Ots dreiging
Ik ben al 9 jaar weg bij mijn ex, nooit getrouwd geweest, wel 3 kinderen gekregen (Ik ben 3 jaar met hem geweest). In de zwangerschap van mijn 3de ben ik bij mijn ex weggegaan. Ik heb nu 8 jaar een vast relatie met mijn huidige partner (en mijn ex accepteert hem nog steeds niet) met wie ik samen woon en de kinderen wonen bij ons. Het contact met mijn ex is altijd waardeloos geweest. Hij heeft de kinderen 1 x in de 2 weken in het weekend en betaald 13 euro per kind allimentatie per maand (door de rechter bepaald omdat hij geen draagkracht heeft door schulden). Dit loopt redelijk, dus daar maak ik verder maar geen punt van. Mijn probleem is meer dat hij zich nooit bemoeid met de opvoeding van de kinderen buiten zijn eigen weekenden om (kan niks bespreken met hem, handeld niet in belang van de kinderen, komt niet opdagen op afspraken, geeft geen toestemming voor hulpverlening voor school e.d. en heeft zelfs nog nooit een schoolrapport van de kinderen bekeken en me oudste zit nu in de brugklas, en zo kan ik nog een heel lijstje afgaan) en nu zelfs alles tegenwerkt. Hij heeft me een tijdje geleden aangegeven bij de politie en bij veilig thuis, omdat ik de kinderen zou mishandelen en verwaarlozen, ik vermoed uit wraak omdat ik commentaar had op de vele vrouwen met wie hij relaties aangaat, omdat hij de kinderen meteen in zijn relaties betrekt en de kinderen belast worden met alle vrouwen die komen en gaan. Deze hele zaak is doorgezet naar de RvK (Raad van Kinderbescherming) en het afgelopen jaar hebben wij (in vrijwillig kader) een gezincoach gehad. Ik heb me met mijn gezin ruim anderhalf jaar opengesteld om te bewijzen dat ze een goede en veilige thuissituatie hebben bij mij. Mijn partner en ik hebben overal aan meegewerkt, hebben diverse trajecten ingezet voor het welzijn van de kinderen, zijn overal geweest om onze inzet te tonen en onze coach zag dat het goed ging, op het contact met mijn ex na. Maar aangezien mijn ex niet meewerkt, geen toestemming verleent, niet meer wilt communiceren met mij (zelfs niet digitaal in een groep) en door blijft hameren op leugens over dat ik niet goed ben voor de kinderen en er toezicht moet komen, zag de coach geen andere optie dan ons op te schalen bij de RvK. Vandaag heb ik het conceptverslag binnen gekregen die naar de rechtbank verstuurd gaat worden voor aanvraag van OTS. Ik ben compleet radeloos nu, ik vecht al zolang voor het welzijn van mijn kinderen en nu worden ze straks weer belast met zorgen die niet voor hun zouden moeten zijn. Ik voel me zo machteloos, vedrietig en boos, het is zo oneerlijk. Weet iemand of er nog een andere weg/kans is waarop dit tot een goed einde kan komen, zonder dat de kinderen hier in belast worden en zonder OTS?
Ps sorry voor het lange verhaal
Bedankt voor je referentie naar Lisa KJ. Daar is iets goed gegaan. Daar moeten mensen zijn geweest, misschien de rechter, misschien witte olifanten in de jeugdbescherming, hoop je dan, dat het relatief goed afgelopen is. Lisa is herenigd met haar dochter en terug naar haar moederland waar ze bij haar moeder zijn.
Dat is het enige dat je mag hopen. Dat de rechter de zaak doorziet. Dat jijzelf of je advocaat zaken zo weet te presenteren dat het begrijpelijk is en dat je een 'samen' met je kinderen gegund wordt, ook al is het je recht het spreekt helaas niet vanzelf, en nog liever hoop je dat mensen in het veld de moed hebben om integer en deskundig te werken met behoud van de familie. En daar moet je ook dapper voor zijn want overal heerst tegenwoordig een afrekencultuur en echt, risico nemen hoort erbij.
Daar is niets goed gedaan, trauma erbij en van alles gesuggereerd. Maar ineens werd het te moeilijk en is het prima om van de grootste bevindingen naar totaal loslaten over gegaan. Misschien dacht de rechter wel laten gaan, we hebben al genoeg werk.
In ieder geval heeft kind het recht op family life terug gekregen. Hoe de omstandigheden ook moge zijn, rook is rook en niet altijd vuur.
ik bespeur een hoop mensen die steeds alle twijfel naar een conclusie laten leiden en dat het zo is afgelopen is bijzonder. Waarheidsvinding willekeur tombola, Kan iedereen gebeuren dat de ERVM en ERVK voor jou(w kind) niet bestaan.
armoede is geen reden om kind uit huis te plaatsen.
Dat Lisa risico nam was al bij de post jaren daarvoor. Ze was in een land waar ze dacht dat hulpverlening hulp verleent. En ze was daarna veel te mondig. Ik denk dat dat uiteindelijk heeft geleid tot waar hebben we nu zoveel tijd en geld in gestoken
Dat klopt ook voor mij KJ. Ik hoop en bid dan ook dat mensen na zo'n nachtmerrie het weten op te pakken en de puinhopen op te ruimen en weer op te bouwen met hun kinderen, want daarna begint het pas, dan komt de rust om te beseffen wat je overkomen is en om de schade op te nemen. Tot die tijd is het overleven.
Én daar krijg je hier geen hulp bij in dit land. De schade mag je en kun je in rust zelf verwerken. Na onterecht handelen komt veilig thuis of wie het ook onterecht heeft gedaan geen enkele pleister aanbieden.
Overleven is de juiste term waar ik het ook voor laat. En ik weet (en daarom reageer ik ook) dat to deze stress ervaart nu je maar niet afwachten wat er gaat gebeuren.
“nu je maar niet afwachten wat er gaat gebeuren.” Zin loopt niet maar ik bedoel, dat je maar zit af te wachten en wat de afloop zal zijn.
TS, heb je inmiddels al een datum waarop de zaak door de rechter behandeld wordt? En heb je al een gesprek met een advocaat gehad?
Groeten,
Temet
Moeder triple d ik ben ook wel nieuwsgierig of je je toch laat bijstaan door je advocaat en je al een datum hebt.
Ik heb morgen zitting betreft verlenging ots. Ik las net mijn eigen reacties terug en dacht ach toen. En het is nog maar anderhalf maand geleden.
in elk geval waren ze voor het eerst op tijd met hun verzoek, waar een hoop onzinredenatie waarom verlenging verzocht wordt.
gesprek gehad met de regiomanager en die was eerlijk zat; per gezinsvoogd 30 kinderen! Komt neer op Max half uur per week voor jouw kind waarvan 25 min aan administratie opgaat. Ik heb samen met advocaat 2,5 uur gesproken met deze Klaas. En dat 3 jaar aankloten echt nergens op slaat.
Zoon zit inmiddels thuis en ik heb dagelijks de taak op me genomen dat het schoolwerk gedaan wordt. Op school was niet veilig, soms was hij kwijt en buiten waarvan ik dacht, maar zo dus niet!
het is keihard want hij zit thuis en ik los nu op wat op school niet kan en ik heb dagelijks gesprekken en overleggen waardoor ik zoon lange pauzes niet kan helpen.
En zowaar krijg ik nu te horen dat zoon voorloopt met werk, terwijl hij op school praktisch niet tot leren komt en stoelen door de klas gooit, schreeuwt scheld spullen stuk maakt. En hij roept jullie begrijpen mij niet. Moet ie hier eens doen, zover komt het niet.
En die ots maakt dat de gezinsvoogden nog overleggen aan het plannen zijn, terwijl er een schorsing is geweest en kind aan alle kanten schreeuwt om aandacht. Die school niet kan geven.
Ik kreeg vanmiddag dan ook sinds lange tijd weer een mail van vader als antwoord op een mail van school en ik mocht mee genieten. Dat moeder de skills niet had en hij wist wel oplossing.
Mijn enige voorbereiding is advies advocaat: leg gewoon uit hoe vertragend die jeugdbescherming is met hun caseload. Laat je hoofd niet hangen en bovendien wie zorgt nu dat er een tijdelijke oplossing is?
Raad v k nu wel heel dringend verzocht ook eens op zitting te komen luisteren. Ben heel benieuwd, ik ga uit van weer een jaar drama. Maar ik vraag me wel af hoe rechters (als ze zelf dan niet complex verhaal meemaken) nog kunnen geloven in een overbelaste jeugdzorg.
Er zijn nu 6 ontwikkelingsbedreigingen. Drie jaar geleden bij aanvang ots 3 (allemaal ouders) en nu met lede ogen nog meer schade aangericht
Triest
'Er zijn nu 6 ontwikkelingsbedreigingen. Drie jaar geleden bij aanvang ots 3'. Je bedoelt dan in de rapporten van jeugdzorg? Wat een brevet van onvermogen.
Ik hoop dat het helpt als je kunt laten zien dat je zicht hebt op alle 6 en bezig bent met het oplossen ervan; en daarnaast met het voorkomen van een toename, door de OTS. Ik heb je verhaal niet in beeld, maar het kan soms helpen als er een organisatie is met wie je wel goed kunt samenwerken.
Het probleem voor rechters is waarschijnlijk, dat zij niet de moed hebben om een OTS zomaar af te schaffen: stel dat er daarna iets mis gaat..... Wat dat betreft zou een voorwaardelijke schorsing mogelijk moeten zijn: de OTS gaat eraf voor 1 jaar en over 1 jaar komt een nieuw oordeel: hoe gaat het nu. Goed, dan definitief eraf.
Tsjor
Erna is niet erdoor. Dat er nu 6 ontwikkelingsbedreigingen worden genoemd en eerder drie wil ten eerste niet zeggen dat er werkelijk sprake is van een toename. Het kan zijn dat de eerdere drie nu verder zijn uitgesplitst in de beschrijving. Het kan ook zijn dat er bij nader inzien meer aan de hand blijkt dan men aanvankelijk dacht. En als er al problemen bij zijn gekomen is daarmee ook niet direct gezegd dat dat dus door de ots komt.
Aan de andere kant lijkt het er wel ernstig op dat de ots de zaken niet vooruit helpt. En dat is natuurlijk wel de bedoeling. De ots is er niet om de instanties een goed gevoel te geven dat er tenminste iets gebeurt, maar om met dwang vooruitgang te bewerkstelligen die er zonder dwang niet komt. Als de situatie met dwang niet wezenlijk beter is dan de situatie zonder dwang dan zou dat ook een reden moeten zijn om de ots niet te verlengen. Het doet immers niet wat het moet doen
Groeten,
Temet
Temet, in theorie heb je gelijk, maar mijn ervaring is, dat een verlenging van een OTS vaak onderbouwd wordt met nog meer problemen. Dat wil niet zeggen dat er nog meer problemen zijn. Het begint eenvoudig, maar terwijl er aan de eenvoudige, eerste problemen niets gedaan wordt wordt er wel tijd besteed aan inventarisatie en het complexer en moeilijker maken van de problemen (bijvoorbeeld door allerlei onderzoeken op te starten, waarvoor dan wachttijden zijn, waardoor er verder niets kan worden gedaan). Daarna lijkt het alsof de problemen zodanig ernstig zijn dat een voortzetting van de OTS echt nodig is. Geen rechter die daar zijn vingers aan durft te branden, dus de OTS wordt voortgezet.
Tsjor
Jullie hebben allebei punten, vanuit mezelf als ervaringsdeskundige en vanuit hoe de rechtbank dit ziet. Ik zit me voor te bereiden en voel me nu wisselend moedeloos dat ik nergens dwang vanuit de gezinsvoogden zelf heb gezien behalve dat er vaker toestemming aan de rechter is gevraagd omdat vader die niet gaf. En ik voel me daarintegen de enige die de realiteit benadrukt waarin de situatie zonder dwang beter was.
Taxi is er ik ga
En, Kleinejongen, hoe ging-ie?
Groeten,
Temet
Pffff ik kom net buiten en wacht op mijn vervoer. Laat me even mijn hoofd van binnen opnieuw genereren voor een volgbaar bondig verslag.
Twee feiten;
Vader was er niet ook niemand namens hem
advocaat en ik vonden allebei beste zitting van al deze 6 jaar en durf niet te zeggen blij maar beter dan alle vorige
Effe uitblazen dan maar. Ik lees niet dat de rechter het verlengingsverzoek op de zitting al heeft af- of toegewezen. Dus kennelijk moet hij/zij er nog over nadenken. Wanneer verloopt de huidige ots?
Groeten,
Temet
Tsjor, nog even in reactie op jouw laatste posting. Ik heb laatst een beslissing gezien waarin de rechter een ots niet heeft verlengd. Vechtscheiding, vrij langdurige ots, hoop gehannes en nog altijd weinig opgeschoten. Uiteindelijke oordeel van de rechter: de problemen zijn niet opgelost, maar duidelijk is dat ouders aan de slag moeten. Daar kan de ots ze echter niet toe dwingen, de ots helpt dus niet meer, dus die wordt beëindigd. In de uitspraak zeer uitgebreide vermaningen voor beide ouders over wat er van hun verwacht mag worden. Maar dus wel de ots eraf.
En terecht, lijkt me (al ken ik de zaak niet inhoudelijk). Als duidelijk is dat de ots niets (meer) gaat verbeteren dan is verdere dwang niet meer te rechtvaardigen, en meer praktisch gezien: het heeft geen zin goed geld naar kwaad geld te blijven smijten.
Ik denk dat het mechanisme dat jij beschrijft inderdaad ook bestaat, maar gelukkig zijn er ook rechters die zelf nadenken.
Groeten,
Temet