Schreeuwen (20 jaar)
Mijn dochter van 20 (bekend met add) flipt snel uit haar pannetje. Nu weet ik dat dit ook te maken heeft met add, maar ik word gek van dat (snelle) geschreeuw van haar.
Als je het ergens niet mee eens bent, dan mag dat natuurlijk aangegeven worden en kunnen we het er over hebben. Maar....dat uit zich (heel/te snel) in schreeuwen. Normaal communiceren lukt haar op dat moment niet. Haar daar al vaak op aangesproken, maar dan hoor ik alleen maar "zo ben ik nou eenmaal". Persoonlijk vind ik dat wel een heel makkelijk antwoord. Ik heb haar gevraagd eens te proberen eerst eens diep adem te halen alvorens te reageren, maar tot nu toe zonder resultaat. Ik merk aan mezelf dat ik er alles (volgens man en zoon te veel) aan doe om maar te voorkomen dat ze ontploft. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn.
Herkenbaar bij iemand? Tips?
Pejeka1 schreef op 13-06-2022 om 18:58:
[..]
Dit dus. Je kan honderd aandoeningen hebben met het hele alfabet aan afkortingen, maar ze weten donders goed wat wel en niet kan. En schiet je toch een keer onbehoorlijk uit je slof, dan is het minste wat je daarna kunt doen je excuseren. Dus inderdaad. Schreeuw maar lekker, ik zit er niet mee, laat staan dat ik er iets mee doe. Kom maar terug als je normaal kunt communiceren.
Die een-na-laatste zin wil ik op een tegeltje!
Heeft ze er al serieuze hulp bij gehad, sinds het stellen van de diagnose? Bijvoorbeeld zodat ze eerder leert herkennen dat haar emmertje vol raakt, en wat ze dan zelf kan doen om te voorkomen dat het echt overloopt (zoals zichzelf dan even afzonderen). Lijkt me dat daar veel winst te behalen is.
QB! schreef op 13-06-2022 om 17:23:
[..]
Vooral in het eigen gezin (is veilig he
. Bij vriendinnen niet. Niet zo snel iig, alleen als je haar heeeeel boos hebt gemaakt, maar dan heb ik er nog wel begrip voor.
Je hoeft haar dus niet te leren hoe te reageren, want in een ander gezelschap schreeuwt ze niet.
Lieveheersbeest schreef op 13-06-2022 om 21:26:
[..]
Je hoeft haar dus niet te leren hoe te reageren, want in een ander gezelschap schreeuwt ze niet.
Het kan ook dat het haar zoveel energie kost om zich staande te houden met de prikkels van ander gezelschap, dat ze eenmaal weer thuis wel moet afreageren.
Ik blijf erbij: iemand met ADD die zo overprikkeld raakt, heeft hulp nodig om daarmee te leren omgaan. Want natuurlijk is het niet acceptabel om zo te schreeuwen, maar wat nu als ze gewoon echt niet meer kan?
Ze kan zich prima beheersen, want op school en bij vriendinnen schreeuwt ze niet.
Nu nog leren dat schreeuwen thuis ook niets oplevert. Ontploft ze? Beëindig direct het gesprek en zeg dat jullie verder praten als ze weer rustig is. Reageer niet meer op haar zo lang ze tegen je schreeuwt.
Jammer genoeg is ze te oud om op de gang te zetten
Hier in huis hadden we ook zo'n explosief exemplaar. Ik zette hem op de gang, met de mededeling: "schreeuwen doen we hier in huis op de gang". Hij mocht zelf weten wanneer hij terug kwam. Maar schreeuwen op de gang. En op een dag stampte hij zelf naar de gang om af te koelen.
Inmiddels is hij volwassen, nog steeds best explosief, maar hij schreeuwt niet. Zondert zich nog steeds af of zwijgt tot hij weer rustig is. (Vertelde hij onlangs zelf. )
Dat op de gang zetten was overigens gewoon onmacht van mij hoor. Als hij zo tekeer ging drong niks meer tot hem door. Ik wilde hem niet straffen, want zag ook wel dat hij er niets aan kon doen maar wilde hem ook niet laten schreeuwen tegen mij. Hij mocht dus best schreeuwen maar graag op de gang dus. Want dan had ik er geen last van. Dat het zo goed uitpakte was een toevalstreffer.
HexOpBezemsteel schreef op 14-06-2022 om 07:50:
Ze kan zich prima beheersen, want op school en bij vriendinnen schreeuwt ze niet.
Nu nog leren dat schreeuwen thuis ook niets oplevert. Ontploft ze? Beëindig direct het gesprek en zeg dat jullie verder praten als ze weer rustig is. Reageer niet meer op haar zo lang ze tegen je schreeuwt.
Jammer genoeg is ze te oud om op de gang te zetten
Hier in huis hadden we ook zo'n explosief exemplaar. Ik zette hem op de gang, met de mededeling: "schreeuwen doen we hier in huis op de gang". Hij mocht zelf weten wanneer hij terug kwam. Maar schreeuwen op de gang. En op een dag stampte hij zelf naar de gang om af te koelen.
Inmiddels is hij volwassen, nog steeds best explosief, maar hij schreeuwt niet. Zondert zich nog steeds af of zwijgt tot hij weer rustig is. (Vertelde hij onlangs zelf. )
Dat op de gang zetten was overigens gewoon onmacht van mij hoor. Als hij zo tekeer ging drong niks meer tot hem door. Ik wilde hem niet straffen, want zag ook wel dat hij er niets aan kon doen maar wilde hem ook niet laten schreeuwen tegen mij. Hij mocht dus best schreeuwen maar graag op de gang dus. Want dan had ik er geen last van. Dat het zo goed uitpakte was een toevalstreffer.
Ach als het werkt dan werkt het. Kennelijk heeft hij er toch wat van geleerd. Kuddo's voor jou dus
HexOpBezemsteel schreef op 14-06-2022 om 07:50:
Ze kan zich prima beheersen, want op school en bij vriendinnen schreeuwt ze niet.
Nu nog leren dat schreeuwen thuis ook niets oplevert. Ontploft ze? Beëindig direct het gesprek en zeg dat jullie verder praten als ze weer rustig is. Reageer niet meer op haar zo lang ze tegen je schreeuwt.
Jammer genoeg is ze te oud om op de gang te zetten
Hier in huis hadden we ook zo'n explosief exemplaar. Ik zette hem op de gang, met de mededeling: "schreeuwen doen we hier in huis op de gang". Hij mocht zelf weten wanneer hij terug kwam. Maar schreeuwen op de gang. En op een dag stampte hij zelf naar de gang om af te koelen.
Inmiddels is hij volwassen, nog steeds best explosief, maar hij schreeuwt niet. Zondert zich nog steeds af of zwijgt tot hij weer rustig is. (Vertelde hij onlangs zelf. )
Dat op de gang zetten was overigens gewoon onmacht van mij hoor. Als hij zo tekeer ging drong niks meer tot hem door. Ik wilde hem niet straffen, want zag ook wel dat hij er niets aan kon doen maar wilde hem ook niet laten schreeuwen tegen mij. Hij mocht dus best schreeuwen maar graag op de gang dus. Want dan had ik er geen last van. Dat het zo goed uitpakte was een toevalstreffer.
Haha, ik doe hetzelfde en ook zonder pedagogische onderbouwing. Mijn dochter gooit met dingen als ze boos is. Niet uit vernielzucht, maar om herrie te maken. Op zo'n moment geef ik ook altijd aan dat ze dat op de gang mag doen.
In eerste instantie voor mijn eigen rust, maar het blijkt precies wat ze nodig heeft. Ze kan haar frustratie veilig kwijt door wat schoenen door de hal te gooien en tegenwoordig ruimt ze ze daarna zelfs netjes op 
Ze mag daarna overigens wel altijd aangeven waarom ze boos was, daar praten we dan samen over
MoederBarberin schreef op 14-06-2022 om 07:58:
[..]
Haha, ik doe hetzelfde en ook zonder pedagogische onderbouwing. Mijn dochter gooit met dingen als ze boos is. Niet uit vernielzucht, maar om herrie te maken. Op zo'n moment geef ik ook altijd aan dat ze dat op de gang mag doen.
In eerste instantie voor mijn eigen rust, maar het blijkt precies wat ze nodig heeft. Ze kan haar frustratie veilig kwijt door wat schoenen door de hal te gooien en tegenwoordig ruimt ze ze daarna zelfs netjes op
Ze mag daarna overigens wel altijd aangeven waarom ze boos was, daar praten we dan samen over
Haha, ja, het blijkt erg goed te werken.
Bij mijn oudste niet, trouwens, dan kreeg je enorm strijd over de gang. Maar goed, de oudste was wel altijd aanspreekbaar. Die bleek je weg te moeten halen van zijn publiek. Gingen we even praten op de gang of in de tuin. Publiek weg, kind gekalmeerd.
Courage schreef op 13-06-2022 om 17:42:
[..]
Dat klopt, dat was de achtergrond van mijn vraag. En eens ook met jouw bericht.
@QB! Kan hier een kern van waarheid inzitten? Hoe vaak is 'zelden' bij jullie?
Uhhh 1x per jaar ofzo? Ik bedoel dan eigenlijk meer stem verheffen. Dochter daarentegen wordt zo snel boos dat het soms lastig is om maar heel de tijd rekening te houden met haar mood. Ik merk aan mezelf dat ik dat heel erg doe. Manlief en zoon vinden dat ook. Het lijkt wel alsof ik er alles aan doe om maar te voorkomen dat ze ontploft. Zo jammer ook, want verder is het zo'n leuke meid.
hoedan schreef op 13-06-2022 om 23:48:
[..]
Het kan ook dat het haar zoveel energie kost om zich staande te houden met de prikkels van ander gezelschap, dat ze eenmaal weer thuis wel moet afreageren.
Ik blijf erbij: iemand met ADD die zo overprikkeld raakt, heeft hulp nodig om daarmee te leren omgaan. Want natuurlijk is het niet acceptabel om zo te schreeuwen, maar wat nu als ze gewoon echt niet meer kan?
Mee eens! Maar......een meid van 20 kan ik helaas niet meer "dwingen" om hulp te zoeken. Zelf vindt ze het namelijk helemaal niet nodig. Zij vindt dat het aan de ander ligt, omdat wij haar: teveel pushen, op het verkeerde moment aanspreken op iets, teveel bemoeien met haar.....uhhh zo kan ik nog wel even doorgaan. Het ligt dus eigenlijk nooit aan haar. Als je het zelf niet ziet wordt het lastig wijsmaken dat het toch wel handig is om eens met iemand te praten.....
Je kunt haar in ik-boodschappen duidelijk maken dat jij er erge last van hebt. En dat als je samen in een huis woont, je rekening met elkaar houdt. Dat kan niet van één kant komen. Dan kan ze zelf hopelijk wat conclusies trekken.
QB! schreef op 14-06-2022 om 11:42:
[..]
Mee eens! Maar......een meid van 20 kan ik helaas niet meer "dwingen" om hulp te zoeken. Zelf vindt ze het namelijk helemaal niet nodig. Zij vindt dat het aan de ander ligt, omdat wij haar: teveel pushen, op het verkeerde moment aanspreken op iets, teveel bemoeien met haar.....uhhh zo kan ik nog wel even doorgaan. Het ligt dus eigenlijk nooit aan haar. Als je het zelf niet ziet wordt het lastig wijsmaken dat het toch wel handig is om eens met iemand te praten.....
Ik heb ook zo’n zoon, van zestien. Ik herhaal keer op keer dat het zomaar waar kan zijn dat ik iets verkeerds doe maar dat dat los staat van of hij meteen boos tegen me kan gaan lopen doen of mag beginnen te roepen. Als hij bezwaar heeft tegen iets wat ik doe, sta ik daar zeker voor open. Dan kan hij dat met me bespreken.
Als hij zich relaxt en happy voelt snapt hij dat. Ik hoop dat hij het de komende jaren ook steeds beter onder de knie gaat krijgen .
QB! schreef op 14-06-2022 om 11:42:
[..]
Mee eens! Maar......een meid van 20 kan ik helaas niet meer "dwingen" om hulp te zoeken. Zelf vindt ze het namelijk helemaal niet nodig. Zij vindt dat het aan de ander ligt, omdat wij haar: teveel pushen, op het verkeerde moment aanspreken op iets, teveel bemoeien met haar.....uhhh zo kan ik nog wel even doorgaan. Het ligt dus eigenlijk nooit aan haar. Als je het zelf niet ziet wordt het lastig wijsmaken dat het toch wel handig is om eens met iemand te praten.....
Hmm... tijd om uit huis te gaan misschien?? Wil ze dat niet? het is lastig ik weet het ik weet het... maar ik hoor toch nog echt van anderen dat het wel lukt, weliswaar niet gelijk een heel huis of appartement maar een kamer ergens of zo??
QB! schreef op 14-06-2022 om 11:42:
[..]
Mee eens! Maar......een meid van 20 kan ik helaas niet meer "dwingen" om hulp te zoeken. Zelf vindt ze het namelijk helemaal niet nodig. Zij vindt dat het aan de ander ligt, omdat wij haar: teveel pushen, op het verkeerde moment aanspreken op iets, teveel bemoeien met haar.....uhhh zo kan ik nog wel even doorgaan. Het ligt dus eigenlijk nooit aan haar. Als je het zelf niet ziet wordt het lastig wijsmaken dat het toch wel handig is om eens met iemand te praten.....
Herkenbaar. Mijn kinderen zijn jonger maar ook hen kan ik niet dwingen om te praten. Dat doen ze nu allebei wel omdat ze zelf erkennen dat er toch wel problemen zijn en dat het ze helpt. Voor dochter moest ik iemand in huis halen die mij kwam helpen, maar eigenlijk gezinstherapeut is. Het is natuurlijk ook niet zo dat alleen zij iets moet leren, ik ook.
Wow, ik heb ook ADD en schreeuw echt nooit. Herken dit dus ook helemaal niet.