Vermoeide ouder, mom burn out?
Op zoek naar herkenbare situaties én even van me afschrijven. Achtergrondinfo: Een tijd geleden ben ik gescheiden na een ongeveer drie jarige crisis vanwege een affaire van mijn man. Mijn man heeft uiteindelijk de scheiding ingezet omdat hij herstel te lichtjes had ingeschat.
Sinds kort heb ik wonder boven wonder een huurhuisje. Super blij mee! Op korte afstand van mijn ex, die 'ons' huis heeft aangehouden. In dat opzicht is het fijn, mijn eigen plekje, niet meer op elkaars lip zitten, echt opnieuw beginnen.
Waar ik tegen aan loop is de zorg voor de kinderen. We hebben de zorg 50/50 kunnen regelen, met uitzondering van de vakanties. Dat betekent week op week af. Ik merk dat het me steeds meer gaat tegenstaan, de week met de kinderen, en ik vind het verschrikkelijk om dat hardop uit te spreken.
Ik was me een paar dagen terug erg bewust van mijn gedrag. Continu klagen en mopperen op de kinderen. Niks is goed en ze lopen de hele tijd in de weg. Vooral de spitsuren, maar ook daarbuiten. Ik merk dat ik mezelf al snel enorm opvreet van binnen als ze weer iets doen wat ik niet oké vind. Kort lontje, 'Ja hoor, daar gaan we weer'. Ik zit er gewoon op te wachten. Ik schrok van mezelf, zo was ik eerst niet en zo wil ik niet zijn.
En ik plan echt wel leuke dingen, probeer vaak iets buitenshuis te zoeken, ik heb een fijne kring om me heen waar ik mee af kan spreken. Maar de momenten dat ik er alleen voor sta, breken me op. De week zonder kinderen staat in het teken van opladen, huishouden, vooruit koken, alles zodat ik de andere week niet dat ook nog eens hoef te doen.
Ik zie nu dus enorm op tegen de vakantie. Ik heb ze de eerste 3 weken. De jongste gaat nog 2 dagen naar de opvang, dat scheelt al een hoop. Ook gaan we met een vriendin en haar kinderen op vakantie. Dat is fijn. Toch krijg ik al zenuwen als ik aan deze zomervakantie denk. Ik ben redelijk op, vermoeid en gaar...
Tja, waar ben ik naar op zoek...
Een luisterend oor? Tips? Handvatten? Mensen die dit herkennen?
Maak het jezelf makkelijker. Binnenshuis kun je ook allerlei leuke dingen doen. Je hoeft er niet op uit te gaan voor de kinderen om het fijn te hebben.
Afhankelijk van hoe oud de kinderen zijn: Kun je samen poetsen? Bij sommige leeftijden wordt het dan schoner dan bij anderen 
maar ze kunnen al vanaf jong veel zelf. Zijn ze oud genoeg om zelf koekjes te bakken of bak ze samen etc.. Zwembadje in de tuin, waterpistool, buitenspeelgoed wtc.
Mensen die nooit alleen voor hun kinderen hebben hoeven zorgen hebben geen idee hoe zwaar dat is. Mijn tip is ook de lat laag te leggen. Mijn kinderen ontbeten voor de tv toen ze klein waren, dat ging het snelst met het minste gedoe. Inderdaad tassen en kleren de avond van te voren klaarleggen. Boodschappen doen als de kinderen op de opvang zijn. Tijdens het koken de kinderen weer even voor de tv of laptop, evt met een bak snoeptomaatjes, komkommer oid, zodat je rustig kunt koken. Als ze ouder zijn kunnen ze meehelpen, of de tafel dekken of vaatwasser inruimen. Niet elke dag in bad of onder de douche, op tijd naar bed, koken voor twee keer, samen met anderen eten, een keer brood, whatever works. En inderdaad in de week zonder kinderen vooral niet gaan voorbereiden maar lekker je eigen ding doen of op de bank hangen, anders blijf je alleen maar werken en zorgen, daar word je doodmoe van. En voor de volgende vakantie: ga met een eenoudervakantie mee, met Estivant ofzo, dan worden je kinderen vermaakt en jij ontzorgd en kun je echt even bijkomen.
rosamontana
TO is niet alleen . De ander helft van de maand doet de vader het .
Roos57 schreef op 10-07-2025 om 17:00:
rosamontana
TO is niet alleen . De ander helft van de maand doet de vader het .
Dit , kind heeft een vader ze verdelen de zorg..
Er bestaan maatjesprojecten (bijvoorbeeld van Humanitas). Dan gaat een vrijwilliger een middag met een kind op stap om iets leuks te ondernemen. Iets voor jullie? Het kind/de kinderen doet/doen iets leuks en jij kunt even bijtanken. Komt veel voor overbelaste moeders en dit kan een goeie oplossing zijn.
Hoe staat je ex hierin trouwens? Zou het voor jou (en kinderen) misschien fijner zijn als je ipv week op, week af de tijd per ouder anders indelen?
In mijn omgeving komt bijvoorbeeld voor:
Zaterdag avond tot woensdag ochtend en dus woensdag na school tot zaterdagavond.
Ma-di ouder 1
Wo-do ouder 2
Vrij -di ouder 1
Wo - ma ouder 2.
En dan weer opnieuw.
Due-scimmie schreef op 10-07-2025 om 19:27:
Hoe staat je ex hierin trouwens? Zou het voor jou (en kinderen) misschien fijner zijn als je ipv week op, week af de tijd per ouder anders indelen?
In mijn omgeving komt bijvoorbeeld voor:
Zaterdag avond tot woensdag ochtend en dus woensdag na school tot zaterdagavond.
Ma-di ouder 1
Wo-do ouder 2
Vrij -di ouder 1
Wo - ma ouder 2.
En dan weer opnieuw.
Zo vaak wisselen is wel erg onrustig voor de kinderen (en de ouders).
Je kunt ook vragen of vader bv woensdagmiddag van je overneemt.
Due-scimmie schreef op 10-07-2025 om 19:27:
Hoe staat je ex hierin trouwens? Zou het voor jou (en kinderen) misschien fijner zijn als je ipv week op, week af de tijd per ouder anders indelen?
In mijn omgeving komt bijvoorbeeld voor:
Zaterdag avond tot woensdag ochtend en dus woensdag na school tot zaterdagavond.
Ma-di ouder 1
Wo-do ouder 2
Vrij -di ouder 1
Wo - ma ouder 2.
En dan weer opnieuw.
Dit is pakweg 15 jaar ongeveer ons schema geweest en dat beviel iedereen, ouders en kinderen, beter dan week op week af. Op deze manier heb je vaste dagen per week wel of geen kinderen dus dan is het net even makkelijker om werk of wat voor jezelf te regelen.
Alice12 schreef op 10-07-2025 om 09:08:
[..]
Ik heb regelmatig niet goed in mijn vel gezeten. En toch lukte het prima om goed voor mijn kinderen te zorgen. Heel veel ouders zitten weleens niet goed in hun vel en zorgen desondanks heel goed voor hun kinderen.
Prioriteit 1: je kinderen
Prioriteit 2: jezelf en je geestelijke gezondheid
Dat wat jij schrijft is echt niet wat de psycholoog mij mee gaf. Eerst goed voor jezelf zorgen , dan pas kun je voor anderen zorgen
Net als in het vliegtuig: eerst je eigen zuurstofmasker op zetten en dan pas anderen helpen.
Dat het jouw lukte prima, maar je bent een uitzondering, wil je een sticker?
Ysenda schreef op 10-07-2025 om 22:16:
[..]
Dat wat jij schrijft is echt niet wat de psycholoog mij mee gaf. Eerst goed voor jezelf zorgen , dan pas kun je voor anderen zorgen
Net als in het vliegtuig: eerst je eigen zuurstofmasker op zetten en dan pas anderen helpen.
Dat het jouw lukte prima, maar je bent een uitzondering, wil je een sticker?
Nee, dank je
Probeer inderdaad in je kinderloze week heel goed je rust te pakken en jezelf de ruimte geven om alles te verwerken. Logisch dat nu alles eruit komt.
Als je beter uitgerust bent, kun je de weken met je kinderen ook beter aan en heb je een langer lontje en wordt het zorgen ook minder zwaar.
IMI-x2 schreef op 10-07-2025 om 19:31:
[..]
Zo vaak wisselen is wel erg onrustig voor de kinderen (en de ouders).
Je kunt ook vragen of vader bv woensdagmiddag van je overneemt.
Dat kun je je afvragen. Een week zonder 1 van je ouders kan ook lang zijn. En juist vaste dagen is qua sport etc rustiger dus dan kunnen dingen voor de maandag altijd bij dezelfde ouder blijven bijvoorbeeld.
Je hebt ook nog een eigen leven zeg je ... maar hoe komt het dat nu je 50 % meer tijd hebt voor dat eigen leven dat je daar niet genoeg aan hebt.
Ik ben het wel eens dat kinderen niet vragen om geboren te worden en je je verantwoording hebt naar hun toe om de dagen dat ze er zijn, ook hun moeder te zijn. En ik vraag het me wel eens vaker af als mensen zeuren om het huishouden woon je in een kasteel? Je werkt in het onderwijs daar leer je kinderen ook hun spullen op te ruimen, als je na het spelen samen opruimt houd je het voor jezelf en de kinderen overzichtelijk. Een pak van die schoonmaakdoekjes doet wonderen, een swiffer met een natte doek ook. Heb je je plekje al gevonden op je nieuwe stek? Heb je een fijne routine in het huishouden voor jezelf? De tip is al gegeven maar als je grotere porties kookt kun je voor 2 dagen in een keer koken. Je grapt dat je meer een man bent maar die onzin van mannen missen het zorggen is gewoon dat .. onzin.
Rust in je huis is ook rust in je hoofd, dat betekend niet dat het spic en span hoeft maar ik heb bijv. veel baat bij manden , elke kamer heeft er 1 in de kast met losse rommel en als hij uitpuilt zoek ik hem een keer uit. Maar als ik de kamer uitloop knikker ik alles van de vloer in de mand. Beddengoed heb ik de wasbare van de reclame met Rob, opmaken is zo gedaan. Probeer een systeem te vinden dat voor jou en je kinderen werkt.
Probeer te onderzoeken waarom je zo boos wordt als ze weer iets doen wat je niet ok vind , heb je er alleen last van bij je eigen kinderen of ook op het werk?
Ysenda schreef op 10-07-2025 om 22:16:
[..]
Dat wat jij schrijft is echt niet wat de psycholoog mij mee gaf. Eerst goed voor jezelf zorgen , dan pas kun je voor anderen zorgen
Net als in het vliegtuig: eerst je eigen zuurstofmasker op zetten en dan pas anderen helpen.
Dat het jouw lukte prima, maar je bent een uitzondering, wil je een sticker?
Toch nog even reageren. Goed voor jezelf zorgen ben ik helemaal voor. Zodra je echter zelf de keuze maakt om kinderen op de wereld te zetten zorg je daar heel goed voor. Ze zijn afhankelijk van je. Snauwen en ze eigenlijk te veel vinden( terwijl die kinderen ook door een scheiding gaan) vind ik niet oké. En dan heb je de kinderen niet eens altijd , maar je hebt ze 2 weken per maand. Dan praten over een " mummiburnout" vind ik decadente bullshit. Als je het moeilijk hebt met de scheiding ga je naar een psycholoog. Of je zoekt andere hulp. Maar je kuurt je mummieburnout niet uit op je kinderen. Oh, en die sticker mag je in je zak houden.
Alice12 schreef op 11-07-2025 om 14:15:
[..]
Toch nog even reageren. Goed voor jezelf zorgen ben ik helemaal voor. Zodra je echter zelf de keuze maakt om kinderen op de wereld te zetten zorg je daar heel goed voor. Ze zijn afhankelijk van je. Snauwen en ze eigenlijk te veel vinden( terwijl die kinderen ook door een scheiding gaan) vind ik niet oké. En dan heb je de kinderen niet eens altijd , maar je hebt ze 2 weken per maand. Dan praten over een " mummiburnout" vind ik decadente bullshit. Als je het moeilijk hebt met de scheiding ga je naar een psycholoog. Of je zoekt andere hulp. Maar je kuurt je mummieburnout niet uit op je kinderen. Oh, en die sticker mag je in je zak houden.
Decadente bullshit nog wel. Tjonge. Alles beter weten zou je kunnen definiëren als aanmatigend. Het tweede woord laat ik dan maar achterwege, niet zo netjes vind je wel?
Beste TO, na een heftig dubbel ongeluk in ons gezin merkte ik iets vergelijkbaars. Als onze kinderen (we zijn niet uit elkaar) eens een keer een dag of twee bij opa en oma gingen logeren, dan hadden zowel man als ik het lastig weer even 'in te komen' als ze weer thuis kwamen. Dan hadden we even behoorlijk wat moeite met de drukte en chaos. Na 'remmen' was het moeilijk dat het 'gas' er weer op ging. Jij bent om de week aan het gassen en remmen terwijl je nog moe en verdrietig bent van de hele situatie, plus je kinderen zijn nog klein dus het is ook druk en veel in eentje. Het lijkt me dus echt niet vreemd dat je hier even je weg in moet vinden. Veel sterkte.
