Hoe nu verder?
Hallo allemaal,
Ook ik kan mij sinds kort toevoegen aan de bevolkingsgroep van 'gescheiden ouder'.
Na 17 jaar relatie waarin we best wel wat hebben meegemaakt; zwaar misselijke zwangerschap > zoontje met AML in 3e levensjaar > tijd van herstel (gelukkigste periode) > partner met BurnOut > het vervolgens door haar oppakken van een 4 jarige HBO avondstudie en nu de afronding daarvan, heeft ze een maandje geleden duidelijkj gemaakt dat ze wil scheiden.
De reden van de scheiding is dat ze begin 2024 op een studiereis iemand is tegengekomen, ze een jaar via mail/app contact hebben gehouden en begin dit jaar hem weer op 'studiereis' heeft opgezocht waarna de vonk oversloeg. Let wel, mijn 'ex' is 47 en hij 69.......
Ik ben erachter gekomen omdat ik e.e.a. aanvoelde na haar terugkeer en heb uiteindelijk gewoon op de vrouw af gevraagd wat er gebeurt is..... Tja, haar antwoord was dat het 'fantastisch' was. Daar sta je dan...
Ze wil met hem verder, onze relatie liep al slecht door alle gebeurtenissen van de afgelopen 10 jaar, en het afgelopen jaar ging het eigenlijk steeds meer bergafwaards en ik kon er niets tegen doen.
Afgelopen winter heb ook ik een beetje de moed opgegeven, kwam er niet meer doorheen, en dat heeft zeker bijgedragen aan de huidige situatie, stom van mij maar ik had echt het idee dat we na haar afstuderen eindelijk tijd voor elkaar zouden kunnen hebben, onze zoon is inmiddels een stoere, knappe puber dus dat zou wel goedkomen, dacht ik.
Maar ja, gisteren heb ik de moed volledig opgegeven en ben nu op zoek naar een klein appartementje in onze buurt wat ik kan kopen.... Huis staat op haar naam en geen contract, mooi de sjaak dus maar heb nog wel mijn eergevoel.
En dan.... Hoe nu verder met 55 jaar, een gebroken hart en al mijn minpunten?
Iemand enig idee?
maar Johan, dan had je het beter moeten regelen, je kunt niet achteraf gaan zeuren. Rijke mensen zijn niet voor niets rijk, ze kunnen financieel goed voor zichzelf en hun kinderen zorgen, bijvoorbeeld door de aanhang uit te sluiten van de erfenis. Als jouw ouders je elk jaar de maximale belastingvrije schenking deden, had je dat ook anders moeten vastleggen, zodat het bij een scheiding anders verdeeld werd. als dat tenminste mogelijk was. Of niet in gemeenschap van goederen trouwen, dat is ook handiger bij een scheiding.
Annaniem2023 schreef op 14-05-2025 om 14:44:
maar Johan, dan had je het beter moeten regelen, je kunt niet achteraf gaan zeuren. Rijke mensen zijn niet voor niets rijk, ze kunnen financieel goed voor zichzelf en hun kinderen zorgen, bijvoorbeeld door de aanhang uit te sluiten van de erfenis. Als jouw ouders je elk jaar de maximale belastingvrije schenking deden, had je dat ook anders moeten vastleggen, zodat het bij een scheiding anders verdeeld werd. als dat tenminste mogelijk was. Of niet in gemeenschap van goederen trouwen, dat is ook handiger bij een scheiding.
Hier ben ik het absoluut mee eens! Het is helemaal geen gebrek aan liefde of vertrouwen je zaakjes vooraf goed te regelen, hetgeen nogal vaak wordt beweerd. Velen zien dat enkel al iets negatiefs, maar verliezen daarbij de positieve kanten uit het oog.
Ik denk dat het probleem niet zit in het ‘zaakjes vooraf goed regelen’, maar in de missende communicatie over het uitsluiten en dat dat ineens medegedeeld werd toen de scheiding ingezet werd. Dan voel je je wel gepiepeld, hoor. Daar zit je dan met je ‘ik deelde alle jaren altijd alles met jou’ met tegenover je ‘ik heb jou uit laten sluiten zonder dat te vertellen’.
Bir_F schreef op 14-05-2025 om 17:13:
Ik denk dat het probleem niet zit in het ‘zaakjes vooraf goed regelen’, maar in de missende communicatie over het uitsluiten en dat dat ineens medegedeeld werd toen de scheiding ingezet werd. Dan voel je je wel gepiepeld, hoor. Daar zit je dan met je ‘ik deelde alle jaren altijd alles met jou’ met tegenover je ‘ik heb jou uit laten sluiten zonder dat te vertellen’.
Oh, ik begrijp zijn gevoel ook zeker wel hoor, het is ook gewoon ruk! Maar als het om geld gaat kun je haast niemand op zn blauwe ogen vertrouwen, dus is het juist van extra belang eea goed vooraf te regelen.
@Allen,
Het probleem voor iedereen die in zo'n situatie terecht komt is dat je 'nog lang en gelukkig' samen door dik en dun zou gaan.
En niemand leest de verhalen over 'scheiden' en alle ongein die daarbij komt. Gewoon omdat ze bij aanvang in een totaal andere modus zitten......
Wij hadden het moeten regelen, maar er kwam elke keer iets tussen en zelfs zo dat we bij de notaris zaten en we uiteindelijk nooit de stukken hebben gekregen (gewoon nooit opgemaakt en vervolgens radiostilte...... Denk ik.....)..... En daar sta je dan....
Eigenlijk bizar dat je, zodra je samen gaat wonen, wel vanuit de overheid aan bepaalde plichten moet voldoen maar dat er eigenlijk geen standaard basis bestaat.
En ja, discussies zijn hierover mogelijk, er zou eigenlijk een wettelijke basisbalans moeten zijn....
Meeuw70 schreef op 14-05-2025 om 18:09:
@Allen,
Het probleem voor iedereen die in zo'n situatie terecht komt is dat je 'nog lang en gelukkig' samen door dik en dun zou gaan.
En niemand leest de verhalen over 'scheiden' en alle ongein die daarbij komt. Gewoon omdat ze bij aanvang in een totaal andere modus zitten......
Wij hadden het moeten regelen, maar er kwam elke keer iets tussen en zelfs zo dat we bij de notaris zaten en we uiteindelijk nooit de stukken hebben gekregen (gewoon nooit opgemaakt en vervolgens radiostilte...... Denk ik.....)..... En daar sta je dan....
Eigenlijk bizar dat je, zodra je samen gaat wonen, wel vanuit de overheid aan bepaalde plichten moet voldoen maar dat er eigenlijk geen standaard basis bestaat.
En ja, discussies zijn hierover mogelijk, er zou eigenlijk een wettelijke basisbalans moeten zijn....
Die wettelijke basis is er: trouwen of samenlevingscontract. Dat jullie voor beide niet gekozen hebben kan je niet de overheid aanrekenen, dat is je eigen verantwoordelijkheid. Ik snap dat het er niet kwam toen jullie zoon erg ziek was, maar dat is toch niet al zijn hele leven. Dus jullie hadden tijd genoeg.
Maar goed, dat is achteraf, daar kan je niks aan veranderen, je kan wel je toekomst veranderen. Nu gaat het erom dat je uit de modus van samen komt en aan jezelf en je zoon gaat denken. Ik laat hem heel even buiten beschouwing, dan is de gedachte: hoe regel ik het voor mij het beste? Je bijna-ex gaat misschien naar Sint Maarten, die denkt ook alleen aan zichzelf en haar nieuwe liefde.
Heb je al een advocaat?
@Annaniem2023,
Terugkijkend kwam er elke keer iets tussen. Soms door mij, soms door externe factoren (tot aan de notaris), soms door mijn ex en er zitten en paar momenten tussen waarvan ik denk 'waarom, hoe, en klopt dit wel/is dit waar?'...
Bij elkaar opgeteld gewoon een deconfiture....
Advocaat heeft inmiddels een verzoek. Doet zij het niet (erg druk dus ze reageert niet direct) dan vraag ik haar om een collega die ze kan aanbevelen....
Dus 'in progress' zo maar te zeggen.
RoodVruchtje schreef op 14-05-2025 om 17:18:
[..]
Oh, ik begrijp zijn gevoel ook zeker wel hoor, het is ook gewoon ruk! Maar als het om geld gaat kun je haast niemand op zn blauwe ogen vertrouwen, dus is het juist van extra belang eea goed vooraf te regelen.
Het is in dit geval allebei waar, je moet je zaken goed regelen vooraf én je kunt er niet altijd iets tegen ondernemen dat een andere partij (vader van partner) een uitsluiting maakt in bv een testament. Ik vind het overigens wel een redelijk iets om te doen, het geld kan dan wel naar de kinderen en daarmee in de familielijn blijven maar niet naar een partner die altijd de kuierlatten kan nemen als hij of zij dat wil.
Nou, de kogel is door de kerk...
Ik ga alles regelen want ze heeft blijkbaar (nog) geen ene moer gedaan. Mediation om te beginnen denk ik zo.... Niet een gedownload papiertje en een online alimentatieberekening 
...
Maar wat een agressiviteit zeg! Gisteren dikke wallen onder haar ogen en de vraag of ik koffie wil en 'blijf je film kijken?' (not, had daar echt geen zin in) en de dag daarop 'opgedroogd' maar ijskoud....
Ik vermoed dat dit een uiterste balanceeract gaat worden.
Iemand nog tips hiermee om te gaan?
Een mediation traject kun je niet in je eentje regelen. Het is niet of zij of jij regelt. Dat doe je echt samen.
Maak de communicatie hierover nu eens concreet naar haar toe.
Gaan we samen nu via mediation scheiden?
Vind je het okee dat ik er eentje opzoek?
Is het planmatig te doen dat ik vast afspraak maak voor eerste gesprek?
Als we dit samen aangaan moet ik op je kunnen rekenen dat we samen naar die afspraken gaan.
Als je hier geen duidelijkheid over hebt samen kom je geen stap verder.
Enige wat dan overblijft is dan een eigen advocaat zoeken los van wat zij allemaal wel of niet doet.
Probeer emoties en randzaken te scheiden van de zakelijke afhandeling.
Of ze wallen onder haar ogen heeft of ijskoud reageert doet er allemaal niet toe.
Jullie zijn geen stel meer, geen partners meer. Jullie zijn alleen nog samen ouders. Dat is het enige dat jullie nog verbind.
Jullie zijn allebei zoekende naar een nieuwe richting in het leven maar kunnen niet meer op elkaar leunen daarbij.
Ik herkende mijn ex ook niet meer tijdens ons hele scheidingsproces maar om te overleven en scheiding af te handelen heb ik die emoties maar even geparkeerd, dat kwam later wel.