Relatie en overlast zoon (25)
Ik heb al jaren relatieproblemen met mijn zoon en door hem ervaar ik ook overlast.
Het verhaal hieronder is wat lang, mijn excuses.
Korte samenvatting van tot mijn zoon uit huis ging: we woonden samen met mijn jongere dochter en mijn man. Op de kdv en basisschool waren er geen noemenswaardige problemen. Toen mijn zoon naar de middelbare school ging ging het mis en is hij meermaals van school gewisseld door problemen met leraren. In de brugklas viel de diagnose ADD, later is het veranderd naar autisme. Hij heeft, wat misschien belangrijk is om te vermelden, op de middelbare school meermaals dingen op internet geschreven over leraren waardoor hij van een school zelfs midden in het jaar daar is verwijderd.
Vervolgens is mijn zoon toch wel geslaagd en ging hij korte tijd naar het mbo, de zomer na zijn 19de verjaardag is hij daar vroegtijdig gestopt. In dat laatste jaar op het mbo moest hij ook ineens op kamers in de stad waar hij studeerde omdat hij het thuis niet uit te houden vond... Mijn dochter is een nog best met hem meegaand type maar mijn man en ik hebben vaak gezegd dat hij iets niet mag. Zoals met jongeren die hij via internet zou kennen ergens 50 kilometer verderop naar een feest gaan en daarna bij hen overnachten. Of hem aanspreken op zijn uitspraken, onder meer op wat hij op internet heeft geschreven over leraren (het is zeker niet dat hij alleen straf van de school kreeg, de hulpverlening waardoor de twee diagnoses vielen kwam ook uit ons eigen initiatief.)
Een aantal jaar geleden is mijn zoon "extreemlinks" geworden en zat hij zijn zus steeds telefonisch te benaderen over bomen beschermen, zwarte piet en dergelijke. Niet in de zin van activisme maar meer doordraven, het extreme. Mijn dochter is iemand die mensen hun verhaal toch wel aanhoort en daar maakte hij gebruik van. Zij ervoer op een gegeven moment stress en het ging niet lekker met school. Ik ben toen meermaals mijn zoon gaan benaderen, eerst telefonisch maar ook voor zijn deur, met dat hij mijn dochter/zijn zusje niet meer moet benaderen met deze informatie want ze lijdt daar verschrikkelijk onder. Waarna ik een grote smoel van hem kreeg en door hem werd uitgescholden voor ka...hoer. De laatste keren dat ik voor zijn deur stond deed hij niet eens meer open en stak hij achter het raam zijn middelvinger naar me op.
Sindsdien hebben mijn man en ik geen contact meer met hem. Zijn zus soms wel, maar die weet gelukkig de gesprekken over zijn obsessies van dat moment ook wel af te kappen (het scheelt ook wel dat ze studeert en in een andere stad op kamers is gaan wonen en dus nu andere dingen aan haar hoofd heeft dan thuis op de middelbare schooltijd)
Blijkbaar is er in de coronatijd iets gebeurt waardoor mijn zoon 180 graden is gedraaid. Hij zou toen eerst Forum/Baudetaanhanger zijn, nu hangt hij nog steeds dezelfde ideeen over Corona aan maar heeft hij ook een probleem met Forum en Baudet.
Hij uit veel op Twitter, Facebook en Instagram, veelal met bedreigingen en schelden met ka...
Veel mensen hebben kennis genomen van de uitspraken van mijn zoon, wat ook te zien is in dat veel mensen over hem twitteren - bijvoorbeeld over dat ze hem tegenkomen in de supermarkt waar hij monologen zou houden over politieke partijen of grappen maken over wat hij op internet schrijft.
Via Facebook en LinkedIN zijn ook de werkplekken van mij, mijn dochter en mijn zus achterhaald waardoor wij nu daar per post (en mijn zus en ik ook op onze zakelijke e-mail) bestookt worden met screenshots van wat mijn zoon op internet schrijft.
Dit is veel meer dan 1 x gebeurd en het is ontzettend confronterend dat dit steeds gebeurt.
Bij mijn dochter is het ook nog eens dat de post op haar werk aan haar is geopend door haar collega's die zijn geschrokken van de teksten door mijn zoon.
Mijn dochter en mijn zus/zijn tante hebben mijn zoon meermaals gevraagd waarom mensen dit naar hen sturen, waarop hij antwoord dat degenen die dat doen geesteziek zijn. Hij lijkt niet te willen inzien dat wij leiden onder dat wij worden geconfronteerd met wat hijzelf doet.
Ik kan helemaal geen contact leggen met mijn zoon. Hij heeft mij geblokkeerd. Anonieme telefoontjes neemt hij niet op. Naar zijn kamer gaan heb ik dus meermaals gedaan en leverde niks op - hij twitterde trouwens ook dat hij misschien nu in aanmerking komt voor sociale huur dus ik weet ook niet zeker of hij nog wel op de kamer woont.
Mijn dochter kan nog wel zijn Whatsappfoto zien maar heeft niet, nauwelijks nog contact. Als mijn man en ik over onze zoon praten en zij zit hier thuis naast ons, loopt ze zelfs naar boven toe.
Ik ben echt radeloos. Mijn zoon wil dus geen contact met mij en mijn man en wil niet inzien dat wat hij doet als consequentie heeft dat mensen zich erover opwinden en mij, zijn zus en zijn tante erover gaan benaderen.
Ik heb inmiddels zelfs op mijn werkgever contact met de vertrouwenspersoon over deze problemen in de privesfeer, die ook niet goed weet hoe zij mij verder kan helpen. Zij adviseert mij om aangifte te doen van de ontvangen post en ook tegen mijn zoon als dit maar door blijft gaan. Met mijn leidinggevende heb ik ook gesprekken gehad over wat er op mijn werkmail binnenkomt. Het probleem is alleen dat het elke keer andere adressen zijn anders was 1x blokkeren genoeg. Op werk ga ik binnenkort ook in gesprek met de arboverpleegkundige omdat ik merk wat het tijdens werktijd met mij doet.
Mijn man en ik hebben over de problemen met onze zoon veel gesprekken gehad maar weten niet wat we nu het beste kunnen doen zodat dit ophoudt. Mijn man heeft wel geprobeerd om Twitterberichten te reporten zodat dat account geblokkeerd wordt, maar Twitter staat alles toe. Daarnaast staan er ook - iets minder grove en ook heel veel minder - berichten op Facebook en Instagram waar zoon misschien verder gaat als Twitter geblokkeerd wordt.
Iemand die advies heeft in deze situatie?
vervelend. Er lopen veel idioten rond die al dat social media gebeuren veel te serieus nemen.
1. Blijkbaar kunnen ze relatief eenvoudig via het account van je zoon zijn moeder en zus vinden. Dat moet je voorkomen. Zorg ervoor dat al je accounts privé zijn. Twitter kan prima met een alias.
2. Haal alle persoonlijke gegevens weg. Het is nergens voor nodig om op facebook etc je woonplaats, je kinderen, school en werkgever te vermelden. Gewoon niet doen.
3. Linkedin. Doe je daar echt iets mee? Haal ook daar je werkgever weg. Of deactiveer linkedin volledig.
Zorg ervoor dat mensen je niet zo makkelijk kunnen vinden. Mensen googlen op je zoon en komen via je zoon bij jou en vinden zo al je privégegevens dus blokkeer de boel maak alles zo anoniem mogelijk. Wijzig je foto in een bloem of zo.
Je kan je zoon niet veranderen helaas. Hopelijk ziet hij op een gegeven moment zelf in dat zijn gedrag niet is zoals het hoort.
Weet je zeker dat anderen het doen? Doet je zoon het niet zelf? Hij lijkt nogal in de war. Speelt er iets van psychosegevoeligheid? Ik vind het heel bijzonder dat (verschillende?) andere mensen een moeder, tante en zus zouden lastigvallen over iemands gedrag. Zijn dat echte mensen, die jullie kennen? Of alleen namen? Wat gebeurt er als je die mails negeert en blokkeert? Wat gebeurt er als je ze gewoon beschouwt als, ik noem maar iets, regen? Niks aan te doen, negeren, weggooien, afzender blokkeren, klaar, zoals je bij spam doet? Waarom besteed je er zoveel aandacht aan? Met andere mensen erbij betrekken en zo. Waarom niet gewoon doorgaan met je leven en je er niks van aan trekken?
Hmmm, dit zijn wel heel erg veel vragen. Maar ik merk dat de situatie niet echt heel duidelijk is voor mij.
Ik ben het helemaal met Plantenbak eens: je leven is veel te openbaar. Sluit je socialemediaccounts af en begin opnieuw onder een schuilnaam en met een niet-herkenbare foto. Timmer de accounts goed dicht, dat kan tegenwoordig vrij simpel. Nodig zelf je beste, echte vrienden uit en maak het onmogelijk dat vrienden van vrienden of vreemden jouw inhoud zien en contact met je kunnen zoeken.
Meen een ander e-mailadres en vraag desnoods aan je baas of je een ander e-mailadres voor je werk kunt krijgen. Verder kun je mails ook filteren op inhoud, als er woorden of onderwerpen zijn die je zoon steeds gebruikt, kunje die mails naar een andere map laten sturen die je bv eens per maand bekijkt en leegmaakt. Reageer in elk geval niet op vervelende berichten of mails, net alsbij spam.
Maak het jezelf makkelijk.
Houdt het dan nog niet op, dan kun je eens met je verhaal naar de politie gaan en vragen wat zij ervan vinden, want dit riekt naar stalking.
Zoon is 25 , volwassen
Waarom negeer je hem niet?
Sommige mensen op SM sporen niet.
Op mijn werk hadden ze ook een haatmail jegens mij gekregen om iets dat mijn zoon 4 jaar geleden onder een bericht op YT had geschreven.
Hij had onder een nogal aanstellerig filmpje van een jonge vrouw die tienduizend filters had gebruikt en die zelf vroeg ‘wie haar wel zou willen doen’ geschreven: ik denk wel tien keer na voordat ik met zo’n Barbie een relatie aanga’ (letterlijk deze woorden).
Blijkbaar zag een ander huppeltje dat bericht en heeft op alle sm van de school waar ik werk een bericht gezet met de strekking dat ze wel beter moesten nadenken over wie ze aannemen op school want het was de moeder van een zeer vrouwonvriendelijke zoon die zeer respectloos is tegenover vrouwen. Mannen die vrouwen beschouwen als plastic voorwerpen verdienen niet beter dan aan de schandpaal genageld te worden en ze moesten mij maar ontslaan 🤷🏼♀️.
Wat een verdrietige en lastige situatie.
Ik zou inderdaad je online leven afschermen en kijken of er bijvoorbeeld een ander mailadres kan komen, ook op werk.
En anders gewoon alles verwijderen en blokkeren, niet op reageren.
Bij bedreigingen zou ik wel aangifte doen. Ik sluit niet uit dat het één en dezelfde persoon is, misschien wel je zoon zelf, die dit doet.
Ja, trek je minder aan van sociale media en zet je profielen niet openbaar. Alleen een paar vrienden en familie voor wie 1 boodschap hebt. Als je mijn kind volgt, dan is zijn bagger niet jouw probleem.
Autisme zit op hetzelfde gen als schizofrenie. Mensen met autisme hebben een verhoogde kans op psychoses. Je kind reageert vanuit ziekte en dat gaat waarschijnlijk voorlopig niet stoppen. Volg hem niet meer, dan heb je er ook minder last van.
En wat betreft contact met je zoon, misschien via een hulpverlener/mediator, afstand lijkt mij echter voorlopig ook een oplossing.
Hierboven zijn al goede tips gegeven: privé accounts en afschermen voor de buitenwacht & op je werk een nieuw emailadres regelen.
Wat zou je willen?
Als je daar antwoord op hebt kun je gerichte stappen ondernemen om dat te gaan verwezenlijken.
'Speelt er iets van psychosegevoeligheid?' Dat triggert het ook bij mij. Hij is 25, dat is helaas een leeftijd waarop zoiets naar boven kan komen. Dat zou betekenen dat hij ernstig ziek is en dat het heel moeilijk is om hulpverlening op gang te krijgen. Aangifte doen bij de politie, in de hoop dat de politie bij hem op bezoek gaat en kijkt of het wel goed met hem gaat zou een eerste stap kunnen zijn. Als hij nog op school zit zou je wellicht iemand van school kunnen inseinen.
Tsjor
Dit klinkt typisch als "cancel culture". Iemand of een groep ergert zich aan jou zoon, en om hem te intimideren wordt zijn omgeving lastiggevallen (vaak in de hoop dat dan de persoon om wie het gaat consequenties ervaart).
Als ik het zo lees wordt het gedaan door mensen waarvan je niet weet of het (vroegere) bekenden zijn. Als dat het geval is ben je wrs. nog verder van huis dan wanneer je gegevens in een of andere vage Telegramgroep zijn geplaatst.
Mailadressen veranderen e.d. heeft weinig zin. Het is nu toch bekend waar je werkt en dan worden de mails wel naar het algemene mailadres of het secretariaat gemaild. Of belt er wel iemand om je mailadres op te vragen of die van jou collega's om via hen jou te benaderen.
Het enige wat je kan doen is zoveel mogelijk op sociale media afschermen, kijken of het mogelijk is om jouw likes en tags op de Facebook van je zoon weg te halen en vrienden, familie en collega's vragen om foto's en tags op Linkedin en overige media weg te halen.
Tevens vraag ik me, als ik dit zo lees, wel af of jouw zoon niet "geesteziek" is? Contact met de politie en vragen of de wijkagent bij hem kan langsgaan lijkt me niet zo gek.
SuzyQFive schreef op 28-04-2022 om 10:02:
Sommige mensen op SM sporen niet.
Op mijn werk hadden ze ook een haatmail jegens mij gekregen om iets dat mijn zoon 4 jaar geleden onder een bericht op YT had geschreven.
Hij had onder een nogal aanstellerig filmpje van een jonge vrouw die tienduizend filters had gebruikt en die zelf vroeg ‘wie haar wel zou willen doen’ geschreven: ik denk wel tien keer na voordat ik met zo’n Barbie een relatie aanga’ (letterlijk deze woorden).
Blijkbaar zag een ander huppeltje dat bericht en heeft op alle sm van de school waar ik werk een bericht gezet met de strekking dat ze wel beter moesten nadenken over wie ze aannemen op school want het was de moeder van een zeer vrouwonvriendelijke zoon die zeer respectloos is tegenover vrouwen. Mannen die vrouwen beschouwen als plastic voorwerpen verdienen niet beter dan aan de schandpaal genageld te worden en ze moesten mij maar ontslaan 🤷🏼♀️.
Zoiets is op de school waar ik werk ook gebeurd. Op de schoolsite staan alleen onze voornamen, op LinkedIN noemt iedereen de stichting i.p.v. de school als werkgever, en toch hebben diverse collega's van verschillende adressen mails gehad over dat ze één specifieke collega moeten aanspreken op online gedrag van haar familielid... Het is nog steeds een raadsel of het een ouder van een van de leerlingen is of een buitenstaander die ergens de adressen vandaan heeft gehaald.
Mija schreef op 28-04-2022 om 01:48:
Weet je zeker dat anderen het doen? Doet je zoon het niet zelf? Hij lijkt nogal in de war. Speelt er iets van psychosegevoeligheid? Ik vind het heel bijzonder dat (verschillende?) andere mensen een moeder, tante en zus zouden lastigvallen over iemands gedrag. Zijn dat echte mensen, die jullie kennen? Of alleen namen? Wat gebeurt er als je die mails negeert en blokkeert? Wat gebeurt er als je ze gewoon beschouwt als, ik noem maar iets, regen? Niks aan te doen, negeren, weggooien, afzender blokkeren, klaar, zoals je bij spam doet? Waarom besteed je er zoveel aandacht aan? Met andere mensen erbij betrekken en zo. Waarom niet gewoon doorgaan met je leven en je er niks van aan trekken?
Hmmm, dit zijn wel heel erg veel vragen. Maar ik merk dat de situatie niet echt heel duidelijk is voor mij.
Er komt onder meer briefpost uit België. Wat zeker is omdat er een stempel België/Belgique Bpost Collect op staat. Wij wonen allemaal in Noord-Holland.
Collega's op mijn werk hebben bij ziekte toegang tot elkaars inkomende post per mail waardoor zij mij vragen zijn gaan stellen over ontvangen screens.
Tona schreef op 28-04-2022 om 19:05:
Hierboven zijn al goede tips gegeven: privé accounts en afschermen voor de buitenwacht & op je werk een nieuw emailadres regelen.
Wat zou je willen?
Als je daar antwoord op hebt kun je gerichte stappen ondernemen om dat te gaan verwezenlijken.
De informatie is (op dochter na) niet van ONZE accounts afgehaald. Daarnaast staan onze mailadressen op de website van het bedrijf voor de klanten waardoor die wijzigen geen zin heeft
tsjor schreef op 28-04-2022 om 21:32:
'Speelt er iets van psychosegevoeligheid?' Dat triggert het ook bij mij. Hij is 25, dat is helaas een leeftijd waarop zoiets naar boven kan komen. Dat zou betekenen dat hij ernstig ziek is en dat het heel moeilijk is om hulpverlening op gang te krijgen. Aangifte doen bij de politie, in de hoop dat de politie bij hem op bezoek gaat en kijkt of het wel goed met hem gaat zou een eerste stap kunnen zijn. Als hij nog op school zit zou je wellicht iemand van school kunnen inseinen.
Tsjor
Mijn dochter is al eens naar de politie gegaan met de brieven die ze op haar werk kreeg. Daarop kreeg ze te horen dat wat haar broer/mijn zoon doet geen normaal gedrag is maar het onder vrijheid van meningsuiting valt. Nu vind ik mensen bedreigen omdat ze Twitteren dat ze bang zijn voor Corona geen vrijheid van meningsuiting maar daar heeft de politie dus geen boodschap aan.
Naar de politie gaan is niet over de last van de brieven etc. Maar over de zorgen die er zijn rond het gedrag van je zoon. Een zorgmelding dus. De politie registreert deze meldingen als een E 33 melding. Nu kan de politie verder niet zoveel doen, maar als er meer meldingen komen, vaker etc. dan kan de politie de GGD inschakelen.
Er is ook een meldpunt van de GGD: https://www.meldpuntzorgwekkendgedrag.nl/
Ik wil je wel waarschuwen: het is niet zo dat er daarna hulp klaar staat. Eerst moet je door een oerwoud van argumenten waarom er vooral niets gedaan kan worden. Het vraagt dus enige vasthoudendheid. Tot er een moment komt, waarop iedereen snapt dat er nu echt iets moet gebeuren.
Op dit moment hebben jullie het gedrag van je zoon niet goed in beeld, maar ik blijf toch een beetje hangen op zo'n verhaal: 'dat ze hem tegenkomen in de supermarkt waar hij monologen zou houden over politieke partijen ... ' Eerlijk, als ik iemand zie die in een supermarkt monologen staat te houden over politieke partijen, dan twijfel ik toch echt aan zijn psychisch welbevinden. Dat gecombineerd met dat hij jullie niet binnenlaat, geen contact met anderen onderhoudt etc. etc.
Tenzij zij naam Willem Engel is, dan wordt het een ander verhaal.
Tsjor