Controlerende ex
Geen idee waar ik moet beginnen. Ik ben inmiddels al 5 jaar gescheiden en al 5 jaar probeert mijn ex de controle te houden over mij en mijn kids als ze hier zijn. Al heel veel problemen en discussies gehad omdat er elke keer opnieuw iets is wat hij wil van de bankrekeningen die ze hier hadden (die wilde hij hebben) tot het punt dat hij wekelijks nu me lastigvalt met dat ik de kinderen schaadt, ze niet goed te eten geef en ze veel te dik zijn in zijn ogen. De meiden hebben daar menig traantje om gelaten dat vader ze te dik noemt. Het verhaal is te lang om hier op te schrijven. Nu is er sinds mijn dochter hulp krijgt (blijkt autisme te hebben) hulpverlening gezien mijn dochter daar steeds problemen had en zich volgens hem uiterst agressief gedroeg. Dit gedrag herkende ik hier thuis niet en dus na veel gedoe tussen haar en vader aan de bel getrokken. Toen zijn er instanties bij betrokken en is dus ook de autisme vast gesteld. Sinds de hulp er is zet hij nog meer druk uit tot het punt dat ik zelf naar de huisarts ben gegaan omdat de constante controle zoveel stress opleverde dat ik zo niet door kon. Van de hulp trekt hij zich weinig aan en achter hun rug om zegt hij bij andere hulpverlening vooral slechte dingen over bestaande hulp die hem is aangeboden.
Nu begon afgelopen week weer dezelfde discussie waarbij ik dan ook mijn vraag hier gewoon neer wil zetten. Hij wil Perse dat de kinderen op hobbies gaan, daar zaten ze voor corona ook op alleen 2 ervan stopte en 1 liep door. Degene met autisme gaf aan het er nu niet bij te kunnen gebruiken omdat zowel school en de psycholoog al veel is samen. Daar is hij het niet mee eens en iedereen moet perse op een hobby. Is het niet zo dat ik zelf mag kiezen wat ze doen in mijn tijd? Is dit iets wat hij mij op kan leggen? Ik heb voor 1 kind alweer iets gevonden wat nu na corona weer kan maar 1 wil nog niks en de ander twijfelt. Is het ook zo dat hij mij kan dwingen dit samen met hem te moeten regelen terwijl ze hier zijn als ze een hobby hebben?
Excuses voor de vele vragen maar mijn ex is erg goed in mij dingen aanpraten en ompraten en daardoor zie ik door de bomen het bos niet meer.
Ik wil vooral rust hier thuis en rust met de kids om ons eigen leven hier te hebben en als ze daar zijn dat hij dan rustig zijn leventje daar heeft. Is dit echt heel raar?
Polkadot79 schreef op 04-09-2021 om 13:54:
denk dat hij het me heel moeilijk gaat maken al kan ik niet bedenken met welke reden. Want als hij ze meer had gewild had hij dat gewoon vooraf netjes kunnen vragen. Ik heb nooit moeilijk gedaan over extra dagjes naar hem als de kids daar behoefte aan hadden.
Ik snap de reden gewoon niet.
Stop die gedachte: jij hoeft hem niet te begrijpen! Hij wil ook helemaal niet begrepen worden. Hij wil zeker niet jou begrijpen.
Dit gaat niet om jou of om de kinderen, dit gaat om macht. Pure macht.
Laat hem merken dat hij geen macht heeft over jou. Want dat heeft hij ook niet. Maar jij denkt dat jij hem kan veranderen ('begrijpen' betekent dat je denkt als je hem snapt dat je er dan iets aan kan doen). Dat is niet zo.
gr Angela
A12345 schreef op 04-09-2021 om 14:58:
[..]
Mwah. Afspraken moeten wel niet voor interpretatie vatbaar zijn en na te leven zijn. Als hij ze niet van school kan halen, heeft het ook geen zin om dat zo af te spreken.
Normaal kan zoiets in overleg maar dat is dus moeilijk met hem.
Je denkt te rationeel, A. Deze ex zal altijd iets vinden om stennis over te schoppen. Ook/zelfs over de dingen die duidelijk op papier staan. Dat helpt gewoon niet.
hij blijft eisen, alweer een mail. Alles is niet eerlijk verdeeld. Ik reageer niet, vrees niet maar hij is het tot uren aan het uitrekenen en hij mist een halve dag, ondanks dat we overeen gekomen waren 2 weken hem, 1 week bij mij, een week bij hem en laatste twee bij mij. Blijft hameren op dat dat laatste weekend van hem is ondanks de vakantie. Die gaat dit weekend niet loslaten en blijven dreigen. Toegeven is het aller makkelijkste nu maar niet verstandig
Polkadot79 schreef op 04-09-2021 om 16:00:
hij blijft eisen, alweer een mail. Alles is niet eerlijk verdeeld. Ik reageer niet, vrees niet maar hij is het tot uren aan het uitrekenen en hij mist een halve dag, ondanks dat we overeen gekomen waren 2 weken hem, 1 week bij mij, een week bij hem en laatste twee bij mij. Blijft hameren op dat dat laatste weekend van hem is ondanks de vakantie. Die gaat dit weekend niet loslaten en blijven dreigen. Toegeven is het aller makkelijkste nu maar niet verstandig.
Hoezo is toegeven het allermakkelijkst? Het allermakkelijkst is toch je mail niet te lezen en hem in zijn sop te laten gaarkoken? Laat het gaan!
Ik begrijp ook niet zo goed waarom je er na al die jaren nog zo diep op ingaat en nog zoveel tijd en energie aan geeft? Je houdt daarmee zelf op een bepaalde manier de dynamiek in stand (wat, voor de duidelijkheid, absoluut niet betekent dat het je eigen schuld zou zijn!).
Je gedraagt je iedere keer weer opnieuw, bij ieder telefoontje, mailtje, berichtje opnieuw, zo lijkt het, alsof je nog steeds meent dat je dit met hem ‘op een normale manier’ gaat oplossen: steeds opnieuw uitleg, steeds opnieuw jezelf verdedigen, steeds opnieuw aandacht. Zo lang jij daarmee doorgaat, heeft hij jou in de tang. Zo lang jij zijn goedkeuring nodig hebt, zal hij je die actief onthouden en je blijven tergen door je op allerlei manieren te laten weten dat je het niet goed doet. Je gaat het echt helemaal nooit goed doen voor hem! Er zit dus niks anders op dan nuchter een strategie uit te stippelen, te anticiperen op zijn gedoe, daar geen aandacht aan te geven maar wel een dossier bij te houden van alle grenzen die hij overschrijdt, bij jou en jullie kinderen. Uiteindelijk valt die man dan waarschijnlijk een keer in zijn eigen zwaard. Hulpverleners hebben het kennelijk wel degelijk in de gaten, gezien de adviezen die ze je geven. Politie idem. Waarom je vriend zo bang is voor de beschuldiging dat jij de communicatie stopt, is me een raadsel, gezien hoeveel aandacht je ex van jou krijgt. Echt: zet je jezelf neer, deel het hem mede, leg het een keer in zo weinig mogelijk tekst uit en negeer hem verder zo veel mogelijk. En als hij stennis komt schoppen, bel je de politie. Houd een dossier bij. Word zakelijker en koeler, jij weet best dat jouw uitgangspunten voor die omgangsregeling best oké zijn. En natuurlijk kan het ook altijd anders maar daar gaat het niet om. Je ex zal waarschijnlijk nooit tevreden zijn en altijd blijven peuteren. Bezig blijven je ex tevreden te stellen is oneindig en slopend. Het wordt tijd je daar helemaal voor af te sluiten. Jij hebt zijn tevredenheid en goedkeuring niet nodig. Dan vindt hij je maar een €@&;/-wijf, wat kan jou het schelen?
Polkadot79 schreef op 04-09-2021 om 16:00:
hij blijft eisen, alweer een mail. Alles is niet eerlijk verdeeld. Ik reageer niet, vrees niet maar hij is het tot uren aan het uitrekenen en hij mist een halve dag, ondanks dat we overeen gekomen waren 2 weken hem, 1 week bij mij, een week bij hem en laatste twee bij mij. Blijft hameren op dat dat laatste weekend van hem is ondanks de vakantie. Die gaat dit weekend niet loslaten en blijven dreigen. Toegeven is het aller makkelijkste nu maar niet verstandig
Aat hem! Archiveer die mail en antwoord niet. Ga wat leuks doen.
Imi schreef op 04-09-2021 om 15:16:
[..]
Je denkt te rationeel, A. Deze ex zal altijd iets vinden om stennis over te schoppen. Ook/zelfs over de dingen die duidelijk op papier staan. Dat helpt gewoon niet.
Dan kun je het wel met een gerust hart negeren. Nu moet TO elk jaar onderhandelen over de vakanties, dat is een en al ergernis.
Waarom lees je steeds die mail?
Woensdagmiddag is vroeg genoeg, want donderdag gaan ze naar hem toe. Er is niets dat hij je de komende dagen kan vertellen waar je iets mee moet. Je kinderen zijn namelijk bij jou.
Had je de links over Grey rock nog gelezen?
Misschien is het verstandig dat je hier hulp voor jezelf voor zoekt.
GinnyTwijfelvuur schreef op 04-09-2021 om 20:18:
Waarom lees je steeds die mail?
Woensdagmiddag is vroeg genoeg, want donderdag gaan ze naar hem toe. Er is niets dat hij je de komende dagen kan vertellen waar je iets mee moet. Je kinderen zijn namelijk bij jou.
Had je de links over Grey rock nog gelezen?
Misschien is het verstandig dat je hier hulp voor jezelf voor zoekt.
Heb hulp gezocht, helaas zijn er wachttijden.
Ik lees ook niet alles, als ik het negeer gaat hij bellen en mijn kinderen bellen
Telefoons op stil, periodiek checken wie er heeft gebeld, iedereen die niet je ex is terugbellen.
Je kan hem niet beletten te bellen, dat wil niet zeggen dat iemand moet opnemen.
Groeten,
Temet
En, je kunt het nummer blokkeren.
Hij gaat aangifte tegen me doen omdat ik ze niet breng dit weekend. Ik zie wel wat er op me af komt. Ik heb duidelijk gezegd niet meer te reageren dus dat ga ik ook niet meer doen.
GinnyTwijfelvuur schreef op 05-09-2021 om 00:28:
En, je kunt het nummer blokkeren.
Nee helaas niet, ik ben verplicht de communicatie open te houden. Maar ik weet ook dat na 1 duidelijke uitleg ik ook het recht heb te stoppen met reageren en het te negeren.
Ik zie wel of er morgen hier politie staat, hoop het niet maar ik kijk er niet meer van op
Polkadot79 schreef op 05-09-2021 om 00:35:
Hij gaat aangifte tegen me doen omdat ik ze niet breng dit weekend. Ik zie wel wat er op me af komt. Ik heb duidelijk gezegd niet meer te reageren dus dat ga ik ook niet meer doen.
Die ziet de realiteit niet helemaal goed. Het wordt tijd dat buitenstaanders dat ook een keer zien. Ik ben echt heel benieuwd of hij dit echt gaat doen, of het echt meer is dan een dreigement. Ik waag het te betwijfelen. Want het is toch behoorlijk buitensporig om te denken dat je aangifte kunt gaan doen omdat je een dispuut hebt met je ex of het weekend wel of niet bij de week hoort. Jij staat sterk: weeknummers zijn vastgelegd. Nogmaals bevestigd. En de hulpverlening heeft je geadviseerd hem verder te negeren. En als hij het echt doet? Met een beetje geluk gooit hij hier zijn eigen glazen in. Dit is toch niet uit te leggen. Als het niet zo triest was zou het grappig zijn!
Omnik schreef op 05-09-2021 om 01:05:
[..]
Die ziet de realiteit niet helemaal goed. Het wordt tijd dat buitenstaanders dat ook een keer zien. Ik ben echt heel benieuwd of hij dit echt gaat doen, of het echt meer is dan een dreigement. Ik waag het te betwijfelen. Want het is toch behoorlijk buitensporig om te denken dat je aangifte kunt gaan doen omdat je een dispuut hebt met je ex of het weekend wel of niet bij de week hoort. Jij staat sterk: weeknummers zijn vastgelegd. Nogmaals bevestigd. En de hulpverlening heeft je geadviseerd hem verder te negeren. En als hij het echt doet? Met een beetje geluk gooit hij hier zijn eigen glazen in. Dit is toch niet uit te leggen. Als het niet zo triest was zou het grappig zijn!
Is het ook. Helaas ken ik hem heel goed en als hij ergens over in zit laat hij niet los tot hij het krijgt of er een beter gevoel van krijgt. Het feit dat je als man je kinderen uit hun bed belt nadat ze die nacht terug zijn van vakantie om mij aan de telefoon te krijgen vond ik al redelijk buitensporig.
Dreigen heb ik zelf wel melding van gemaakt.
Ik heb niet heel veel vertrouwen meer in hulpverlening gezien ze het steeds terugbracht en op beter communiceren. Toen ontdekte ze dat hij deed aan over communicatie, wat ik al heel vaak verteld had, nu krijg ik vooral te horen; negeer zijn gedrag. Doe je dat en wordt hij boos en vervelend weten ze niet meer wat ze moeten adviseren. Negeren triggered hem zo erg dat zijn gedrag erger en erger wordt tot het punt waar ik nu zit.
Zijn discussies gaan over van alles van mini kleine tot enorme dingen
Maar hij vindt altijd een gewillig oor voor zijn discussies, aandacht en macht.
'ik ben verplicht de communicatie open te houden.'Je doet nu net of je verplicht bent zijn telefoontjes en mails ten alle tijde toe te laten en te moeten beantwoorden. Dat is niet zo.
Als hij zegt dat hij een halve dag tekort komt (dan zie je ook hoe bezeten hij ermee bezig is), dan kan hij daarmee naar de rechter gaan. Het antwoord: 'leg het voor aan de rechter' is ook communicatie en met die paar woorden ben kun je het gesprek stoppen en ophangen.
Tsjor