dan zouden er consequenties moeten volgen.
IMI-x2 schreef op 08-06-2025 om 16:38:
Het waarom is niet relevant. Hief je ook niet te vragen. Pesten doe je gewoon niet. Als hij erop aangesproken wordt en hij gaat toch door, dan zouden er consequenties moeten volgen.
Mee eens, consequenties vanuit dochter idd niet vanuit de moeder van een volwassene.
IMI-x2 schreef op 08-06-2025 om 16:38:
Het waarom is niet relevant. Hoef je ook niet te vragen. Pesten doe je gewoon niet. Als hij erop aangesproken wordt en hij gaat toch door, dan zouden er consequenties moeten volgen.
Sterker nog, als je dochter er geen consequenties aan verbindt, geeft ze zélf aan dat het niet zo erg is dat iemand over haar grenzen heen gaat. Dat haar grenzen niet zo belangrijk zijn. Dat is een heel fout signaal. En dat signaal geeft ze zelf.
Ik denk dat door Tate en z'n geestverwanten er nog heel wat meisjes vriendengroepen moeten gaan verlaten omdat daarin mensen rondlopen die van mening zijn dat vrouwen sowieso weinig hersencellen hebben, en dat je vrouwen ook niet hoeft te respecteren...
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 16:13:
grenzen stellen is aangeven wat je wel niet fijn vindt; wil je ophouden, stop daar mee, hou je mond, dat zijn toch grenzen stellen?
Ik snap wel dat de laatste grens nog is om weg te blijven/weg te lopen omdat hij helaas niet stopt, maar dat is misschien wel wat hij wil bereiken, dat heeft hij dan mooi voor elkaar .
En weer schrijf je alsof de groep heilig is. Ik denk dat ook jouw beeld van wat een leuke vriendengroep is nog wat bijstelling kan gebruiken.
Want ettertje ettert, maar de groep faciliteert. Of dat nou uit angst (anders pakken ze mij) is, een eveneens gebrek aan empathie of omdat ze nou eenmaal graag de pester volgen, ze staan het toe. Ze stoppen hem niet, lachen mee en zelfs als je dochter vertelt dat het niet ok is, grijpen ze niet in.
Ook voor jou; dat zijn geen vrienden. Dat is een clubje dat haar als zondebok heeft aangewezen. Daaruit stappen is niet hem laten winnen, het is kiezen voor betere vrienden.
Dat maakt dat er consequent uitstappen als hij het weer doet, haar een winnaar maakt, als je al van winnen - verliezen wil spreken.
Maar zolang jij haar blijft voeden in dat de etter moet stoppen en dat je iets moet vinden om dat voor elkaar te krijgen, zal ze nooit krachtiger worden. Want het ligt niet aan haar en ze kan hem ook niet veranderen. En als haar dat veranderen niet lukt, zou dan ook aan haar liggen en dat maakt je zeker onzeker. Als jij maar blijft herhalen dat etter wint als zij eruit stapt, versterk je haar gevoel dat zij verliest.
En dat is niet zo. Wie weet wie er mee naar buiten gaan- uit de app stappen. Dát zijn vrienden.
Je kop van je vraag is de beste samenvatting van de reageerders hier: 'treitergedrag van "vrienden"'. Ze accepteert treitergedrag van deze vriendengroep, waarbij alle omstanders medeplichtig zijn, dit zijn geen 'vrienden', je zet het terecht tussen haken. Ook die 'beste" vriendin laat geen vriendschap zien.
Dit moet ze zich bewust worden. Mijn dochter van 11 stapte uit een vriendengroepje met groepsdruk, heel bewust, terwijl zij niet werd gepest. Dat was heel moedig van haar, omdat daar ook haar vriendinnen in zaten, sommige bleef ze 1 op 1 zien en ze sloot zich aan bij een ander groepje. Als je 19 ben heb je de leeftijd om deze keuzes te maken. En wordt het tijd om je sterk genoeg te voelen om niet te blijven hangen in een puberale onveilige groep. Heeft ze inmiddels niet heel veel andere mogelijkheden om vriendschappen te sluiten, ze zal inmiddels toch een vervolgopleiding doen? Sowieso kunnen die 'oude puberale vriendengroepen' blijven steken in puberaal gedrag.
Als moeder niet met haar meehuilen, en haar als zo zacht en lief zien, maar haar kracht aanspreken.Tijd om op te schonen en haar eigen weg te gaan.
Kleinduimpje schreef op 08-06-2025 om 16:26:
Het ging mij erom dat ze best haar grenzen heeft aangegeven, maar de jongen er niks mee doet. En er valt verder ook niet veel meer over te zeggen. Ze heeft alles denk ik geprobeerd, het enigste is nog om weg te lopen of niet meer te gaan helaas of de mensene nog apart te vragen wata ze eervana vinden. Dat zal ik haar ook zeggen als ze me nog een keer om advies vraagt.
Wat ze nog kan doen is zoeken naar zwakke plekken en haar innerbitch loslaten.
een grens stellen, na de zoveelste reactie op zijn pestgedrag, zou nog kunnen zijn dat zij hem en-group voor het blok zet met de vraag “of dat iedereen het maar normaal vindt dat hij steeds zo beledigend is?”
reageert er dan niemand, dan kan zij alsnog opstaan en weggaan met de mededeling “dat het duidelijk is”. Dan heeft zij toch niets meer te verliezen, toch?
Ze kan nog inzetten op de groep aanspreken.
Waarom vindt niemand het nodig om hier iets van te zeggen? Dit is kwetsend, en ik ben er klaar mee.
Nick90 schreef op 08-06-2025 om 18:56:
[..]
Wat ze nog kan doen is zoeken naar zwakke plekken en haar innerbitch loslaten.
