Is deze rolverdeling en verdeling geld normaal ?
Hoi,
Ik wil even iets van me af schrijven en graag meningen horen of dit normaal is ja of nee of hoe anderen het doen. Ik ben 5 jaar getrouwd, zelf denk ik iets te snel. We hadden 8 maanden een relatie en gingen toen al trouwen. Ik denk na anderhalf jaar kwamen er al wat barstjes, mijn man kan namelijk niet met geld omgaan en doet niets in huis. We werkten toen beide fulltime..het sloop erin dat ik me toen eigenlijk altijd wegcijferde, niets leuks meer deed, amper kleding kocht, geen saunaatje deed, niet naar de nagelsalon ging etc. maar aan zijn kant werd het uitgegeven als water en einde vd maand en telkens geen spaargeld terwijl ik wilde sparen voor een woning, we zijn toen 2 maanden uit elkaar geweest door alle ruzies. Helaas heb ik het toen nogmaals geprobeerd, en ben ik per ongeluk zwanger geraakt. We besloten het te houden en met hulp van mijn ouders huis gekocht etc. tijdje daar in getrokken gespaard maar dat kwam ook van mijn kant. toen we eenmaal in het nieuwe huis woonden ging het uitgaven patroon van hem gewoon verder, hij loog over zijn salaris (kreeg meer) ik mocht nooit zien waaraan het opging etc. omdat we een kleine hadden ging ik minder werken. 24 uur per week, en af en toe thuis nog een paar uurtjes extra in de week, verder zorg ik voor de kleine en doe alles in huis. alleen. het enige wat hij doet is het vuilnis wegbrengen maar een bordje in de vaatwasser doet hij al niet en zijn eigen vuile was ruimt hij niet eens op. Na aftrek van alle vaste lasten en boodschappen houden we zo'n 2000 over voor leuke dingen en te sparen, dat zou eigenlijk 2300 zijn maar hij heeft boetes die hij afbetaald omdat hij altijd boetes blijft rijden (ook ruzies om) en nu is het zo dat hij daar 1700 euro van op maakt elke maand en ik met 300 over blijf voor de kleine en mij. We hebben een koopwoning maar 0 euro spaargeld op de bank. Als je er wat van zegt..dan wordt hij direct ziedend, gaat dingen roepen wat ik dan fout zou doen ( sinds de kleine er is krijgt hij minder aandacht, uhm lijkt me logisch) hij vind mij niet gezellig (nee we hebben altijd ruzie) of gewoon compleet verzinsels. Maar zoals hij zegt, ik ben de gek. Mijn vriendinnen zijn gek, mijn familie is gek. Maar even serieus dit klopt toch allemaal niet?
AnnaPollewop schreef op 23-04-2025 om 16:28:
Wat is er uberhaupt nog leuk aan deze man? Ga op jezelf wonen met de kleine. Je doet toch alles al zelf. Hoe is trouwens de verdeling van het eigendom van het huis? Je hebt het over hulp van je ouders, betekent dat dat het meer dan de helft van jou is? Hopelijk hebben jullie dat wel goed vastgelegd bij de aankoop, anders gaat hij er met het geld van je ouders vandoor.
Als eerste stap zou ik denken: praat met je ouders. Zij hebben vast wel gezien wat voor figuur hij is, en zullen je hopelijk wel helpen nu je ook tot dat inzicht bent gekomen. Je kunt misschien bij hen inwonen tot je hem uit het huis kan zetten of het verkopen; en hopelijk willen ze je ondersteunen door wat op de kleine te passen. Begin eerst met je netwerk op te zoeken en daar steun te vinden.
Investeer niet meer in deze man, niet financieel en niet emotioneel. That ship has sunk.
Het huis is 50/50, mijn vader is handig, werkt in de bouw sector laat ik het zo noemen.. mijn man twee linkerhanden, mijn vader heeft dus het huis verbouwd, mijn man heeft wel geholpen met dingetjes maar mijn vader was zeg maar 'leidend' omdat het geen klussert is, hij heeft toen veel materialen betaald en dat is erg opgelopen. Dat is aantoonbaar verder met facturen etc. en dat is nooit een probleem geweest verder hoor hij deed dat voor ons om ons verder te helpen, maar tijdens de verbouwing werd er gekeken naar een mercedes ( die we dus niet kunnen betalen) dat zijn dingen waar ik toen heel boos om ben geworden en een beetje op afgeknapt, gezien de huizenprijzen zal ik wel terug naar mijn ouders moeten (tijdelijk) dat kan eventueel wel gelukkig, er is ook weinig nog leuk aan onze relatie.. alleen vind ik het moeilijk en beetje eng, en moeilijk voor m'n zoontje die is 2..en ik zorg altijd voor hem eigenlijk buiten mijn werktijden om..en nu is de strijd om 50/50 losgebarsten. En ik wil mijn kind zijn vader niet afpakken en hem zijn kind niet want dat zou ik vreselijk vinden, maar 50/50 vind ik wel heel lastig omdat het voor de kleine ook een shock is.. zn vader is nu bijv. met het gemak 3 dagen weg, of vrijdagnacht laat thuis en slaapt de hele zaterdag en ik ben met die kleine weg dat soort dingen.. En ik weet ook niet waarom ik nog steeds probeer door te dringen tot hem misschien ergens hoop dat hij het licht ziet maar het word steeds erger.
Mama_van_N schreef op 23-04-2025 om 16:34:
[..]
Geen huwelijkse voorwaarden laten opstellen, maar sinds 2018 is dat automatisch beperkte gemeenschap van goederen, alleen houd dat in dat schulden voor het huwelijk niet voor samen zijn maar na het huwelijk wel.
En dat een schenking van jouw ouders ook van jou is.
*edit* Zo te lezen was het niet een schenking.
Ik krijg toch weer het gevoel dat mensen een huwelijk erg weinig zakelijk bekijken, alsof samen een huis kopen en een kind onderhouden niet veel anders is dan een gezellige puberverkering met af en toe wat gekibbel over wie de film vanavond betaalt.
Als men de partner nou eens zou bekijken als een toekomstige compagnon, waar je samen een bedrijf mee begint, elk met eigen inleg die je kwijtraakt als het bedrijf het niet redt, zou er dan niet wat serieuzer geselecteerd worden?
Dat iemand leuk was om mee te zoenen en wel prima in bed en dat het altijd zo gezellig is onder vrienden na een wijntje of vier, vijf is geen basis om samen een huishouden te runnen. In de goede oude tijd als men een partner zocht om samen een boerderij over te nemen of een winkel werd er op heel andere kwaliteiten gelet. En dan legde je ook vast wie wat inbracht, zeker als daar geld uit de familie bij kwam kijken.
Ik denk niet dat dat altijd goed ging, maar een wat zakelijker uitgangspunt zeker als het om geld (en arbeid) gaat lijkt me wel wenselijk.
Wie wil er nou een bedrijf runnen samen met iemand die alleen lekker uit eten wil van de omzet en de duurste lease-auto kiest? Dan weet je ook al dat dat niet gaat werken.
Marianne76 schreef op 23-04-2025 om 16:42:
Denk toch eens goed na wat er nog leuk is aan deze man. De basis (wederzijds respect, vergelijkbare normen en waarden) lijkt niet eens orde te zijn...
Niks, daar heb je gelijk in. Ik weet ook niet waarom ik nog door wilt dringen tot hem want eigenlijk krijg ik een trap na. Vind moeilijk misschien en eng, terug naar mijn ouders door de woningmarkt, scheiden met een peuter, ik ben altijd met mn zoontje op de dagen dat ik werk na, mn man is met gemak regelmatig dagen weg (met vrienden of een andere rare smoes) en vraagt niet eens naar hem, maar bij uit elkaar gaan wilt hij 50/50, en ik wil niemand zijn kind afpakken maar ik wil ook geen te grote shock voor mijn kind en mijzelf. Ik heb een andere regeling voor gesteld bijv. om het weekend en in de weken dat hij het hem niet het weekend heeft 2 dagen maar dat wilt hij niet en hij wilt naar de rechter en ik ben een monster.. dat soort dingen. Maar hij werkt fulltime, hij wilt niet minder werken, waarom wil je dan dat je zoontje bij je eigen ouders is en niet bij zijn moeder is toch gek. En anders moest ik hem brengen na zijn werk.. helemaal mooi verhaal
Och TO, wat een ongelooflijke draak van een vent. Dit moet je toch niet willen?
Vreselijk. Deze man beseft niet dat jij in feite voor hem werkt doordat jij fulltime jullie zoon verzorgt en jullie huishouden doet.
Jullie verdeling is echt heel erg oneerlijk. Het is jammer dat je eigenlijk al voor 50/50 moet strijden, want de situatie is nog lang niet eerlijk. Ik zou serieus overwegen of je bij deze man wilt blijven.
50/50 voor zijn zoon gaan zorgen zit er sowieso niet in als ik het zo hoor, want hij heeft totaal geen besef hoe hij met zijn zoon om moet gaan en je zoon is niet aan zijn vader gewend.
Ik zou toch serieus proberen de mogelijkheden voor scheiden te onderzoeken. Hoe is het contact met zijn ouders?
En hoe denken jou eigen ouders over hem? Kun je bij hen terecht?
Oh, als het zo makkelijk gaat dat jullie nu al over een verdeling na de scheiding praten, dan zou ik mooi voorlopig instemmen met gelijke verdeling (even rust voor jou) en daar zsm al mee beginnen. Daar komt hij snel genoeg met hangende pootjes op terug, voorspel ik.
Ga maar meteen een paar weken/maanden proefdraaien, waarbij jullie afwisselend een (halve) week elders verblijven en jullie zoon thuisblijft, dat is het rustigste voor jullie zoon. Jij komt niet even thuis om zoon uit de opvang te halen of boodschappen te doen of te koken of zoon naar bed te brengen, dat is die weken vaders verantwoordelijkheid. Laat het hem maar voelen hoeveel werk dat is. Misschien gaat het hem goed af, misschien niet.
Maak afspraken dat bij de wissel het huis schoon en opgeruimd is, de lakens gewisseld en de was gedaan. Desnoods huurt hij daar iemand voor in, zelf betalen. Is het vuil, huur jij iemand in en stuur je de rekening door naar hem.
AnnaPollewop schreef op 23-04-2025 om 16:53:
Ik krijg toch weer het gevoel dat mensen een huwelijk erg weinig zakelijk bekijken, alsof samen een huis kopen en een kind onderhouden niet veel anders is dan een gezellige puberverkering met af en toe wat gekibbel over wie de film vanavond betaalt.
Als men de partner nou eens zou bekijken als een toekomstige compagnon, waar je samen een bedrijf mee begint, elk met eigen inleg die je kwijtraakt als het bedrijf het niet redt, zou er dan niet wat serieuzer geselecteerd worden?
Dat iemand leuk was om mee te zoenen en wel prima in bed en dat het altijd zo gezellig is onder vrienden na een wijntje of vier, vijf is geen basis om samen een huishouden te runnen. In de goede oude tijd als men een partner zocht om samen een boerderij over te nemen of een winkel werd er op heel andere kwaliteiten gelet. En dan legde je ook vast wie wat inbracht, zeker als daar geld uit de familie bij kwam kijken.
Ik denk niet dat dat altijd goed ging, maar een wat zakelijker uitgangspunt zeker als het om geld (en arbeid) gaat lijkt me wel wenselijk.
Wie wil er nou een bedrijf runnen samen met iemand die alleen lekker uit eten wil van de omzet en de duurste lease-auto kiest? Dan weet je ook al dat dat niet gaat werken.
Het is natuurlijk niet zo begonnen, zoals elke relatie begint het allemaal gezellig, met goede afspraken en zaken die je bespreekt en waarin je dacht hetzelfde te denken. Achteraf gezien gewoon te dom voor woorden van mezelf om te trouwen na zo'n korte periode. Wij waren tekort samen om zijn echte ik te leren kennen en te zien hoe hij met situaties in het leven omgaat. daar heb je wat meer jaar voor nodig. Maar goed, ik praat verder niets goed dat gedeelte is mijn eigen fout geweest. Maar soms wordt je ergens in meegetrokken als het ware, ik ben niet onzeker maar wel iemand die het graag gezellig houd, als iemand boos is trek ik me dat snel aan, ik zoek snel de schuld in mezelf, vergeet en vergeef snel. Als je dan in zulke rare ruzies beland, en zelf denkt dat je gek aan het worden bent omdat de ander zo ontzettend overtuigd is van zijn gelijk en boos op jou is.. of gewoon compleet dingen ontkent en liegt terwijl je de bewijzen op tafel hebt wil je het soms even kwijt en bevestiging hebben van ben ik nou gek nee toch. maar verder zal je ergens je punt hebben maar daar kom je altijd achter als het sprookje niet is wat het leek he 
Pippeltje schreef op 23-04-2025 om 17:22:
Vreselijk. Deze man beseft niet dat jij in feite voor hem werkt doordat jij fulltime jullie zoon verzorgt en jullie huishouden doet.
Jullie verdeling is echt heel erg oneerlijk. Het is jammer dat je eigenlijk al voor 50/50 moet strijden, want de situatie is nog lang niet eerlijk. Ik zou serieus overwegen of je bij deze man wilt blijven.
50/50 voor zijn zoon gaan zorgen zit er sowieso niet in als ik het zo hoor, want hij heeft totaal geen besef hoe hij met zijn zoon om moet gaan en je zoon is niet aan zijn vader gewend.
Ik zou toch serieus proberen de mogelijkheden voor scheiden te onderzoeken. Hoe is het contact met zijn ouders?
En hoe denken jou eigen ouders over hem? Kun je bij hen terecht?
Bij mijn ouders kan ik wel terecht, die weten er wel vanaf en zijn hem al zat. die zien wel dat mijn leven bergafwaarts gaat met hem. Dus dat is wel positief ik kom niet op straat te staan. maar ik kan daar ook niet altijd blijven natuurlijk. zijn ouders wonen verder weg, zie ik weinig, heb ze niet ingelicht. ze heeft mij weleens aangesproken toen ze hier was of alles wel goed ging toen heb ik een beetje verteld maar ze is wel het type: dat haar zoon wel geloofd en hoe goed tie is etc. ja voor de buitenwereld ja. Maar goed.
Marianne76 schreef op 23-04-2025 om 17:31:
Oh, als het zo makkelijk gaat dat jullie nu al over een verdeling na de scheiding praten, dan zou ik mooi voorlopig instemmen met gelijke verdeling (even rust voor jou) en daar zsm al mee beginnen. Daar komt hij snel genoeg met hangende pootjes op terug, voorspel ik.
Ga maar meteen een paar weken/maanden proefdraaien, waarbij jullie afwisselend een (halve) week elders verblijven en jullie zoon thuisblijft, dat is het rustigste voor jullie zoon. Jij komt niet even thuis om zoon uit de opvang te halen of boodschappen te doen of te koken of zoon naar bed te brengen, dat is die weken vaders verantwoordelijkheid. Laat het hem maar voelen hoeveel werk dat is. Misschien gaat het hem goed af, misschien niet.
Maak afspraken dat bij de wissel het huis schoon en opgeruimd is, de lakens gewisseld en de was gedaan. Desnoods huurt hij daar iemand voor in, zelf betalen. Is het vuil, huur jij iemand in en stuur je de rekening door naar hem.
Haha je lijkt op een vriendin van me die geeft ook zo'n antwoord. Ik kan dat weer niet maar door m'n zoontje, ik weet wel dat hij het niet aan kan. tenminste lijkt me niet.
Mama_van_N schreef op 23-04-2025 om 21:07:
[..]
Haha je lijkt op een vriendin van me die geeft ook zo'n antwoord. Ik kan dat weer niet maar door m'n zoontje, ik weet wel dat hij het niet aan kan. tenminste lijkt me niet.
Laat hem dat invullen.
Nivea: niet invullen voor een ander.
Ik zou toch beginnen een scheiding voor te bereiden.
Mama_van_N schreef op 23-04-2025 om 21:07:
[..]
Haha je lijkt op een vriendin van me die geeft ook zo'n antwoord. Ik kan dat weer niet maar door m'n zoontje, ik weet wel dat hij het niet aan kan. tenminste lijkt me niet.
Dat moet hij zelf ondervinden. Anders krijg je een akelige juridische strijd waarbij hij kan beweren dat je hem zijn zoon niet gunt. Dat kun je voorkomen door wat ik voorstel.
Marianne76 schreef op 23-04-2025 om 17:31:
Laat het hem maar voelen hoeveel werk dat is. Misschien gaat het hem goed af, misschien niet.
Bij een scheiding is dit zo'n slecht advies. Acties welke dan ook zouden er niet op gericht moeten zijn om de ander "maar te laten voelen hoe iets is". Dit is dan vanaf dag 1 een strijd tussen de ouders geworden over de rug van kind.
linn19 schreef op 24-04-2025 om 08:02:
[..]
Bij een scheiding is dit zo'n slecht advies. Acties welke dan ook zouden er niet op gericht moeten zijn om de ander "maar te laten voelen hoe iets is". Dit is dan vanaf dag 1 een strijd tussen de ouders geworden over de rug van kind.
Integendeel. Er zijn ook heel wat vaders die hun rug rechten en ineens wel de vaderrol met succes op zich nemen. Hij moet die kans wel krijgen.
Mama_van_N schreef op 23-04-2025 om 16:58:
[..]
Niks, daar heb je gelijk in. Ik weet ook niet waarom ik nog door wilt dringen tot hem want eigenlijk krijg ik een trap na. Vind moeilijk misschien en eng, terug naar mijn ouders door de woningmarkt, scheiden met een peuter, ik ben altijd met mn zoontje op de dagen dat ik werk na, mn man is met gemak regelmatig dagen weg (met vrienden of een andere rare smoes) en vraagt niet eens naar hem, maar bij uit elkaar gaan wilt hij 50/50, en ik wil niemand zijn kind afpakken maar ik wil ook geen te grote shock voor mijn kind en mijzelf. Ik heb een andere regeling voor gesteld bijv. om het weekend en in de weken dat hij het hem niet het weekend heeft 2 dagen maar dat wilt hij niet en hij wilt naar de rechter en ik ben een monster.. dat soort dingen. Maar hij werkt fulltime, hij wilt niet minder werken, waarom wil je dan dat je zoontje bij je eigen ouders is en niet bij zijn moeder is toch gek. En anders moest ik hem brengen na zijn werk.. helemaal mooi verhaal
Hebben jij en je man al samen besloten om te gaan scheiden?
Van wat ik lees krijg ik het idee dat jullie wel allebei iets roepen over scheiden en verdeling omgang kind maar dat dat "losse flodders" zijn, wat tot misverstanden en onrust kan zorgen en niks concreets op levert.
Als je wilt scheiden hak de knoop dan door en doe het op de officiele manier.
Stel mediation voor om zaken te bespreken om zo te proberen tot overeenstemming te komen.
Maar stap 1 is het uitspreken naar elkaar toe dat er een scheiding gaat komen.