Verdeling noodzakelijke dingen
Ik open dit topic om hopelijk wat te leren van andere gescheiden ouders. Mijn ex en ik zijn inmiddels al zeven jaar uit elkaar. We hebben een dochter van tien jaar. We zijn mede uit elkaar gegaan omdat mijn ex sinds de geboorte van onze dochter altijd zijn eigen plan trok. Hij was er wel, maar eigenlijk dus ook niet echt. Ik kon nooit echt van hem op aan.
We hebben een omgangsregeling van twee weekenden in de maand en de woensdagmiddag. Mijn ex-partner is nog steeds niet echt veranderd. Hij leeft de regeling in principe goed na, maar soms kan hij opeens niet. Soms is hij opeens veel later (en moet ik dat dan oplossen). Extra dingen doet hij niet; hij gaat niet mee naar ouderavonden en andere belangrijke dingen en dat interesseert hem ook weinig. Medische en andere belangrijke afspraken plan ik altijd buiten zijn dagen om omdat hij steevast weigert om dat te doen. Als het niet anders kan dan laat hij haar thuis. Voorbeeld; momenteel krijgt mijn dochter fysio en ivm grote drukte kan de fysiotherapeut de komende twee weken alleen op de woensdagmiddag. Ik had het precies mooi na school geregeld zodat hij meteen met haar door zou kunnen, maar hij wil dat niet. De keuze wordt dan 2 weken overslaan of zelf vrij nemen zodat ik mee kan.
Het is mij inmiddels duidelijk dat dit de komende jaren zo blijft. Ik heb me er dus ook wel bij neergelegd dat ik de ouder ben en blijf voor de ‘vervelende klusjes’ en altijd mag komen opdraven als er iets is. Ik probeer me er niet aan te irriteren, maar Ik ben allang blij dat hij zich meestal wel aan de normale regeling houdt en we normaal door een deur kunnen.
Ik ben benieuwd hoe andere ouders dit geregeld hebben. Doen jullie dit soort dingen samen of blijft dit vaak bij een ouder steken? Ging het meteen goed of moesten jullie er wel erg aan trekken samen? Ik ben ook benieuwd of jullie in mijn geval nog tips hebben.
Bieb63 schreef op 05-07-2021 om 12:27:
[..]
Dat is dan toch mooi?
Jazeker is dat mooi. Dat was dan ook mijn punt: dit is vooruitgang. In tegenstelling tot wat jij zei ('trekken aan een dood paard').
En laten we beginnen alle bij kinderen betrokken organisaties en hulpverleners te verplichten om de komende 5 jaar in eerste instantie de vader te bellen als er wat geregeld moet worden, en pas na 3 mislukte pogingen de moeder.
Je moet toch wat
Groeten,
Temet
Libertine schreef op 05-07-2021 om 13:05:
[..]
er is van alles mogelijk. Laten we beginnen met gratis kinderopvang, verplicht verlof voor vaders na de geboorte van hun kind, strafbaar maken van ongelijke salariëring tussen mannen en vrouwen, vrouwen quota bij bedrijven, stereotype reclames boycotten, letten op taal in bv de journalistiek (als het over kinderen gaat wordt er ook voor over moeders gesproken maar niet over vaders). Etc etc etc
Ja dat en laten we het er ook vooral over hebben met onze zonen en dochters. En werken aan een attitude verandering: zolang blijft ondersteunen dat het op micro niveau gemanaged moet worden ('vrouwen moeten dit zelf oplossen', 'ja maar je kan niks') ben je onderdeel van het probleem.
Je kan ook zeggen dat je het inderdaad oplost als een ex niets doet, maar dat je het voor andere moeders graag anders zou willen zien. Ten bate van iedereen, kinderen, vaders, moeders. Een algemene mentale shift bewerkstelligen of nastreven werkt beter dan 'ja je kan nou eenmaal niks dus los het maar op moeder')
Veranderingen worden altijd vooraf gegaan door reflectie op posities en belangen en dat willen veranderen, niet door je neer te leggen omdat het nu eenmaal zo is.
Ik denk dat de verschillen tussen mannen en vrouwen, tussen mensen in het algemeen, te groot gezien worden, vaak te overdreven beoordeeld.
Iets meer sexeneutraliteit, bijvoorbeeld in de taal, zou ook goed kunnen helpen, denk ik.
MRI schreef op 05-07-2021 om 13:16:
[..]
Je kan ook zeggen dat je het inderdaad oplost als een ex niets doet, maar dat je het voor andere moeders graag anders zou willen zien. Ten bate van iedereen, kinderen, vaders, moeders. Een algemene mentale shift bewerkstelligen of nastreven werkt beter dan 'ja je kan nou eenmaal niks dus los het maar op moeder')
Precies. Je kunt op individueel niveau misschien bakzeil halen, als je ziet dat ex onvoldoende voor kind zorgt. Dan leg je je erbij neer dat jij het oplost, bijvoorbeeld om schade bij kind te voorkomen. Tegelijkertijd kun je het grotere plaatje zien en kijken op welke manieren er iets gedaan kan worden tegen deze traditionele vanzelfsprekendheid van zorgende moeders en niet-zorgende vaders.
Weeromstuit schreef op 05-07-2021 om 14:04:[..]
Precies. Je kunt op individueel niveau misschien bakzeil halen, als je ziet dat ex onvoldoende voor kind zorgt. Dan leg je je erbij neer dat jij het oplost, bijvoorbeeld om schade bij kind te voorkomen. Tegelijkertijd kun je het grotere plaatje zien en kijken op welke manieren er iets gedaan kan worden tegen deze traditionele vanzelfsprekendheid van zorgende moeders en niet-zorgende vaders.
ja in deze draadjes worden er zo vaak individuele oplossingen als argumentaties voor het grotere plaatje ingezet. Dan zou er dus bijvoorbeeld nooit iets veranderd zijn bij zaken als homodiscriminatie of apartheid. Want ja dertig jaar geleden moesten die mensen het ook maar zelf oplossen want de maatschappij, witte mensen en hetero's wilden niet mee dus moest je maar individueel het zien te redden. En hoewel hun strijd ook niet is gestreden, is er wel een mentaliteitsverandering gekomen.
Bewust zijn van ongelijkwaardige posities en belangen gaat vooraf aan verandering.
En wat ook vaak vergeten wordt: de bevoorrechte partij denkt iets in te moeten leveren van hun privileges. Ik denk dat daarom mannen ook niet mee willen. Maar achteraf blijkt het allemaal nogal mee te vallen en zelfs tot een rijker en gezelliger leven te kunnen leiden. Dat men (witten, hetero's, niet-zorgende mannen) nu aan privileges vasthoudt betekent nog niet dat men langzaam kan gaan ontdekken hoe verrijkend, weinig bedreigend het omgaan met andere kleuren/ culturen/ LGBTQ'S kan zijn. Of hoe prachtig en verrijkend een diepere verbinding met je kinderen kan blijken te zijn eens je daar meer voor gaat zorgen. Ik denk echt dat mannen hier veel te winnen hebben en dat het de maatschappij en kinderen goed zal doen.
posting van 14;19 is de verbeterde versie van die daarvoor (die kan weg)
MRI schreef op 05-07-2021 om 12:39:
[..]
Nu wordt er vaak 70 dan wel 80 uur per week gewerkt. Nou kan je zeggen 'vrouwen wilden zo nodig emanciperen, dus ja dan moet je het zelf maar weten als je dubbel belast bent'. Ik denk dat gewoon de maatschappelijke norm vwb werken van vrouwen als de economische druk dat veroorzaakt. Intussen zijn vrouwen zwaarder belast. Mannen pakken gelijkwaardige verdeling van opvoeden en huishouden niet op dus er moeten bochten worden afgesneden. Driemaal raden waar dat gebeurt? Juist: bij de kinderen. Minder aandacht, minder aanwezigheid van ouders, zet maar achter de tablet dan kan moeder nog even dat kastje schoonmaken. De tabletgeneratie zeg maar.
Is dat dan wat we willen?
Uh nee. Zeker niet. Van mij hoeft er ook niet zo veel gewerkt te worden eerlijk gezegd. Voor iedereen beter, relaxter enz en dan maar wat minder luxigheden.
Bieb63 schreef op 05-07-2021 om 16:28:
[..]
Uh nee. Zeker niet. Van mij hoeft er ook niet zo veel gewerkt te worden eerlijk gezegd. Voor iedereen beter, relaxter enz en dan maar wat minder luxigheden.
minder kunnen (!) werken is vermoedelijk voor veel mensen een wens zijn. Mannen en vrouwen. Maar onbetaalbaar helaas. Ons land, en vele mensen en gezinnen, gaan failliet als we minder gaan werken. We moeten wel. De meeste mensen werken niet voor luxigheden.
Oh jee, hele discussie weer. Ik ben opgegroeid met deze discussie, in alle toonaarden en op alle vlakken.
Maar recent werd ik toch gefrappeerd door een kort televisiefragment. Half augustus. Mariëtte Hamer wordt informateur en zij ontmoet kamervoorzitter Vera Bergkamp. De deur zwaait open, Hamer komt binnen en je ziet een schrikreactie, bij haar en bij Bergkamp. Beiden dragen namelijk precies dezelfde kleur jasje, met een zwarte broek. Ze herwinnen zich snel, maar dat korte fragment was tekenend. Terwijl alle heren allemaal in hetzelfde pak met hetzelfde overhemd en hooguit een afwijkende das naast elkaar staan, daarvan gaan er 13 in een dozijn.
Dan ga ik weer nadenken: wat is dit, wat heeft dat voor betekenis? Is het denkbaar dat voortaan alle vrouwen in blauw jasje en zwarte broek naar hun werk komen? Wat doet het met je als je iemand ontmoet die precies hetzelfde gekleed is als jij (nou ja, een fijnproever ziet of de kraag precies aansluit of niet, zo ja, dan is het vakmanschap, zo nee, dan is het klungelig)? Of wat doet het met iemand als die elke keer in een andere kledij verschijnt, steeds anders eruit ziet (belangrijkste vaag bij Maxima: wat heeft ze aan?)?
Op zo'n onverwacht moment frapperen de verschillen me toch even.
Overigens heb ik zelf de beste herinnering aan de tijd dat ik fulltime werkte, kon bellen ('ik kom iets later, ga maar vast eten') en ex altijd thuis was. Maar voor de kinderen was dat niet de beste tijd.
Tsjor