Wel of niet informatie delen over jongvolwassenen kinderen
Ik vind het volgende echt lastig om een mening over te hebben. Mijn ex woont nu anderhalf jaar ergens anders. Hj probeert contact te krijgen met onze jongvolwassenen zoon die bij mij woont en dat contact afhoudt. Mijn ex maakt zich zorgen om onze zoon. Hij lucht zijn hart bij een kennis van ons en vraagt of deze kennis af en toe bij mij op bezoek wil komen en zo zelf er wat van te kunnen zien hoe het met onze zoon gaat en het daar ook met mij over te hebben en mij dan ook advies te geven hoe met bepaalde kanten van hem om te gaan. Deze kennis weigert dat, maar spreekt mij wel aan in de stad. Ik weet niet zo goed wat de bedoeling is en als dat een beetje tot mij doordringt app ik hem dat hij mijn ex maar moet doorgeven als hij hem nog een keer spreekt dat ik best wel aan mijn ex er wat over wil meedelen hoe het met onze zoon gaat. En dat het wel raar zou zijn als hij dat wel via iemand anders van mij zou willen horen en niet van mijzelf.
Nu krjg ik hier van mensen in mijn omgeving kritiek op. Dat had ik niet mogen doen.Hoe denken jullie hier over? Met dit in gedachten:
Ook in ‘gezonde’ gezinnen delen ouders wel eens informatie over volwassen kinderen met elkaar zonder te weten of dat kind dat wel wil.
Ik heb het aanbod gedaan dat ik er wel ìets er over wil delen hoe het met zoon gaat, wat natuurlijk niet betekent dat ik dan geen onderscheid meer zal maken in wat ik deel.
Thera schreef op 16-10-2022 om 11:57:
[..]
Hier is een misverstand. Ik heb geen vraag gesteld. Ik ben naar hem toe gegaan op zijn verzoek. En ik was nieuwsgierig wat hij wilde zeggen. Maar dat betekent niet dat ik vragen heb gesteld. Helemaal niet. Hij zat op zijn praatstoel en ik heb hem vooral laten praten.
En toen hij dus zelf erover begon dat mensen hem hadden geadviseerd om het verleden achter je te laten als je weer contact wil, heb ik gezegd dat de kinderen dat dan ook moeten kunnen/willen, dat hij daar van afhankelijk is. Als hij vindt dat dat 'mijn macht gebruiken is', dan vind ik dat sneu voor hem. In de zin van verdrietig.
tsjor schreef op 16-10-2022 om 11:18:
[..]
Ik ben het hier toch wel met Bijtje eens. Wat je had kunnen zeggen is simpelweg: wat denk je zelf? En haar dan helpen om haar gedachtes daarover op een rijtje te krijgen, met als enig correctiemoment: bedenk dat het wel je vader is en daar heb je er maar één van.
Met de inbreng die je nu al had tegen je dochter heb je het mogelijke contact al behoorlijk ingekleurd: het zou gaan over pijn, over het verleden; ook als je zegt dat het daar niet over zal gaan heb je al een bepaalde kleuring gegeven.
Mijn ervaring met herstel van contact is dat het daarna nergens meer over hoeft te gaan.
Tsjor
Ik zal hierover nadenken voor een volgende keer. Maar het is een verkeerde inschatting dat ik tegen haar zou kunnen zeggen: bedenk dat het wel je vader is. Ik zou haar ermee kapotmaken en ook ons contact.
Ik wil heel graag dat er contact zal zijn in de toekomst, maar niet met een kapot kind. En ja, dat is mijn inschatting, dat weet ik. Maar wel ergens op gebaseerd.
tsjor schreef op 16-10-2022 om 11:25:
Overigens, terug naar de beginvraag, het kind heeft wel aangegeven geen contact met vader te willen, maar er is geen verbod op contact tussen moeder en vader en ook geen uitdrukkelijk uitgesproken wens dat moeder niets mag zeggen tegen vader over de kinderen. In veel reacties worden die vervolgconclusies wel getrokken.
Tsjor
Maar hoe is te voorkomen dat je je in een wespennest steekt! Ik ben het helemaal met je eens als je schrijft dat het proberen grip te krijgen op de relatie tussen andere ouder en kinderen je kwetsbaar maakt voor het verwijt van machtsuitoefening. Maar de hele vraag en aanpak van Thera wekt bij mij de indruk dat ze alle betrokkenen, vader en kinderen, strategisch probeert te benaderen om uiteindelijk een doel te bereiken: herstel van het contact. En kan ze anders dan hem strategisch benaderen? Er is geen gewoon, ontspannen contact tussen de kinderen en vader. Er kan dan toch ook geen gewoon, ontspannen contact zijn tussen de ouders over die kinderen? Alles is geladen met de kwetsingen die zijn geweest en de pijn die vader en kinderen voelen. Alles wat door de ouders wordt uitgewisseld over de kinderen speelt zich af in die context van pijn en boosheid en zal daarmee ingekleurd worden, hoe neutraal het ook lijkt. Als Thera niet uitkijkt, wordt ze (weer?) partij in de conflicten. Het is niet gezegd dat ze niks mag zeggen tegen vader. Maar als ze dat zo per se wil, waarom bespreekt ze dat niet eerst met het kind waar het over gaat? Zoals het nu gaat, heeft Thera een eigen agenda, een eigen strategie en is ze dus gewoon macht aan het uitoefenen. Met de beste bedoelingen ongetwijfeld. Jij zegt: “Plaats bij dat soort nieuwsgierigheid een stop-bord: niet doen.” Maar welke interacties kunnen dan in jouw ogen wel? Ik zie er gewoon helemaal geen want de vraag van Thera wordt door ex ingekleurd tot een feit. En de kans is groot dat een of meerdere feiten zullen worden ingekleurd tot een halfwaar verhaal. En als dat gebeurt, is de kans groot dat het ten nadele van de kinderen is. Je kunt zeggen: het mag wel want er is niet gezegd dat het niet mag. Maar de vraag is of je het ook moet willen. Als je niet doelgericht mag zijn, als er geen neutraal gesprek mogelijk is en invloed proberen uit te oefenen riskant is, waarom dat gesprek dan voeren?
Bijtje82 schreef op 16-10-2022 om 11:36:
[..]
Moraal van het verhaal. Soms moet je gewoon iets proberen en je eigen trots opzij zetten. Ik ben een echte schorpioen hoor. Flik me iets en je bent voor altijd de vijand, ik zal je haten tot in den treurnis. Maar ik wil ook dat mijn eigen kinderen een familie hebben waar ze bij terecht kunnen.
Dit heb ik zo gedaan in het contact met mijn moeder. Toen was ik degene die heb gezegd dat we over het verleden er niet uitkwamen en konden besluiten om met een schone lei te beginnen.
In de situatie met mijn ex is het zo dat hij bij verschillende mensen ellenlange verhalen houdt over wat zijn kinderen tegen hem gedaan hebben. Op dat moment geven mensen dan het advies aan hem om het verleden te laten liggen. Maar de kant van de kinderen dat die ook dingen tegen hem hebben, dat leeft niet bij hem. En bijna niemand zegt dat tegen hem. Ik vind dat niet helpend. En ik heb dat altijd wel gedaan en op zich is hij daar ook niet boos om als ik dat zeg. Misschien was het idee verwarrend voor hem dat ik ging meedenken met hem. Want zijn verhaal over mij in zijn hoofd is dat ik er voor gezorgd heb dat de kinderen hem gingen haten (zijn woorden). Ik heb nog wel rustig herhaald, (een beetje bedremmeld haast, maar misschien was het wat toneel) dat hij zegt dat ik mijn macht gebruikt, maar dat ik alleen maar een goede raad wil geven. Ik wil wel dat hij weet dat ik over mijzelf een ander 'verhaal' heb als zijn verhaal in zijn hoofd.
@Mija, ik trek me ook zoveel mogelijk terug. En dat klopt niet eens hoe ik het zeg. Ik doe weer zoals ik al lange tijd doe, na deze intermezzo. En zal proberen wel mijn gedachten (bedankt voor de input daarvoor allemaal) weer zo goed mogelijk te ordenen.
Nog een dilemma. Ex had ook gezegd toen ik bij hem was, ik kan misschien ook soms bij jou theedrinken, dan kan ik zoon even zien. Ik heb gezegd dat ik daarover na moest denken. Mijn gevoel zegt dat ik dat zoon moet vragen. Of zou ik het alleen mee moeten delen? Ik kom hier niet makkelijk uit, ook als ik bedenk hoe ex zich de laatste jaren toen hij nog bij ons was, tegen mijzelf heeft gedragen. Daar zou hij dan eerst iets over moeten zeggen van mij. En dat zou denk ik iedereen vinden als je zou horen hoe dat was niet dat ik daar nu zo gevoelig op reageer zeg maar.
Natuurlijk met zoon bespreken. Dan kan hij weggaan als) omdat hij het niet wil.
Als ik heel eerlijk ben dan begrijp ik je niet goed. Je vraagt telkens hetzelfde met iets andere voorbeelden. Mijn persoonlijke mening zou zij : nee is nee en mijn kinderen zou ik oud genoeg vinden om mij om hulp te vragen als ze die willen. Op alles wat ex vraagt wat ook maar lijkt op contact met kinderen zou ik nee zeggen. Ik zou dus ook niets doen en ook suggereren wat hij zou kunnen doen en ik zou niet aan kinderen zeggen wat hij gevraagd heeft . Dit uitgangspunt voorkomt heel veel overwegingen en mogelijk verkeerde beslissingen?
gr Angela
Thera schreef op 16-10-2022 om 14:03:
Nog een dilemma. Ex had ook gezegd toen ik bij hem was, ik kan misschien ook soms bij jou theedrinken, dan kan ik zoon even zien. Ik heb gezegd dat ik daarover na moest denken. Mijn gevoel zegt dat ik dat zoon moet vragen. Of zou ik het alleen mee moeten delen? Ik kom hier niet makkelijk uit, ook als ik bedenk hoe ex zich de laatste jaren toen hij nog bij ons was, tegen mijzelf heeft gedragen. Daar zou hij dan eerst iets over moeten zeggen van mij. En dat zou denk ik iedereen vinden als je zou horen hoe dat was niet dat ik daar nu zo gevoelig op reageer zeg maar.
Dat zou ik weigeren.
Bij jou thuis is veel te veel in jullie persoonlijke omgeving. En dat zeker niet zonder overleg met je kinderen.
Angela1967 schreef op 16-10-2022 om 15:01:
Natuurlijk met zoon bespreken. Dan kan hij weggaan als) omdat hij het niet wil.
Als ik heel eerlijk ben dan begrijp ik je niet goed. Je vraagt telkens hetzelfde met iets andere voorbeelden. Mijn persoonlijke mening zou zij : nee is nee en mijn kinderen zou ik oud genoeg vinden om mij om hulp te vragen als ze die willen. Op alles wat ex vraagt wat ook maar lijkt op contact met kinderen zou ik nee zeggen. Ik zou dus ook niets doen en ook suggereren wat hij zou kunnen doen en ik zou niet aan kinderen zeggen wat hij gevraagd heeft . Dit uitgangspunt voorkomt heel veel overwegingen en mogelijk verkeerde beslissingen?
gr Angela
Jij denkt dat het eigenlijk simpel is en dat ik het moeilijk maak 
?
Thera schreef op 16-10-2022 om 15:14:
[..]
Jij denkt dat het eigenlijk simpel is en dat ik het moeilijk maak
Ik zou zelf proberen een uitgangspunt te vinden dat ik kan vasthouden. Ik zou dan vast situaties tegenkomen die ik nu niet kan voorspellen maar als ik dan terug kan naar 'nee' zou mij dat helpen. Dus niet 'nee tenzij situatie xyz' maar gewoon nee.
Gr Angela
16-10-2022 om 14:03
Nog een dilemma. Ex had ook gezegd toen ik bij hem was, ik kan misschien ook soms bij jou theedrinken, dan kan ik zoon even zien. Ik heb gezegd dat ik daarover na moest denken. Mijn gevoel zegt dat ik dat zoon moet vragen. Of zou ik het alleen mee moeten delen? Ik kom hier niet makkelijk uit, ook als ik bedenk hoe ex zich de laatste jaren toen hij nog bij ons was, tegen mijzelf heeft gedragen. Daar zou hij dan eerst iets over moeten zeggen van mij. En dat zou denk ik iedereen vinden als je zou horen hoe dat was niet dat ik daar nu zo gevoelig op reageer zeg maar.
De replyfunctie werkt niet, dus heb je tekst maar even gekopieerd.
Thera, mijn eerste gedachte is:
Vind je het leuk om thee te drinken bij jou thuis met je ex?
Zo niet, waarom zou je het dan doen?
Het hele draadje komt op mij over alsof je eindeloos bezig bent het je ex naar de zin te maken. Alsof je bij hem nog steeds op eieren loopt en de kinderen steeds in zijn richting wil duwen (of contact tussen kinderen en hem weer mogelijk wil maken), terwijl je kinderen daar helemaal (nog) geen zin in hebben.
Mijn advies: laat het ff los.
Kom op voor je kinderen. Bescherm hen en niet je ex!
Je kunt hen zeggen; Mocht je vroeg of later je vader weer eens willen appen, spreken of zien, weet dan dat je mijn zegen hebt en als ik kan helpen, laat maar weten. En zo niet, dan is het natuurlijk ook oke.
En dat dan niet wekelijks zeggen, want dan leg je ze natuurlijk toch druk van jouw kant op.
Verder, vermoei ze niet met jouw contacten met je ex en zijn wensen. Gun ze rust. Als ze contact willen met hem en jouw bemiddeling dan melden ze zich wel.
En gun jezelf rust. Je hoeft niet meer naar zijn pijpen te dansen. Als je geen zin hebt in een gesprek met hem over de kinderen, dan doe je het niet en zeg/mail je: zet het maar op de mail wat je kwijt wilt. Het kan best dat de kinderen over een tijdje wel contact met hem willen, maar forceer het niet. Niets lijkt me voor hen zo vervelend als een pushende moeder.
En als je ex dan boos is, dan is hij lekker boos. En als hij anderen dan leugens over jou wil vertellen, dan doet hij dat toch lekker? Goede vrienden vragen ook jouw kant van het verhaal of denken er het hunne over. En andere mensen? Who cares wat zij denken?
ArianneH: "Het hele draadje komt op mij over alsof je eindeloos bezig bent het je ex naar de zin te maken. Alsof je bij hem nog steeds op eieren loopt en de kinderen steeds in zijn richting wil duwen (of contact tussen kinderen en hem weer mogelijk wil maken), terwijl je kinderen daar helemaal (nog) geen zin in hebben."
Dank je Arianne, je verwoordt het gevoel dat Thera bij mij oproept.
Mijn narcistische ex was vaak bezig mij wijs te maken dat ik zus en zo moest doen en vinden want dat hoorde zo en zo deden anderen dat ook.
Dat hoor ik doorschemeren in jouw gedachtengang, Thera, en het geeft me een onaangenaam gevoel. Jouw situatie is uniek, jullie situatie is uniek, het is compleet irrelevant hoe anderen over hun kinderen communiceren en daarover denken. Die mensen maken geen misbruik van informatie en manipuleren hun omgeving niet. Dat kun je echt niet vergelijken.
En die thee bij jou thuis, dat overweeg je toch niet serieus, hoop ik? Indien wel, waarom? Dat kan toch niet leuk voor jou worden? En je ex kondigt zijn dubbele bedoeling zelfs al aan! Ikzelf zou het echt niet doen, mocht ik in jouw schoenen staan. Het zou emotioneel heel onveilig zijn voor je oudste. Hij vindt tot nu toe wel emotionele veiligheid bij jou en in jouw huis, neem hem dat niet af. Laat hem zijn eigen relatie met zijn vader vormgegeven, in zijn eigen tempo.
IMI-x2 schreef op 17-10-2022 om 08:41:
ArianneH: "Het hele draadje komt op mij over alsof je eindeloos bezig bent het je ex naar de zin te maken. Alsof je bij hem nog steeds op eieren loopt en de kinderen steeds in zijn richting wil duwen (of contact tussen kinderen en hem weer mogelijk wil maken), terwijl je kinderen daar helemaal (nog) geen zin in hebben."
Dank je Arianne, je verwoordt het gevoel dat Thera bij mij oproept.
Je schrijft nogal veel, als je het niet erg vind ga er op in. In anderhalf jaar heb ik helemaal niets gedaan om het mijn ex naar de zin te maken. In het uurtje dat ik bij hem was, was het niet mijn doel om het hem naar de zin te maken. Wel om de mogelijkheid tot gesprek open te houden. Dan heb ik met een eigenaardig iemand te maken waarbij je alert bent hoe je je opstelt. Dat doet eigenlijk iedereen die met hem te maken heeft. Dat is nu eenmaal niet anders, maar ik ben zelf juist degene (en ik denk de enige in de wereld) die hem rustig bepaalde waarheden kan vertellen. Wat iemand die 'op eieren loopt' niet doet. En ik doe het voor zijn bestwil, hij moet toch van iemand rustig horen dat hij toch ook geen 'god' is, is helemaal niet fijn om een god te zijn, zeg ik dan. Dat zeg ik niet om hem ter wille te zijn.
Maar goed dat bezoekje is allang klaar.
Soms denk ik wel eens dat ik te weinig doe om de kinderen richting hem te duwen. Ik doe daar namelijk normaal niets voor. Ik praat daar ook niet over met ze. Waarom ik nu naar hem toe ging om algemene informatie over oudste te geven, heb ik al genoeg uitgelegd. Daar was een directe reden voor en er zat geen plan achter en ook laat ik het helemaal open hoe dat verder gaat.
Mijn narcistische ex was vaak bezig mij wijs te maken dat ik zus en zo moest doen en vinden want dat hoorde zo en zo deden anderen dat ook.
Dat hoor ik doorschemeren in jouw gedachtengang, Thera, en het geeft me een onaangenaam gevoel. Jouw situatie is uniek, jullie situatie is uniek, het is compleet irrelevant hoe anderen over hun kinderen communiceren en daarover denken. Die mensen maken geen misbruik van informatie en manipuleren hun omgeving niet. Dat kun je echt niet vergelijken.
Natuuurlijk weet ik dat je dat niet kunt vergelijken. Heel hardnekkig wordt elke keer gesuggereerd dat mijn bedoeling is te zeggen: dat gebeurt toch wel vaker en daarom is het dus niet zo erg. Dat is niet de reden van mij om het breder te trekken en dat heb ik al verschillende keren uitgelegd.
Jij leest dat er in en het doet je aan jouw narcistische ex denken en dan krijg je een onaangenaam gevoel..
Ik heb gedacht dit te moeten doen op grond van mijn gevoel na dat praatje van die kennis. Ik vraag niet om toestemming hier. Ik wilde wel heel graag reflecteren op het feit dat mensen het soms zo zeker lijken te weten dat dat natúúrlijk niet kon. Tsjor bekijkt dat genuanceerd vind ik, op enkele mensen na die zeggen dat ik tegen mijn ex kan zeggen wat ik wil, vinden de meesten inderdaad dat het antwoord heel makkelijk is, niet doen. Ik wilde niet perse dat iemand mij goedkeuring zou geven, ik wilde wel weten hoe dit ligt. Ik kan er nog tijden over nadenken hoe een vriendin en iemand anders nogal geschrokken reageerde toen ik gezegd had dat ik dus aan ex in het algemeen heb verteld hoe het met zoon gaat. (Waarbij ik nu bedenk dat als het slechter met zoon ging dan ex dacht ik het niet gedaan zou hebben, maar nu was het andersom en hij loopt daar ook nogal over uit te weiden tegen verschillende mensen). Gek is dat misschien, maar daar kan ik dan meer mee bezig zijn dan hoe ex doet. Misschien omdat ik mensen in mijn omgeving wil hebben die mij serieus nemen, in de zin van, niet alleen maar als 'slachtoffer van een narcist die niet meer zelf na kan denken'. Ik vind dan niet dat ze hun mening niet mogen hebben, maar het lijkt dan alsof ze daarna ook niet meer echt in gesprek kunnen.
En die thee bij jou thuis, dat overweeg je toch niet serieus, hoop ik? Indien wel, waarom? Dat kan toch niet leuk voor jou worden? En je ex kondigt zijn dubbele bedoeling zelfs al aan! Ikzelf zou het echt niet doen, mocht ik in jouw schoenen staan. Het zou emotioneel heel onveilig zijn voor je oudste. Hij vindt tot nu toe wel emotionele veiligheid bij jou en in jouw huis, neem hem dat niet af. Laat hem zijn eigen relatie met zijn vader vormgegeven, in zijn eigen tempo.
Nee, niet echt overwegen. Het werd in het gesprek op een gegeven moment zo tussen neus en lippen door opgemerkt dat hij dat misschien zou kunnen doen. Daar reageerde ik dus op dat ik daar dan wel over na zou moeten denken. Ik vind dat zelf niet zo erg dat ik niet meteen nee heb gezegd.
Waar meespeelt is dat je ergens hoopt dat er niet door de jaren van geen contact juist een extra drempel ontstaat om contact te krijgen. Dat ze elkaar ergens even zien.
@ArianneH je vraagt of ik het leuk zou vinden als hij bij mij thee zou drinken en zo niet, waarom ik het dan zou doen. Tja, ik vind dat als ik het leuk zou vinden, ik het ook niet zou moeten doen. Het leven is niet zo dat we alles wat we leuk vinden moeten doen en wat we niet leuk vinden niet, klaar.. Maar ik had vannacht een droom over hem in mijn huis en ook nog twee exen van hem en ik werd daar naar van wakker. Dus nee, leuk vind ik het niet.
Ik had met dat laatste dilemma ook niet meer moeten komen. Sorry. Het was ook niet echt zo dat ik dacht, ik weet helemaal niet wat ik moet, jullie moeten het maar zeggen. Ik weet wel dat het geen goed idee is. Misschien wilde ik nog niet loslaten dat het op de een of andere manier wel zo vormgegeven kon worden dat het een mogelijkheid zou zijn voor ex en zoon om contact te maken. Niet om ex ter wille te zijn.
Soms heb ik het idee dat mensen vinden dat een narcistische ex eigenlijk als mens zo snel mogelijk vergeten moet worden. Dat vind ik zelf niet en doe ik ook niet. Het kan nodig zijn als iemand zich niet van hem kan losmaken dat je om die reden probeert bewust niet aan hem te denken. Maar ik sta mij toe wel over hem na te denken en het is als ik kijk naar het geheel van waar ik zo'n beetje daags wat diepere gedachten aan wijd, maar een klein deel daarvan. Nu na dat gesprek natuurlijk wat meer. Dat vind ik zelf niet erg, ik vertrouw er op dat dat wel weer in evenwicht komt. En het kan wel vaker voorkomen, ik had het nu namelijk ook zelf niet gezocht en ga dat in de toekomst ook niet doen.
Eerlijk gezegd Thera, klinkt het mij, als niet ervaringsdeskundige, allemaal heel ingewikkeld in de oren. Zoveel als je hier over je ex-man schrijft en er over nadenkt. Ik word van alleen het lezen al moe!
Ik zou zeggen: laat je ex helemaal los en besteed je tijd met dingen waar je blij van wordt En laat je volwassen zoon en dochter helemaal zelf al dan geen relatie met hem opbouwen. Als zij jou nodig hebben, dan kloppen ze hopelijk zelf wel bij je aan.
Je hoeft het niet te lezen Meander. Maar is wel leerzaam voor mij dat het vermoeiend over komt.
Het tweede deel, dat doe ik al.