Wonen in een camper
Hallo allemaal, even in een notendop. Onze dochter heeft vorig jaar juli een vaste relatie gekregen. Ze kennen elkaar nu dus 7 maand. Ze kende elkaar al van school en hebben op jonge leeftijd al eens “verkering” gehad. Onze dochter is nu 20 toen waren ze net 14. Was ook heel kort maar was haar eerste “liefdesverdriet”. Nu zijn zijn ouders het type preppers. Ze besloten daarom hun huis te verkopen met het idee in een chalet te gaan wonen en in een (oude) camper dit af te wisselen door na Spanje te gaan in de koudere maanden. Ze hebben nog een dochter van nu net 12 jaar, dus vreemde situatie. Niet ons probleem zou je zeggen maar de vriend van onze dochter ook 20 jaar werd toen verteld we vinden voor jouw ook wel een plekje (chaletje). Dus eigenlijk noodgedwongen ging hij dan uit huis. Dit speelde toen ze nog maar twee maanden met elkaar liepen. Onze dochter zei meteen dan ga ik met je mee. Ze gaat nog na school. Wij dachten zo’n vaart loopt dit niet maar het is een hele rare situatie natuurlijk. Zijn ouders zijn best een beetje laat ik zeggen anders. Zijn vader moet nog een zware operatie ondergaan, en hij heeft nog een zusje van net 12 jaar. En dan off gride willen leven is best wat. Maar ondertussen is hun huis verkocht wonen ze in een camper. En onze dochter heeft even in een chalet gewoond die niet bewoonbaar was. Daar zijn ze nu uit en gaan zolang wonen in een oude camper van zijn ouders. Op een camping. Wij zijn een warm gezin wonen eigenlijk best ruim en hebben goed contact. Ze leven op een roze wolk. Hij is heel makkelijk leeft op de dag maakt zich nergens druk om. Werkt als hij zin heeft. Onze dochter moet nog anderhalf jaar na school en loopt nu stage. Maar zijn bang dat ze ermee gaat stoppen. Al met al kids worden volwassen en gaan hun eigen weg. Hebben veel contact maar het voelt allemaal zo onwerkelijk!! Had haar zoveel meer gegund. Ben best een beetje teleurgesteld en het voelt soms een beetje al gefaald hebben terwijl dit niet zo is. Maar de situatie hoe ze nu wonen… wij hebben er best moeite mee. Maar steunen jaar uiteraard. Ik blijf vragen stellen. Onder tussen voelt het natuurlijk best leeg in huis juist omdat het in zo’n korte tijd is. Ze kennen elkaar ook nog niet echt. Ze zijn gelukkig. Daar gaat het om, en ik weet je moet het leven leren als je net begint. Maar het voelt allemaal niet goed. Hoe denken jullie hier over?
groetjes van een ongeruste moeder
Rocahul schreef op 04-03-2023 om 12:50:
[..]
Best wel alleen wel heel klein hoor. Gelukkig hebben we een grote kelder waar al hun spulletjes zolang staan. Het is ook de bedoeling dat ze een chalet kopen maar er is gewoon geen plek op dit moment dus nu dus de camper😄
Ja, Tiny is nog hipper.
Rocahul schreef op 04-03-2023 om 12:48:
[..]
Ik loop niet leeg op zijn ouders hoor. Natuurlijk is dit allemaal begonnen om een keuze die zij gemaakt hebben en dat effect heeft op ons allemaal. Ze sturen de kids aan met keuzes die niet de onze zouden zijn, en waar we toch wel een tijd verdriet om hebben gehad. Ik kan hier slecht een beeld scheppen over de situatie maar er is natuurlijk veel meer. Ik noem ze omdat het daar door is gekomen dat ze zo wonen. En roddel ik heb het ze persoonlijk verteld hoor hoe wij het zien. Zoals ik al noemde is er veel meer dat ik niet wil en ook niet kan melden. Maar als je het de personen zelf hebt gezegd vind ik dit geen roddel. Ik ben gewoon benieuwd hoe het anderen vergaat in zo’n situatie. En wil niet dat we nu allemaal negatieve reactie gaan plaatsen want daar is het mij niet om te doen.
Je geeft die ouders gewoon de schuld.
Die ouders hebben een keuze gemaakt die jij niet begrijpt en waarmee je het niet eens bent. Dat kan, maar je hebt daar geen invloed op. In een camper wonen is niet per se verkeerd. Het is een andere manier van leven. Ik hoop dat je kunt vertrouwen op je eigen opvoeding dat je dochter niet in zeven sloten tegelijk zal lopen. Waarschijnlijk blijven ze ook niet eeuwig een nomadenbestaan leiden. En als dat wel zo is, ook goed.
Het enige waar ik echt zou proberen invloed op uit te oefenen is de studie afmaken en werk zoeken waarmee ze zelfstandig in haar levensonderhoud kan voorzien. Jullie betalen haar studie, als ze die niet afmaakt, mag ze dat zelf terugbetalen. En een leven zonder daginvulling en enkel werken als je zin hebt, dat is prima zo lang je onafhankelijk bent, maar niet iets wat ik als ouders zou willen financieren/faciliteren.
Eigenlijk vind ik het maatschappelijk gezien ook niet zo prima. Er zijn gigantische personeelstekorten. We kunnen niet allemaal op die manier leven.
Rocahul schreef op 04-03-2023 om 12:48:
[..]
Ik loop niet leeg op zijn ouders hoor. Natuurlijk is dit allemaal begonnen om een keuze die zij gemaakt hebben en dat effect heeft op ons allemaal. Ze sturen de kids aan met keuzes die niet de onze zouden zijn, en waar we toch wel een tijd verdriet om hebben gehad. Ik kan hier slecht een beeld scheppen over de situatie maar er is natuurlijk veel meer. Ik noem ze omdat het daar door is gekomen dat ze zo wonen. En roddel ik heb het ze persoonlijk verteld hoor hoe wij het zien. Zoals ik al noemde is er veel meer dat ik niet wil en ook niet kan melden. Maar als je het de personen zelf hebt gezegd vind ik dit geen roddel. Ik ben gewoon benieuwd hoe het anderen vergaat in zo’n situatie. En wil niet dat we nu allemaal negatieve reactie gaan plaatsen want daar is het mij niet om te doen.
Ik heb deze reactie wel 3x gelezen. Ik snap het een en ander niet. Je zegt 'ze sturen de kids aan met keuzes die niet de onze zijn en waar we toch wel een tijd verdriet om hebben gehad'
Ben je nu verdrietig omdat ze niet het door jouw gedroomde leven leiden. Ben je nu verdrietig dat ze in een klein campertje wonen? Ben je bang dat je je dochter kwijt raakt?
Ik kan me wel voorstellen dat je je verdrietig voelt als je kinderen uitvliegen. En ik zou niet staan te juichen als mijn dochter thuis zou komen met een patser met 2 auto's. Even gechargeerd 🙃. Dan liever een alternatieveling met een camper. Maar uiteindelijk moet zij zelf keuzes maken.
Zolang je dochter niet elke dag alcohol drinkt of drugs gebruikt snap ik geloof ik toch niet zo heel goed wat nu je echte probleem is.
Leene schreef op 04-03-2023 om 14:43:
[..]
Ik heb deze reactie wel 3x gelezen. Ik snap het een en ander niet. Je zegt 'ze sturen de kids aan met keuzes die niet de onze zijn en waar we toch wel een tijd verdriet om hebben gehad'
Ben je nu verdrietig omdat ze niet het door jouw gedroomde leven leiden. Ben je nu verdrietig dat ze in een klein campertje wonen? Ben je bang dat je je dochter kwijt raakt?
Ik kan me wel voorstellen dat je je verdrietig voelt als je kinderen uitvliegen. En ik zou niet staan te juichen als mijn dochter thuis zou komen met een patser met 2 auto's. Even gechargeerd 🙃. Dan liever een alternatieveling met een camper. Maar uiteindelijk moet zij zelf keuzes maken.
Zolang je dochter niet elke dag alcohol drinkt of drugs gebruikt snap ik geloof ik toch niet zo heel goed wat nu je echte probleem is.
Nou ja, als je ouders hun huis verkopen en met een camper naar Spanje vertrekken, dan moet je als kind toch iets. Ik zou er niet blij mee zijn geweest als mijn ouders dat toen ik nog thuis woonde hadden gedaan en dat toch wel ervaren hebben als 'ze denken alleen aan zichzelf en laten mij vallen'.
Toch is het wel de keuze van de zoon zelf om in een camper te wonen. Een kamer in een gedeeld huis of een studiootje was ook een optie geweest. Waarschijnlijk is een camper wel goedkoper en dus beter combineerbaar met weinig werken/weinig inkomen.
MamaE schreef op 04-03-2023 om 14:40:
Die ouders hebben een keuze gemaakt die jij niet begrijpt en waarmee je het niet eens bent. Dat kan, maar je hebt daar geen invloed op. In een camper wonen is niet per se verkeerd. Het is een andere manier van leven. Ik hoop dat je kunt vertrouwen op je eigen opvoeding dat je dochter niet in zeven sloten tegelijk zal lopen. Waarschijnlijk blijven ze ook niet eeuwig een nomadenbestaan leiden. En als dat wel zo is, ook goed.
Het enige waar ik echt zou proberen invloed op uit te oefenen is de studie afmaken en werk zoeken waarmee ze zelfstandig in haar levensonderhoud kan voorzien. Jullie betalen haar studie, als ze die niet afmaakt, mag ze dat zelf terugbetalen. En een leven zonder daginvulling en enkel werken als je zin hebt, dat is prima zo lang je onafhankelijk bent, maar niet iets wat ik als ouders zou willen financieren/faciliteren.
Eigenlijk vind ik het maatschappelijk gezien ook niet zo prima. Er zijn gigantische personeelstekorten. We kunnen niet allemaal op die manier leven.
Ik denk dat ik op zich niet zo'n moeite zou hebben met die camper, die kan later nog omgewisseld worden voor iets anders. Maar ik zou het wel belangrijk vinden als dochter de studie af zou maken.
MamaE schreef op 04-03-2023 om 15:04:
[..]
Nou ja, als je ouders hun huis verkopen en met een camper naar Spanje vertrekken, dan moet je als kind toch iets. Ik zou er niet blij mee zijn geweest als mijn ouders dat toen ik nog thuis woonde hadden gedaan en dat toch wel ervaren hebben als 'ze denken alleen aan zichzelf en laten mij vallen'.
Toch is het wel de keuze van de zoon zelf om in een camper te wonen. Een kamer in een gedeeld huis of een studiootje was ook een optie geweest. Waarschijnlijk is een camper wel goedkoper en dus beter combineerbaar met weinig werken/weinig inkomen.
MamaE schreef op 04-03-2023 om 15:04:
[..]
Nou ja, als je ouders hun huis verkopen en met een camper naar Spanje vertrekken, dan moet je als kind toch iets. Ik zou er niet blij mee zijn geweest als mijn ouders dat toen ik nog thuis woonde hadden gedaan en dat toch wel ervaren hebben als 'ze denken alleen aan zichzelf en laten mij vallen'.
Toch is het wel de keuze van de zoon zelf om in een camper te wonen. Een kamer in een gedeeld huis of een studiootje was ook een optie geweest. Waarschijnlijk is een camper wel goedkoper en dus beter combineerbaar met weinig werken/weinig inkomen.
Nee niet echt een keuze. Ze hebben vier maanden gezocht na een chalet. Eerst het plan van zijn ouders om er twee te kopen maar voorzichtig hebben ze onder tussen wel iets gevonden en voor dochter en vriend hadden ze een huur chalet gevonden. Die bleek echter vol schimmel te zitten lekkage en andere gebreken. Zou in orde gemaakt worden door de verhuurster maar gebeurde maar niet. Toen zijn ze er hals over kop uitgetrokken toen ook bleek dat het dak lekkage kreeg. Toen hadden zijn ouders dus de oude camper nog niet verkocht (hadden al een nieuwe) en zijn ze daar zolang in gegaan. Er zijn nu eenmaal weinig woningen maar heel weinig plekken voor een chalet. Dus hij had geen keus. Vanaf het begin al niet inderdaad. Werd hem gewoon gemeld. Dus daarom dat ik ook vind dat het bij de ouders is begonnen. Was geen vrije keus van de vriend. Mijn dochter staat hem bij wat ik helemaal begrijp. Normaal was hij nog niet uit huis gegaan en onze dochter ook niet. Maar ze zijn verliefd en maken er het beste van.
Rocahul schreef op 04-03-2023 om 12:48:
[..]
Ik loop niet leeg op zijn ouders hoor. Natuurlijk is dit allemaal begonnen om een keuze die zij gemaakt hebben en dat effect heeft op ons allemaal. Ze sturen de kids aan met keuzes die niet de onze zouden zijn, en waar we toch wel een tijd verdriet om hebben gehad. Ik kan hier slecht een beeld scheppen over de situatie maar er is natuurlijk veel meer. Ik noem ze omdat het daar door is gekomen dat ze zo wonen. En roddel ik heb het ze persoonlijk verteld hoor hoe wij het zien. Zoals ik al noemde is er veel meer dat ik niet wil en ook niet kan melden. Maar als je het de personen zelf hebt gezegd vind ik dit geen roddel. Ik ben gewoon benieuwd hoe het anderen vergaat in zo’n situatie. En wil niet dat we nu allemaal negatieve reactie gaan plaatsen want daar is het mij niet om te doen.
Jij gaat er gewoon niet over. Ik snap wel dat je er iets van vindt maar het is grensoverschrijdend te denken dat wat jij vindt van de leefstijl van andere mensen van zo groot belang is dat het die mensen moet worden medegedeeld en hier besproken moet worden. En datzelfde geldt ook voor het leven van je dochter. Als zij de keuze maakt voor een bepaalde leefstijl met haar partner, kom je daarbij als ouders op afstand te staan. En dat hoort ook zo. Het is niet jouw positie te bepalen wat jouw kind met haar leven doet. Je kunt er iets van vinden maar dat betekent niet dat je er invloed op moet (kunnen) uitoefenen. Zij is een autonome persoon en maakt haar eigen levenskeuzes, zelfs als dat onverstandige keuzes zouden zijn.
Je labelt dit nu heel snel als een ‘negatieve reactie’ maar het is een spiegel. Jouw oordelen en het uiten daarvan alsof jij weet hoe het eigenlijk zou moeten zijn, hebben consequenties voor de (veiligheid binnen de) relaties die je met mensen hebt. Als je de grenzen van hun autonomie overschrijdt, is de kans groot dat ze meer afstand nemen. Natuurlijk vertellen mensen elkaar de hele tijd wat ze van elkaars keuzes vinden en dat is ook normaal. Maar in jouw verhaal vind ik het zo overheersend dat het me opviel.
Je kunt het natuurlijk gewoon naast je neerleggen. Je hoeft helemaal niet te aanvaarden wat ik zeg. Het is maar een snelle analyse.
Rocahul schreef op 04-03-2023 om 16:04:
[..]
Nee niet echt een keuze. Ze hebben vier maanden gezocht na een chalet. Eerst het plan van zijn ouders om er twee te kopen maar voorzichtig hebben ze onder tussen wel iets gevonden en voor dochter en vriend hadden ze een huur chalet gevonden. Die bleek echter vol schimmel te zitten lekkage en andere gebreken. Zou in orde gemaakt worden door de verhuurster maar gebeurde maar niet. Toen zijn ze er hals over kop uitgetrokken toen ook bleek dat het dak lekkage kreeg. Toen hadden zijn ouders dus de oude camper nog niet verkocht (hadden al een nieuwe) en zijn ze daar zolang in gegaan. Er zijn nu eenmaal weinig woningen maar heel weinig plekken voor een chalet. Dus hij had geen keus. Vanaf het begin al niet inderdaad. Werd hem gewoon gemeld. Dus daarom dat ik ook vind dat het bij de ouders is begonnen. Was geen vrije keus van de vriend. Mijn dochter staat hem bij wat ik helemaal begrijp. Normaal was hij nog niet uit huis gegaan en onze dochter ook niet. Maar ze zijn verliefd en maken er het beste van.
Is toch hetzelfde als in Amsterdam op kamers gaan en in een tochtig schimmelig hok wonen? En daar ga je later als 40er of 50er romantisch op terugkijken.
Toen ik ging studeren woonden studenten in een tent op de camping omdat ze geen kamer konden krijgen.
Rocahul schreef op 04-03-2023 om 16:04:
[..]
Nee niet echt een keuze. Ze hebben vier maanden gezocht na een chalet. Eerst het plan van zijn ouders om er twee te kopen maar voorzichtig hebben ze onder tussen wel iets gevonden en voor dochter en vriend hadden ze een huur chalet gevonden. Die bleek echter vol schimmel te zitten lekkage en andere gebreken. Zou in orde gemaakt worden door de verhuurster maar gebeurde maar niet. Toen zijn ze er hals over kop uitgetrokken toen ook bleek dat het dak lekkage kreeg. Toen hadden zijn ouders dus de oude camper nog niet verkocht (hadden al een nieuwe) en zijn ze daar zolang in gegaan. Er zijn nu eenmaal weinig woningen maar heel weinig plekken voor een chalet. Dus hij had geen keus. Vanaf het begin al niet inderdaad. Werd hem gewoon gemeld. Dus daarom dat ik ook vind dat het bij de ouders is begonnen. Was geen vrije keus van de vriend. Mijn dochter staat hem bij wat ik helemaal begrijp. Normaal was hij nog niet uit huis gegaan en onze dochter ook niet. Maar ze zijn verliefd en maken er het beste van.
Dus de zoon wordt dakloos door het vertrek van zijn ouders en je dochter is solidair door ook dakloos te worden? En dat vind jij een onverstandige keuze, wat ik op zichzelf wel snap. Maar het is toch niet de schuld van die ouders dat je dochter zich halsoverkop in een hippieleven stort? Kennelijk heeft ze er ergens wel gewoon zin in. Jullie wonen niet in Spanje. Ze kon gewoon bij jullie blijven wonen. Dat ze dat niet doet, is haar eigen beslissing. Ik vind dat ook best een wonderlijk deel van het verhaal, dat het verkopen van de ouderlijke woning door andere ouders ineens betekende dat jouw dochter in een schimmelig chalet woonde. Hoe is dat zo gekomen? Want erg logisch klinkt dat niet.
En als het een praktisch probleem was, dat ze geen dak boven hun hoofd hadden, waarom is hij dan niet bij jullie ingetrokken? Jullie wonen immers ruim, schrijf je.
Rocahul schreef op 04-03-2023 om 12:50:
[..]
Best wel alleen wel heel klein hoor. Gelukkig hebben we een grote kelder waar al hun spulletjes zolang staan. Het is ook de bedoeling dat ze een chalet kopen maar er is gewoon geen plek op dit moment dus nu dus de camper😄
Een beetje chalet is al snel 30k. Plus staangeld e.d. Ik hoop dat je dochter haar financiën goed in het oog houdt en haar studie afrondt, voor ze zich op de kosten jagen. Eigenlijk is hun keuze een echte relatie-test voor jonge mensen.
Brengt ze het wasgoed bij jou of hangt ze die te drogen in de kamper?
Ze zijn allebei volwassen, je dochter en haar vriend, dus vrij om eigen keuzes te maken. Ik zou ook mijn hart vasthouden over die opleiding en er op aandringen dat ze die wel afmaakt . Er is tenslotte al veel geld en werk in gestoken, ook door jullie waarschijnlijk.
De lol gaat vanzelf wel af van het in zo’n wrakkig hutje wonen, maar voor nu is het vast wel avontuurlijk.
Probeer vooral het contact met je dochter vast te houden, ga af en toe samen ergens heen, praat met haar over wat jullie bindt (familie, grootouders, leuke herinneringen) en blijf weg van alles over die familie. Als ze erover wil praten moet de deur wijd open staan, zonder oordeel.
Het is niet ideaal, maar echt problematisch lijkt het me ook niet. Ik heb als twintiger anti kraak gewoond met een nogal ingewikkelde jongen, mijn vriend toen.
Mijn ouders vonden dat ook niet ideaal, terwijl ik het probleem niet zo zag. Veel steun heb ik niet van ze ervaren en heb eerder afwijzing gevoeld. In die tijd ben ik meer bij mijn schoonouders geweest dan bij hun.
Ik zou de deur dus wagenwijd openhouden, jullie contact klinkt anders dan dat het was bij mij. Hou dat vast!
De enige eis die je kunt stellen lijkt mij dat ze haar school afmaakt vóórdat ze naar Spanje vertrekt. Dan gaat ze maar weer even bij jullie wonen.