De mindere kant van een huwelijk: Het eind
Een catchy titel. En eentje die ook direct verduidelijkt waar dit topic over gaat. I.v.m. vakantie en bepaalde onzekerheden is het lastig om professionals/famillie en vrienden in te schakelen, dus daarom maar een soort van anoniem op een forum.
Wij, vrouw en ik, staan na een huwelijk van best wel een tijdje op het punt om te gaan scheiden. En zoals je wel vaker hoort: Dit is vrij abrupt.
Het valt me ongelooooooflijk rauw op mijn dak, als ik zo vrij mag zijn. Onverwacht? Ja en nee. Nee, we hebben echt wel onze problemen gehad. In een leven waar we van het 1 in het ander vielen en er nooit wat kwam aanwaaien, heeft veel in onze relatie gestaan in het teken van anderen, de kinderen en materialistische zaken. Hierin zijn we elkaar wel echt wat vergeten en heb ik me als man zijnde bij tijden niet goed tegen haar gedragen. In plaats van mezelf te uiten en haar mijn issues kenbaar te maken, besloot ik het zelf op te lossen en dat ging dan, tot mijn spijt, iets te vaak ten koste van haar.
Maar, we hebben wel echt een geweldige tijd gehad en zelf heb ik wel het gevoel dat we soulmates zijn. Dat gevoel had ze zelf ook altijd, inmiddels ligt dat waarschijnlijk wat lastiger. Maar omdat ik nog steeds niet in haar hoofd kan kijken, blijft dat lastig.
Afijn, na +- 10 jaar geluk, vielen we de afgelopen 2 maand in een heel zwart gat. Een gat waar we in zijn gekomen omdat ik me echt heb laten gaan waar haar ouders bij waren. Het is toen nog 3 week goed geweest, maar nadat ik een schifting voelde (zoals je elkaar kent na die tijd) in haar gedrag kwam het er uit dat ze tijd en rust nodig was.
Heb ik die haar gegeven? Ja en nee. Ik heb mijn best gedaan om haar die te geven en haar geen druk op te leggen. Is dat altijd gelukt? Nee. In die periode heeft ze me niet altijd even goed behandeld en daardoor kwam er voor mij veel druk op te liggen om maar te zorgen dat het goed kwam. Hierdoor heb ik te vaak het gesprek willen aangaan, hebben we uit emotie teveel zaken tegen elkaar geroepen die je niet tegen geliefden kunt roepen en ben ik toch nog teveel bezig geweest met mijn eigen gevoel.
Tot aan vorige week had ik er nooit aan gedacht echter dat we er niet uit zouden komen. Bij tijd en wijle ging het wat beter. Ze gaf vaak aan van me te houden, ze vroeg ook vaak of ik echt van haar hield. Totdat ik zaterdag een opmerking maakte en de boel klapte. Inmiddels is het hoge woord er uit en wil ze scheiden. Of naja, ze heeft verteld dat het voor haar klaar is, dat ze niet meer kan, maar dat ze nog geen overhaaste beslissingen wil nemen zoals het te koop zetten van de woning of het bekend maken van de scheiding aan kinderen en/of famillie.
Gek genoeg voel ik me vanaf dat moment wel beter. Niet omdat ik dit wil, dat vooropgesteld. Hoewel ik wel zie dat we zo niet verder kunnen, zou ik er een ledemaat voor kwijt willen om te kijken of we dat met o.a. relatietherapie nog kunnen doen. Maar omdat ik duidelijkheid heb. In principe zijn we klaar. En dat geeft rust. Ik hoef me niet meer af te vragen wat ze denkt. Ik weet inmiddels wat ze denkt. Er zijn nog wel wat mixed signals, we slapen nog samen, er wordt her en der nog een kus uitgedeeld of een knuffel. Dus zeg het maar.
We gaan bijna op vakantie. En ik denk dat die vakantie net even 2 weekjes te laat komt. Nou klinkt dat gek, maar in mijn vermoeidheid heb ik dus niet kunnen voorkomen dat ik alsnog zaken gedaan heb om haar verder weg te duwen. En dat is iets, wat me natuurlijk altijd dwars zal blijven zitten. Zeker voor onze prachtige kindjes. Ergens heb ik ook de hoop gehad dat de vakantie er voor zou zorgen dat we wat meer naar elkaar toe zouden groeien. Wat meer begrip voor elkaars standpunten. Nu lijkt het dat het een afscheidstournee wordt langs herinneringen. Dat doet pijn en zorgt dat er een hele andere lading op deze vakantie komt te liggen.
Afijn, ik weet dus niet zo goed wat ik er mee aan moet. Ik heb in elk geval besloten er voor mezelf een streep onder te zetten en mijn emoties hierover weg te duwen. Normaal te blijven doen en zeker ook omdat ik toch wat twijfel proef, kijken of ik me zo kan gedragen dat ze wel weer ziet waar we het voor doen. Hard hoofd in, maar zolang de koffers niet gepakt zijn ga ik er maar even vanuit dat er een kleine kans is dat we hier uit komen. En daar houd ik me dan maar enigszins aan vast.
Elpisto schreef op 06-08-2022 om 14:17:
we zullen moeten. Hoewel ze op dit moment de laatste persoon is waarmee ik dat wil, zal ik moeten. Die kleintjes gaan hier een vreselijke knauw van krijgen na de vakantie. En die wil ik niet nog meer trauma bezorgen. Ik kan die kinderen hun vakantie niet ontnemen. Dat krijg ik niet over mijn hart. We hebben de afspraak dat alles wat mis is even 3 week on hold gaat. Het vreselijke is: we zaten de laatste 2 dagen gigantisch in de lift. Eergisteren riep ze nog hoe blij ze was dat we weer konden lachen en dat ze echt van me hield.
Hier ook meegemaakt... Man was afwezig en deed raar maar zocht ook bevestiging en zei zelfs een keer dat hij terug verliefd op me was om vervolgens de dag erna een paar dagen bij zijn "andere" te gaan slapen... Ik dacht "werkreis"... Nou ja hier is 't nu allemaal wel beter en uiteraard over tussen hem en die ander maar t is heel zwaar. Het is aan jou of je haar een nieuwe kans wil geven natuurlijk... En of zij nog wil? Wat is die ander voor haar precies of weet je dat nog niet helemaal?
En over die vakantie, je moet wel heel sterk zijn om hier niet over te gaan zitten praten 3 weken lang... Ik zou 't niet kunnen maar heb ook al veel gedaan wat ik niet wou omwille van de kids. Je wil hen gewoon alles besparen en redden wat je redden kan natuurlijk... Alles afblazen heeft nu ook geen zin, enkel als zij zou zeggen doei ik ga naar die ander en kom nooit meer terug maar als zij nog een kans wil en alles stopt met die ander kun je op vakantie mss opnieuw beginnen stap voor stap... Maar je woede zal nog lang hoog zitten.
oh, laten we vooropstellen dat we klaar zijn hoor. Dat hebben we wel in het midden nu. Ik heb haar heel duidelijk gemaakt dat ik hier alleen over heen stap als ze het 1. Toegeeft en 2. Laat zien hoe ver het gegaan is. Ze blijft ontkennen.
Dus vanmorgen voordat we weg gingen nog een keer heel duidelijk geweest: waar en met wie je ook bezig bent, de aankomende 3 week is het afgelopen. Jij wil dit voor de kinderen doen, ik wil daar best in mee. Maar dan zet je die gast maar even op mute. En dan na 3 week, be my guest. Maar goed, dan springt ze weer helemaal uit der vel natuurlijk.
We zijn in elk geval nu op de overnachtingscamping en de rit was door dat begin van de dag niet heel erg best. Zal morgen wel anders zijn, want na een nachtrust is ze zowiezo altijd haar nukken kwijt. Vanmorgen was het ook alweer kom je even knuffelen, blabla. Ik weet niet goed wat ik er van moet vinden. Ik herken mijn vrouw in elk geval absoluut niet in deze persoon.
Ik hoop dat jullie vakantie uit te houden is en ik wens je 't beste, dat jullie er toch uit mogen komen! Zo jammer dat een mens zo kan veranderen...
Je vakantie zal Up &Downs geven. Probeer er niet de hele tijd over te hebben. Vraag een keer of ze verliefd is? Wil ze andere mannen? Parenclub enz enz. Daar kan ook aan gewerkt/ over nagedacht worden en is dan echt geen issue meer voor haar. Heb ik ook gevraagd. Pas paar weken na je thuiskomst zal blijken of er nog wat is tussen jullie.
He nee, wat naar. Ik lees nu de posts en wilde je attenderen op binnen relaties: de Aap en Schildpad. Google daar maar eens op. Bij (communicatie)problemen: Aap gaat trekken, duwen en Schildpad gaat terugtrekken, verdedigen.
Maar nu lees ik dat er een ander in het spel is? Mochten jullie verder willen, misschien heb je wat aan het draadje verder na ontrouw'. Vaak zit aan dat ontdekken een periode van ruzie aan vooraf. Over scheiden nadenken. Zeggen dat het klaar is. Mijn tip aan je vrouw: laat ze meteen eerlijk worden over een (eventuele) affaire. Mijn tip aan jou: luister meer, praat minder. Aap-> Schildpad.
Zij ontkent? Dat doen vele die ontrouw zijn. Maar geef je haar ook ruimte en vul je niet enorm in? Vanuit je woede? Je ego? Wat heeft ze met deze man? Emotioneel iets? Fysiek iets?
Verder: ga als een speer in relatietherapie. Daar krijg je beiden ruimte voor uiten. En ontdek je of jullie willen verdergaan of uit elkaar. Ook daarin kan dit helpen.
Ik ben wel gewoon op vakantie gegaan. Het bracht ons diepere gesprekken. En ook momenten van samen het fijn hebben. Mijn man was nogal sterk verbaal, ik niet. Dan klapte ik ook dicht want ik kon niet zeggen wat ik wilde. Hij vulde in. Wat pennenstreek zegt: NIVEA en LSD.
Sterkte
Dank allen. Ik denk niet dat we beide op dit moment open staan om verder te willen. Wel denk ik dat er nog genoeg houden van aanwezig is om eventueel in therapie te gaan. Bij mij in elk geval wel, voor mijn vrouw kan ik dat niet invullen. Die heeft aangegeven voor de vakantie er over na te denken. Maar laten we wel wezen: dit was voordat ik erachter kwam dat er iemand is waarmee ze appt.
hoe ver dat gegaan is en of er fysiek al iets gespeeld heeft, dat weet ik niet. Zoals gezegd ontkent ze het nog steeds. Maar zoals het de afgelopen 3 maand al gaat: het blijft allemaal tegenstrijdig. De ene keer kan ze erg nors zijn, de andere keer aanhankelijk. ik heb zelf het idee dat ze ook niet helemaal weet wat ze wil.
het probleem daarin is dat ik wel enigzins pissig ben natuurlijk. Ik ben in de veronderstelling geweest dat we aan onze relatie zouden werken. Dan is het erg zuur als blijkt dat er een ander bij in deze relatie zit. Maar again, voor hoever en hoelang is gissen. Wel ben ik erachter gekomen dat ze met deze persoon contact heeft in telegram en dat ze dit per 27 juni op haar telefoon heeft staan. Dus in hoeverre dat een graadmeter is, lijkt het niet super lang aan de gang te zijn. De datum is wel weer opvallend, want inderdaad vanaf die tijd ongeveer ging het eigenlijk steeds een stapje minder. Let wel, ik heb altijd tegen haar geroepen dat vreemdgaan voor mij niet einde verhaal betekent. Zoveel houd ik van der.
Kijk, ik snap het. Huwelijken stranden. En hoewel ik echt veel verdriet voor mijn kinderen heb, is dat niet iets wat je altijd kunt voorkomen. Maar iedereen die ons kent en die op de hoogte zijn van onze problemen, waren flabbergasted. Oprecht is ze m'n maatje. samen met de kids zijn we echt altijd een kliekje geweest.
maar rond die verjaardag is er iets geklikt en sindsdien is mijn vrouw, mijn vrouw niet meer. En er gebeuren zowiezo dingen waarvan je denkt: serieus? overigens stopt ze ook Mar niet met appen de hele dag door. En dat was wel de afspraak.
afijn, we gaan het zien. We hebben het voorzichtig al gehad over hoe we het de periode na de vakantie gaan doen, want ik zet haar natuurlijk absoluut niet op straat. Dus daar moet ze maar even over nadenken. Ik hoef namelijk niet langer samen in een huis te wonen, als dat gedoe met die gast door faat.
Elpisto, wat verdrietig toch. Ik heb geleerd dat er altijd wordt ontkent, verdraaid of kleiner gemaakt dan het is. Telegram, appen steeds schrijf je. Ai ai ai. Als iemand niet los komt van een flirt contact (of vreemdgaan fysiek) dan blijven de stofjes aanwezig. Die verslavend leuk zijn.
Maar je mag best wat strenger zijn hoor. Als je afspraak hebt gemaakt over telefoons weg of niet appen ...
Of laat je haar eerst uitzoeken waar ze voor kiest?
dat is helaas niet meer nodig. Gisteren heb ik haar betrapt op het sturen van een erg sexuele getint bericht. Hell broke lose natuurlijk en na veel trekken en aangeven dat ik echt naar huis zou gaan als ze niet eerlijk zou zijn, bleek dat ik het allemaal bij het rechte eind had. het is haar ex, die haar mishandelt heeft, waar ze nu al weken contact mee heeft. Wel heeft ze direct alle appjes verwijderd, en.blijft ze erbij dat het emotioneel is en het bij dit ene appje was gebleven. Echt wat een gek. Gewoon sexting waar mijn kinderen bij zijn. als er al niet meer gebeurd is. En je dan nog druk maken om diezelfde ex, want die heeft ook een gezin met vrouw en kinderen. Maar vooral niet druk maken om mij dat ze me wekenlang voor de gek gehouden heeft en zelfs de meest simpele taak niet kon uitvoeren. Afijn, ik probeer op afstand nu al wat dingen te regelen.
Dus er zijn straks twee gezinnen ontwricht.
Is de vrouw van die ex ook al op de hoogte? En heeft hij de intentie zijn vrouw te verlaten. Of is het de intentie van de ex om jouw vrouw te verleiden zodat ze bij je weg gaat, om haar vervolgens te laten vallen? Een soort van wraak misschien?
Heftig dit 
Ik voel echt met je mee... Wat een vreselijke naaistreek van haar en ook van die ex bah.
Ik zou idd flink boos zijn en afstand nemen maja dat is wel moeilijk als je op vakantie bent... Als de kids er verder niets van merken zou ik 't maar gewoon uit zitten en eenmaal thuis even een goed gesprek hebben, is dit wat ze wil nu, door met die ex of is 't gewoon aandacht zoekerij en hij geeft die aan haar? 't kan beiden maar t blijft een gemene streek en ze zou eens even goed moeten nadenken denk ik wat ze wil.
Veel sterkte!
Oh lieverd toch! Ik schreef het hierboven al. Maar het is zo shitty als het waarheid wordt.
Wat een domme actie. Je vrouw zocht een bubbel. En koos de verkeerde bubbel. Een ex. En dan geilen online waar jij en kind bij bent. Verslaafd dus. Wat voel jij je genept.
Ik word plaatsvervangend pissig voor jou. Ook mijn man deed zulke stomme dingen. Terugkijkend snapt hij zichzelf niet, ik voorzie dat jouw vrouw dat ook zal doormaken.
Helaas is de schade dan al gedaan.
Zo zuur.
xxx
dank voor de mooie woorden allen. Ik heb geen idee of ze de waarheid spreekt, zoals je kunt begrijpen. Wel weet ik dat het een onmogelijke romance is. Zoals gezegd: hij heeft haar mishandelt toen ze een jaar of 16 was. Mijn schoonvader heeft daarvoor voor de rechter moeten komen , want die heeft hem teruggepakt. Dus als ze dit doet, dan ziet ze ook haar ouders nooit weer. Kan ik garanderen.
Maar laten we wel zijn: volgens haar heeft hij haar benaderd via LinkedIn. Dat doe je niet zomaar. Dus eerlijk gezegd geloof ik niet zo in dat hele hij wil zijn gezin niet verlaten verhaal. Ter info: hij heeft mij een aantal weken geleden ook opgezocht op LinkedIn. Daar had ik toen al een vreemd gevoel bij. Ik ken hem verder niet en ik ben pas bij mij vrouw gekomen toen ze 23 was ofzo. Dus dat was al een tijd erna.
Ik heb er wel heel erg over getwijfeld om die vrouw te contacteren. Maar ik win daar niks mee. Ik heb besloten dat dat me geen genoegdoening geeft en laten we wel zijn: ik moet nog een scheiding door waar ik niet al teveel negatieve energie in wil stoppen. Maar mijn eerste reactie is natuurlijk wel om haar er direct uit te trappen.
Het is lastig en zoals iemand al zij: het is een beetje alsof je een overlijden mee maakt. Van gelukkig gezin naar gigantische ellende in een paar week tijd. Achteraf past het natuurlijk allemaal en is het moment dat ze contact kreeg precies het moment dat het bergafwaarts ging. Maar de manier waarop, mij er glashard over voorliegen en zelfs slaan toen ik er over door ging tot niet het respect hebben voor mij en de kinderen om dit uit te zetten de vakantie, doet zeer en maakt mij pislink.
Ze heeft ook echt alleen datgene erkent wat ik gezien heb: het ene vrij grove expliciete bericht. Volgens haar was dat het eerste sexuele getinte bericht. Die kans is natuurlijk niet zo heel erg groot en doet me vermoeden dat ze er gewoon overmliegt.
Maar het blijft dubbel: gisteravond bij de kinderdisco steeds willen knuffelen. Steeds zeggen dat ze zoveel van me houd. Naja daar trap ik niet in dus antwoord ik met dat ik dat absoluut niet meer geloof en dat ze dit anders nooit van der leven zou hebben gedaan. En dan krijg ik weer die typische antwoorden: nee het was ook heel erg dom en ik doe 10 jaar huwelijk tekort en blavlabla.
Afijn, we gaan het zien. We zitten hier nog tot volgende week dinsdag en dan ga ik in een streep naar huis. Omdat ik der niet op straat wil zetten, heb ik 3 opties gegeven 1. Ze gaat naar der ouders 2. Ik ga naar mijn ouders ( voel ik weinig voor) en 3. Ik ga in onze blokhut wonen. Die is ongeveer 50 M2 groot, dus daar red ik me wel even. Ik wil zelf optie 1, zou optie 3. Zodat ik er ben met de kinderen en dan mezelf terug kan trekken als de kinderen op bed liggen.
Ik weet niet zo goed wat ik daar van vinden moet. Zal me dan nog steeds douchen moeten in huis, of koffie moeten pakken in huis. Zeg het maar. Ik heb vooral het idee dat ze aan damagexontrol doet. Kijken of ze me zo ver krijgt dat ik normaal blijf doen om maar rustig op zoek te kunnen naar een huisje in de buurt. Ze zegt van niet natuurlijk, maar we weten inmiddels dat haar woorden niks zeggen.
Heb je misschien de mogelijkheid eens met haar vader te praten?
Ik heb het met je te doen, ik snap dat he witheet bent.
Wat betreft wonen: zij kan ook naar de blokhut, toch?