Ouderschap in LAT-relatie
Hoi!
Ik ben opzoek naar advies van ouders die hopelijk in hetzelfde schuitje zitten. Mijn man en ik hebben namelijk een kinderwens, maar door mijn baan met een specifiek opleidingstraject woon ik (tijdelijk) een provincie verderop. De situatie is gelukkig tijdelijk maar wel naar verwachting 3-5 jaar… en ik ben begin 30 + heb fertiliteitsproblemen dus niet de eeuwige tijd om voor kinderen te gaan. Mijn man woont in het “grote huis” met onze beide ouders om de hoek dus naar alle verwachting, als er een kind komt, zal er veel van de zorg op zijn schouders komen op de dagen dat ik niet naar huis kan en zou ik mijn kind dus moeten missen… zijn er mensen die iets vergelijkbaars hebben/meegemaakt hebben of iemand kennen die dit heeft gedaan met tips?
Opleiding is helaas niet uit te stellen tot eventuele kinderen wat ouder zijn en mijn man heeft een volle carrière opgebouwd + woont in ons koophuis wat momenteel ook niet makkelijk is om aan te komen…. En de opleiding zit ook niet dichter bij
even een ervaringsverhaal, niet van mezelf maar van vrienden. Andere redenen maar misschien toch nuttig.
Zij hebben samen een kind maar zijn altijd blijven latten om hun eigen redenen. Wonen wel op fietsafstand van elkaar.
Kind woont in principe bij moeder. Ze zijn 2-3 dagen per week met zijn 3-en in huis moeder, daarnaast is het kind 1 dag per week bij vader, soms 2.
Band tussen vader en kind is heel goed. Sowieso is dit een hecht gezin met zijn 3-en.
In dit geval is het de vader die het kind wat minder ziet. Maar dat kan natuurlijk net zo goed de moeder zijn.
Er zijn vele wegen naar Rome, en liefdevolle ouders die beide van het kind houden en het samen goed regelen is het belangrijkste.
Jonagold schreef op 15-02-2025 om 17:03:
[..]
Dat jij het niet kent uit je omgeving wil natuurlijk niet zeggen dat het niet bestaat, of ouderwets zou zijn natuurlijk. Er zijn nog altijd vrachtwagenchauffeurs die internationaal rijden, militairen die uitgezonden worden, mensen die op boorplatforms werken en ga zo maar door.
Ze zijn er ook vast, maar ik ken toch ook veel ouders die dus die keuze dan niet meer maken om zo vaak weg te zijn. Die kiezen voor een baan als er kinderen zijn waarbij je wel doordeweeks thuis bent. Mijn ex zat bij defensie maar is bijvoorbeeld van baan gewisseld toen hij kinderen kreeg met zijn huidige partner.
Het is maar net waar je voor kiest en welke kansen er zijn.
ik snap de focus op de onmogelijkheid van het weg zijn van je kind een paar dagen per week niet. Ouders online staat vol met scheidingsverhalen. Die ouders gaan uit elkaar, er komt een week-op-week-afverdeling en dan zien de ouders de kinderen ook een hele week niet. Hier zou het om minder dagen gaan.
op hoeveel km zit die opleiding van die koopwoning vandaan eigenlijk? Een provincie verderop klinkt als een hoop, maar waar hebben we het echt over?
Trijsje schreef op 15-02-2025 om 22:18:
even een ervaringsverhaal, niet van mezelf maar van vrienden. Andere redenen maar misschien toch nuttig.
Zij hebben samen een kind maar zijn altijd blijven latten om hun eigen redenen. Wonen wel op fietsafstand van elkaar.
Kind woont in principe bij moeder. Ze zijn 2-3 dagen per week met zijn 3-en in huis moeder, daarnaast is het kind 1 dag per week bij vader, soms 2.
Band tussen vader en kind is heel goed. Sowieso is dit een hecht gezin met zijn 3-en.
In dit geval is het de vader die het kind wat minder ziet. Maar dat kan natuurlijk net zo goed de moeder zijn.
Er zijn vele wegen naar Rome, en liefdevolle ouders die beide van het kind houden en het samen goed regelen is het belangrijkste.
Dat kan natuurlijk prima. Maar dan kan je een jonge baby gewoon continu zien. Als er wat is kom je even langsfietsen. En ze wonen grotendeels samen. Totaal anders dan bij to die kind dagenlang (en nachten) niet kan zien. En daarnaast ook een zeer drukke baan en opleiding heeft.
Annaniem2023 schreef op 16-02-2025 om 07:55:
ik snap de focus op de onmogelijkheid van het weg zijn van je kind een paar dagen per week niet. Ouders online staat vol met scheidingsverhalen. Die ouders gaan uit elkaar, er komt een week-op-week-afverdeling en dan zien de ouders de kinderen ook een hele week niet. Hier zou het om minder dagen gaan.
Dat is noodgedwongen en geen uitgangspunt. En zoals je leest zorgt dat voor veel problemen bij ouders en kinderen (soms zelfs schade).
Izza schreef op 16-02-2025 om 09:25:
[..]
Dat is noodgedwongen en geen uitgangspunt. En zoals je leest zorgt dat voor veel problemen bij ouders en kinderen (soms zelfs schade).
Problemen, schade zelfs. Grote woorden maar het over grote deel van kinderen met een niet standaard gezinssituatie groeien gewoon zonder problemen op.
Ik heb het alleenstaand ouderschap niet zwaar gevonden. Wel dat ik aanpassingen heb gedaan om het te laten werken.
En to en haar partner denken er goed over na.
Een kind in die omstandigheden laten opgroeien zou ik me geen zorgen over maken.
Izza schreef op 16-02-2025 om 09:24:
[..]
Dat kan natuurlijk prima. Maar dan kan je een jonge baby gewoon continu zien. Als er wat is kom je even langsfietsen. En ze wonen grotendeels samen. Totaal anders dan bij to die kind dagenlang (en nachten) niet kan zien. En daarnaast ook een zeer drukke baan en opleiding heeft.
Ik denk dat het verschil kleiner is dan hier gesuggereerd wordt. Langsfietsen: ja dat klopt, dat kan/kon, maar dat gebeurde in praktijk heel weinig. Wonen grotendeels samen: 2-3 dagen per week en dat geldt voor to straks ook. Zeer drukke baan/opleiding: dat speelde hier ook.
Ik denk dat het voornaamste verschil is dat in mijn voorbeeld het de vader is die het kind minder ziet. En dat dat dus toch andere reacties oproept.
ik ben ervan overtuigd dat vaderliefde net zo waardevol is als moederliefde en ook dat mensen vooral zelf moeten bepalen hoe ze hun leven inrichten, dat echt.
Wat wel een punt is is hechting in de eerste periode van een kind en daarom zijn er ook dringende adviezen over co ouderschap bij heel jonge kinderen. Daar zou ik me wel eerst goed in verdiepen, je wil niet per ongeluk problemen veroorzaken daarmee.
Slekire schreef op 16-02-2025 om 10:13:
ik ben ervan overtuigd dat vaderliefde net zo waardevol is als moederliefde en ook dat mensen vooral zelf moeten bepalen hoe ze hun leven inrichten, dat echt.
Wat wel een punt is is hechting in de eerste periode van een kind en daarom zijn er ook dringende adviezen over co ouderschap bij heel jonge kinderen. Daar zou ik me wel eerst goed in verdiepen, je wil niet per ongeluk problemen veroorzaken daarmee.
Kind leeft dan toch de hele week bij vader?
Wat je niet moet onderschatten is de maatschappelijke druk. Jullie gaan de rollen omgooien, je man is in eens zielig want hij moet voor het kind zorgen en jij bent een slechte moeder want je bent niet genoeg thuis bij je kind. En je moet dat steeds blijven uitleggen.
Ik pik deze er even uit. Ik heb altijd schijt gehad aan wat de goegemeente er over denkt.
Van '80 tot halverwege '00 werkte ik in een beroep wat overwegend door mannen werd uitgeoefend. Denk 2 vrouwen op een groep van 60 mannen.
Een beroep wat ook de nodige risico's met zich meebracht.
2 kindjes gebaard, tijdelijk in deeltijd gaan werken en uiteindelijk ook nog aardig promotie gemaakt.
Ja er waren altijd mensen die daar een mening over hadden. Waar ik dus niet om gevraagd had en ook niet in geinteresseerd was,
De enige waar jij verantwoording aan schuldig bent ben jezelf en jouw partner.
Ik wens jullie veel wijsheid en een gezond kindje
Meesje schreef op 15-02-2025 om 21:15:
[..]
oh, dat idee had ik al. Zie mijn reactie
Nee, ik heb vrienden bij wie het 5 jaar duurde; medicatie, iui, nieuwe onderzoeken, ivf, weer onderzoeken, miskraam tussendoor enz. Dat heeft mijn idee wel beïnvloed over wanneer starten; zo snel mogelijk.
Hier 8 jaar "bezig" geweest, meerdere miskramen, operaties en 2 x ICSI , een zwangerschap met hele pittige complicaties, nu gelukkig een gezond kindje maar een 2de is medisch niet mogelijk. Ik was nog geen 30 bij het ICSI traject en het had niet later moeten zijn want dan was dat ook niet langer mogelijk geweest.
To het klinkt heel pittig, een baan,opleiding en een kleine , het kan hartstikke goed gaan maar neem je niet heel veel hooi op je vork?
Anoniemvoornu schreef op 17-02-2025 om 09:40:
To het klinkt heel pittig, een baan,opleiding en een kleine , het kan hartstikke goed gaan maar neem je niet heel veel hooi op je vork?
Het gekke is dat dit nu nooit tegen een man wordt gezegd.
mana_sutiyuq schreef op 17-02-2025 om 09:43:
[..]
Het gekke is dat dit nu nooit tegen een man wordt gezegd.
Jawel hoor , wel in mijn omgeving , ik ken meerdere mannen die gewacht hebben met doorleren tot de kids op de basisschool zaten of die een andere baan hebben gekozen die beter te combineren was met het gezinsleven. Mijn man had een opfris cursus ehbo van het werk toen onze kleine een half jaar was en vond het loodzwaar , door slaapgebrek is het opnemen van nieuwe informatie bijna onmogelijk, zal vast voor iedereen verschillen
