Vakantie
Ik wil graag op vakantie voor een dag of 6. Door werk en drukte komt het zo uit dat ik alleen kan gaan als mijn beide kinderen thuis zijn. Dit betreft een dochter van 21, met een paniekstoornis en een zoon van 19, een feestvierder. Wat ik voorzie is dat mijn dochter zich op alle manieren gaat verzetten tegen de aanwezigheid van haar broer, laat staan eventuele vrienden die hij uitnodigt en dat er ruzie gaat ontstaan over alles. De klusjes, het eten.
Ik had gehoopt dat ik kon gaan in de periode dat mijn zoon ook op vakantie was, dan zou dit probleem niet spelen, want dan kunnen ze elkaar niet in de weg lopen.
Wie heeft tips voor mij met betrekking tot het maken van afspraken? Ervaringsverhalen mogen ook. Liever geen opmerkingen over hoe het eigenlijk zou moeten zijn en hoe ze zich zouden moeten gedragen op deze leeftijd want dat weet ik ook, maar dat is helaas niet aan de orden (pffffff)
Het klinkt idd niet erg ideaal, om zo te gaan. (Herkenbare dillema’s)
Ik zou mee laten wegen; hoe hard heb jij de vakantie nodig, hoe lang verwacht je zelf nog aan te moeten blijven staan voor ze,(blijven ze nog lang thuis wonen, hoeveel progressie verwacht je in ontwikkeling, in hun relatie)
Ik zou terughoudend zijn met weggaan omdat je schrijft dat ze nu erg fel op elkaar zijn, meer dan een paar jaar geleden. Ik zou mee laten wegen de kans dat samen thuis zijn hun relatie een oppepper kan geven. Ik denk dat die kans erg klein is nu en liever zou ik even wat meer pappen en nathouden tot ze wat gegroeid zijn beiden en hun relatie weer wat meer kan hebben.
Maar goed, thuisblijven alleen als je dat zelf ook trekt.
en wat zegt je man hiervan
Ik zou met beiden duidelijke afspraken maken:
Jullie zorgen allebei voor je eigen eten, boodschappen en rotzooi. Je spreekt elkaar er niet op aan als hij/zij dingen niet opruiment of schoonmaakt. Iedereen is verantwoordelijk voor z'n eigen spullen. Is het bij terugkomst een zooi dan wordt diegene daar door mij op aangesproken.
Je bemoeit je niet met elkaar.
Op je kamer wordt je niet gestoord. Is je broer/zus op zijn/haar kamer dan laat je diegene met rust.
Vrienden zijn welkom maar geen feestjes, niet teveel lawaai, iedereen max om 1 uur de deur uit. Dochter kan zich, als er vrienden zijn, gewoon terugtrekken op haar kamer.
Als het alleen thuis zijn anzich geen probleem is voor dochter (vanwege haar angststoornis) dan zou ik denk ik gewoon gaan. Ze zijn echt oud genoeg om dit met goede afspraken te moeten kunnen. En ja ze kunnen ruzie krijgen maar tenzij dochter echt gevaarlijk agressief kan worden moeten ze ook daar maar mee leren omgaan.
Hier een beetje een soortgelijke situatie. Dochter van inmiddels 22, zoon van 18. Dochter is een echt feestbeest, zoon autisme en nauwelijks contacten. Ze kunnen het wel goed met elkaar vinden, maar 6 dagen samen zagen we vorig jaar toch niet zitten. Dochter zou naar verwachting voortdurend op pad zijn, zoon alleen thuis zonder iets te doen en iets gezonds te eten. De oplossing hier was dat mijn moeder 2 nachten is komen logeren. Dochter vond het onzin, hoefde geen oppas. Zoon vond het ook niet geweldig, maar kon dan wel een keer met haar op pad en kreeg wat gezonds te eten. En wij konden gerust op vakantie.
Ik zou ze inderdaad zelf hun eigen plan laten trekken, wel rekening houdend met elkaar. Ze hebben echt wel de leeftijd dat ze dit zouden moeten kunnen. Feestjes zijn niet nodig, maar chillen/serie kijken/spelletje spelen/gamen met een paar vrienden moet gewoon kunnen, of je er nu bent of niet. Dat hoort bij het leven en zoveel controle voor je dochter over wat er thuis gebeurt is niet iets wat je hoeft te faciliteren. Het lijkt me ook geen oplossing voor de angststoornis.
Qua eten mogen ze het zelf uitzoeken. Zelf boodschappen doen en koken, zelf opruimen. Samenwerken hierin kan indien door beide gewenst. Dan kunnen ze dat onderling communiceren. Als dat niet kan of niet gewenst is, dan niet.
is er ook nog een vader ergens die iets kan betekenen? Een van de twee daar een paar dagen heen, elke dag daar eten om die stress te voorkomen en zodat hij kan bemiddelen indien nodig?
Biscuitje schreef op 11-05-2023 om 23:08:
Ik zou met beiden duidelijke afspraken maken:
Jullie zorgen allebei voor je eigen eten, boodschappen en rotzooi. Je spreekt elkaar er niet op aan als hij/zij dingen niet opruiment of schoonmaakt. Iedereen is verantwoordelijk voor z'n eigen spullen. Is het bij terugkomst een zooi dan wordt diegene daar door mij op aangesproken
Dat vind ik dus hier het punt, dat aanspreken. Niemand heeft nooit iets gedaan. Gezamenlijke rotzooi bestaat niet, het is altijd van de ander. En áls ze al rotzooi maken en niet opruimen, komt dit omdat de rotzooi van de ander in de wegstond ..blah..blah..
Mijn kinderen voelen zich niet aangesproken door een algemene regel.
Het was dat opa en oma uit zichzelf langskwamen toen wij een week weg waren en er dus opgeruimd werd, tussendoor (bij terugkomst was het een puinhoop en vies). Hier was de keuken de bottleneck (de was liep ik wel in en de badkamer werd maar 2x per dag flink gebruikt).
Terugkijkend had ik misschien beter een paar afspraken gekoppeld met een voordeel er aan. Ik had allereerst een foto moeten maken van de keuken voor beiden op de app (zó ziet de opgeruimde keuken eruit) met de “regel” dat de keuken een vast aantal x per dag opgeruimd wordt (en wanneer (tijdspanne?) en door wie). Je kan eventueel afspreken dat ze zelf fotobewijs maken (voor of na) óf dat de ander dat doet (vooral het laatste is een stok achter de deur) van jouw werk. Maar! Zonder elkaar daar op aan te spreken. Je wilt geen ruzie als je er niet bij bent.
Met je zoon kan je afspreken wanneer iemand over de vloer komt en wanneer hij over de vloer bij de ander gaat, dan weet je dochter precies waar ze op mag rekenen. Houdt hij zich er niet aan, vertelt jouw dochter dat aan jou en jij spreekt jouw zoon erop aan. Jouw zoon weet zijn voordeel en beschermt die en jouw dochter weet de hare.
Maar met opruimen ligt dat anders.
Bij ons was er (een potje met) geld voor eten & kleine rampen & onvoorziene zaken (de basis was in huis) en er lag zelfmaak pizza etc in huis.
Het belangrijkste is natuurlijk hoe je zorgt dat de motivatie om zich te houden aan hun eigen (met jou) opgestelde regels want je wilt geen ruzie. Ze mogen elkaar wel controleren maar zonder elkaar daarop aan te spreken én dat laten ze jou wel weten natuurlijk. Pubers krijg je heel moeilijk aan het werk maar je krijgt ze wel zover dat ze willen behouden wat ze hebben. Is daar dat potje voor te gebruiken? Of geef desnoods elk hun eigen potje. Als de samenhorigheid onderling groot is, kan je een gemeenschappelijk potje overwegen.
Dus, heb jij je aan de afspraken gehouden, gaat er geen geld uit de/jouw pot (en kan je in theorie een keer pizza bestellen of hamburger eten met je vrienden). Ik noem eten (mn pizza) want dat is een enorme drijfveer hier. Zo niet, gaat er wel geld uit jouw potje, (en heb jij dus minder vrijheden om leuke dingen te doen).
Zou zoiets een stok achter de deur kunnen zijn?
Ik vind 19 en 21 wel echt oud om elkaar te controleren en mama te informeren. Ze zijn volwassen, enige vorm van verantwoordelijkheid voor je eigen troep mag je wel verwachten op die leeftijd hoor.
Dit klinkt mij een beetje in de oren als kleuters die een ander betrappen op iets wat niet mag en dan roepen 'ooooh mag niet, ik ga het zeggen....mamaaaa pietje deed ...'
MamaE schreef op 12-05-2023 om 10:16:
Ik vind 19 en 21 wel echt oud om elkaar te controleren en mama te informeren. Ze zijn volwassen, enige vorm van verantwoordelijkheid voor je eigen troep mag je wel verwachten op die leeftijd hoor.
Dit klinkt mij een beetje in de oren als kleuters die een ander betrappen op iets wat niet mag en dan roepen 'ooooh mag niet, ik ga het zeggen....mamaaaa pietje deed ...'
Oud genoeg? Tja, zelfs bij volwassenen gebeurt dit. We leven nu eenmaal niet in een theorieboek waarin de ideale wereld beschreven staat.
Het gaat erom dat je geen ruzie wilt als jij er niet bij bent (want dat loopt uit de hand, zorgt voor een nare sfeer) en dat doe je door ze elkaar niet te laten aanspreken over het niet (goed) nakomen van de afspraken. ze mogen elkaar wel herinneren en aanmoedigen (dat kan een onderlinge afspraak zijn tussen hen beide, laat ze dat vooral bespreken met elkaar). En je wilt niet dat ze het heft in eigen hand nemen en graaien in elkaars pot.
MamaE schreef op 12-05-2023 om 10:16:
Ik vind 19 en 21 wel echt oud om elkaar te controleren en mama te informeren. Ze zijn volwassen, enige vorm van verantwoordelijkheid voor je eigen troep mag je wel verwachten op die leeftijd hoor.
Dit klinkt mij een beetje in de oren als kleuters die een ander betrappen op iets wat niet mag en dan roepen 'ooooh mag niet, ik ga het zeggen....mamaaaa pietje deed ...'
MamaE, ik hoor je dit best vaak zeggen: op die leeftijd zou een kind x en y moeten kunnen. Dat kan best gelden voor het gemiddelde kind (ahum, bestaat dat?), maar bij IADH-kinderen kun je hier nooit zomaar van uitgaan.
Dus als die gedachte nog eens door je hoofd schiet, kun je er misschien bij denken (en schrijven): "meestal", of "bij gemiddelde kinderen". Dochter van TO is duidelijk geen gemiddeld kind.
Trouwens, de vader van mijn kinderen is halverwege de 50 en hij doet heel veel goed, maar veel van dit soort dingen overleg- en afstemdingen kan hij nog steeds niet. Dat wordt heel vaak heibel als de ander niet doet/wil wat hij wil. 😉 Soms heeft dat helemaal niks met leeftijd te maken.
Nou, veel herkenbaar en inderdaad. De opmerking "zoveel controle voor je dochter over wat er thuis gebeurt is niet iets wat je hoeft te faciliteren" van MamaE, dat weet ik natuurlijk ook, maar is wel fijn om zo concreet van een ander te horen 
.
Ik sta nu op:
- geen feestjes, vooraf bespreken hoeveel mensen over de vloer en hoe laat de deur ut
- een budget en dan ieder voor zich koken
- evt een beloning bij goed gedrag, een uitje ofzo
Er is een netwerk in de buurt, oma's en een tante. Die kan ik ook inschakelen om eens 'spontaan' op bezoek te komen.
En klusjes uitdelen en niet vragen wie wat wil doen, want dan gaan ze proberen de krenten uit de pap te halen.
Ik was twee jaren geleden een 10 dagen met zoon in het ziekenhuis en toen was dochter onverwacht alleen. Ik heb daarna een klappertje gemaakt waarin de werking van ieder apparaat in huis beschreven staat. Muv het koffiezetapparaat, want dat weten ze dan weer wel.
De vader is helaas enkele jaren geleden overleden.
En inderdaad, IMI-x2, absoluut geen gemiddeld kind. Ik weet ook wel wat de meeste kinderen op die leeftijd zouden moeten kunnen, maar er moet veel, en ik wil veel en we vinden veel, het is gewoon niet zo in dit geval. Tegelijkertijd wil ik er ook niet teveel in mee gaan en een beetje bij de realiteit blijven, want altijd mee aanpassen is ze ook niet mee geholpen.
Zoon mag geen vrienden thuis uitnodigen die week, mag wel naar vrienden toe of met ze gaan chillen op een strandje, in een parkje, etc. Zou dat een idee zijn zodat hij leuke dingen kan doen en dochter er geen last van heeft. En over opruimen koken etc., ene dag ruimt dochter alles op en kookt. Waarbij ze zijn spullen uit woonkamer en keuken gewoon in een stapel op de vloer van zijn kamer legt. Andere dag ruimt zoon alles op en kookt en legt al haar spullen op een stapel op de gang naast haar kamerdeur (voor als ze het niet trekt dat hij in haar kamer komt). Eten is om 18:00, eet je niet thuis dan laat je dat om 17:00 uiterlijk weten. Was het jouw beurt om te koken? Dan eet de ander iets makkelijks maar ruim jij nog steeds de keuken en de woonkamer op. Of gaat dit te ver?
Ik begrijp echt wel dat deze situatie niet gemiddeld is, maar ik zou er toch voor waken om niet op afstand politieagentje te moeten spelen en de hele dag appjes of belletjes te krijgen met X deed dit of Y weigert dat. Dan heb je toch geen vakantie?
Je kunt ze beide best tegemoet komen in bepaalde opzichten, maar ze zullen ook moeten leren dat het in het leven niet alleen om hun draait.
En ja, jullie hebben wel een punt met dat ik nogal veel overtuigingen heb over wat allemaal zou moeten kunnen of hoe dingen moeten zijn. Blijkbaar heb ik nog steeds niet geleerd van het leven dat het zo niet werkt. Ik wil echt niemand voor het hoofd stoten of pijn doen en ik begrijp dat sommige situaties echt wel complex zijn, maar de vraag is toch in hoeverre je mee wil gaan met de wensen van je kinderen en in hoeverre je dingen moet faciliteren. De grenzen en belangen van beide kinderen liggen nogal uit elkaar. Dan zul je een compromis moeten vinden of desnoods opleggen.
Pippeltje schreef op 11-05-2023 om 18:55:
Dochter durft niet op vakantie; durft ze wel te logeren?
Ik zou echt kijken of zoon niet de hele week kan logeren.
En ik ben erg benieuwd wat er gebeurt als jij het laat gebeuren. Waar ben je bang voor? Gaan ze elkaar te lijf?
Dochter meer paniekaanvallen?
Zoon agressief?
Heeft je dochter vriendinnen? Zo ja, kan er dan niet een vriendin komen logeren?