Ons kind (geboren als jongen) wil 'ineens' een vrouw worden
Ons kind geboren als jongen wil out of the blue voor ons een vrouw worden. En wij staan erbij en kijken er naar. Ik dacht dat ik altijd heel ruimdenkend was (en dat vind ik nog steeds) totdat mijn jongste kind (geboren als zoon) binnen no time uit de kast kwam als non binair en een paar weken later als transvrouw. Ons kind is volwassen en heeft zichzelf doorverwezen via de huisarts naar de genderpoli en wil nergens over praten want het is diens reis niet die van ons en we hebben er maar naar te schikken en we hebben er verder elke dag ruzie over. Niet omdat wij die ruzie starten integendeel. Maar omdat er een opmerking wordt gemaakt of omdat ie zelf erover begint. De sfeer is niet te harden en hen loopt om elke scheet weg van huis momenteel. Als iets hen niet zint. Of als we vragen hebben. Vrij snel is ons kind in sociale transitie gegaan; sieraden, makeup, lang haar laten groeien, vrouwen kleding en naamswijziging (voor vrienden) en voornaamwoorden veranderen (voor vrienden) Ik was net gewend aan die en hen en nu moet het al zij en haar worden.
Kijk onze middelste is gay en we hebben er nooit 1 dag moeilijk om gedaan of er wat van gevonden. Zowel mijn man en ik zijn bi voor wat het waard is dit te vermelden. Maar deze hebben we niet zien aankomen.
Enige context: kind is ass, adhd en hb en is nogal zwart wit en rigide. Als ik geen man ben dan ben ik vast een vrouw en dat was dat.
Alles uitgezocht online en via reddit en discourt en andere communities. Diens bubbel is helemaal queer. En we hebben een beetje het gevoel (man en ik) dat in diens geval waar je mee omgaat mee besmet raakt.
De illegale weg is al gezocht, de mazen in de wet, de mogelijkheden van de diagnose genderdysforie kopen, de wachtlijsten kunnen skippen. Er is zo veel meer mogelijk onder de zon dan ik ooit weet van had. En het lijkt erop dat ie het gaat doorzetten. En dat we dit jaar ipv een geboren zoon een dochter erbij krijgen en het voelt op zoveel manieren niet goed.
We hebben nooit enig vermoeden gehad. Kind was ' gewoon' jongensachtig en had altijd vriendinnetjes waar die ook vrij jong seksueel actief mee was. Begon pas toen die een opleiding ging doen in de kunsten met experimenteren met het uiterlijk en vrij snel kwam dit al naar voren. Diens hele pubertijd speelt dit niet en nu die volwassen is komt het er in 1x allemaal uit.
Ik zie een mannelijke man met geverfd halflang haar en onhandige vrouwenkleding. Een vrij groot en grof gezicht met gezichtshaar, mascara en enorme handen en voeten. Hen staart zich blind in onze opinie op tiktok en andere sociale media waar die helemaal zit gevangen in een fuik waar de mooiste transgenders worden getoond. Ons kind denkt dat ie dat ook wel allemaal zal gaan krijgen. En een echte vrouw zal worden. Zeggen dat ie moet werken met het canvas dat ie heeft wordt met ruzie weggewoven.
Ik ben bang dat ie in elkaar wordt geslagen en een kut leven tegemoet gaat waar die als een soort manwijf zich zal moeten profileren/of gezien zal blijven worden.
Samen kijken naar programma's als transgenderspijt resulteert in keiharde ruzie maar ook allerlei feitenkennis en statistieken waarbij allang is uitgedokterd hoe die ons kan overtuiging van diens gelijk.
Vrij snel zal de hormoontherapie worden gestart en dan diens zaad worden ingevroren en mijn hoofd tolt. Wat hebben we over het hoofd gezien? Mijn ouders zeggen dat we onze kinderen te vrij hebben opgevoed waardoor alles ineens een optie is. Mijn zussen zeggen dat het een nieuwetijdsgril is en dat alles maar maakbaar moet zijn. Jongelui fokken elkaar online op met allerlei diagnoses. Jaren terug was dat ass en was alles autisme, toen adhd, toen hb en nu is het genderdysforie en hoewel die zoektoch ten dele heus wel nuttig was is ons kind helemaal gaan hangen in de diagnoses tot de dag van vandaag en hen heeft zichzelf een nieuw label opgeplakt en klaar is klara.
Onze vragen, onze onzekerheden, onze onwetendheid, nieuwsgierigheid, alles en alles wordt afgewezen. Het is diens keuze en we gaan niet in discussie. Ons kind probeert ons alleen heel boos te overtuigen van diens gelijk en ruimte voor onze emotie is er niet. Diens vrienden vallen hen bij en schofferen ons gewoon. Ik huil mezelf elke dag in slaap omdat ik me geen einde raad weet. Ik weet bijna zeker dat dit niet de weg is die die moet afleggen maar ik kan hen niet tegenhouden. We worden overal buiten gehouden.
De wachtlijst hier is niet zo lang en ons kind heeft al iets gedaan met een psycholoog om hen op te laten schuiven (ik wil liever niet uitspreken wat) Het kan allemaal maar zo beklonken zijn ook omdat er alternatieve wegen zijn die het allemaal versnellen.
Waar zijn wij in dit verhaal? Mogen wij iets vinden? Onzeker zijn of twijfelen? Het is een onomkeerbaar traject en wij denken dat ons kind zichzelf niet mooi vindt (dik geworden afgelopen jaar en zit volgens ons daardoor niet goed in diens vel) en onzeker is en denkt: als ik dan maar een vrouw word dan is alles beter. Ons kind heeft wel een grote hekel aan de zogenaamde macho-man en is een zachtaardige kunstenaar. Maar ik heb nog nooit 1 sec gedacht dat die een vrouw zou zijn en mijn parner idemdito.
Wat ik met dit topic wil? Ik weet het niet? Van me afschrijven vooral want ik kan er met (bijna) niemand over praten en ik ben zo verdrietig.
Indira_ schreef op 05-02-2025 om 17:34:
[..]
Ik heb gewoon het idee dat ie er niet genoeg over heeft nagedacht en alle ' negatieve' dingen niet wil horen of zien. Die denkt als ik eenmaal een vrouw ben wordt alles beter. Nu is die erg ontevreden of diens lijf en vindt zichzelf te dik. Ik heb het idee dat ie denkt dat als ie een vrouw is alles beter wordt maar die vergeet dat ie zichzelf overal mee naartoe neemt. Sorry maar ik blijf erbij: dit is niet de weg.Maar ik moet blijven lachen en ik moet hen bijstaan en ik moet dit en moet dat. En wij dan? Met wie kunnen wij praten?
Maar het genderteam haalt er echt wel uit of het een diepgevoelde langdurige wens is of niet. Twintig jaar geleden was er totaal geen hulp voor ouders, ik heb alles zelf uit moeten zoeken en beslissen. Nu is die er wel. Kijk op 'ouders van transkinderen' op facebook. Daar zijn ook coaches die zich aanbieden en veel ouders die er ook zo instaan als jij
Indira_ schreef op 05-02-2025 om 15:00:
[..]
Ken je die van mij nog niet. Ik zei niet voor niets dat ie verbaal extreem sterk is en er geen normaal gesprek mee te voeren valt. Hen wil ons alleen overtuigen van diens gelijk in elke issue trouwens. Heel vermoeiend. Genoeg meltdowns meegemaakt die vrij ver gingen. Het is geen makkelijk persoon. Integendeel. Ik vind hen vrij manipulatief zelfs.
Is dit niet een veel groter probleem.... dat je zo negatief over je kind denkt..
Lexus schreef op 05-02-2025 om 17:38:
[..]
Maar het genderteam haalt er echt wel uit of het een diepgevoelde langdurige wens is of niet. Twintig jaar geleden was er totaal geen hulp voor ouders, ik heb alles zelf uit moeten zoeken en beslissen. Nu is die er wel. Kijk op 'ouders van transkinderen' op facebook. Daar zijn ook coaches die zich aanbieden en veel ouders die er ook zo instaan als jij
Toch zijn er ook wat nl docu's over transgenders met spijt dus ik zou niet zomaar erop vertrouwen dat het genderteam er wel uit kan halen of het een diepgewortelde wens is.
Indira_ schreef op 05-02-2025 om 15:00:
[..]
Ken je die van mij nog niet. Ik zei niet voor niets dat ie verbaal extreem sterk is en er geen normaal gesprek mee te voeren valt. Hen wil ons alleen overtuigen van diens gelijk in elke issue trouwens. Heel vermoeiend. Genoeg meltdowns meegemaakt die vrij ver gingen. Het is geen makkelijk persoon. Integendeel. Ik vind hen vrij manipulatief zelfs.
Jeetje . Klinkt pittig. En dan juist de psychologische onderzoeken vermijden.
Nick90 schreef op 05-02-2025 om 18:06:
[..]
Toch zijn er ook wat nl docu's over transgenders met spijt dus ik zou niet zomaar erop vertrouwen dat het genderteam er wel uit kan halen of het een diepgewortelde wens is.
genderspijt: 2%. Niet behandelde diepgevoelde genderdysforie: 50% kans op suicidepoging.
Indira_ schreef op 05-02-2025 om 17:34:
[..]
Ik heb gewoon het idee dat ie er niet genoeg over heeft nagedacht en alle ' negatieve' dingen niet wil horen of zien. Die denkt als ik eenmaal een vrouw ben wordt alles beter. Nu is die erg ontevreden of diens lijf en vindt zichzelf te dik. Ik heb het idee dat ie denkt dat als ie een vrouw is alles beter wordt maar die vergeet dat ie zichzelf overal mee naartoe neemt. Sorry maar ik blijf erbij: dit is niet de weg.Maar ik moet blijven lachen en ik moet hen bijstaan en ik moet dit en moet dat. En wij dan? Met wie kunnen wij praten?
Ik begrijp je wel, hij heeft geen realistische verwachtingen en je wil hem behoeden voor verdriet en narigheid als het allemaal tegenvalt. Het is moeilijk om als ouder dit van de zijlijn te moeten volgen.
Zoon van een vriendin, begin 20 wil ook in transitie en dat kwam niet als een verassing. Omdat de wachtlijst zo lang is is hij/zij ook al vast begonnen met hormonen (via internet besteld). Hij/zij heeft realistische verwachtingen, is goed ingelezen en betrekt zijn ouders en zus er bij. Dan is het toch een ander maar evengoed spannend verhaal
Indira_ schreef op 05-02-2025 om 17:10:
[..]
Ja is aangemeld, niet getest op odd of borderline, vind ik wel beter passend nu die ouder wordt maar ja die gaat echt niet opnieuw een behandel/diagnose traject in. Odd is niet zo' n leuke diagnose evenals borderline, die gaat ie echt wel uit de weg hoor geloof mij maar. Die hangt lekker in diens ass/adhd.
Waarom denk je aan borderline , is er sprake van trauma?
Indira: Ken je die van mij nog niet. Ik zei niet voor niets dat ie verbaal extreem sterk is en er geen normaal gesprek mee te voeren valt. Hen wil ons alleen overtuigen van diens gelijk in elke issue trouwens. Heel vermoeiend. Genoeg meltdowns meegemaakt die vrij ver gingen. Het is geen makkelijk persoon. Integendeel. Ik vind hen vrij manipulatief zelfs.
ja waarom denk je aan borderline? bovenstaande doet me toch meer wijzen op odd. Voor beide kunnen we hier geen diagnose stellen maar je licht opsteken kan altijd natuurlijk
Typische ODD kenmerken zijn o.a.:
- Anderen opzettelijk irriteren
- Vaak boos en ontevreden zijn
- Geregeld ruzie maken met volwassenen/gezagsfiguren
- Zich verzetten tegen verzoeken en/of regels van gezagsfiguren
- Anderen de schuld geven van zijn/haar fouten of wangedrag
- Lichtgeraakt zijn of zich snel ergens aan ergeren
- Hatelijk en wraakzuchtig zijn
Lexus schreef op 05-02-2025 om 18:19: [..] genderspijt: 2%. Niet behandelde diepgevoelde genderdysforie: 50% kans op suicidepoging.
I know. We hebben het hier uitvoerig over gehad en ik heb het idee dat mijn kind alles herkauwd wat die op internet heeft gelezen. Ik krijg letterlijk hele frases toegeappt en geverbaliseerd. Ik ken de cijfers. Mijn kind ook. En die gebruikt het in diens voor of nadeel naar gelang diens behoeftes.
Nogmaals als mijn kind echt een vrouw wil worden en hen blijft erbij en kiest idd die moeilijke weg no mather what en zal overal doorheen rollen dan kunnen wij als ouders niets anders dan hen accepteren en van hen houden zoals die is. Dat komt dan ook echt wel goed. Maar het voelt niet zo. Het klopt niet. We zaten net aan tafel te kletsen en dan komen er zulke andere tegenstrijdige dingen naar boven over diens vriendinnen en seksdrive en mooie vrouwen die die wil daten en uitgaan en de sportschool dat ik echt van binnen schizofreen word. Het is echt jantje lacht en jantje huilt. Ik zeg dit en ik laat dat zien. Ik raak er echt van in de war.
Indira_ schreef op 05-02-2025 om 20:20:
[..]
I know. We hebben het hier uitvoerig over gehad en ik heb het idee dat mijn kind alles herkauwd wat die op internet heeft gelezen. Ik krijg letterlijk hele frases toegeappt en geverbaliseerd. Ik ken de cijfers. Mijn kind ook. En die gebruikt het in diens voor of nadeel naar gelang diens behoeftes.
Nogmaals als mijn kind echt een vrouw wil worden en hen blijft erbij en kiest idd die moeilijke weg no mather what en zal overal doorheen rollen dan kunnen wij als ouders niets anders dan hen accepteren en van hen houden zoals die is. Dat komt dan ook echt wel goed. Maar het voelt niet zo. Het klopt niet. We zaten net aan tafel te kletsen en dan komen er zulke andere tegenstrijdige dingen naar boven over diens vriendinnen en seksdrive en mooie vrouwen die die wil daten en uitgaan en de sportschool dat ik echt van binnen schizofreen word. Het is echt jantje lacht en jantje huilt. Ik zeg dit en ik laat dat zien. Ik raak er echt van in de war.
Ja ik zei dat ook niet zozeer tegen jou hoor. Maar kijk nou eens naar ODD, dat zou veel verklaren.
Lexus schreef op 05-02-2025 om 20:26:
[..]
Ja ik zei dat ook niet zozeer tegen jou hoor. Maar kijk nou eens naar ODD, dat zou veel verklaren.
Ik ken het en weet het. Het zal mij iig niks verbazen maar alsnog hebben we er niks aan. Zolang ons kind het niet wil weten en het niet wil laten diagnosticeren, geen hulp of therapie ervoor wil en er zelf ogenschijnlijk geen last van heeft of denkt te hebben kunnen we er weinig mee. Iemand met oppositioneel gedrag is slecht te sturen en met 19 zit je opvoeding er wel op.
Indira_ schreef op 05-02-2025 om 20:31:
[..]
Ik ken het en weet het. Het zal mij iig niks verbazen maar alsnog hebben we er niks aan. Zolang ons kind het niet wil weten en het niet wil laten diagnosticeren, geen hulp of therapie ervoor wil en er zelf ogenschijnlijk geen last van heeft of denkt te hebben kunnen we er weinig mee. Iemand met oppositioneel gedrag is slecht te sturen en met 19 zit je opvoeding er wel op.
ja snap ik maar als je een sterk vermoeden hebt kun je misschien je licht opsteken over hoe je er het beste mee kunt omgaan? Telkens die discussies lijkt me doodvermoeiend. En afgezien van ODD, puberale mensen 'voeden' zich ook met smarting off, altijd het laatste woord willen hebben, dat bouwt hun ego op.
Ik denk dan nog eerder aan narcisme dan aan odd trouwens. Ons kind is heel charmant, grappig, gevat, intelligent en getalenteerd en algemeen ontwikkeld. Verbaal jaren ouder etc. Heeft nooit ruzie op straat is niet gevaarlijk is eerder een beetje een watje wat dat bertreft. Diens gedrag en paniek en dwingende karakter uiten zich alleen binnenskamers. Oke vorig jaar ook bij oma en die raakte volledig van de leg. Wat mij inwendig een heel klein beetje deed grinniken want dan wist zij iig ook eens hoe het echt voor ons was. Zeg al jaren hoe moeilijk we het hebben maar zij had nog nooit een echte tantrum meegemaakt. Nu weet ze dus wat we bedoelen. Krijg ineens veel meer begrip. Enfin ons kind is niet antisociaal of gewelddadig. Amper gevoelig voor autoriteiten als die ze eenmaal beter kent is wel aan de orde. Gold voor decenten die die onder te tafel lulde en kon uitlachen en ook voor andere mensen die ' boven' hen stonden. Is ie gewoon niet gevoelig voor als het nieuwtje er van af is. Ons kind bewonderd wel een aantal mensen waaron diens nieuwe bestie die transman is. En die ziet dat hij een platform heeft die ons kind ook wel wil, en we denken dat daar een zaadje geplant is. Ons kind wil bewonderd worden en door iedereen aanbeden. Afwijzingen kan die dan ook niet tegen. En die moeten wij ontgelden. Daarom zeg ik ook: die genderissues lijken een bevlieging. En als het niet zo is accepteren we dat ook. Maar het voelt echt totaal niet zo.
Lexus schreef op 05-02-2025 om 20:34:
[..]
ja snap ik maar als je een sterk vermoeden hebt kun je misschien je licht opsteken over hoe je er het beste mee kunt omgaan? Telkens die discussies lijkt me doodvermoeiend. En afgezien van ODD, puberale mensen 'voeden' zich ook met smarting off, altijd het laatste woord willen hebben, dat bouwt hun ego op.
Yep, klopt.
Indira_ schreef op 05-02-2025 om 20:37:
Ik denk dan nog eerder aan narcisme dan aan odd trouwens. Ons kind is heel charmant, grappig, gevat, intelligent en getalenteerd en algemeen ontwikkeld. Verbaal jaren ouder etc. Heeft nooit ruzie op straat is niet gevaarlijk is eerder een beetje een watje wat dat bertreft. Diens gedrag en paniek en dwingende karakter uiten zich alleen binnenskamers. Oke vorig jaar ook bij oma en die raakte volledig van de leg. Wat mij inwendig een heel klein beetje deed grinniken want dan wist zij iig ook eens hoe het echt voor ons was. Zeg al jaren hoe moeilijk we het hebben maar zij had nog nooit een echte tantrum meegemaakt. Nu weet ze dus wat we bedoelen. Krijg ineens veel meer begrip. Enfin ons kind is niet antisociaal of gewelddadig. Amper gevoelig voor autoriteiten als die ze eenmaal beter kent is wel aan de orde. Gold voor decenten die die onder te tafel lulde en kon uitlachen en ook voor andere mensen die ' boven' hen stonden. Is ie gewoon niet gevoelig voor als het nieuwtje er van af is. Ons kind bewonderd wel een aantal mensen waaron diens nieuwe bestie die transman is. En die ziet dat hij een platform heeft die ons kind ook wel wil, en we denken dat daar een zaadje geplant is. Ons kind wil bewonderd worden en door iedereen aanbeden. Afwijzingen kan die dan ook niet tegen. En die moeten wij ontgelden. Daarom zeg ik ook: die genderissues lijken een bevlieging. En als het niet zo is accepteren we dat ook. Maar het voelt echt totaal niet zo.
Ja mensen kunnen ook verslaafd zijn aan ruzie maken, meer narcistische types zeker. Daar op ingaan maakt jou de dealer van de verslaving. Mischien eens een tijdje grey rock gaan? (alleen platitudes terug geven)
vwb gender: ja het enige wat je kunt is wachten en niet de ruzie/discussiekant voeden. Laat hem/haar/hen gewoon maar even. Geef het vertrouwen. Hij moet het zelf uitzoeken, hoe frustrerend ook voor jullie