Niet meer thuis in eigen huis met jong volwassen kinderen
Dag allemaal, ik ben een alleenstaande vader van 3 kinderen (zoon 16, zoon 19 en dochter 22 jaar). Mijn zoon van 19 woont eigenlijk permanent bij mij, behalve in het weekend. Mijn zoon van 16 en mijn dochter van 22 wonen om de week bij mij of bij hun moeder.
Mijn dochter studeert al een paar jaar en heeft het nooit voor elkaar gekregen om een studentenwoning te vinden waar ze naar op zoek is. Een keer heeft ze een kamer voor drie maanden in onderhuur gehad. De (studenten)woningmarkt is onwaarschijnlijk moeilijk, maar ze is ook heel kieskeurig, want ze vergelijkt het met thuis, en dan vooral de kosten....
Ik ben heel blij met het feit dat al mijn kinderen zich thuis voelen bij mij, maar ik loop er steeds vaker tegen aan dat mijn jonge adolescente kinderen mijn huis overnemen, zeker wanneer ze hun 'verkering' meenemen. Mijn oudste zoon is vaak op zijn kamer, maar vooral mijn dochter leeft haar eigen leven met haar vriend wanneer ze bij mij zijn.
Ze gebruiken te pas en te onpas, de keuken: koken, bakken, oven. Op tijden die afwijken van de mijne (lees ontbijt 11uur, lunch 3 uur, etc). Ze kopen dan lekkere dingen voor zichzelf. Mijn huiskamer wordt voor de avond geclaimed voor een film of een computer game. Ze borrelen dan de hele avond van negen tot twaalf. Hetzelfde geldt voor badkamer gebruik, waar ze makkelijk een uur in kunnen blijven, 's-ochtends, maar ook na twaalf uur in de nacht. Ik doe vaak geen oog dicht. Ook al moet ik de volgende avond werken.
Ik heb dit huis sinds twee jaar: sinds mijn scheiding. Ik heb zo de behoefte om mijn eigen thuis te maken en daar ook te voelen. Maar met de jonge volwassen in huis vind ik dat heel moeilijk. En hoewel ze volwassen zijn, zijn ze ook nog kind: ze verwachten toch echt dat je de was voor hun doet, de keuken opruimt, de lampen voor hun uitzet, de auto beschikbaar hebt, boodschappen doet, etc.... Op de laatste dingen spreek ik ze wel aan, dat doe ik al meer dan 10 jaar lang. Maar ik vind het lastig om met hun volwassen leven in mijn huis om te gaan, en hun daarop aan te spreken. Bang dat ze zich nergens meer thuis voelen.
Hoe gaan jullie om met volwassen kinderen in huis? Zijn er (alleenstaande) ouders die vergelijkbare sores hebben?
Wat kinderen en jongvolwassenen in jouw huis wel en niet zelf zonder te vragen mogen pakken heb je ze als het goed is tijdens de opvoeding bijgebracht.
Mijn kinderen mochten gerust een koekje pakken maar ze wisten ook dat het niet de bedoeling was om de trommel leeg te eten.
Zeker vanaf de tiener leeftijd ben je als ouder niet altijd thuis wanneer jouw kind trek heeft. Het is dan wel handig als je kind weet dat het wel ham voor een tosti mag openmaken maar dat de gerookte zalm die er ook ligt voor een ander moment bedoelt is.
Kinderen alles laten vragen lijkt vind ik niet handig als je ze wilt opvoeden tot zelfstandige volwassenen.
Wij hebben een vergelijkbare situatie. Ik mijn vriend en zijn 2 kinderen van bijna 19 jaar. Wij doen het zoals wij beiden van huis hebben meegekregen en dat is je houdt je aan de regels anders moet je op jezelf wonen. Wij betalen alles en onderhouden hun dus heb je maar aan onze regels te houden waarbij we natuurlijk rekening houden met hun wensen. Betreft de ruimtes mag ieder zijn eigen ding doen in zijn kamer, de woonkamer is voor iedereen. nemen hun iemand mee ga je naar je eigen kamer. Het scheelt dat hun te lui zijn om te koken, wel is het als ze eten en de aanrecht is leeg, zelf even je bordje etc. afwassen. Gebruik van de badkamer vragen ze wel altijd, hebben ze denk ik van hun moeder meegekregen. En natuurlijk is er wel eens een op of aanmerking maar mijn vriend is heel strikt, en gooit meteen met bevalt het niet ? dan ga je weg. Dan zijn ze meteen stil. Ze weten dondersgoed hoe goed ze het bij ons hebben haha. Ik raadt een goed gesprek aan, waarbij je duidelijke regels maakt. Ze zullen denk ik moeten wennen omdat je al die tijd best veel toegelaten hebt. Betreft de woonkamer claimen, kan echt NIET! Mijn persoonlijke mening : Jij betaald en onderhoudt ze dus mag jij echt wel grotendeels voor het zeggen hebben hoor. Het kan even tijd kosten, gewoon een kwestie van volhouden, herhalen en duidelijk zijn.
Cindy_meid schreef op 12-01-2025 om 10:39:
Wij hebben een vergelijkbare situatie. Ik mijn vriend en zijn 2 kinderen van bijna 19 jaar. Wij doen het zoals wij beiden van huis hebben meegekregen en dat is je houdt je aan de regels anders moet je op jezelf wonen. Wij betalen alles en onderhouden hun dus heb je maar aan onze regels te houden waarbij we natuurlijk rekening houden met hun wensen. Betreft de ruimtes mag ieder zijn eigen ding doen in zijn kamer, de woonkamer is voor iedereen. nemen hun iemand mee ga je naar je eigen kamer. Het scheelt dat hun te lui zijn om te koken, wel is het als ze eten en de aanrecht is leeg, zelf even je bordje etc. afwassen. Gebruik van de badkamer vragen ze wel altijd, hebben ze denk ik van hun moeder meegekregen. En natuurlijk is er wel eens een op of aanmerking maar mijn vriend is heel strikt, en gooit meteen met bevalt het niet ? dan ga je weg. Dan zijn ze meteen stil. Ze weten dondersgoed hoe goed ze het bij ons hebben haha. Ik raadt een goed gesprek aan, waarbij je duidelijke regels maakt. Ze zullen denk ik moeten wennen omdat je al die tijd best veel toegelaten hebt. Betreft de woonkamer claimen, kan echt NIET! Mijn persoonlijke mening : Jij betaald en onderhoudt ze dus mag jij echt wel grotendeels voor het zeggen hebben hoor. Het kan even tijd kosten, gewoon een kwestie van volhouden, herhalen en duidelijk zijn.
Klinkt erg liefdevol 
Gaan jullie ook met bezoek op jullie slaapkamer zitten?
Afspraken maken lijkt me logisch, dat doe je ook als je in een studentenhuis huis woont. Maar ik vind de opmerkingen van verschillende mensen dat het toch jouw huis is dus jij bepaalt etc zo liefdeloos klinken. Goed, het is jouw huis maar het is ook het thuis van de kinderen toch? En ja, dan hou je rekening met elkaar en maak je afspraken. Maar die kunnen ook aanpassingen van jou als ouder betekenen lijkt me.
En zeggen als het je niet bevalt hoepel je maar op? Ik ben blij dat mijn ouders dat soort dingen nooit gezegd hebben maar we gewoon konden praten over zaken waar ik het niet mee eens was. Ookal veranderde er dan vaak niks
En wij vinden het dan juist weer gezellig dat onze kinderen en hun vrienden er vaak voor kiezen bij ons in de woonkamer te komen zitten in plaats van zich terug te trekken op hun eigen kamers.
Meander schreef op 12-01-2025 om 10:56:
En wij vinden het dan juist weer gezellig dat onze kinderen en hun vrienden er vaak voor kiezen bij ons in de woonkamer te komen zitten in plaats van zich terug te trekken op hun eigen kamers.
Klinkt ook gezellig, maar een dochter en vriend die lekkere dingen voor zichzelf kopen en in de woonkamer gaan zitten om de film te gaan kijken of game te gaan doen die zij uitkiezen vind ik minder gezellig.
Joszy schreef op 12-01-2025 om 10:47:
[..]
Klinkt erg liefdevol
Afspraken maken lijkt me logisch, dat doe je ook als je in een studentenhuis huis woont. Maar ik vind de opmerkingen van verschillende mensen dat het toch jouw huis is dus jij bepaalt etc zo liefdeloos klinken. Goed, het is jouw huis maar het is ook het thuis van de kinderen toch? En ja, dan hou je rekening met elkaar en maak je afspraken. Maar die kunnen ook aanpassingen van jou als ouder betekenen lijkt me.
En zeggen als het je niet bevalt hoepel je maar op? Ik ben blij dat mijn ouders dat soort dingen nooit gezegd hebben maar we gewoon konden praten over zaken waar ik het niet mee eens was. Ookal veranderde er dan vaak niks
Beetje overdreven reactie. En je moet goed lezen! er staat dat er rekening gehouden wordt met hun wensen. Ze mogen veel en dat weten ze dus die ene paar regels.
Kom op ! Nou niet overdrijven
Ik herken het probleem, meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen. Wij zijn er ook nog niet zo uit hoe we dat allemaal in banen leiden. Het is makkelijker met inwonende huurders denk ik, want dan is de verhouding alleen zakelijk. Nu valt iedereen toch steeds terug in zijn rol van vroeger. Het is vooral geven en nemen denk ik.
Wat ik vooral lastig vind is dat volwassen kinderen nu eenmaal experimenteren met van alles om erachter te komen welke weg in eht leven bij ze past en dat je daar nu als ouder bovenop zit terwijl een kind dat met 18 of 19 op kamers gaat, dat lekker in onzichtbaarheid uit kan zoeken en alleen bij je komt als het wat wil melden. Dus zitten wij steeds met het dilemma of we ergens iets van gaan zeggen of dat onze rol als opvoeder ook wel een beetje klaar is.
Dat loopt dan weer door de hinderlijkheid heen dat je met (inmiddels 4 hier) volwassenen allemaal in hetzelfde huis woont en ook wel eens alleen thuis wil zijn (iedereen) en vrienden kunnen ontvangen (vooral de kinderen). Zoals volwassenen soms beter kunnen LATten, zou ik met mijn inwonende kinderen ook liever gaan LATten, dat zou de verhouding hier en daar wel ten goede komen. Anderzijds zou ik ze ook wel weer erg missen. Het leven is een gedoetje, en met kinderen al helemaal.
Moxxie schreef op 12-01-2025 om 11:28:
[..]
Klinkt ook gezellig, maar een dochter en vriend die lekkere dingen voor zichzelf kopen en in de woonkamer gaan zitten om de film te gaan kijken of game te gaan doen die zij uitkiezen vind ik minder gezellig.
Hoezo is dat minder gezellig? Omdat jij net op dat moment een ander programma wil kijken ofzo?
AnnaPollewop schreef op 12-01-2025 om 12:51:
Ik herken het probleem, meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen. Wij zijn er ook nog niet zo uit hoe we dat allemaal in banen leiden. Het is makkelijker met inwonende huurders denk ik, want dan is de verhouding alleen zakelijk. Nu valt iedereen toch steeds terug in zijn rol van vroeger. Het is vooral geven en nemen denk ik.
Wat ik vooral lastig vind is dat volwassen kinderen nu eenmaal experimenteren met van alles om erachter te komen welke weg in eht leven bij ze past en dat je daar nu als ouder bovenop zit terwijl een kind dat met 18 of 19 op kamers gaat, dat lekker in onzichtbaarheid uit kan zoeken en alleen bij je komt als het wat wil melden. Dus zitten wij steeds met het dilemma of we ergens iets van gaan zeggen of dat onze rol als opvoeder ook wel een beetje klaar is.
Dat loopt dan weer door de hinderlijkheid heen dat je met (inmiddels 4 hier) volwassenen allemaal in hetzelfde huis woont en ook wel eens alleen thuis wil zijn (iedereen) en vrienden kunnen ontvangen (vooral de kinderen). Zoals volwassenen soms beter kunnen LATten, zou ik met mijn inwonende kinderen ook liever gaan LATten, dat zou de verhouding hier en daar wel ten goede komen. Anderzijds zou ik ze ook wel weer erg missen. Het leven is een gedoetje, en met kinderen al helemaal.
Lat kinderen zijn heerlijk idd. Zoon en schoondochter wisselen tussen mijn huis en dat van de schoonouders. Dus 1 of 2 dagen per week zijn we met 3, 2 dagen met z'n 2, soms ben ik alleen en soms zijn zij alleen.
'Kinderen alles laten vragen lijkt vind ik niet handig als je ze wilt opvoeden tot zelfstandige volwassenen.'
Oh, maak je maar niet ongerust, ik ben zeer zelfstandig geworden, met 17 vwo, met 18 op kamers, en daarvoor moest ik ook zelfstandig beslissingen nemen als mijn moeder niet thuis was. Wat het mij heeft geleerd is vooral beleefdheid, niet alles is van/voor jou, je kunt best trek hebben, maar honger is iets anders etc. Maar ook: ik erger me dood aan mensen die alleen maar aan zichzelf denken, allergische reactie.
Tsjor
Bedankt voor de reacties. Ik ben niet constant online, dus ik kan niet meteen reageren.
Mijn situatie na de scheiding is best wel veranderd. Om zelf weer enigszins op de rit te komen heb ik een aantal opvoedkundige taken wel laten liggen, denk ik, en ze daardoor misschien iets te veel in de watten gelegd. Ik ben een stuk kleiner gaan wonen, maar ik wilde per se een plek waar ze alledrie een eigen kamer hadden, maar met het gevolg, dat die kamers ook wel best klein zijn. Dus ergens snap ik het wel dat ze liever (met vriend, vrienden of vriendin) in de woonkamer zitten.
En ja, ik besef dat zij ook hier wonen dus de woonkamer ook van hen is. Ik wil het ze niet ontnemen, maar ik kom nauwelijks tot rust. Het gebeurt te vaak dat ik een rondje ga lopen, of mij terugtrek in mijn slaapkamer om prikkels te verminderen. Ik voel me op zulke momenten thuis niet thuis.
Het allerbeste lijkt het me dat de twee oudsten snel een eigen plekje vinden. Beiden zijn al langere tijd met vriend en vriendin waar ze op dit moment vooornamelijk afspraken en agenda's op afstemmen. Kortom, hun eigen leven met vriend/vriendin gaat voor het huishouden van mij. En op die leeftijd had ik dat ook, maar ik woonde met 19 al op kamers, dus dat was geen probleem. Zolang ze nog niets hebben, zal ik dus afspraken moeten maken.
PapaSon schreef op 12-01-2025 om 15:11:
Bedankt voor de reacties. Ik ben niet constant online, dus ik kan niet meteen reageren.
Mijn situatie na de scheiding is best wel veranderd. Om zelf weer enigszins op de rit te komen heb ik een aantal opvoedkundige taken wel laten liggen, denk ik, en ze daardoor misschien iets te veel in de watten gelegd. Ik ben een stuk kleiner gaan wonen, maar ik wilde per se een plek waar ze alledrie een eigen kamer hadden, maar met het gevolg, dat die kamers ook wel best klein zijn. Dus ergens snap ik het wel dat ze liever (met vriend, vrienden of vriendin) in de woonkamer zitten.
En ja, ik besef dat zij ook hier wonen dus de woonkamer ook van hen is. Ik wil het ze niet ontnemen, maar ik kom nauwelijks tot rust. Het gebeurt te vaak dat ik een rondje ga lopen, of mij terugtrek in mijn slaapkamer om prikkels te verminderen. Ik voel me op zulke momenten thuis niet thuis.
Het allerbeste lijkt het me dat de twee oudsten snel een eigen plekje vinden. Beiden zijn al langere tijd met vriend en vriendin waar ze op dit moment vooornamelijk afspraken en agenda's op afstemmen. Kortom, hun eigen leven met vriend/vriendin gaat voor het huishouden van mij. En op die leeftijd had ik dat ook, maar ik woonde met 19 al op kamers, dus dat was geen probleem. Zolang ze nog niets hebben, zal ik dus afspraken moeten maken.
Maar wat maakt dat je je niet thuisvoelt bij je eigen kinderen? En vriendjes/vriendinnetjes horen er toch bij op die leeftijd? Hoezo vind je dat je opvoedkundige taken hebt laten liggen? pubers zijn vaak slordig ongeacht hun opvoeding. Pubers/kinderen zorgen zoiezo voor prikkels, hadden je kinderen voor hun relaties geen vrienden over de vloer/logeerpartijen enz?
PapaSon zeg je oudste dat ze je 200 euro kostgeld moet betalen per maand en 1 avond per week in de week dat ze er is de huiskamer mag claimen voor haar en vriendlief. De rest mag papa op de bank met de afstandsbediening. Ze mag meekijken en anders naar haar eigen kamer of op haarzelf.
Concreet maken.
Gingergirl schreef op 12-01-2025 om 12:58:
[..]
Hoezo is dat minder gezellig? Omdat jij net op dat moment een ander programma wil kijken ofzo?
Dat is alleen maar leuk als je zelf ook aan het gamen meedoet.
Nick90 schreef op 12-01-2025 om 15:44:
[..]
Dat is alleen maar leuk als je zelf ook aan het gamen meedoet.
Ligt eraan , ik vind gamen zelf niks aan maar het super leuk om mee te kijken als mijn vriend aan het gamen is , gezelliger als tv. Hetzelfde als onze neefjes nichtjes , die mogen alleen fortnite spelen als iemand meekijkt en ik vind dat oprecht leuk, bij ons gamen ze regelmatig jong en oud