Het treitergedrag van "vrienden"
mijn dochter is 19 jaar en heeft al heel lang een vriendengroep. 1 van de jongens is al maanden vervelend aan het doen als ze bij elkaar zijn, altijd dat dochter dom is. "Je hebt weinig hersencellen, we laten jou dat niet doen, want ben je te dom voor". Af en toe zijn er zelfs vrienden die mee doen, zelfs haar vriendin heeft weleens meegelachen (ik denk allemaal om maar niet zelf aan de beurt te zijn) maar meestal is het die ene jongen. Ze wilt graag bij de vriendengroep blijven, maar is er ontzettend onzeker van geworden. Ik heb al vanalles met haar besproken wat ze zou kunnen zeggen, maar het houdt niet op. Ik weet niet meer wat ik aan moet raden, het enige is om maar bij de vriendengroep weg te gaan wat ik ook onzin vind om je door zo iemand weg te laten jagen. Ik snap het ook niet, dat je je als 19 jarige zo gedraagd.Maar hij trekt zch nergens wat van aan, dus je kunt zeggen wat je wilt, negeren is ook geen optie. Dochter is juist net altijd heel aardig tegen iedereen.
Ze kan zichzelf gewoon uit de groepsapp verwijderen en niet meer met de groep afspreken.
Als dit al een half jaar speelt snapt de rest ook wel waarom ze hiervoor kiest.
Kleinduimpje schreef op 09-06-2025 om 18:18:
maar poezekat, daar gaat het bericht van Bridgetjones niet over. Het gaat erom dat de meeste mensen het raar vinden dat dochter de vaardigheden met haar 19e nog niet beheerst, en daar ben ik ook verbaasd over omdat ik het zelf ook vaak heel lastig vind hoe te reageren en echt nog onzeker kan zijn en dan ben ik toch al in de 50.
Helemaal mee eens hoor. Er zijn denk ik heel veel mensen die (soms of vaak) onzeker zijn over hoe te reageren in bepaalde situaties. Of je nu 19, 39 of 96 bent.
Kleinduimpje schreef op 09-06-2025 om 18:18:
maar poezekat, daar gaat het bericht van Bridgetjones niet over. Het gaat erom dat de meeste mensen het raar vinden dat dochter de vaardigheden met haar 19e nog niet beheerst, en daar ben ik ook verbaasd over omdat ik het zelf ook vaak heel lastig vind hoe te reageren en echt nog onzeker kan zijn en dan ben ik toch al in de 50.
Onzekerheid is van alle leeftijden, maar in deze specifieke situatie is 19 wel een mooie leeftijd om te leren je grenzen aan te geven.
Kleinduimpje schreef op 07-06-2025 om 15:19:
ja, 1 op 1 vragen is wel een goed idee, maar denk niet dat ze dat bij die jongen zelf doet, want dat boeit hem helemaal niks zegt ze. Maar dat kan ze wel bij die andere doen. Gelukkig heeft ze nog wel andere vrienden. Maar met 19 jaar zo doen, is toch heel raar. Waarom zou dat zo zijn?
Dat vraag ik me af hoor, of het hem echt niets boeit. Misschien is het zijn manier om zich een houding te geven, is hij eigenlijk heel onzeker. Wil het zeker niet goed praten, maar alleen met hem praten kan misschien best iets opleveren.
ik schreef het op de eerste pagina al; meisjes plagen, kusjes vragen!
Dit klinkt alleen niet als gezellig wat plagen, maar als pesten, iemand naar beneden halen.
TrefleQ schreef op 10-06-2025 om 11:17:
Dit klinkt alleen niet als gezellig wat plagen, maar als pesten, iemand naar beneden halen.
Dit .
En dat leer je nu om niet te accepteren.
Er zijn ook assertiviteit cursussen. Misschien ook een idee
Grenzen stellen heb je je hele leven nodig .😅
Poezie schreef op 08-06-2025 om 11:05:
[..]
Wat is jouw voorstel?
Bridget ????
Roos57 schreef op 10-06-2025 om 11:29:
[..]
Dit .
En dat leer je nu om niet te accepteren.
Er zijn ook assertiviteit cursussen. Misschien ook een idee
Grenzen stellen heb je je hele leven nodig .😅
Exact. Dit is belangrijk om te beseffen TO, omdat je het heel erg afschuift op die jongen. Maar je dochter zal nog vaker te maken krijgen met bepaalde mensen of situaties waarbij ze ook echt haar grenzen moet kunnen bewaken. Dat kunnen niet altijd maar andere mensen haar hele leven voor haar blijven doen.
Nou, dat heeft ze toch ook echt wel gedaan door vanalles terug te zeggen, het is niet zo dat ze alles maar over haar heen heeft laten komen. Nu lijkt het net of ze alles heeft gepikt, maar dat is dus niet zo, het was al super van haar wat ze gezegd heeft, dat zou ze een paar jaar gelede n niet gedaan hebben. Ja, alleen het weglopen heeft ze niet gedaan.
Anne1234! schreef op 08-06-2025 om 14:49:
[..]
Wat is jouw oplossing dan? Tuurlijk vertoont de pester probleemgedrag, dat is nu eenmaal een feit maar daar heb je helaas maar zeer beperkt invloed op. Niemand is hier aan het victem blamen, er worden tips gegeven hoe om te gaan met deze situatie. En ja dan kom je al snel uit op wat dochter van TO anders kan doen. Niet omdat het haar schuld is maar omdat ze alleen maar invloed heeft op haar eigen reactie.
Ik reageer hier in mijn bericht op de 'toon' die sommige reageerders hier aanslaan ten aanzien van de acties die dit meisje al heeft geprobeert. Het leest alsof men een beetje geïrriteerd is om het feit dat dit meisje nog niet uit haarzelf de grens heeft gesteld door weg te lopen van de groep. Maar verplaats je even in haar; waarschijnlijk gaat er dan door haar hoofd dat ze dan straks geen vriendengroep meer heeft. En dat voelt natuurlijk ook best eng en kans is groot dat ze hierdoor blokkeert om deze stap te zetten.
Gevoelsmatig zou ik natuurlijk ook willen dat ze zo van zich afblaft en hem op zijn plaats zet dat hij wel stopt.
Zou dochter de stap durven zetten om bij hem aan te bellen en 1 op 1 aan te geven dat ze last heeft van zijn gedrag en zijn opmerkingen. En wat zijn probleem met haar is...? En wat zijn gedrag met haar doet. Of zij hem ooit iets aangedaan heeft waardoor hij zo doet tegen haar? En dit gesprek open aangaan.
Hopelijk is dit direct genoeg om dit te laten stoppen. Zo niet, dan weet ze dat ze met iemand te maken heeft die niet goed is in zijn bovenkamer.
Ook daarvoor bij haar beste vriendin aangeven dat ze graag wilt zien dat zij haar steunt op die momenten en ze dan samen vertrekken.
En ook bij de rest van de groep aangeven, dat ze zijn gedrag niet leuk vindt en of zij haar willen steunen door er wat van te zeggen.
Maar nogmaals, dit zijn al best hele moeilijke stappen als je van nature niet zo assertief is.
En inderdaad, hoe verdrietig ook, werkt niks dan inderdaad met de anderen 1 op 1 afspreken.
Kleinduimpje schreef op 10-06-2025 om 14:19:
Nou, dat heeft ze toch ook echt wel gedaan door vanalles terug te zeggen, het is niet zo dat ze alles maar over haar heen heeft laten komen. Nu lijkt het net of ze alles heeft gepikt, maar dat is dus niet zo, het was al super van haar wat ze gezegd heeft, dat zou ze een paar jaar gelede n niet gedaan hebben. Ja, alleen het weglopen heeft ze niet gedaan.
Maar hij gaat door en doordat je dochter er geen consequenties aan verbindt, neemt hij haar niet (meer) serieus. Het stopt pas als zij niet meer met hem omgaat.
Kleinduimpje schreef op 10-06-2025 om 14:19:
Nou, dat heeft ze toch ook echt wel gedaan door vanalles terug te zeggen, het is niet zo dat ze alles maar over haar heen heeft laten komen. Nu lijkt het net of ze alles heeft gepikt, maar dat is dus niet zo, het was al super van haar wat ze gezegd heeft, dat zou ze een paar jaar gelede n niet gedaan hebben. Ja, alleen het weglopen heeft ze niet gedaan.
Ik geloof graag dar ze zelf overtuigd is dat ze er alles aan gedaan heeft. Zeker geloof ik dat etter een Etter zal zijn met ‘goede redenen’ om zo naar te doen.
Maar toch brengt deze groep haar iets. Toch snapt zij (en jij volgens mij ook niet), dat een groep die niet ingrijpt geen vrienden zijn. Dat ze misschien een op een hartstikke leuk, lief en empathisch zijn, maar zodra je er Etter bij zet zijn ze dat niet meer.
Jullie lijken te zoeken naar een soort magische spreuk (van verwijzen naar de lengte van zijn piemel tot boos worden) waarmee dit overgaat, maar Etter heeft al aangetoond daar niet gevoelig voor te zijn. Dan zijn er maar twee dingen die ze kan doen
1. Negeren. Elke keer als Etter zoiets zegt, zuchten en denken/zeggen: daar ga je weer. En voor de rest geen aandacht geven. Zodat zijn grap in elk geval bij haar niets raakt. Denk een beetje ‘teflon Rutte’; al werd hij nog zo beschimpt, hij bleef vriendelijk en het deerde hem niets.
2. Weggaan. Met je voeten duidelijk maken dat dit geen veilige omgeving is.
Je vroeg eerder waarom mensen zeggen dat je meehuilt? Dat is omdat je elke suggestie dat ze er ook uit kan, dat dit geen fijne veilige plek is, weerlegt met dat dat komt door Etter. Al komt het omdat ze altijd onder een boom zitten die dreigt om te vallen; als het niet veilig is ga je weg. Jij benoemt het verliezen van Etter, terwijl het Winnen van je eigen veiligheid is.
Daar kun jij haar wel bij steunen. Door niet Oh Wat Erg te zeggen als ze klaagt, maar door te vragen; voel je je er nog wel veilig? Is het gezelschap van de rest je waard om zo gekwetst te worden? Dan zou je zelfs kunnen zeggen dat je als moeder het niet fijn vindt dat zij bij een onveilige groep zit.
ja, ik snap dat ze geen keus heeft en (bijna) de enigste optie is om weg te gaan. Maar dit komt wel door etter. Als.je gepest wordt op het werk zelfs door je baas bij wijze van spreken, is ook de enigste optie dat je gaat en je hebt een aantal collega's en leuke baan. Ga je toch ook eerst bekijken wat kan ik doen om te blijven, ook collega's grijpen misschien niet snel in. En je wilt gewoon echt blijven, je probeert het op allerlei manieren. Nu komt het door de baas dat jij moet gaan, klopt niet. En nu moet ik mezelf veranderen en heb ik er de last van.