Ex van partner gaat verhuizen zonder toestemming
Mijn partner en ik hebben een huis gekocht in mijn woonplaats A. We houden bewust het huis in zijn oude woonplaats R. aan, omdat de regeling die hij met zijn ex in het ouderschapsplan heeft afgesproken dan kan blijven bestaan: de jongste (bijna 15) slaapt er in het weekend en de twee oudsten (meerderjarig, een woont op zichzelf in die woonplaats) komen twee keer eten in het weekend. Ik sluit aan in de weekenden dat mijn kinderen bij hun vader zijn. Kortom: we gaan samenwonen,maar veranderen voor zijn kinderen niets aan de bestaande constructie. Het is namelijk bijna anderhalf uur rijden tussen onze woonplaatsen.
Nu heeft zijn ex opeens een huis gekocht buiten de woonplaats van mijn partner, op drie kwartier van R.
Dat houdt in dat de jongste straks bijna anderhalf uur met het ov onderweg is naar school. Ex verwacht nu dat wij het schema omgooien en dat hij doordeweeks met de kinderen afspreekt, omdat haar dat beter uitkomt.
Ze heeft niet overlegd, het was een mededeling per app.
Wat nu?
Misschien erg out-of-the-box gedacht, maar is het ook een idee om het huis in R. met moeder te delen (om-en-om dan wel, uiteraard 
- en ook de kosten te verdelen) en de dagen ook beter te verdelen? Als compromis.
Jee wat een reacties, fijn! Om even te reageren op een aantal suggesties/vragen:
-als moeder helemaal weg zou vallen, bij wijze van, zouden alle kinderen welkom bij ons zijn en zouden we of in een huis gaan wonen of weer gaan latten. Op dit moment geeft de jongste echter zelf aan de huidige regeling in stand te willen houden, zijn moeder probeert hem daar vanaf te brengen helaas. Ik kan me wel voorstellen dat het reizen hem gaat tegenvallen, idd anderhalf uur enkele reis, maar dat moet hij denk ik toch in de praktijk ervaren. Als hij dan aangeeft doordeweeks in R te willem zijn, is partner bereid hem op te vangen, het gaat erom dat de jongste nu zelf aangeeft dat niet te willen,maar ex bepaalt vooraf wat wij zouden moeten doen. Daar wringt het. In overleg wilen we veel doen en compromissen sluiten, maar ze communiceert in de vorm van mededelingen en eisen.
- wij samenwonen in R is geen optie, ivm mijn kinderen en werk.
-delen van het huis in R ook niet, omdat ex dit in een eerder stadium van de scheiding heeft geweigerd toen dit een voorstel was. Lang verhaal...
-en de jongste bij ons in huis in A is ook geen optie. Hij is welkom, maar geeft aan niet bij mijn kinderen te willen wonen. Dat snap ik. Twee kleine 'zusjes' erbij is me nogal wat.
We neigen er nu naar om voor nu onze poot stijf te houden en ons aan de afgesproken regeling te houden om te kijken met de kinderen hoe dat in de praktijk uitpakt. Dan volgen we in ieder geval wat de kinderen willen en doen we niet dat wat ex nu vooraf al van ons eist.
Huh.. ik val nogal laat in deze discussie maar begrijp ik het nu goed dat moeder gaat verhuizen en dat daardoor haar jongste kind van 15 3 uur per dag in totaal moet gaan reizen! om op school ( en weer thuis) te komen.
Je kunt al op je vingers natellen dat dit het niet gaat worden. Daar is het kind waarschijnlijk al na 1 maand klaar mee.
En heeft dit kind dan geen vrienden of sportclubs in R etc? Deze moeder gaat natuurlijk drukken en zeuren dat je man in R moet gaan wonen om dit probleem voor het kind 'op te lossen'.
Wat sneu voor deze jongen.
Hoe lang moet hij nog naar school? Is dat nog 3 jaar?? Dat is nog best een hele poos.
Je schrijft dat als zoon dat wil je man hem in R door de weeks wil opvangen. Maar dat betekent dan toch ook dat jullie niet samen kunnen wonen door de week. Want jij woont in A en hebt een baan en je hebt nog twee jongere kinderen die waarschijnlijk ook in A naar school gaan. Maar je wilt dat nu niet omdat ex dit van te voren bepaalt. Maar ja dat maakt natuurlijk geen fluit uit want je hebt grote kans dat kind het vele gereis niet volhoudt en je man uiteindelijk toch in R belandt door de week.
Wat een snert situatie.
Ik heb geen verstand van rechtzaken maar gaat dat niet heel lang duren, als moeder nu haar huis al heeft opgegeven dan kan een rechter wel zeggen dat ze niet mag verhuizen maar zie maar weer een huis te krijgen.
Ik zou maar even afwachten.. onder druk wordt alles vloeibaar zeggen ze wel eens. Misschien is zoon het wel zo beu dat hij toch in A wil wonen en naar een andere school wil en toch bij zijn zusjes wil wonen.
Hangt er ook van af hoe lang hij nog naar de middelbare school moet, als dat nog maar 1 of anderhalf jaar is gaat ie het misschien nog redden met dat gereis.
Sterkte met de beslissingen.
Goh MerelMus, niet vervelend naar jou bedoeld, maar wat kunnen volwassenen er toch een puinzooi van maken.
Mijn hart breekt een beetje als ik lees wat deze bijna 15 jarige te wachten staat. Hopelijk hoeft ie niet al te lang naar meer naar deze school.
Kan ie misschien af en toe logeren bij zijn grote broer of zus?
Leene schreef op 30-11-2022 om 00:52:
Huh.. ik val nogal laat in deze discussie maar begrijp ik het nu goed dat moeder gaat verhuizen en dat daardoor haar jongste kind van 15 3 uur per dag in totaal moet gaan reizen! om op school ( en weer thuis) te komen.
Je kunt al op je vingers natellen dat dit het niet gaat worden. Daar is het kind waarschijnlijk al na 1 maand klaar mee.
En heeft dit kind dan geen vrienden of sportclubs in R etc? Deze moeder gaat natuurlijk drukken en zeuren dat je man in R moet gaan wonen om dit probleem voor het kind 'op te lossen'.
Wat sneu voor deze jongen.
Hoe lang moet hij nog naar school? Is dat nog 3 jaar?? Dat is nog best een hele poos.
Je schrijft dat als zoon dat wil je man hem in R door de weeks wil opvangen. Maar dat betekent dan toch ook dat jullie niet samen kunnen wonen door de week. Want jij woont in A en hebt een baan en je hebt nog twee jongere kinderen die waarschijnlijk ook in A naar school gaan. Maar je wilt dat nu niet omdat ex dit van te voren bepaalt. Maar ja dat maakt natuurlijk geen fluit uit want je hebt grote kans dat kind het vele gereis niet volhoudt en je man uiteindelijk toch in R belandt door de week.
Wat een snert situatie.
Ik heb geen verstand van rechtzaken maar gaat dat niet heel lang duren, als moeder nu haar huis al heeft opgegeven dan kan een rechter wel zeggen dat ze niet mag verhuizen maar zie maar weer een huis te krijgen.
Ik zou maar even afwachten.. onder druk wordt alles vloeibaar zeggen ze wel eens. Misschien is zoon het wel zo beu dat hij toch in A wil wonen en naar een andere school wil en toch bij zijn zusjes wil wonen.
Hangt er ook van af hoe lang hij nog naar de middelbare school moet, als dat nog maar 1 of anderhalf jaar is gaat ie het misschien nog redden met dat gereis.
Sterkte met de beslissingen.
Ja, we vinden het ook vooral rotvoor hem. Hij heeft noet zoveel vrienden, maar de vrienden die hij heeft wonen wel allemaal in R, dus dat is echt wel sneu. Niet samenwonen zou ik echt ruk vinden, maar hij gaat uiteindelijk wel voor.
Moeder heeft haar huidige huis nog niet verkocht, maar voor het nieuwe huis wel de koopovereenkomst getekend. Dus. Ik word er wat moedeloos van geloof ik.
GinnyTwijfelvuur schreef op 30-11-2022 om 01:06:
Goh MerelMus, niet vervelend naar jou bedoeld, maar wat kunnen volwassenen er toch een puinzooi van maken.
Mijn hart breekt een beetje als ik lees wat deze bijna 15 jarige te wachten staat. Hopelijk hoeft ie niet al te lang naar meer naar deze school.
Kan ie misschien af en toe logeren bij zijn grote broer of zus?
Ik voel me niet aangevallen hoor. Ik vind het zelf ook een zootje en dan ook nog eentje die ik niet zelf heb veroorzaakt. Dat maakt het zo lastig. Ik kan hier niet zoveel invloed op uitoefenen. Sta te kijken naar het verdriet van partner en met name het verdriet van zijn jongste. Dus.
Ik wil graag met je meedenken, maar het lukt me niet helemaal om de puzzel te leggen. Kan je me nog even helpen?
- Wanneer is kind nu in het weekend bij zijn vader? Ik lees één nacht per weekend, dat is zaterdag op zondag? En dat dan elk weekend? Of zijn er ook volledige weekenden? (2 nachten)
- als hij doordeweeks in R zou wonen, dan heeft hij geen gekke reistijd naar school? Hoe lang is dat?
- hoe lang moet hij nog op school? (1, 2, 3 jaar?)
Ideeën die in mij opkomen: kan zoon anders van donderdagnacht tot zaterdag met vader in R verblijven? Dat scheelt hem in elk geval al 2 reisbewegingen (donderdagmiddag/vrijdagochtend) van en naar school. En moeders heeft nog steeds een weekenddag met zoon.
Verder denk ik: hij is bijna 15, hij zal op enig moment zijn eigen plan gaan trekken. Belangrijk is dat hij zich gezien en gesteund voelt, en dat zal zo te horen meer vanuit vader komen in deze.
Waarom verhuist moeder eigenlijk zo ver weg? Gewoon om een beetje idee te krijgen en of daar voor zoon ook nog wat leuks in zit.
En toch snap ik die ex ook wel. Beide exen hebben een relatie buiten hun woonplaats waar zoon naar school gaat. Omdat de moeder het leeuwendeel van de zorg op zich neemt kan zij eigenlijk niet verhuizen en zit ze vast aan plaats R. Zij kan daardoor waarschijnlijk minder vaak haar nieuwe vriend zien.
Jouw partner kan door minder zorg te geven aan de kinderen wel samen met jou gaan wonen in A. en in de weekenden in R. zijn (soms met jou erbij). Dat laatste is veel makkelijker te organiseren.
Zij doet nu eigenlijk niks anders dan wat jou partner ook doet, namelijk een woning kopen in de stad van haar nieuwe partner. Misschien wordt het tijd (zeker nu het gaat om de zoon van 15 die al redelijk zelfstandig is) dat jouw partner doordeweeks in stad R. gaat wonen en in de weekenden dan naar jou gaat. Waarom zou zij nog steeds het leeuwendeel van de zorg voor haar zoon moeten dragen? Misschien ook wel eens eerlijk als jouw partner de zorgtaken eens op zich neemt? Denk alleen niet dat hij en jij daar nu zin in hebben, want dat komt niet uit met jullie schema en toekomstplannen...
Duizendpoot schreef op 30-11-2022 om 17:34:
En toch snap ik die ex ook wel. Beide exen hebben een relatie buiten hun woonplaats waar zoon naar school gaat. Omdat de moeder het leeuwendeel van de zorg op zich neemt kan zij eigenlijk niet verhuizen en zit ze vast aan plaats R. Zij kan daardoor waarschijnlijk minder vaak haar nieuwe vriend zien.
Jouw partner kan door minder zorg te geven aan de kinderen wel samen met jou gaan wonen in A. en in de weekenden in R. zijn (soms met jou erbij). Dat laatste is veel makkelijker te organiseren.
Zij doet nu eigenlijk niks anders dan wat jou partner ook doet, namelijk een woning kopen in de stad van haar nieuwe partner. Misschien wordt het tijd (zeker nu het gaat om de zoon van 15 die al redelijk zelfstandig is) dat jouw partner doordeweeks in stad R. gaat wonen en in de weekenden dan naar jou gaat. Waarom zou zij nog steeds het leeuwendeel van de zorg voor haar zoon moeten dragen? Misschien ook wel eens eerlijk als jouw partner de zorgtaken eens op zich neemt? Denk alleen niet dat hij en jij daar nu zin in hebben, want dat komt niet uit met jullie schema en toekomstplannen...
Er staat nergens in de tekst van TS dat de ex in kwestie een nieuwe relatie heeft.
Daarnaast heb je gelijk dat de ex het grootste deel van de zorg op zich neemt, maar dat is ten tijde van de scheiding blijkbaar zo overeen gekomen. Daarbij is het aanhouden van een huis waar je niet woont geen goedkope aangelegenheid. Dat vind ik voor het kind best een groot gebaar om in de weekenden in de eigen stad/omgeving te kunnen verblijven. Ook met het oog op sport/vrienden/bijbaan.
Als je de omgangsregeling of zorgverdeling wil wijzigen, kun je dat ook overleggen in plaats van per app mededelen dat je gaat verhuizen en dat vader de omgang maar doordeweeks (wanneer dan als je werk/school en nog sport/huiswerk hebt) moet gaan organiseren omdat dat voor jou makkelijker is.
Hoewel de vader ook gaat verhuizen, heeft hij er wel voor gezorgd dat er qua omgang voor de kinderen niks zou veranderen door zijn huis aan te houden. Hij verhuist dus eigenlijk alleen op de momenten dat de kinderen niet bij hem zijn.
Duizendpoot schreef op 30-11-2022 om 17:34:
En toch snap ik die ex ook wel. Beide exen hebben een relatie buiten hun woonplaats waar zoon naar school gaat. Omdat de moeder het leeuwendeel van de zorg op zich neemt kan zij eigenlijk niet verhuizen en zit ze vast aan plaats R. Zij kan daardoor waarschijnlijk minder vaak haar nieuwe vriend zien.
Jouw partner kan door minder zorg te geven aan de kinderen wel samen met jou gaan wonen in A. en in de weekenden in R. zijn (soms met jou erbij). Dat laatste is veel makkelijker te organiseren.
Zij doet nu eigenlijk niks anders dan wat jou partner ook doet, namelijk een woning kopen in de stad van haar nieuwe partner. Misschien wordt het tijd (zeker nu het gaat om de zoon van 15 die al redelijk zelfstandig is) dat jouw partner doordeweeks in stad R. gaat wonen en in de weekenden dan naar jou gaat. Waarom zou zij nog steeds het leeuwendeel van de zorg voor haar zoon moeten dragen? Misschien ook wel eens eerlijk als jouw partner de zorgtaken eens op zich neemt? Denk alleen niet dat hij en jij daar nu zin in hebben, want dat komt niet uit met jullie schema en toekomstplannen...
Nou ja, dan moet ex ook maar een extra woning aanhouden in R. toch?
MamaE schreef op 30-11-2022 om 17:47:
[..]
Er staat nergens in de tekst van TS dat de ex in kwestie een nieuwe relatie heeft.
Daarnaast heb je gelijk dat de ex het grootste deel van de zorg op zich neemt, maar dat is ten tijde van de scheiding blijkbaar zo overeen gekomen. Daarbij is het aanhouden van een huis waar je niet woont geen goedkope aangelegenheid. Dat vind ik voor het kind best een groot gebaar om in de weekenden in de eigen stad/omgeving te kunnen verblijven. Ook met het oog op sport/vrienden/bijbaan.Als je de omgangsregeling of zorgverdeling wil wijzigen, kun je dat ook overleggen in plaats van per app mededelen dat je gaat verhuizen en dat vader de omgang maar doordeweeks (wanneer dan als je werk/school en nog sport/huiswerk hebt) moet gaan organiseren omdat dat voor jou makkelijker is.
Hoewel de vader ook gaat verhuizen, heeft hij er wel voor gezorgd dat er qua omgang voor de kinderen niks zou veranderen door zijn huis aan te houden. Hij verhuist dus eigenlijk alleen op de momenten dat de kinderen niet bij hem zijn.
Het maakt niet uit om welke redenen mensen keuzes willen maken ten behoeve van zichzelf. De status quo lijkt zo heilig dat TO kan zeggen: we hebben er allemaal recht op dat het blijft zoals het is. Maar misschien is dat wel niet zo. Misschien heeft die vrouw ook recht op meer ‘eigen leven’ dan ze de afgelopen jaren heeft kunnen hebben? Dat weten wij niet. Wij kennen haar verhaal niet. Wij weten niet wat we eerlijk zouden vinden als we haar spreken. Ik kan me er alvast wel in inleven dat je denkt: weg met de vanzelfsprekendheid. Ik tel ook mee. Ik schuif mezelf eens een flink aantal plaatsen omhoog op de prioriteitenlijst.
Het is natuurlijk geen goede manier, om via de app zulke grote beslissingen over de schutting te gooien. Maar TO en TO-vriend komen daardoor nu in de dwangpositie waarin die vrouw in de status quo al jaren vanzelfsprekend zit en en waarin ze, als het aan alle andere betrokkenen ligt, lekker moet blijven zitten, omdat het nou eenmaal zo gegroeid is. Maar moeder denkt daar anders over en probeert zich er hardhandig uit te bevrijden. En TO en TO-vriend vinden die positie zo onaantrekkelijk dat ze zich er ook hardhandig aan proberen te ontsnappen. Iedereen probeert hier te ontsnappen aan de dwangpositie. En de dwangpositie is de doordeweekse zorg voor een kind. Heel sneu voor dat kind maar het voelt voor iedereen als een belasting en als een sta in de weg voor een eigen leven. Niet alleen die moeder wil de doordeweekse zorg voor dat kind niet. Die vader wil ‘m ook niet. Die wil ook een eigen leven.
Het is niet alleen die moeder die zich eraan wil onttrekken. Die vader had alleen altijd meer ruimte en vindt dat een verworven recht. Dan valt het niet zo op dat hij er ook geen trek in heeft, in precies dezelfde verantwoordelijkheid.
.
Duizendpoot schreef op 30-11-2022 om 17:34:
En toch snap ik die ex ook wel. Beide exen hebben een relatie buiten hun woonplaats waar zoon naar school gaat. Omdat de moeder het leeuwendeel van de zorg op zich neemt kan zij eigenlijk niet verhuizen en zit ze vast aan plaats R. Zij kan daardoor waarschijnlijk minder vaak haar nieuwe vriend zien.
Jouw partner kan door minder zorg te geven aan de kinderen wel samen met jou gaan wonen in A. en in de weekenden in R. zijn (soms met jou erbij). Dat laatste is veel makkelijker te organiseren.
Zij doet nu eigenlijk niks anders dan wat jou partner ook doet, namelijk een woning kopen in de stad van haar nieuwe partner. Misschien wordt het tijd (zeker nu het gaat om de zoon van 15 die al redelijk zelfstandig is) dat jouw partner doordeweeks in stad R. gaat wonen en in de weekenden dan naar jou gaat. Waarom zou zij nog steeds het leeuwendeel van de zorg voor haar zoon moeten dragen? Misschien ook wel eens eerlijk als jouw partner de zorgtaken eens op zich neemt? Denk alleen niet dat hij en jij daar nu zin in hebben, want dat komt niet uit met jullie schema en toekomstplannen...
Precies, die vrouw is het beu dat zij helemaal vast zit in verplichtingenomdat kind(eren) en vader haar inzet en opofferingen vanzelfsprekend vinden. Niet veel vrouwen zullen het zo hoog opspelen om daaraan te ontsnappen. Die zullen vinden dat ze zich coöperatief en aardig moeten opstellen. Deze vrouw is daar kennelijk helemaal klaar mee. Ik heb geen idee of het ‘terecht’ is maar ik snap het best.
leuk en aardig geredeneerd. Maar w weten natuurlijk niet welke bochten TO en man zich gewrongen hebben om de keuzes van ex van de afgelopen jaren mogelijk te maken. Dus misschien zijn er wel opties langsgekomen die veel beter waren dan nu gepasseerd zijn maar waar de moeder haar poot stijf hield. Misschien had vader de kinderen wel graag door de weeks gewild, dat soort dingen
Gr Angela
Lijkt me dat het toch om het kind moet gaan, die zit al helemaal niet op deze toestanden te wachten (dus ik snap wel dat die het liever laat zoals het is, bovendien overziet hij waarschijnlijk niet goed hoe lastig het reizen gaat worden. Het biedt overigens wél de ruimte om tijd voor jezelf te hebben buiten zicht van je ouders, misschien ziet hij dat juist wel goed).
Waarom moet er gelijk een allesomvattende oplossing komen? Is het niet een idee om het gewoon maar eens een tijdje aan te kijken, en dan maar te zien hoe het loopt?
Wie weet gaat het prima, wie weet wil zoon wel van school veranderen op den duur (of is inderdaad over anderhalf jaar klaar, kan ook nog), misschien vindt pa het op den duur zo gek nog niet om door de week in R te wonen met zijn zoon. Probeer het gewoon eens uit en stap over dat "hoezo bepaalt zij wat wij moeten" heen want dat is weinig vruchtbaar.
Het gaat om het kind, niet om de ex en inderdaad, als ex onder een tram komt of ernstig ziek wordt zal er ook een oplossing moeten komen. Behandel dit dan ook maar gewoon zo en maak je niet zo druk over wat je niet kan veranderen.
Angela1967 schreef op 01-12-2022 om 07:57:
leuk en aardig geredeneerd. Maar w weten natuurlijk niet welke bochten TO en man zich gewrongen hebben om de keuzes van ex van de afgelopen jaren mogelijk te maken. Dus misschien zijn er wel opties langsgekomen die veel beter waren dan nu gepasseerd zijn maar waar de moeder haar poot stijf hield. Misschien had vader de kinderen wel graag door de weeks gewild, dat soort dingen
Gr Angela
Inderdaad, dat weten we niet. Daarom is het ook moeilijk er echt iets over te zeggen. Maar dat de status quo de default is, daar kun je wel over nadenken.