Onvolwassen stiefdochter
Ik heb bijna 2 jaar een relatie met mijn vriend die uit een 30 jarige relatie komt. Hij heeft een dochter van 24 en een zoon van 22 die de helft van de week bij hem wonen.
Beide kinderen doen helemaal niets in huis, dochter heeft nog nooit boodschappen gedaan en weigert op alle fronten iets te doen in huis. Ze dirigeert haar vader en schoffeert hem. Ik vind haar respectloos. Ze negeert mij en houdt op geen enkele wijze rekening met haar vader (zo claimrecht e de badkamer in de ochtend en wordt boos als hij daar iets van vindt). Als ze toch iets een keer moet gaat ze stampvoeten en zeggen dat ze naar haar moeder gaat. Ze verdient een hoog salaris maar mijn vriend durft (zijn zijn letterlijke worden) geen kostgeld te vragen. Ze belt vanuit haar vakantieadres en geeft haar vader opdracht om een klusje te doen. Ik kan nog heel lang doorgaan. Feit is dat het mij enorm raakt dat zij zo met hem omgaat. En het ergert me dat hij er niets mee doet. Het staat onze relatie van mijn kant uit in de weg. Sowieso ben ik niet van plan samen te gaan wonen zolang de kinderen er zijn maar ook daarna zie ik nog wel problemen.
Erover praten kunnen we niet, we krijgen alleen maar enorme ruzie.
Zelf heb ik een meisje van 23 dat op zichzelf woont.
Tips?
Philou schreef op 07-03-2023 om 12:13:
[..]
Dit is toch al besproken bij de psycholoog en hij wil of kan dit niet veranderen. Het gesprek gaat toch over een onvermogen van één van beiden? De één mist iets, de ander kan dat niet vervullen. Het is alleen in de context van zijn dochter dat dit naar voren komt, niet tussen hen beiden, dus waarom zou het een afscheidsgesprek moeten zijn?
Aha ik zie het dochter voorbeeld als iets wat breder speelt (pleasen in het algemeen en wat TO daarvan vindt) vandaar.
Gr Angela
TO zegt zelf dat haar relatie mogelijk "een toneelstukje" kan blijken te zijn, dat is toch wel zorgelijk.
Marianne76 schreef op 07-03-2023 om 12:33:
TO zegt zelf dat haar relatie mogelijk "een toneelstukje" kan blijken te zijn, dat is toch wel zorgelijk.
Ah, zo. Dat ze niet weet of hij aan het vermijden slaat terwijl hij aan het pleasen is? Ja, dat lijkt mij ook lastig.
Wanneer zijn jullie bij de psycholoog geweest? Speelt dit al langer? Ook bijzonder dat je extreem vermijdende partner dit wel aandurfde, wat was zijn motivatie hiervoor? En hebben ze jou nog handvaten gegeven om hiermee om te gaan?
Doemijdieglazenbol schreef op 07-03-2023 om 12:42:
Wanneer zijn jullie bij de psycholoog geweest? Speelt dit al langer? Ook bijzonder dat je extreem vermijdende partner dit wel aandurfde, wat was zijn motivatie hiervoor? En hebben ze jou nog handvaten gegeven om hiermee om te gaan?
Zijn motivatie lijkt me overduidelijk: TO stelde het voor, dus hij deed het. Want dat dowt hij als pleaser altijd.
Ik vind het wel een slimme stap van TO, want een psycholoog kan de juiste vragen stellen en in zo'n setting zal hij het gesprek wel kunnen/willen/moeten aangaan.
Marianne76 schreef op 07-03-2023 om 12:55:
[..]
Zijn motivatie lijkt me overduidelijk: TO stelde het voor, dus hij deed het. Want dat dowt hij als pleaser altijd.
Nou, hij wil ook vooral het leuk hebben samen en niet teveel gedoe. En hij is daar ook eerlijk geweest, als dit zo boven tafel komt, wat veel vermijders ook lastig vinden. Die wuiven zaken liever weg, bagatelliseren veel. Hij durft/kan niet eens te praten over waarom zijn vorige relatie na 30 jaar (!) is geklapt met zijn nieuwe partner. En TO heeft daar tot nog toe altijd genoegen meegenomen, maak ik op uit haar reacties.
Dus ik vind dit best bijzonder om zo snel (of hebben jullie meerdere sessies gehad hierover, TO?) zoveel stelligheid te horen hierover vanuit een psycholoog. En kennelijk onderschrijft hij iig dat het een probleem is, ook al wonen TO en hij (nog?) niet samen.
Hij weet niet waarom zijn ex bij hem wegging? Dus die meldde na 30+ jaar op een dag dat ze wegging, zonder reden en toch blijft hij voor haar rennen en vliegen en alles voor haar doen. Dat is behoorlijk apart.
Als jij het idee hebt dat zijn ex voor hem belangrijker is dan jij, dan zit er iets fout in de relatie. Dat kan voor hem anders zijn in woorden, maar als hij haar belangen voor die van jou zet, dan handelt hij wel zo. Kan best dat zij meer gaan zeiken dan jij, maar ja, het is wel zijn ex. Hij hoeft niets meer met/van haar. Het komt een beetje over alsof zijn ex twee kerels heeft; eentje waar ze mee slaapt en eentje voor de klusjes.
Wat betreft zijn kinderen; nee, je gaat als partner van niet over de opvoeding. Maar een volwassene die zelfs het minste basisfatsoen niet kan opbrengen, daar zou ik toch wel grote moeite mee hebben. Zeker als de ouders dat oké vinden.
De man lijkt gevangen te zitten in zijn eigen overtuigingen en denkbeelden. Ik zou veel moeite hebben met deze relatie denk ik, omdat ik ergens 'bang' zou zijn dat de relatie ook eenzijdig is, ook een vorm van iemand pleasen. In de zin van; is dit dan wel zijn eigen keuze? Ja, hij kiest er wel zelf voor natuurlijk, maar is dat omdat hij echt verliefd is of omdat hij jou gelukkig wil maken? Dat stukje gebrek aan eigenwaarde, aan zelf keuzes maken. Heel verdrietig eigenlijk dat iemand zo moet leven.
MamaE schreef op 07-03-2023 om 14:40:
Hij weet niet waarom zijn ex bij hem wegging? Dus die meldde na 30+ jaar op een dag dat ze wegging, zonder reden en toch blijft hij voor haar rennen en vliegen en alles voor haar doen. Dat is behoorlijk apart.
Als jij het idee hebt dat zijn ex voor hem belangrijker is dan jij, dan zit er iets fout in de relatie. Dat kan voor hem anders zijn in woorden, maar als hij haar belangen voor die van jou zet, dan handelt hij wel zo. Kan best dat zij meer gaan zeiken dan jij, maar ja, het is wel zijn ex. Hij hoeft niets meer met/van haar. Het komt een beetje over alsof zijn ex twee kerels heeft; eentje waar ze mee slaapt en eentje voor de klusjes.
Wat betreft zijn kinderen; nee, je gaat als partner van niet over de opvoeding. Maar een volwassene die zelfs het minste basisfatsoen niet kan opbrengen, daar zou ik toch wel grote moeite mee hebben. Zeker als de ouders dat oké vinden.
De man lijkt gevangen te zitten in zijn eigen overtuigingen en denkbeelden. Ik zou veel moeite hebben met deze relatie denk ik, omdat ik ergens 'bang' zou zijn dat de relatie ook eenzijdig is, ook een vorm van iemand pleasen. In de zin van; is dit dan wel zijn eigen keuze? Ja, hij kiest er wel zelf voor natuurlijk, maar is dat omdat hij echt verliefd is of omdat hij jou gelukkig wil maken? Dat stukje gebrek aan eigenwaarde, aan zelf keuzes maken. Heel verdrietig eigenlijk dat iemand zo moet leven.
Sterke aannamens doe je hier. Wat is rennen en vliegen voor ex, is dat iedere week langs of een keer als de ex een vraag heeft. Deze man maakt daarin misschien helemaal niet het onderscheid of het de ex is of een vriend of misschien zelfs een vreemde.
Dat jij moeite met zo’n type zou hebben hoeft dat nog niet voor iedereen te zijn. Ik zelf en denk meerdere vrouwen zouden een vriendelijke goedzak best op prijs stellen. Dat hij te los is geweest met opvoeding is wel een ding maar dat zijn ook maar subjectieve observaties. De een is streng de andere totaal niet.
Nogmaals: is er liefde of niet. Zo niet stoppen, zo ja dan lekker genieten en hem beetje opvoeden haha. Doe ik ook dagelijks met mijn man en die is nota bene psycholoog
Hariette3816 schreef op 07-03-2023 om 09:12:
Ik zit trouwens nog beetje terug te lezen en de TO schrijft dat er met de vriend niet over gevoelens (bij gebrek aan beter woord) te praten is. Maar je schrijft dat hij wel met je naar een psycholoog is geweest. Lijkt me dat hij dus wel open staat voor praten als hij dat ervoor over hebt.
Hij gaat met mij mee omdat hij alles voor me doet. En wat de psycholoog heeft gezegd kan hij alleen maar beamen maar hij heeft tegelijkertijd ook aangegeven dat hij het niet trekt om zijn kinderen op wat dan ook aan te spreken.
En hij is zeker lief dat zal ik niet ontkennen maar tegelijkertijd vraag ik me ook wel eens af wat er werkelijk in hem omgaat. Hij zegt dat hij nooit piekert want er zijn nergens problemen of iets om je zorgen over te maken, dat een relatie alleen maar leuk moet zijn en dat hij geen ingewikkelde gesprekken wil.
Juutanne23 schreef op 07-03-2023 om 18:57:
[..]
Hij gaat met mij mee omdat hij alles voor me doet. En wat de psycholoog heeft gezegd kan hij alleen maar beamen maar hij heeft tegelijkertijd ook aangegeven dat hij het niet trekt om zijn kinderen op wat dan ook aan te spreken.
En hij is zeker lief dat zal ik niet ontkennen maar tegelijkertijd vraag ik me ook wel eens af wat er werkelijk in hem omgaat. Hij zegt dat hij nooit piekert want er zijn nergens problemen of iets om je zorgen over te maken, dat een relatie alleen maar leuk moet zijn en dat hij geen ingewikkelde gesprekken wil.
Ik ken een echtpaar waarbij er met de volwassen kinderen ook een nogal bijzondere en ingewikkelde relatie is. Zijn tweede vrouw heeft het hier heel moeilijk mee.( kinderen komen uit eerste huwelijk) Ook deze man heeft nergens last van en piekert weinig. Wil alles doen voor zijn vrouw maar ziet geen enkel probleem. De relatie met de kinderen is er denk ik ook een geweest van een soort "verwaarlozing" wat al eerder werd genoemd. De problemen die er zijn wuift hij weg. Of beter gezegd deze man 'ziet het echt niet" Maar er zijn echt wel serieuze problemen. Supergrappige en leuke, lieve man maar hij heeft ook nog een diagnose Asperger en zijn gebrek aan inzicht in wat hij eigenlijk met zijn kinderen doet/heeft gedaan maakt het niet makkelijker.
Zomaar diagnoses stellen kan helemaal niet ( en niet iedereen met Asperger diagnose gaat zo met zijn kinderen om) maar de gelijkenis is zo opvallend dat dit echtpaar gelijk op mijn netvlies komt. Maar Asperger of geen Asperger, het is wel heel bijzonder dat hij als 55 jarige met een 30 jaar huwelijk ( heb ik dat nu goed gelezen?) achter de rug zo makkelijk zegt dat er geen problemen zijn en dus niet echt inziet wat dit grenzeloze met zijn kinderen heeft gedaan en dan kun je er denk ik ook van uit gaan dat je op meerdere terreinen problemen gaat krijgen, want dit gaat niet alleen over zijn kinderen>echt niet. Ik zou heel benieuwd zijn waarom zijn huwelijk is geklapt eerlijk gezegd.
Juutanne23 schreef op 07-03-2023 om 18:57:
[..]
Hij gaat met mij mee omdat hij alles voor me doet. En wat de psycholoog heeft gezegd kan hij alleen maar beamen maar hij heeft tegelijkertijd ook aangegeven dat hij het niet trekt om zijn kinderen op wat dan ook aan te spreken.
En hij is zeker lief dat zal ik niet ontkennen maar tegelijkertijd vraag ik me ook wel eens af wat er werkelijk in hem omgaat. Hij zegt dat hij nooit piekert want er zijn nergens problemen of iets om je zorgen over te maken, dat een relatie alleen maar leuk moet zijn en dat hij geen ingewikkelde gesprekken wil.
Ja dat hij met je mee gaat is wel volgens het patroon. Maar hij doet het wel en dat zegt wel wat.
En meerderen hebben dat al gezegd en ik ook, wat is er mis met een leuke relatie? Hij is 55, heeft volwassen kinderen, heeft een relatie van 30 jaar achter de rug en nu 2 jaar met jou. Waarom zou je dan niet uitkijken naar een leuke tijd? Ik begrijp dat wel.
Of is er een noodzaak voor jou voor ingewikkelde gesprekken?
Hariette3816 schreef op 07-03-2023 om 20:43:
[..]
Ja dat hij met je mee gaat is wel volgens het patroon. Maar hij doet het wel en dat zegt wel wat.
En meerderen hebben dat al gezegd en ik ook, wat is er mis met een leuke relatie? Hij is 55, heeft volwassen kinderen, heeft een relatie van 30 jaar achter de rug en nu 2 jaar met jou. Waarom zou je dan niet uitkijken naar een leuke tijd? Ik begrijp dat wel.
Of is er een noodzaak voor jou voor ingewikkelde gesprekken?
Het gaat niet om de ingewikkelde gesprekken an sich.. alsof dat een doel is. Nee daar heb je gelijk in. Maar vergis je niet 'iemand die alles weg lacht, weg relativeert, geen enkel probleem ziet of wil bespreken" is ook niet alles. Dat kan heel eenzaam zijn, want het leven is niet altijd een krentenbol wat je even weg hapt.
Je hoeft geen spijkers op laag water te zoeken maar dit is wel een heel oppervlakkige houding. En iemand die alleen mee gaat naar de psycholoog en daar vervolgens niets mee doet... tsja wat heb je daar aan?
We kennen TO en haar partner niet, genoeg gezegd wat mij betreft en het is goed dat jij een beetje aan de andere kant van het bootje hangt maar ik blijf zo mijn vraagtekens houden als ik alle bijdrages lees van TO.
Als je nergens over wil praten los je geen conflicten op en dan blijft alles onbesproken. Geldt dat ook voor deze man? Zolang je er niet mee samenwoont hoeft dat geen probleem te zijn. Geniet dan alleen van de leuke dingen, fijn samen op stap en zijn zorgzaamheid. En misschien is dat wel voldoende voor jullie beiden.
Als dat voldoende is zou ik het zeker zo laten. Maar to vindt het niet voldoende, vandaar dit topic. Ieder z'n ding.
Juutanne23 schreef op 07-03-2023 om 18:57:
[..]
Hij gaat met mij mee omdat hij alles voor me doet. En wat de psycholoog heeft gezegd kan hij alleen maar beamen maar hij heeft tegelijkertijd ook aangegeven dat hij het niet trekt om zijn kinderen op wat dan ook aan te spreken.
En hij is zeker lief dat zal ik niet ontkennen maar tegelijkertijd vraag ik me ook wel eens af wat er werkelijk in hem omgaat. Hij zegt dat hij nooit piekert want er zijn nergens problemen of iets om je zorgen over te maken, dat een relatie alleen maar leuk moet zijn en dat hij geen ingewikkelde gesprekken wil.
Tja, dat is een herhaling van wat je eerder schreef. Als dat voor jou genoeg is, dan moet je stoppen met piepen en accepteren hoe hij is.
Zelf zou ik daar niet mee kunnen en willen leven. Ik heb een partner nodig om mij (ook) af te remmen, anders wals ik zo over hem heen als ik niet oplet. En aangezien ik het vervelend vind om over anderen heen te walsen, verwacht ik dat ze zelf grenzen aangeven. Zodat ik niet ook nog voor hém hoef te denken en er blind op kan vertrouwen dat als mijn vriend ergens geen zin in heeft, dat hij dat gewoon zégt.
En los van het grenzen stukje vind ik het belangrijk dat een partner zelf ook input heeft. Een mens met een mening. Dat kan idd soms een beetje strijd geven of onderhandelen als je dat goed oppakt. Bijv. op vakantie: dan gaan we morgen naar dat kerkje waar jij zin in hebt en dan doen we vandaag die wandeling rond dat bergmeertje waar ik zin in heb. Niet dat zo'n partner dan zegt: is prima joh, de hele vakantie wandelen we wel om dat bergmeertje. Daar vind ik persoonlijk geen klap aan, aan zo iemand.