Controlerende ex
Geen idee waar ik moet beginnen. Ik ben inmiddels al 5 jaar gescheiden en al 5 jaar probeert mijn ex de controle te houden over mij en mijn kids als ze hier zijn. Al heel veel problemen en discussies gehad omdat er elke keer opnieuw iets is wat hij wil van de bankrekeningen die ze hier hadden (die wilde hij hebben) tot het punt dat hij wekelijks nu me lastigvalt met dat ik de kinderen schaadt, ze niet goed te eten geef en ze veel te dik zijn in zijn ogen. De meiden hebben daar menig traantje om gelaten dat vader ze te dik noemt. Het verhaal is te lang om hier op te schrijven. Nu is er sinds mijn dochter hulp krijgt (blijkt autisme te hebben) hulpverlening gezien mijn dochter daar steeds problemen had en zich volgens hem uiterst agressief gedroeg. Dit gedrag herkende ik hier thuis niet en dus na veel gedoe tussen haar en vader aan de bel getrokken. Toen zijn er instanties bij betrokken en is dus ook de autisme vast gesteld. Sinds de hulp er is zet hij nog meer druk uit tot het punt dat ik zelf naar de huisarts ben gegaan omdat de constante controle zoveel stress opleverde dat ik zo niet door kon. Van de hulp trekt hij zich weinig aan en achter hun rug om zegt hij bij andere hulpverlening vooral slechte dingen over bestaande hulp die hem is aangeboden.
Nu begon afgelopen week weer dezelfde discussie waarbij ik dan ook mijn vraag hier gewoon neer wil zetten. Hij wil Perse dat de kinderen op hobbies gaan, daar zaten ze voor corona ook op alleen 2 ervan stopte en 1 liep door. Degene met autisme gaf aan het er nu niet bij te kunnen gebruiken omdat zowel school en de psycholoog al veel is samen. Daar is hij het niet mee eens en iedereen moet perse op een hobby. Is het niet zo dat ik zelf mag kiezen wat ze doen in mijn tijd? Is dit iets wat hij mij op kan leggen? Ik heb voor 1 kind alweer iets gevonden wat nu na corona weer kan maar 1 wil nog niks en de ander twijfelt. Is het ook zo dat hij mij kan dwingen dit samen met hem te moeten regelen terwijl ze hier zijn als ze een hobby hebben?
Excuses voor de vele vragen maar mijn ex is erg goed in mij dingen aanpraten en ompraten en daardoor zie ik door de bomen het bos niet meer.
Ik wil vooral rust hier thuis en rust met de kids om ons eigen leven hier te hebben en als ze daar zijn dat hij dan rustig zijn leventje daar heeft. Is dit echt heel raar?
Persoonlijk zou ik denken: vader heeft het harder nodig dan ik. En niet meer gaan.
Het stelt vaak toch weinig voor. Doe liever een goede training over autisme. Bijvoorbeeld bij Autisme Centraal.
Ja en ik wist dat ik gelijk een bericht zou krijgen van hem en jawel. Met de mededeling, ja ik had eerst de woensdag maar die kwam toch minder uit en dit was de enige mogelijkheid. Wist niet dat je dat zo erg zou vinden.
daarna belde de cursus leidster met haar verhaal. Hij had zelf de afspraak afgezegd en daarna andere opties aangedragen gekregen maar dit was de enige tijd die hij wilde.
ze heeft 4 keer haar excuses aangeboden want in het dossier bleek idd te staan dat ik specifiek had gevraagd om een tijd alleen zonder hem en dat hebben ze genegeerd.
ik reageer niet op de berichtjes nu die hij stuurt waarin hij weer op zijn nette en semi aardige manier vraagt om uitleg en aandacht. Reageer ik daar namelijk op is de eerste reactie er een waar hij me onderuit haalt. Dat patroon ken ik nu wel.
tijdens de uitleg aan de organisatie werd ik helaas ineens niet goed. Duizelig en kon niet meer goed blijven staan, zal echt geweldig over zijn gekomen. Precies wat hij wil gebeurt er nu en daar baal ik nog wel het aller meest van. Mij hoofd wil wel maar mijn lichaam kan de constante stress niet meer zo goed trekken
AnneJ schreef op 01-07-2021 om 11:06:
Persoonlijk zou ik denken: vader heeft het harder nodig dan ik. En niet meer gaan.
Het stelt vaak toch weinig voor. Doe liever een goede training over autisme. Bijvoorbeeld bij Autisme Centraal.
het hoorde bij de diagnose, het opstarten daarvan hoorde bij wat ze voor mijn dochter opzette. Ik heb gewoon het uitgezette patroon gevolgd ondanks dat ik ruim voldoende weet van autisme (mijn vriend, zijn zoon en mijn broer zijn autistisch) ik heb zo geleerd hoe het omdenken werkt.
AnneJ schreef op 01-07-2021 om 11:06:
Persoonlijk zou ik denken: vader heeft het harder nodig dan ik. En niet meer gaan.
Het stelt vaak toch weinig voor. Doe liever een goede training over autisme. Bijvoorbeeld bij Autisme Centraal.
ik wil met name even gaan kijken naar autisme en depressie want dat is iets wat vooral naar boven kwam bij haar tijdens de lockdown. En haar daaruit krijgen was bijna onmogelijk. Ik had een dagtaak eraan om te zorgen dat ze niet te ver de put in zou zakken
Het spijt me voor je dat het je zo aantast. Ik gun je dat je wat uit die ingezogen koker kunt komen door zo'n man en, ook al is het zwaar, het wat neutraler op te vatten. Dit is die man. Hij stelt je voor vervelende verrassingen. Wat kun je doen om te zorgen dat het je minder aantast?
Ga in elk geval niet twijfelen aan jezelf en houdt jezelf scherp in de gaten. Jij bent het gezonde verstand, niet hij. Twijfel niet.
Zucht en tel tot tien. Neem een kop koffie. Schrijf een reactie op en lees het nog eens na. Zie het uiteindelijk aankomen en wees steeds scherper in het voorkomen en het loslaten als het weer mis gaat en er een vervelende verrassing volgt.
Kan best dat narcisme aan de orde is. Daar weet ik niets van. Ik weet wel dat mensen met autisme, en dat zou me niets verbazen als dat toch aan de orde blijkt bij jou ex, dat deze mensen geneigd zijn tot slecht gedrag omdat zij juist vaak, uit onbegrip, slecht behandeld zijn van jongs af aan. Mensen kunnen soms extreem slecht reageren op een kind met autisme. En daar krijg je allerlei slecht gedrag en mogelijk ook persoonlijkheidsproblemen van.
En wat dan ook kan een benadering, die je gelukkig al kent, van autisme mogelijk ook helpen bij je exman. Kort, concreet, duidelijk, voorspelbaar, neutraal geen emoties.
Vooral toen je meldde dat bij autisme in de knel mensen uiteindelijk 'agressief' kunnen worden dacht ik ook aan je exman. Dat is met mijn exman namelijk net zo.
Dat liep hier helemaal fout en we hebben de wijkrechercheur ingeschakeld.
Maar ik ben nooit opgehouden om dat te zien als een beperking van mijn ex, niet van mijzelf. En dat vraagt van mij ook een passende houding.
En dan nog voel ik gewoon weer hoe zwaar het was, als ik je verhaal lees. Gelukkig heb je excuses gekregen van de trainers voor de afspraak psycho educatie. Maar het is ook mijn ervaring dat de hulpverlening zich niet goed aan afspraken houdt. Helaas. Daar kun je niet van opaan. Het zijn ook maar mensen. En er zijn teveel mogelijke losse eindjes.
Ik las met mijn dochter 'De genezing van de krekel'. Omdebeurt een alinea zoals we dat gewend waren vanaf dat ze klein was. We lazen overigens ook boeken en prentenboeken over emoties en deden samen spelletjes met spreekwoordenkwartet en dergelijken. Soms ook samen met zoon.
Ik kon ook niet zo goed tegen haar angsten en wanhoop. Pas na therapie toen we allemaal uit de gevarenzone waren werd dat beter.
Als het me teveel werd dan gaf ik dat aan bij dochter, ik beperkte de tijd, of we spraken niet maar zwegen samen.
Dat was moeilijk samen en dochter heeft daar ook wel last van gehad en durfde mij dan niet te belasten, maar nu ze groter is kunnen we dat uitspreken en is het goed.
AnneJ schreef op 01-07-2021 om 11:31:
Ik las met mijn dochter 'De genezing van de krekel'. Omdebeurt een alinea zoals we dat gewend waren vanaf dat ze klein was. We lazen overigens ook boeken en prentenboeken over emoties en deden samen spelletjes met spreekwoordenkwartet en dergelijken. Soms ook samen met zoon.
Ik kon ook niet zo goed tegen haar angsten en wanhoop. Pas na therapie toen we allemaal uit de gevarenzone waren werd dat beter.
Als het me teveel werd dan gaf ik dat aan bij dochter, ik beperkte de tijd, of we spraken niet maar zwegen samen.
Dat was moeilijk samen en dochter heeft daar ook wel last van gehad en durfde mij dan niet te belasten, maar nu ze groter is kunnen we dat uitspreken en is het goed.
gelukkig praat de wel heel goed met mij overal over zodat ik ook weet hoe ze zich voelt en wat er speelt in haar hoofd. Ook al is dat zwaar soms, dan kan je er wat mee. Toen ze vorig jaar aangaf niet meer te willen leven en bang was voor zichzelf was het aller lastigste om hulp te krijgen die weten wat ze doen. Mijn ervaring is inmiddels dat die er niet is en ik heb heel wat slapeloze nachten gehad ervan. Nu heeft ze een goed luisterende en vooral lieve psycholoog waarvan ik zie dat mijn dochter haar wat van haar vertrouwen heeft gegevens. Alsnog blijft ze de kat uit de boom kijken een beetje en skeptisch.
AnneJ schreef op 01-07-2021 om 11:26:
Het spijt me voor je dat het je zo aantast. Ik gun je dat je wat uit die ingezogen koker kunt komen door zo'n man en, ook al is het zwaar, het wat neutraler op te vatten. Dit is die man. Hij stelt je voor vervelende verrassingen. Wat kun je doen om te zorgen dat het je minder aantast?
Ga in elk geval niet twijfelen aan jezelf en houdt jezelf scherp in de gaten. Jij bent het gezonde verstand, niet hij. Twijfel niet.
Zucht en tel tot tien. Neem een kop koffie. Schrijf een reactie op en lees het nog eens na. Zie het uiteindelijk aankomen en wees steeds scherper in het voorkomen en het loslaten als het weer mis gaat en er een vervelende verrassing volgt.
Kan best dat narcisme aan de orde is. Daar weet ik niets van. Ik weet wel dat mensen met autisme, en dat zou me niets verbazen als dat toch aan de orde blijkt bij jou ex, dat deze mensen geneigd zijn tot slecht gedrag omdat zij juist vaak, uit onbegrip, slecht behandeld zijn van jongs af aan. Mensen kunnen soms extreem slecht reageren op een kind met autisme. En daar krijg je allerlei slecht gedrag en mogelijk ook persoonlijkheidsproblemen van.
En wat dan ook kan een benadering, die je gelukkig al kent, van autisme mogelijk ook helpen bij je exman. Kort, concreet, duidelijk, voorspelbaar, neutraal geen emoties.
Vooral toen je meldde dat bij autisme in de knel mensen uiteindelijk 'agressief' kunnen worden dacht ik ook aan je exman. Dat is met mijn exman namelijk net zo.
Dat liep hier helemaal fout en we hebben de wijkrechercheur ingeschakeld.
Maar ik ben nooit opgehouden om dat te zien als een beperking van mijn ex, niet van mijzelf. En dat vraagt van mij ook een passende houding.
En dan nog voel ik gewoon weer hoe zwaar het was, als ik je verhaal lees. Gelukkig heb je excuses gekregen van de trainers voor de afspraak psycho educatie. Maar het is ook mijn ervaring dat de hulpverlening zich niet goed aan afspraken houdt. Helaas. Daar kun je niet van opaan. Het zijn ook maar mensen. En er zijn teveel mogelijke losse eindjes.
ik ben een tijdje geleden begonnen met gesprekken voor mezelf en geleerd dat ik ook mee teel. Dat stuk was ik helemaal kwijt geraakt omdat hij het altijd zo kon praten dat alles aan mij lag. Zelfs dat hij vreemdging en agressief was. Als dat jaren zo doorgaat ga je twijfelen aan jezelf en raak je jezelf kwijt. Dat laatste bleek makkelijker dan het jezelf terug vinden. Ik wil zo graag vrij zijn en ook weer gelukkig zijn. Ik probeer aan alle kanten hem aan de kant te houden en weg bij mijn eigen tijd maar hij plaatst zich steeds weer terug zoals vanmorgen dus.
wat betreft hulpverlening, die zijn er vooral op uit dat de ouders alles samen doen, zien niet geheel wie hij is en met wie ze te maken hebben. Toen ik ben gewurgd door hem jaren terug heb ik alleen de huisarts gezien, te bang om er iets mee te doen. Ook al raadde ze het me aan. Ook al weet men dat hij zo is, de hulpverlening ziet vooral het perfecte stukje waar gescheiden ouders samen werken maar niet naar situaties waar dat gewoon echt niet mogelijk is. Dat laatste loop ik enorm tegenaan. Als het aan mij ligt doen we parallel ouderschap en staat er een enorm muur tussen. Natuurlijk blijf ik een informatie plicht hebben maar meer dan dat is met hem gewoon niet mogelijk
Zomaar even een vraag die in me opkwam, hoe wist jouw ex op welke dagen jij naar die cursus zou gaan?
_Anoniem_ schreef op 01-07-2021 om 12:39:
Zomaar even een vraag die in me opkwam, hoe wist jouw ex op welke dagen jij naar die cursus zou gaan?
daar heeft hij voor gebeld naar de digi cursus. Die legde mij uit dat ze samen hebben gekeken naar welke dagen de cursus was en er is hem verteld wanneer ik was. Ik wist het namelijk ook van hem. Ik heb namelijk even gewacht met plannen en toen gebeld en een datum geprikt rekening houdend met dat ik een andere dag wilde en dat ook aangegeven waarom. Vandaar dat het in het dossier stond
Zowel school als hulpverlening vinden dat het jou probleem is en bemoeien zich niet graag tussen ouders. Dat is jou zaak. Ze willen hun vingers niet branden, ze kunnen er ook weinig tot niets mee en eigenlijk is dat soms maar goed ook, want ze kunnen ook nog een kant kiezen en dat kan ook nog de 'verkeerde' kant zijn.
Polkadot79 schreef op 01-07-2021 om 12:45:
[..]
daar heeft hij voor gebeld naar de digi cursus. Die legde mij uit dat ze samen hebben gekeken naar welke dagen de cursus was en er is hem verteld wanneer ik was. Ik wist het namelijk ook van hem. Ik heb namelijk even gewacht met plannen en toen gebeld en een datum geprikt rekening houdend met dat ik een andere dag wilde en dat ook aangegeven waarom. Vandaar dat het in het dossier stond
Ik zou de organisatie van de cursus eens wijzen op de privacy wetgeving. Heel kwalijk dat ze dit gedaan hebben, terwijl je zelfs nog aangegeven hebt niet samen te willen.
MoederBarberin schreef op 01-07-2021 om 19:13:
[..]
Ik zou de organisatie van de cursus eens wijzen op de privacy wetgeving. Heel kwalijk dat ze dit gedaan hebben, terwijl je zelfs nog aangegeven hebt niet samen te willen.
daar trok men zich blijkbaar vrij weinig van aan.
Polkadot, je zou eens kunnen kijken of er eventueel (ook) aan narcisme gedacht moet worden vwb je ex.
Hier een vragenlijst daarover. Het is geen diagnose stelling natuurlijk maar als je op veel vragen met 'ja' moet antwoorden, kan je dat een idee geven wat je met therapeuten kunt bespreken. Met narcistische mensen omgaan is weer een andere dynamiek dan met autistische. sterkte
MRI schreef op 02-07-2021 om 19:21:
Polkadot, je zou eens kunnen kijken of er eventueel (ook) aan narcisme gedacht moet worden vwb je ex.
Hier een vragenlijst daarover. Het is geen diagnose stelling natuurlijk maar als je op veel vragen met 'ja' moet antwoorden, kan je dat een idee geven wat je met therapeuten kunt bespreken. Met narcistische mensen omgaan is weer een andere dynamiek dan met autistische. sterkte
op 2 vragen na op alles ja
maar eigenlijk geen grote verrassing helaas
en zorgt helaas ook niet dat hulpverlening het ziet, ze zien allemaal eerst die aardige charmante en intelligente man. Je moet hem langer zien en naast mij of mijn kids zetten zodat hij zijn ware aard laat zien