openheid na zoveel jaar?

In de jaren vijftig wel

De invulling gaat een stukje verder dan ts zelf vertelt.
Het scenario dat zij zelf beschrijft past in de jaren vijftig.
De slachtofferige houding helemaal.

Als die man bestaat, dat kind bestaat en de man van dat kind weet, dan is er tegenwoordig helemaal geen reden om ook maar iets geheim te houden. Tenzij zij dat zelf wil.

Een wat moderner scenario sinds de uitvinding van de pil is dat zij stiekem zwanger wordt van hem.
Er zijn er die het daarna ook nog wagen om zielig te doen over een vent die geen verantwoordelijkheid wil.

Wat hier aan de hand is is niet duidelijk. Dat zij al die tijd geheimhouding heeft gewild maar nu ineens zich wil mengen in de nieuwe relatie van die vermeende pa, ik heb een broertje in de aanbieding, is op zijn minst duister.

MLavell

Maar zij wilde helemaal geen geheimhouding. Vrouw en kind zijn juist gedumpt. Topic startster had liever het kind samen opgevoed met de vader. Zij weigerde abortus, einde relatie.

Blijft verwarrend dus

"Het enige waar ik over val is dat zijn vader zijn bestaan compleet ontkent en doet alsof hij niet bestaat. En ik wil voorkomen dat mijn zoon dit op latere leeftijd moet bevechten en bewijzen."

Ik begrijp heel goed hoe zoiets kan ontstaan. Maar ik denk dat Miriam wel enigszins gelijk heeft al formuleert ze het scherp. Je keuzes zijn niet bepaald rationeel of doordacht, zelfs niet intuitief treffend. Met de antwoorden die je hier krijgt kun je ook al niet zoveel. Dus wat heeft het dan voor zin. Als het voor jou zelf wel zin heeft dan is dat in elk geval winst. Je hebt genoeg om over na te denken.

Je kunt niets meer voorkomen voor je zoon, je kunt zelfs geen vaderschapsprocedure meer aangaan. Je kunt wel stoppen met kiezen voor de kant van vader.

Feit blijft

Het feit blijft dat jij toen gekozen hebt om je zoon te krijgen en hij al tijdens de zwangerschap zei dat hij geen kind wilde. Bij een zwangerschap kun je niet halfhalf doen, het is of het kind komt of een abortus. Wat je ook kiest, een van de ouders verliest.

Ik vind dat je daar nu niet op terug kan komen. Hij is vanaf het begin eerlijk tegen je geweest, heeft je niet na een paar maanden verlaten toen de gebroken nachten hem opbraken.

Ik vind de timing echt wonderlijk: nu zijn vriendin zwanger is. Dat staat buiten jou en jullie toenmalige keuze.

En dat sentimentele gedoe over dat hij zijn vader wil leren kennen. Jij hebt de naam en het adres van zijn vader en als hij er over een paar jaar naar vraagt kun je de situatie herzien. Maar niet een zesjarig jongetje blij maken met een dooie mus. "Wil je je vader leren kennen." "ja, leuk." "Oke, bel ik hem even." ....... "O, hij wil je niet zien."

Verder denk ik dat die bloedband zwaar overschat wordt. Er zijn veel mensen die zonder vader (of moeder) opgroeien. En ik sta ook altijd versteld van de tranen die bij programma's als Spoorloos geplengd worden als een geadopteerd kind ineens herenigd wordt met de moeder die hem of haar heeft afgestaan. Ik vermoed dat daar weleens iemand tussen zit die helemaal de moeder niet is, maar een rijke Westerling als verloren kind wel ziet zitten. Dus als de verwachting van het weggeven kind maar hoog genoeg is, opent het hart zich vanzelf.

Zelfde citaat als AnneJ

Het enige waar ik over val is dat zijn vader zijn bestaan compleet ontkent en doet alsof hij niet bestaat. En ik wil voorkomen dat mijn zoon dit op latere leeftijd moet bevechTen

Daar heeft die vader alle recht toe. Hij wilde het kind niet, jij wel ondanks zijn bezwaar. Ik vermoed dat hij niet als vader op het geboortebewijs staat, dus hij mag dat kind ook ontkennen. Jij hebt iets besloten dat hij niet wilde, waarom moet hij nu daarvoor opdraaien op een moment dat jou dat uitkomt?

Je zoon hoeft helemaal later niets te bevechten. Als je echt de keuze van de vader zou respecteren, dan zeg je gewoon tegen je zoon dat je niet weet wie zijn vader is. Nou, en dan moet hij dat maar accepteren, zo is het nu eenmaal. Die vader wilde geen zoon en dus ook niet na 18 jaar een zoon die contact met hem wil.
Waarom moet alles gaan zoals jij wil?

Niet zielig doen

Wil, het bevestigen van het vaderschap lag in haar handen. Daar had ze vijf jaar voor en de rechterlijke macht tot en met dwang mee. Als je daar geen gebruik van maakt, dan wil je niet.

ALMvb hou op met zielig doen. Er is wel een standaard pad dat je kunt volgen.
Dat is nu juist de crux:vroeger moesten vrouwen het maar zien te rooien met dat kind. tegenwoordig wordt de verwekker desnoods met dwang bij de les getrokken.

Het is JOUW keuze geweest om daar niets mee te doen.

Annej ze kan alsnog zorgen dat haar zoon van zijn rechten gebruik maakt. Onderweg moet ze er wel rekening mee houden dat zij ook aan de tand gevoeld zal worden. Ze heeft wat te verantwoorden.

Verder kan ze doen wat jij voorstelde. Als deze situatie waarheid is, die man bestaat en op de hoogte is van dat kind, dat tussentijds contact er ook is, dan kan ze hem gewoon vragen dat kind te erkennen.
Of, dat is ook nog een optie, dat hij een schriftelijke verklaring aflegt waarin hij erkent de vader te zijn.

klopt miriam

Daar had ik laatst nog een draadje over gestart omdat zoon er naar vroeg. Als hij seks zou hebben en van tevoren duidelijk zou maken dat hij geen kind wil en meisje ook niet, condoom gebruikt etc en meisje zegt dat ze de pil gebruikt, condoom scheurt en pil werkte niet en meisje wordt toch zwanger, wil kind niet maar mag geen abortus van haar ouders: mijn zoon moet betalen voor dat kind.

En nee zoon was dat niet van plan hij wilde gewoon weten hoe het zit

Zo ver strekt mijn kennis niet

Ik weet niet of hij moet betalen. Hij kan niet geheim blijven.
Dat kunnen zaaddonors ook niet.

Zaaddonors hoeven niet te betalen. Je zou bij geroofd zaad een overduidelijke misleiding door de vrouw, kunnen stellen dat je onvrijwillig zaaddonor bent geworden.

Hmmmm

Voor een deel vind ik echt dat het jouw zaken niet zijn. De relatie met zijn huidige partner en hun kind gaan jou niet aan.

Over wie zijn vader is en waarom hij geen rol speelt, kun je open kaart spelen op het niveau van het kind.

martelaar

AMLvb, Ik snap dat het verwijt van slachtofferschap je tegen staat, maar ik krijg zelf altijd kromme tenen van zo'n zinnetje: 'Ik heb vanaf begin af aan naar mijn inzicht zo goed mogelijk het belang van mijn zoon voorop proberen te zetten.' Ik noem dat maar even 'martelaarschap' in plaats van slachtofferschap: jezelf offeren voor (het belang van) je kind. Ook al weet ik dat 'het belang van je kind voorop stellen' een goede kwaliteit is in het ouderschap. Maar in dit verhaal komt het op een andere manier over, namelijk dat het belang van je kind het bruggetje is, het voetpad op basis waarvan je zelf denkt op een bepaalde manier te kunnen handelen.
Je verhaal over broertjes en zusjes is ook iets wat je nu projecteert op jouw kind. Je kunt altijd zelf nog een relatie beginnen en zelf zorgen voor broertjes en zusjes als je dat zo belangrijk vindt.
Ik heb nog steeds geen duidelijk antwoord op mijn vraag waar die 'geheimhouding' vandaan komt. Was dat jouw eigen interpretatie? Was dat een eis van de vader (en denk erom dat je niemand mag weten dat ....).
Ik denk dat je zelf geen geheim moet houden, ook niet over het feit dat je af en toe kontakt hebt met de vader en dat je weet dat hij een kindje krijgt. Maar dat is iets anders dan dat je er nu je kind mee moet lastig vallen. Hij heeft niets aan die kennis. De gedachte dat je nu zijn vriendin en zijn familie zou willen laten inlichten is al helemaal vreemd. Het zou dan alleen maar kunnen zijn, dat je niet wil dat hij nu mooi weer kan gaan spelen, dat je hem wil 'ontmaskeren' of zoiets. In elk geval lijkt het iets kwaadaardigs.

Tsjor

maar waarom

vind je dat *jij* daar iets mee moet, met: "Maar nu er dus twee belangrijke mensen bijkomen namelijk een vrouw en kind ga ik dus weer twijfelen."
Daar zit voor mij het onbegrip van je 'vraag' of je 'probleem': dit heeft toch niets met je kind te maken, maar alles met jouw gevoel? Daar moet je dus iets mee doen, met je gevoel, niet met mededelingen naar je kind of naar nieuwe vrouw.
gr Angela

je bent niet voor niets niet meer samen

volgens mij valt dit 'gewoon' in de categorie: je bent gescheiden dus je hebt er niets meer over te zeggen. Hoe hij (niet) omgaat met het kind in kwestie heb je te accepteren.

Stel je eens voor dat je de zaak zou opblazen/openbaar maken etc. Wat schiet je zoon daarmee op?

Ik blijf erbij; help je zoon om een weerbaar karakter en voldoende zelfvertrouwen te krijgen. Daar heeft hij veel meer aan dan een moeder die *vindt* dat vader het verkeerd doet en erin blijft hangen dat zij iets zou moeten doen.

gr Angela

Wel jouw pakkie an

Wat mij irriteert is dat jij het houden van het geheim op zijn nek schuift en je je eigen aandeel ontkent.

Wat is er nu feitelijk aan de hand: weet hij dat hij een kind heeft maar wil hij er niet over praten?
Of... ontkent hij dat dat kind van hem is?

Waarom zou hij jouw woord daar voor waar aan moeten nemen?

Het is volstrekt duidelijk dat je bij hem op zoek bent naar persoonlijke erkenning. Nu alsnog daarover beginnen bij zijn nieuwe vlam, komt over alsof je je zoon als chantagemiddel gebruikt. Als koevoet om binnen te komen.
Dat voelt slecht. Je woordgebruik; aanvechten, juridische strijd, etc. , doet daar nog eens een schepje bovenop. Alsof je het zelf niet zeker wilt weten.

Laat die man nou eens los.

Stel een curator aan voor je zoon en zorg dat het vaderschap in zijn belang wordt vastgesteld.
Bemoei je er verder niet mee.

Vergeet die man. Van jou is die man niks. Hij is misschien, hooguit, de ongewilde vader van je zoon.

Eens

Ik ben het eens met Mirjam. Hopelijk is er nog een juridische manier te vinden.

als je iets vindt

breng je het naar de politie. Jij vindt dat de vader zich op een bepaalde manier moet gedragen. Daar mag je wel wat van vinden, maar noch naar hem, noch naar zoon kun je daar iets mee. Juridisch e.e.a. vastleggen is wellicht verstandig vanuit zakelijk oogpunt (ik heb daar geen mening over of ervaring mee), dus daarom is dat anders dan een mening over wat vader zou moeten doen.
gr Angela

ik zou

alle contact met die man verbreken, want je hebt er eigenlijk alleen maar last van. Jij hebt gekozen voor dit kind terwijl je wist dat de vader geen vader wilde zijn. Laat dat dan ook zo, en wees tevreden met je 2 persoonsgezin. Wil je toch graag een vader figuur voor je kind dan zou ik vooral op zoek naar een nieuwe, de oude wil namelijk niet, wat jij verder ook zegt of doet of vindt.

Mocht je zoon later ooit op zoek willen naar zijn verwekker dan kun jij hem zijn naam vertellen en kan hij altijd wel weer opgespoord worden. Maar dat is dan verder aan je zoon en niet aan jou.

Juridisch vast laten stellen

Ik zou me kunnen voorstellen dat het prettig is voor je kind om zijn vader wel op zijn geboortecertificaat te hebben staan. Ik kan M Lavell's redenering dus wel volgen. Laat het juridisch in elk geval vast staan. De persoonlijke band komt daar mee niet maar je kind heeft dan ten minste wel zwart op wit staan wie zijn vader is en die kan dat niet meer ontkennen.
Er kunnen goede redenen zijn om de vader niet het kind te laten erkennen (gevaar op mishandeling) maar daar lijkt hier geen sprake van te zijn?
Dat je ex tegenover zijn vriendin niet open is dat is inderdaad kwalijk maar dat is tussen hun twee.
Overigens heeft mijn ex zijn ouders ook nooit vertelt dat hij twee kinderen heeft gekregen samen met mij. Zijn ouders zijn allang dood. Het is ergens sneu dat ze dit nooit hebben geweten maar dat was niet mijn beslissing en ik wilde daar niet tussen gaan staan verder. Ik begrijp wel waarom hij die keuze heeft gemaakt. Overigens heeft mijn ex ook geen contact met zijn kinderen (die allang volwassen zijn)

Zelf heb ik nooit geheimzinnig gedaan over zijn vaderschap. Nu hebben wij ook een wat langere relatie gehad en was hij in het begin ook zeker betrokken bij de kinderen. Pas nadat we verhuisd waren en ik getrouwd ben met mijn huidige man heeft hij (bijna) alle contacten verbroken. Sindsdien heeft hij geen rechtstreeks contact met de kinderen maar ik stuur hem regelmatig een brief met een update over hun leven. Ook jaren niet gedaan toen ik geen adres had. Nu ik echter weer weet waar hij woont stuur ik hem weer brieven. Mochten ze toch ooit contact willen is zo de drempel wat lager.

Tel je zegeningen!

Ik zou zeggen: neem de situatie zoals hij is. Vader is er niet, wil geen rol spelen en hij laat je nu met rust: jij kunt een ongestoord leven leiden met je kind. En dat laatste is heel wat waard. Tel je zegeningen!

Stel nu jij gaat aan vader trekken, door zijn familie in te lichten en de familie en de nieuwe vrouw vinden het allemaal zo geweldig, dat zij op hun beurt aan zoon gaan trekken.......Zelfs rechtszaken door vader zijn mogelijk om omgang en zelfs co-ouderschap af te dwingen.Is dat wat je wil?

Of ga je dan toch denken: had ik het maar rustig gelaten waar het rustig is?

Een belang

#81 "Het lijkt wel alsof ik alleen verantwoordelijkheid neem als ik naar de rechter stap"
Zie je wel, doe je weer zielig.
Hou daar eens mee op. Grow up zou ik haast zeggen.

Er is maar één geldig belang en dat is het recht van je zoon om te weten wie zijn vader is. Je kunt dat vader ook in een aangetekend schrijven laten verklaren. Laat hem er wel een kopie van zijn ID en of een foto bij doen.
Maar als hij ontkent vader te zijn, dan zit er niks anders op om het vaderschap door de rechter te laten vastleggen.

Van alle ander openheid mag jij zacht dromen.
Maar verder je mond houden en niemand lastig vallen.

nou Miriam

Op een discussieforum tegen iemand zeggen dat ze haar mond moet houden is wel erg onbeschoft.

Ze komt hier juist vragen hoe anderen tegen haar situatie en plannen aankijken en als ze niet meteen doet wat jij zegt hoef je niet zo grof te worden.

Helpt ook niet

Plaatsvervangend zielig doen helpt ook niet Marea.

Ik denk verdr dat almvb wel begrijpt waar ik het over .

Juridisch minimum

Waar Mirjam het over heeft is het juridisch minimale: het recht van een kind om te weten wie de vader is, en dan in de zin van: de naam van de man en de erkenning van die man dat hij de verwekker is van het kind.
Waar AMLvb het tussen de regels door over lijkt te hebben is veel meer dan dat: emotionele band, familie kennen, eventuele halfbroers of halfzusjes kennen in de zin van kontakt hebben met ze, communicatie etc.
Mirjam zegt volgens mij, dat als je het juridische minimale niet wilt regelen, dat je dan ook over de meer emotionele aspecten je mond moet houden. Het juridische aspect regelen is volgens mij naar haar mening een eerste vereiste.
De termijn van vijf jaar is verstreken, dus het zal nu aan het kind zijn om eventueel ooit dat juridische aspect te regelen. Dus daar stopt de discussie nu dan zo'n beetje.
Ik denk zelf dat je, als je emotionele aspecten als kontakt met een 'vader', familie en eventuele broertjes en zusjes belangrijk vind, dat het dan wellicht handiger is om eens te kijken of je zelf niet een relatie met een man wilt aangaan. Er zijn heel wat kinderen opgevoed door een vader die niet de biologische vader is. Je kunt dan zelf nog zorgen voor broertjes, zusjes en schoonfamilie. Op latere leeftijd kan de vraag naar de biologische vader alsnog komen vanuit je kind en je kind kan dan zelf stappen zetten.
In het levensverhaal van je kind is de kans op kontakt met zijn biologische vader nog voor de geboorte op 0 gezet; door vader, maar ook doordat je ervoor gekozen hebt om je kind te krijgen van een verwekker die geen vader wilde zijn. Dat de betreffende man in zijn latere leven andere keuzes gaat maken doet in feite niet ter zake. Zo kun je zelf ook andere keuzes maken, bijvoorbeeld door een relatie met een andere man te beginnen. Daar zal de biologische vader zich ook niet mee gaan bemoeien. Dus in mijn ogen verandert het verhaal van man, vriendin en aankomende spruit in feite niets aan jouw situatie en zou je daar ook geen aanleiding in moeten zoeken om dingen te veranderen.
Voor jezelf zou ik met mezelf even uitvechten dat je blijkbaar een latente behoefte hebt aan een rol van de verwekker van je kind in het leven van jou en/of je kind. Die latente behoefte moet je je lijf uit zien te krijgen. Zelfs het juridische minimum regelt niet dat iemand invulling gaat geven aan die rol.

Tsjor