Onvolwassen stiefdochter
Ik heb bijna 2 jaar een relatie met mijn vriend die uit een 30 jarige relatie komt. Hij heeft een dochter van 24 en een zoon van 22 die de helft van de week bij hem wonen.
Beide kinderen doen helemaal niets in huis, dochter heeft nog nooit boodschappen gedaan en weigert op alle fronten iets te doen in huis. Ze dirigeert haar vader en schoffeert hem. Ik vind haar respectloos. Ze negeert mij en houdt op geen enkele wijze rekening met haar vader (zo claimrecht e de badkamer in de ochtend en wordt boos als hij daar iets van vindt). Als ze toch iets een keer moet gaat ze stampvoeten en zeggen dat ze naar haar moeder gaat. Ze verdient een hoog salaris maar mijn vriend durft (zijn zijn letterlijke worden) geen kostgeld te vragen. Ze belt vanuit haar vakantieadres en geeft haar vader opdracht om een klusje te doen. Ik kan nog heel lang doorgaan. Feit is dat het mij enorm raakt dat zij zo met hem omgaat. En het ergert me dat hij er niets mee doet. Het staat onze relatie van mijn kant uit in de weg. Sowieso ben ik niet van plan samen te gaan wonen zolang de kinderen er zijn maar ook daarna zie ik nog wel problemen.
Erover praten kunnen we niet, we krijgen alleen maar enorme ruzie.
Zelf heb ik een meisje van 23 dat op zichzelf woont.
Tips?
Labyrinth schreef op 07-03-2023 om 08:24:
Hoe je vriend met zijn dochter omgaat is gek genoeg een vorm van verwaarlozing. Heel schadelijk. De input van de moeder heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat ze in staat is om werk aan te houden.
Wat het over jou zegt dat je dit pleasegedrag je ergert? Dat je gezond in elkaar zit en een goede intuitie heb. Het wordt wel een ingewikkelde relatie, als jij door zijn gebrek aan grenzen en eigenwaarde, heel veel rekening gaat houden met hem, wat hij 'eigenlijk wil'. Dat gaat irriteren en dat je niet van hem hoort hoe hij echt over iets denkt. Hoe leer je hem dan echt kennen? Een vriend om soms iets leuks mee te doen, maar een intieme relatie vraagt andere skills.
Ik heb mede nav jullie reacties heel lang nagedacht waar mijn gevoel nou echt over gaat en dat is het bovenstaande. We hebben een gesprek gehad met een psycholoog en die heeft exact hetzelfde gezegd. Hij erkent dat maar durft er dus niet naar te handelen (zijn letterlijke woorden). Dat vind ik jammer en verdrietig met name ook voor zijn dochter.
Maar de angel zit erin dat ik aanloop tegen zijn gebrek aan eigenwaarde en grenzen stellen inderdaad. En dat ik dus het idee heb dat hij een toneelstukje opvoert voor zichzelf en anderen.
Daar zal het gesprek over moeten gaan maar ja iets wat je al 55 jaar doet gaat ws niet veranderen hahahahah
Dus een vriend waar al bijna twee jaar een fijne relatie mee bestaat en (iets te) zorgzaam is voor zijn kinderen en klaar staat voor anderen is ineens een probleem?
Stuur hem maar door, zijn genoeg mensen die dat zoeken in een partner.
Is er wel liefde?
Ik zit trouwens nog beetje terug te lezen en de TO schrijft dat er met de vriend niet over gevoelens (bij gebrek aan beter woord) te praten is. Maar je schrijft dat hij wel met je naar een psycholoog is geweest. Lijkt me dat hij dus wel open staat voor praten als hij dat ervoor over hebt.
Hariette3816 schreef op 07-03-2023 om 09:07:
Dus een vriend waar al bijna twee jaar een fijne relatie mee bestaat en (iets te) zorgzaam is voor zijn kinderen en klaar staat voor anderen is ineens een probleem?
Stuur hem maar door, zijn genoeg mensen die dat zoeken in een partner.
Is er wel liefde?
Tsjonge Hariëtte, het is niet "een vriend', daar gaat dit hele draadje nou juist over. En de relatie is ook niet fijn.
Hariette3816 schreef op 07-03-2023 om 09:12:
Ik zit trouwens nog beetje terug te lezen en de TO schrijft dat er met de vriend niet over gevoelens (bij gebrek aan beter woord) te praten is. Maar je schrijft dat hij wel met je naar een psycholoog is geweest. Lijkt me dat hij dus wel open staat voor praten als hij dat ervoor over hebt.
Oh, haha 
Nou, lees dan eerst maar even goed. Ook over de psycholoog.
EmmaT schreef op 07-03-2023 om 09:12:
[..]
Tsjonge Hariëtte, het is niet "een vriend', daar gaat dit hele draadje nou juist over. En de relatie is ook niet fijn.
Waar lees je dat de relatie niet fijn is?
EmmaT schreef op 07-03-2023 om 09:13:
[..]
Oh, haha
Begrijp je niet
Hariette3816 schreef op 07-03-2023 om 09:17:
[..]
Waar lees je dat de relatie niet fijn is?
De relatie met de dochter. Je kunt nog zulke leuke dingen willen doen met een erg leuke man, maar zijn dochter en zijn omgang met haar krijg je er altijd gratis bij. Of je haar nou wel of niet vaak ziet. Daar gaat het over.
EmmaT schreef op 07-03-2023 om 09:22:
[..]
De relatie met de dochter. Je kunt nog zulke leuke dingen willen doen met een erg leuke man, maar zijn dochter en zijn omgang met haar krijg je er altijd gratis bij. Of je haar nou wel of niet vaak ziet. Daar gaat het over.
Aha, ja je hebt gelijk ik heb het over de relatie tussen de TO en haar vriend. De TO had al besloten dat ze de relatie met de dochter op een laag pitje zou zetten wat verstandig is.
Maar even een lans breken voor de andere partij. Totaal mijn mening dus de TO stelt de opvoeding van zijn kinderen ter discussie en inmiddels ook hoe hij in het leven staat. Wat verwacht de TO dat dit door haar vriend zomaar opgepakt wordt? En waarom eigenlijk. Als dit de (haar) voorwaarden voor de relatie met haar vriend zijn wat moet haar vriend dan? Ik vind dit zeer ver gaan en als haar vriend zijnde zou ik mij sterk afvragen of zijn relatie met de TO het wel waard is.
Ik ben nog lang geen 50+ maar ik zou me tegen die tijd niet willen dat ik allerlei grote aanpassingen in het leven ‘moet’ doen.
In principe zou je inderdaad geen grote aanpassingen moeten hoeven doen voor je partner. Maar feit is wel dat het leven puur om anderen te pleasen (omdat je nu eenmaal niet anders meer kan) geen vorm van leven is waarmee je echt gelukkig wordt. Dus het zou voor alle partijen een goede ontwikkeling zijn als de vriend van TS hier een ontwikkeling in zou kunnen maken.
'Voor zijn eigen bestwil'.
Ook is het namelijk nog eens zo dat dit soort mensen ook eigenlijk niet goed alleen kan leven; omdat ze in hun leven zo afhankelijk zijn geworden van de bevestiging en de liefde van belangrijke anderen. Dat maakt het echt lastig. Zelfs dat zou het ook wel eens kunnen zijn waarom hij zijn kinderen pleast: vanuit een stukje verlatingsangst.
Iemand dwingen zich aan te passen tegen zijn eigen wil lijkt me nou niet de manier om deze man meer voor zichzelf op te laten komen.
Prillewits schreef op 07-03-2023 om 10:11:
Iemand dwingen zich aan te passen tegen zijn eigen wil lijkt me nou niet de manier om deze man meer voor zichzelf op te laten komen.
Nee, dat klopt. Maar de kwestie is dat je de zaken wel bespreekt. Dan weet ook hij waar het wringt en kunnen ze daarna tot een keuze komen. Ik zou niet weten hoe je dat anders moet aanpakken. Zomaar weggaan omdat iets je niet bevalt lijkt mij geen structurele oplossing, voor niemand.
EmmaT schreef op 07-03-2023 om 10:17:
[..]
Nee, dat klopt. Maar de kwestie is dat je de zaken wel bespreekt. Dan weet ook hij waar het wringt en kunnen ze daarna tot een keuze komen. Ik zou niet weten hoe je dat anders moet aanpakken. Zomaar weggaan omdat iets je niet bevalt lijkt mij geen structurele oplossing, voor niemand.
En dan? Alsof hij dit nog kan veranderen (hij wil dat al niet veranderen)? Dan krijgt het gesprek iets van, dan is het nu over en dan weten we allebei waarom (jouw gebrek). Geniet van de leuke dingen. Jullie hoeven geen (gezamenlijk) kinderen op te voeden die je verzorgt (wat hij goed kan) of voor opkomt (wat hij niet goed kan).
Philou schreef op 07-03-2023 om 10:53:
[..]
En dan? Alsof hij dit nog kan veranderen (hij wil dat al niet veranderen)? Dan krijgt het gesprek iets van, dan is het nu over en dan weten we allebei waarom (jouw gebrek). Geniet van de leuke dingen. Jullie hoeven geen (gezamenlijk) kinderen op te voeden die je verzorgt (wat hij goed kan) of voor opkomt (wat hij niet goed kan).
Waarom ga je er van uit dat het geen "gelijkwaardig" gesprek kan worden en dat het over 'gebrek' zal gaan?
Als TO helder krijgt wat zíj graag wil en vermoedt dat hij het anders ziet (in jouw woorden hierboven 'een gebrek heeft') kan zo'n gesprek óf een mooi afscheidsgesprek zijn óf een basis om voorzichtig nader tot elkaar te komen . . .
gr Angela
Angela1967 schreef op 07-03-2023 om 11:56:
[..]
Waarom ga je er van uit dat het geen "gelijkwaardig" gesprek kan worden en dat het over 'gebrek' zal gaan?
Als TO helder krijgt wat zíj graag wil en vermoedt dat hij het anders ziet (in jouw woorden hierboven 'een gebrek heeft') kan zo'n gesprek óf een mooi afscheidsgesprek zijn óf een basis om voorzichtig nader tot elkaar te komen . . .
Dit is toch al besproken bij de psycholoog en hij wil of kan dit niet veranderen. Het gesprek gaat toch over een onvermogen van één van beiden? De één mist iets, de ander kan dat niet vervullen. Het is alleen in de context van zijn dochter dat dit naar voren komt, niet tussen hen beiden, dus waarom zou het een afscheidsgesprek moeten zijn?