Alimentatie naar beneden bijstellen

Als er niks is vastgesteld, dan hoef je geen alimentatie te betalen. Is er wel iets afgesproken? Dan hangt het af van wat er is afgesproken. 

Uiteindelijk kom je, als je het niet eens wordt, uit bij de rechter. Die bepaalt op basis van de behoefte en hoeveel jij kunt betalen, hoeveel je moet betalen.

Daar zijn genoeg berekeningstools voor te vinden op internet, dus grote kans dat dat bedrag ongeveer het bedrag is waar jij op uit bent gekomen. 

Mosterd na de maaltijd waarschijnlijk, maar je had natuurlijk ook destijds zo'n tool kunnen gebruiken om de alimentatie te betalen.
Dat een kind een bepaalde levensstandaard gewend is vind ik niet per se een argument. Als een ouder zijn baan kwijtraakt, mensen gaan scheiden, ziek worden of juist de loterij winnen verandert een levensstandaard ook. 
Ik denk dat de moeder van je kind moet leren om voor zichzelf te zorgen en niet afhankelijk te (willen) zijn van jou en jouw giften.
Het lijkt me zinvol om de alimentatie door een derde partij vast te laten stellen. De afgelopen zes jaar had ze niet eens recht op alimentatie, dus ze mag al heel dankbaar zijn dat je zoveel gesponsord hebt. 

"Mocht erkennen", dat klinkt een beetje alsof hij eindelijk mocht erkennen van haar. Maar ondertussen mocht hij wel alimentatie betalen. En ook nog eens meer dan zou moeten. 

A12345 schreef op 13-09-2021 om 14:57:

"Mocht erkennen", dat klinkt een beetje alsof hij eindelijk mocht erkennen van haar. Maar ondertussen mocht hij wel alimentatie betalen. En ook nog eens meer dan zou moeten.

Ja, inderdaad: hij was geen juridisch ouder. En hij mocht alimentatie betalen, meer dan hij zou moeten. En daar heeft hij dus ook geheel vrijwillig mee ingestemd en hij is dat al die jaren blijven doen! Er kwam geen wetgeving of rechter aan te pas. Nu zijn er het afgelopen drie, vier maanden een aantal dingen gebeurd die flinke veranderingen hebben teweeggebracht en kan hij opnieuw een autonome beslissing nemen. Hij hoeft zich niet opeens tegen de moeder te richten alsof hij alleen maar haar slachtoffer is. Hij wil aanpassingen en kan voor die wens en dat standpunt gaan staan. Hij kan als een volwassen man en inmiddels juridisch vader zijn invloed uitoefenen op de situatie. 

Mija schreef op 13-09-2021 om 14:52:

Kun je het niet in overleg afbouwen? Ik neem aan dat je graag met de moeder samen gezamenlijk ‘goed’ ouderschap wil blijven ontwikkelen. Je hebt nu een machtsmiddel gecreëerd: de erkenning en straks ook het gezag. Er is echt wel reden om iets aan die alimentatie te doen. Maar jij vond het destijds kennelijk ook een reeel bedrag en klaarblijkelijk kun je het ook missen. Ik zou er dus voor gaan om een berekening te laten maken en een periode af te spreken om naar dat nieuwe bedrag toe te werken. Zo krijgt moeder de kans om stap voor stap naar een nieuwe financiële situatie toe te werken. Dat is goed voor je zoon want daarmee verandert de situatie geleidelijk en heeft zijn moeder hopelijk ook minder stress. Voor jou is het ook goed want het resultaat is wat jij wil. En het is voor jullie alledrie goed omdat het uitgaat van welwillendheid en overleg tussen de ouders. Je kunt nog zoveel juridisch ouder zijn maar ook twee juridische ouders kunnen elkaar het leven zuur maken. Als het niet nodig is, bijvoorbeeld omdat je het bedrag echt niet meer kan betalen, zou ik niet kiezen voor de keiharde confrontatie maar voor de geleidelijkheid. Dat gaat evengoed met druk gepaard: ze kan er niet onderuit dat het gaat gebeuren, alleen hoeveel tijd er overheen zal gaan.

Op dit moment gaat er 630 euro aan alimentatie, en dan nog 70 euro per maand voor zwemles plus 32 euro voor overblijven en dan nog zo'n 100-150 euro aan ditjes en datjes, zij verdient zo'n 1400 in de maand maar woont dan wel in particuliere huur dus duur, dus daar betaal ik ook aan mee op deze manier, en dan zijn er nog de uitstapjes die ik in mijn weekenden met zoon onderneem, die zijn ook niet gratis dus zo'n 1000 euro van mn salaris gaat naar zoon en ex, ik kan het in principe wel missen. Destijds ontzegde zij mij contact met zoon want wat ik wilde betalen vond ze niet genoeg, en omdat ik wettelijk geen poot had om op te staan heb ik eerst ingestemd met 500 euro per maand en later 630 euro, langzaam afbouwen wil ik dan ook niet. 

BlueHeart schreef op 13-09-2021 om 17:13:

[..]

Op dit moment gaat er 630 euro aan alimentatie, en dan nog 70 euro per maand voor zwemles plus 32 euro voor overblijven en dan nog zo'n 100-150 euro aan ditjes en datjes, zij verdient zo'n 1400 in de maand maar woont dan wel in particuliere huur dus duur, dus daar betaal ik ook aan mee op deze manier, en dan zijn er nog de uitstapjes die ik in mijn weekenden met zoon onderneem, die zijn ook niet gratis dus zo'n 1000 euro van mn salaris gaat naar zoon en ex, ik kan het in principe wel missen. Destijds ontzegde zij mij contact met zoon want wat ik wilde betalen vond ze niet genoeg, en omdat ik wettelijk geen poot had om op te staan heb ik eerst ingestemd met 500 euro per maand en later 630 euro, langzaam afbouwen wil ik dan ook niet.

Kortom: ze heeft je feitelijk gechanteerd om meer alimentatie te betalen, terwijl je eigenlijk niet eens alimentatie hoefde te betalen. Op straffe van je kind niet zien. 

Las hier wat over alles in overleg. Dat overleg is er al langer niet zo te lezen. Dit escaleert vroeg of laat toch wel. Als je de zekerheid hebt dat je de omgang met je zoon krijgt, zou ik het nu meteen al laten escaleren. Via de rechter. 

Dat is inderdaad wel heel veel alimentatie voor een kind dat je niet erkend hebt. Mag ik vragen hoeveel het ongeveer zou worden, volgens jouw berekening?

Maar werkelijk, wil je nu aansturen op strijd en misschien erger tussen jou en de moeder? Dat staat ook niet goed tegenover Veilig thuis, weet je. Wat is er zo erg aan afbouwen? Je houdt per direct meer geld over, en op langere termijn nog meer. Uiteindelijk kom je ook waar je wilt komen.

Serieus, een goede relatie met de moeder is veel belangrijker dan 100 euro extra in je portemonnee.

Imi schreef op 13-09-2021 om 17:20:

Dat is inderdaad wel heel veel alimentatie voor een kind dat je niet erkend hebt. Mag ik vragen hoeveel het ongeveer zou worden, volgens jouw berekening?

Maar werkelijk, wil je nu aansturen op strijd en misschien erger tussen jou en de moeder? Dat staat ook niet goed tegenover Veilig thuis, weet je. Wat is er zo erg aan afbouwen? Je houdt per direct meer geld over, en op langere termijn nog meer. Uiteindelijk kom je ook waar je wilt komen.

Serieus, een goede relatie met de moeder is veel belangrijker dan 100 euro extra in je portemonnee.

350 euro kwam uit de berekening gemaakt door een advocaat, het kind is inmiddels wel erkend door mij maar ik weet niet eens of hij wel mijn biologische kind is, ik zie hem wel zo, maar ik vind het bedrag gewoon teveel, zij werkt ongeveer 20 uur, maar ze verdient weinig, ik werk 36 uur en verdien goed.

Dat is echt wel heel veel geld zeg. Ze heeft je gewoon gechanteerd, in feite min of meer haar kind aan jou 'verhuurd'. Je mocht hem af en toe zien en leuke dingen doen en een band opbouwen maar je had geen rechten en zodra er niet betaald werd was er geen omgang meer mogelijk.
Kan je ex niet sociaal gaan huren? Met 1400 euro inkomen krijg je nog toeslagen etc. en verdien je zeker niet boven die grens. Staat ze ingeschreven bij woningbouw? 
Feitelijk gezien is ze gewoon afhankelijk van jouw geld en blijkbaar vindt ze dat geen probleem en gebruikt ze het kind om de situatie in stand te houden. Ik zou in deze situatie toch door een rechter alimentatie plus omgangsregeling vast laten leggen.
Ik geloof eerlijk gezegd niet dat een kind van zes daadwerkelijk 1000 euro per maand 'kost'. Mijn kind van zes in ieder geval niet. Een dak boven je hoofd moet je sowieso hebben, ook als je geen kind hebt. Eten, kleding, zwemles, overblijven, sport, speelgoed en uitjes zijn echt geen 1000 euro per maand. Althans, dat hoeft zeker niet.

Dit gaat wel heel hard. Natuurlijk betaal je veel te veel, en ook nog eens onder chantage, maar zomaar van zo'n 1000 naar 350 gaan is vragen om gedoe. Naast afbouwen kun je kijken naar de omgangsregeling, als hij vaker bij jou is kan zij meer werken en meer geld verdienen. Of ze gaat op zoek naar een andere woning. Of minder geld uitgeven. Die 'luxe' kan hij bij jou krijgen, dus zijn levensstandaard blijft gelijk. Zal niet makkelijk zijn, maar ze moet toch financieel zelfstandig worden, dus daar zal ze actie op moeten ondernemen. Als jij haar daarin steunt, heeft iedereen daar uiteindelijk meer aan. 

RosaMontana schreef op 13-09-2021 om 17:37:

Dit gaat wel heel hard. Natuurlijk betaal je veel te veel, en ook nog eens onder chantage, maar zomaar van zo'n 1000 naar 350 gaan is vragen om gedoe. Naast afbouwen kun je kijken naar de omgangsregeling, als hij vaker bij jou is kan zij meer werken en meer geld verdienen. Of ze gaat op zoek naar een andere woning. Of minder geld uitgeven. Die 'luxe' kan hij bij jou krijgen, dus zijn levensstandaard blijft gelijk. Zal niet makkelijk zijn, maar ze moet toch financieel zelfstandig worden, dus daar zal ze actie op moeten ondernemen. Als jij haar daarin steunt, heeft iedereen daar uiteindelijk meer aan.

Ja dit, ik heb geen zin in gedoe, vaker hier gaat niet echt, hij woont hier 32 minuten met de auto vanaf ons huis

Wat had de moeder van je kind eigenlijk gedaan als jij had gezegd 'er is geen bewijs dat hij echt van mij is en als ik geen rechten heb wil ik ook niet betalen'? Of als jij plotseling je baan zou verliezen of er niet meer zou zijn? Jullie waren officieel niks van elkaar, dus ze had geen recht gehad op geld uit een levensverzekering of een halfwezenpensioen of iets dergelijks. Ze heeft zichzelf in mijn ogen ontzettend afhankelijk gemaakt van jouw welwillendheid. 
Kan ze niet meer gaan werken? Werk zoeken dat beter betaalt?

Je reageert gelukkig instemmend op de post van RosaMontana Die eindigt met “Als jij haar daarin steunt [financieel zelfstandig worden], heeft iedereen daar uiteindelijk meer aan.”  
Hoe ga je haar daar dan bij steunen? 
Ik begrijp oprecht niet dat je nu van het ene moment op het andere als een olifant door de porseleinkast wil gaan terwijl je jarenlang de lieve vrede hebt bewaard. Je hoeft echt je zelfbeheersing niet te bewaren voor dat takkewijf wat je hierin heeft geluisd maar wel voor de moeder van je kind en jouw relatie met haar. En dus, want daar gaat het allemaal om, voor het welzijn van je kind. 
Is het gezag al geregeld? Is Veilig Thuis alweer op afstand? Heeft moeder haar problemen al opgelost? Jouw vriendin die vertrok en nu weer terug is in jouw leven. De situatie is al gecompliceerd en instabiel genoeg, in de basis van het leven van je zoon, zonder een machtsstrijd over pakweg 650 euro over zijn hoofd heen. Nogmaals: volkomen terecht dat je er actie op onderneemt! Het is veel teveel en de manier waarop ze het heeft afgedwongen is bepaald niet fraai. Maar dat het zo lomp moet omdat je het ineens zat bent, kan ik niet rijmen met je overduidelijke gehechtheid aan en je liefde voor je kind en de zorg om zijn welzijn. Als je hem voorop zet, neem dan op zijn minst nog wat tijd om na te gaan hoe dit je kind kan beïnvloeden en een strategie te bepalen om dat te voorkomen of op te vangen.

Eens met Mija. En nog een paar dingen.
Ten eerste: hou op met "ik weet niet of hij wel mijn biologische zoon is". Dat kon je uitzoeken, dat heb je willens en wetens niet gedaan, toch heb je erkend. Dus hij is je zoon, klaar. Geen mitsen en maren meer.
Ten tweede: ik snap dat je de alimentatie ter discussie wil stellen, maar dit is niet netjes: de erkenning en het gezag zijn binnen en dan binnen een maand pats boem de alimentatie halveren zeker, want nu kan ze je niks meer maken. Niet sjiek.
Ten derde: als je de alimentatie nu abrupt terugschroeft, kan ze dan in haar huis blijven? Zo niet, wat dan? Naar de daklozenopvang? 
Een nette afbouw lijkt mij hier echt de enige fatsoenlijke oplossing.

Groeten,

Temet