Zoon wil vriend moeder niet meer zien
7 jaar geleden gescheiden omdat het niet meer ging. We leefden langs elkaar heen en er was veer ruzie. Ex is in ouderlijk huis blijven wonen en ik ben op de hypotheek blijven staan omdat ik het ex en kindjes gunde om in de woning te kunnen blijven wonen. Kids waren destijds 5 en 2,5 jr, nu 12 en 9. Huurwoning betrokken (10 min verderop) en co-ouderschap. Ik heb de kids in hun omgeving op school gelaten, omdat ik ze in hun vertrouwde omgeving wilde laten omdat er al zoveel zou veranderen. In afgelopen 7 jaar heeft ex meerdere malen beloofd de woning op zijn naam te krijgen maar dit verzuimt hij. Wij willen graag een huis kopen in het dorp waar de jongens hun sociale leven hebben maar dat is niet mogelijk omdat het huis nog op mijn naam staat. Ex heeft sinds 6 jaar een nieuwe relatie en ik 5 jaar waaronder 3 jaar samenwonen. Ex woont niet samen. In het begin ging het hier thuis goed. Mijn vriend doet veel met en voor de jongens. Ex maakt veel regelmatige denigrerende opmerkingen over mijn vriend tegen de kinderen en ze bespotten hem. Als ze terugkomen van mijn ex praten ze in de taal van ex en wordt mijn vriend belachelijk gemaakt. Ex bespreekt alles met de jongens, ook dat ik weg ben gegaan en papa dus alleen achterbleef en dat dit zo zielig was.
Vorig jaar net iets voor de zomervakantie was de relatie uit met ex en zijn vriendin. Dat vond ik jammer want het is een lieve vrouw. Ze ging niet meer mee op vakantie. Dit hoorde ik van mijn kinderen. Ze vonden het heel zielig voor papa dat hij alleen was en hebben 14 dagen lang elke dag met papa gebeld en geappt ( papa zei ze zo erg te missen en belde dagelijks) ze hadden zo'n medelijden. Papa moet altijd alles alleen doen en mama heeft hulp van vriend. Na die vakantie is er iets veranderd. Mijn ex geeft aan dat hij de vader is en ze niet hoeven te luisteren naar mijn vriend. Inderdaad hij is de vader niet maar ik vind wel dat als ik er bijv niet ben dat ze moeten luisteren. Andersom wordt er niet gebeld naar mij, dat wil ex niet. Afgelopen zomervakantie is het misgegaan. Ik had de kleding van hier enz meegegeven voor tijdens de vakantie zodat hij dit niet hoefde te kopen. Ik ging deze weer ophalen na de vakantie. Om een lang verhaal kort te maken: Tijdens deze avond werd mij verteld dat mijn vriend hun zou corrigeren en zou knijpen en een keer hebben geduwd. Ze wilde dat ik de relatie zou beëindigen. Ik was perplext. Thuis aangekomen belde ik samen met mijn vriend mijn ex om hierover te praten. We wilden hierover graag in gesprek. Dit hebben we gedaan met de jongens erbij. Tijdens het gesprek was er eigenlijk niks aan de hand maar werd mijn vriend wel zwart gemaakt door ex. Het knijp verhaal bleek niet zo te zijn en had jongste zoon verzonnen om mee te kunnen praten, dit was tijdens het stoeien gebeurd. Ex bleef olie op het vuur gooien omdat het met vriend en kids gewoon gezellig was. Op een gegeven moment beledigde zoon vriend en ex moedigde hem aan en complimenteerde hem en zei scherpe opmerking.
Sindsdien kan vriend niks meer goed doen, ze haten hem lijkt het wel. Ook wordt mijn vriend vaak belachelijk gemaakt. Zoon is flink aan het puberen, dat geven ze op school ook aan. Mijn vriend pikt het niet als zoon mij uitscheld en spreekt hem dan aan. Vooral als ze bij ex zijn geweest is het raak. Ex maakt denigrerende opmerkingen over vriend in bijzijn kinderen. Vorige week was er een escalatie. Zoon was heel brutaal en schold mij uit. Ik liep even naar boven. Vervolgens heeft vriend de telefoon van zoon afgepakt, waarop zoon de telefoon terug wilde pakken. Vriend heeft toen zoon in de bank gezet ( geduwd). Zoon kwam vervolgens naar boven en zegt dat vriend hem heeft geduwd en aan zijn haar heeft getrokken. Vriend ontkent dit en ik weet niet wie ik moet geloven. Ben hier wel heel erg van geschrokken. Daarna kwam vriend naar boven en hebben we gepraat. Alles ging de dagen erna gewoon goed. Vriend heeft zoon nog naar de voetbal en school gebracht, niks aan de hand totdat zoons naar vader gingen. Toen kreeg ik te horen dat zoon vriend niet meer wilde zien en terug zou komen als ik vriend het huis had uitgezet. Ex heeft het met iedereen besproken met de kinderen erbij en niemand vindt het normaal. Ex heeft geen vertrouwen meer zegt hij. Zoon scheld vriend vooralles uit en ex zegt dat dit logisch is omdat hij zo boos is op vriend. Totaal geen respect. Kids zijn nu bij vader en ik zie ze alleen tussen de middag en na schooltijd als vriend er niet is. Jongste zoon heeft op school gehuild en mist mij maar wil zijn broer en vader ook niet in de steek laten.
Ik heb de school gesproken om te vragen of ze jongens in de gaten willen houden. School heeft nog nooit iets gemerkt. Veilig Thuis ( had mijn ex afgelopen zomer al gebeld nadat hij kreeg te horen dat mijn vriend zoon geduwd zou hebben). Veilig Thuis denkt dat kinderen vriend niet accepteren omdat vader vriend niet accepteert. Vriend is zo lief doet alles voor ons en de jongens. Mijn kinderen staan op 1 en doe alles voor hun, heb het zelf te ver laten komen en had hun moeten corrigeren. Ex wil de kinderen inpalmen er is nog veel meer gebeurd wat erop wijst dat vader bang is dat de kinderen het hier leuker hebben en hij de jongens voor zich wil winnen. Ik wil alles doen om hier uit te komen en hulp te krijgen. Het is verder altijd heel fijn en gezellig hier thuis, maar een corrigerende tik oid zou ik nooit goedkeuren. Ex heeft heel veel mensen ingelicht dat de jongens niet veilig zijn hier en dat hij er geen vertrouwen meer in heeft. Ik sta nu dus te boek als de moeder die niet voor haar kinderen op komt en partij kiest voor vriend. School zegt dat ik hier niks van moet aantrekken omdat ze mij kennen als lieve en zorgzame moeder die alles voor ze over heeft.
Mijn gedachten gaan op en neer.. deze goede relatie beëindigen met vriend om mijn zoon en ex tevreden te stellen? Maar aan de andere kant is mijn zoon gewoon heel brutaal en een echte puber. Hulpverlening is ingeschakeld. Ik heb ook altijd het gevoel dat ik buitenspel wordt gezet en dat ze een echte drie eenheid zijn en dat het bij papa alleen maar lang leve de lol is. Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen. Alvast bedankt, een hele bezorgde en radeloze mama
MamaE schreef op 23-01-2023 om 16:41:
Als jongste graag foto's wil ontvangen en jij en hij vinden dat beide leuk, gewoon doen. Vader bepaalt dat soort dingen niet.
Daarbij vind ik het vreemd dat vader eenzijdig de omgangsregeling kan aanpassen naar dat ze niet meer bij jou slapen en ook op de momenten dat ze normaal bij jou zijn toch bij hem zijn als dat beter uitkomt. Afspreken met vriendjes kan toch ook bij jou?
Precies dat. Ik heb hem nu een whats app bericht gestuurd met de vraag of het klopt dat ze woensdag met vriendjes bij hem gaan spelen. Als ik dat niet vraag dan zegt hij weer dat ik lieg en dat de jongste dit niet heeft gezegd.
Johannaatje schreef op 23-01-2023 om 18:30:
[..]
Klopt helemaal, hij is inderdaad gewend zijn zin te krijgen en die geef ik dan ook meestal wel. Als ik tegengas geef dan ben ik een egoist, dan denk ik alleen aan mezelf en niet aan de kinderen. Hij is zo zielig en ik heb alles voor elkaar. Ik heb het veel te ver laten komen omdat ik geen conflict scheiding wilde voor de kinderen en daar steeds aan heb gedacht. Ik heb de mediator gebeld die destijds het convenant heeft opgemaakt. Zij geeft aan dat een mediator geen zin heeft omdat hij alleen doet wat hij wil. Hem kennende maakt ze totaal geen indruk op hem en sommige zaken kunnen alleen worden geregeld mbt van een advocaat, dit zijn haar woorden.
Ik moet leren me minder te laten intimideren.
Goed dat die mediator hier zo duidelijk stelling in neemt. Misschien had ze dat eigenlijk destijds al moeten doen. Maar goed, daar heb jij helemaal niks meer aan. Het is in ieder geval een goed, eerlijk advies. Heeft ze toevallig nog een naam genoemd? Ik zou bij het zoeken van een advocaat wel de voorgeschiedenis goed inzichtelijk maken en helder maken dat het om een dwingende man gaat en dat het waarschijnlijk geen routineklusje wordt. Je hebt wel een advocaat nodig die zich stevig wil opstellen namens jou en jou daarbij ook goed kan adviseren.
Omnik schreef op 23-01-2023 om 18:42:
[..]
Goed dat die mediator hier zo duidelijk stelling in neemt. Misschien had ze dat eigenlijk destijds al moeten doen. Maar goed, daar heb jij helemaal niks meer aan. Het is in ieder geval een goed, eerlijk advies. Heeft ze toevallig nog een naam genoemd? Ik zou bij het zoeken van een advocaat wel de voorgeschiedenis goed inzichtelijk maken en helder maken dat het om een dwingende man gaat en dat het waarschijnlijk geen routineklusje wordt. Je hebt wel een advocaat nodig die zich stevig wil opstellen namens jou en jou daarbij ook goed kan adviseren.
Klopt, ze weet een goede advocaat en gaat de naam doorgeven. Morgen wordt de casus door de gemeente ( CJG) besproken en de hulpverlening is opgestart, maar ik heb weinig vertrouwen in hun expertise. Hebben jullie hier ervaring mee? Wat zou ik nog meer kunnen doen?
Johannaatje schreef op 23-01-2023 om 18:33:
[..]
Precies dat, dat is denk ik ook de reden dat ik het zover heb laten komen omdat ik bang was dat hij de kinderen zou manipuleren. Dat doet hij nu toch al dus dat maakt nu ook niet meer uit. Ben altijd bang geweest dat hij de kinderen zou inpalmen en dat is nu dus ook gebeurd. De kinderen geven nu aan het niet veilig te vinden als mijn vriend er is omdat mijn vriend hun zou tegenspreken en een keer heeft geduwd. Ik hoor precies mijn ex praten, alles wordt overgenomen.
Toch heb ik ook een ongemakkelijk gevoel bij wat je vriend gedaan heeft. De telefoon van je zoon afpakken was niet ok. Als er gestraft moet worden dan doe jij dat.
Ik ben het ook niet eens met de mensen die zeggen dat de kinderen gewoon naar je vriend moeten luisteren net als naar een coach of een leraar, want die rol heeft jouw vriend niet. Ze moeten wel beleefd zijn, net als tegen elke volwassene, maar het is aan jou om regels te stellen en te handhaven. Blijkbaar vindt je vriend dat je dat niet voldoende doet en dat hij het wel even aan zal pakken.
Met een 12-jarige het gevecht om zijn telefoon aangaan is niet hoe het hoort en ik snap dat je zoon daar moeite mee heeft. Jij zou dat toch ook niet doen bij een vriendje van je zoon?
Dat jij je kinderen niet gelooft en denkt dat hun vader hen alles wel aangepraat zal hebben en jij je vriend wel gelooft, vind ik ook geen goed signaal naar je kinderen.
Prillewits schreef op 23-01-2023 om 22:25:
[..]
Toch heb ik ook een ongemakkelijk gevoel bij wat je vriend gedaan heeft. De telefoon van je zoon afpakken was niet ok. Als er gestraft moet worden dan doe jij dat.
Ik ben het ook niet eens met de mensen die zeggen dat de kinderen gewoon naar je vriend moeten luisteren net als naar een coach of een leraar, want die rol heeft jouw vriend niet. Ze moeten wel beleefd zijn, net als tegen elke volwassene, maar het is aan jou om regels te stellen en te handhaven. Blijkbaar vindt je vriend dat je dat niet voldoende doet en dat hij het wel even aan zal pakken.
Met een 12-jarige het gevecht om zijn telefoon aangaan is niet hoe het hoort en ik snap dat je zoon daar moeite mee heeft. Jij zou dat toch ook niet doen bij een vriendje van je zoon?
Dat jij je kinderen niet gelooft en denkt dat hun vader hen alles wel aangepraat zal hebben en jij je vriend wel gelooft, vind ik ook geen goed signaal naar je kinderen.
Klopt je hebt helemaal gelijk, dat had mijn vriend nooit mogen doen. Dat heb ik ook gezegd en ook tegen de kinderen. Dat ik mijn best doe maar ook fouten maak. Ik moet eerder ingrijpen en corrigeren en niet mijn vriend. Ik vind het gewoon erg moeilijk om met het pubergedrag om te gaan. Ik heb niet tegen mijn kinderen gezegd dat ik hun niet geloof, maar ik heb gezegd dat ik geen partij kies en mijn vriend de woning uitzet. Ik heb ook niet tegen mijn kinderen gezegd dat hun vader dat aanpraat. Ik heb nog nooit slecht over hun vader gepraat richting kinderen.
Johannaatje schreef op 23-01-2023 om 18:22:
[..]
We hebben dit apart aangevraagd met behulp van een medewerker van SVB.
Je krijgt dus net als ik de helft? Wij hebben ook beiden kinderbijslag, ieder precies de helft vanwege co ouderschap.
Hij krijgt daardoor ook kgb. Of is dat omdat een van de kinderen bij hem staat ingeschreven. Dat had hij iig mooi uitgedokterd.
Bij ons is het ook niet eerlijk verdeeld hoor, maar jij laat je wel echt een loer draaien op deze manier.
Ga eens met iemand zitten die verstand heeft van dit soort zaken en regel de boel. Er zijn ook manieren om de helft van je overwaarde te krijgen zonder hulp van ex. Maar let er wel op dat de maanden die jij niet hebt betaald daarvan af mogen worden getrokken.
Prillewits schreef op 23-01-2023 om 22:25:
[..]
Toch heb ik ook een ongemakkelijk gevoel bij wat je vriend gedaan heeft. De telefoon van je zoon afpakken was niet ok. Als er gestraft moet worden dan doe jij dat.
Ik ben het ook niet eens met de mensen die zeggen dat de kinderen gewoon naar je vriend moeten luisteren net als naar een coach of een leraar, want die rol heeft jouw vriend niet. Ze moeten wel beleefd zijn, net als tegen elke volwassene, maar het is aan jou om regels te stellen en te handhaven. Blijkbaar vindt je vriend dat je dat niet voldoende doet en dat hij het wel even aan zal pakken.
Met een 12-jarige het gevecht om zijn telefoon aangaan is niet hoe het hoort en ik snap dat je zoon daar moeite mee heeft. Jij zou dat toch ook niet doen bij een vriendje van je zoon?
Dat jij je kinderen niet gelooft en denkt dat hun vader hen alles wel aangepraat zal hebben en jij je vriend wel gelooft, vind ik ook geen goed signaal naar je kinderen.
Na 5 jaar relatie lijkt me dat vriend toch ook wel enige zeggenschap heeft in zijn eigen huis. Zeker als ze iets flikken dat gewoon niet kan. Die van mij hoeven echt niet brutaal te doen tegen een volwassene.
Ze mogen het niet eens zijn met die persoon, maar je hebt ten allen tijde respect op te brengen.
Prillewits schreef op 23-01-2023 om 22:25:
[..]
Toch heb ik ook een ongemakkelijk gevoel bij wat je vriend gedaan heeft. De telefoon van je zoon afpakken was niet ok. Als er gestraft moet worden dan doe jij dat.
Ik ben het ook niet eens met de mensen die zeggen dat de kinderen gewoon naar je vriend moeten luisteren net als naar een coach of een leraar, want die rol heeft jouw vriend niet. Ze moeten wel beleefd zijn, net als tegen elke volwassene, maar het is aan jou om regels te stellen en te handhaven. Blijkbaar vindt je vriend dat je dat niet voldoende doet en dat hij het wel even aan zal pakken.
Met een 12-jarige het gevecht om zijn telefoon aangaan is niet hoe het hoort en ik snap dat je zoon daar moeite mee heeft. Jij zou dat toch ook niet doen bij een vriendje van je zoon?
Dat jij je kinderen niet gelooft en denkt dat hun vader hen alles wel aangepraat zal hebben en jij je vriend wel gelooft, vind ik ook geen goed signaal naar je kinderen.
Ik snap wat je bedoelt maar toch vind ik wel dat een puber niet de positie moet krijgen dat hij meer rechten of macht heeft dan de volwassenen in huis, ook niet als dat ‘niet zijn vader’ is. Zeker in het begin, als een puber dat begint uit te dagen, is het best moeilijk om daar evenwichtig en kalm op te reageren. Om dat eerder te omzeilen dan er vol in te vliegen. Dat moet je leren. En zelfs als je dat geduld en die kalmte weet te bewaren, dan kan het nog steeds heel moeilijk worden als dat kind steeds maar zijn dominantie wil laten gelden. In dit geval moedigt vader het ook nog aan dat zoon de vriend van zijn moeder tegenspreekt, uitdaagt en vernedert. Dat is toch wel een hele lastige situatie. Dat maakt het voor de vriend ook echt heel lastig omdat hij niet meer als zichzelf een positie inneemt in het gezin maar alleen nog maar als ‘de ongewenste man’ van moeder. Zie daar maar weer eens uit te komen. Het lijkt me heel frustrerend om steeds in dat hoekje te worden geduwd.
Natuurlijk moet de vriend niet doen alsof hij de vader is. Maar mee de normale grenzen van respectvol met elkaar omgaan benoemen en daarop staan (“Je kunt je moeder niet uitschelden”) vind ik toch wel heel gewoon. Ik zou het gek vinden en een verkeerd signaal als hij daarbij weg zou lopen alsof het hem niet aanging. Dit is ook het huis waarin hij leeft, de mensen met wie hij samenleeft. Het is logisch dat je daarin participeert en elkaar aanspreekt als er grenzen naar elkaar worden overschreden. Dat hij niet opvoedt in zaken zoals geld of school vind ik dan weer logisch maar dus ook iets heel anders.
Mijn kinderen hebben ook een stiefmoeder en ik heb haar altijd hooggehouden. Natuurlijk wil ik dat ze haar met respect behandelen en haar als volwassene in huis respecteren. Je wil als moeder toch niet dat je kinderen onuitstaanbaar arrogante etters worden? Die vrouw loopt (ook) haar benen onder haar kont uit voor ze, net als hun vader en ik. En ze zijn niet eens haar kinderen. Zo bezien verdient ze zelfs nog extra respect!
Johannaatje schreef op 23-01-2023 om 22:16:
[..]
Klopt, ze weet een goede advocaat en gaat de naam doorgeven. Morgen wordt de casus door de gemeente ( CJG) besproken en de hulpverlening is opgestart, maar ik heb weinig vertrouwen in hun expertise. Hebben jullie hier ervaring mee? Wat zou ik nog meer kunnen doen?
Dit is mooi 👍🏾. Laat die advocaat het maar uitzoeken zodat het helder wordt waar het heen moet.
Cjg kan best goed zijn maar het ligt er soms nogal aan welke gemeente en wie je voor je hebt. Wacht dit eerst even af. Het kan best zijn dat het al ernstiger is dan je denkt met dat manipuleren en meer nodig hebt. Maar daar kom je snel genoeg achter. Als je de standaard tips voorbij bent en dat helpt niet dan ben je gauw meer expertise nodig. En de vader en kinderen moeten zelf willen meewerken uiteraard.
Probeer voor jezelf even helder te krijgen wat het doel is van de hulpverlening die ingeschakeld is door het CJG. Wat wil je bereiken? Bijvoorbeeld dat de echtscheiding zakelijk afgehandeld wordt, zowel wat betreft het huis als wat betreft de financiën (alhoewel dat laatste wel al afgerond lijkt); omgangsregeling voor de kinderen waar ieder zich aanhoudt; opheldering over de positie van jouw vriend in relatie tot de kinderen; afspraak dat de twee ex-partners zich niet negatief over elkaar uitlaten tegenover de kinderen. Zoiets?
Tsjor
En hou er rekening mee dat de hulpverleners zullen starten met het idee dat jullie allebei weldenkende, serieus te nemen en coöperatieve ouders zijn en dat ze, als vader het handig speelt, heel lang kunnen vasthouden aan dat uitgangspunt, waardoor je steeds uiterst diplomatiek en omfloerst om de werkelijkheid moet heenpraten omdat je anders wordt waargenomen als iemand die negatief en wantrouwend praat over haar ex.
Ik zou zelf daarom ook advies inwinnen bij een onafhankelijk iemand die verstand heeft van ouderverstoting, al was het maar om helder te krijgen of dit wel of niet in die richting gaat. Leg de feiten, gebeurtenissen, je vermoedens en angsten voor en laat je oprecht spiegelen. En hopelijk word je dan gerustgesteld. Maar als er wel sprake lijkt van welbewuste destructieve manipulatie moet je daar snel en helder inzicht in krijgen en je kop erbij houden om niet in alle valkuilen te trappen. Bijvoorbeeld wat hier lijkt te gebeuren: je ex zet je kinderen aan tot het genereren van conflicten en je vriend en jij gaan nietsvermoedend die machtsstrijd aan of je rolt juist op je rug uit angst dat ze zich van je af zullen keren. Als vader dit echt zo stuurt, moet je daar heel strategisch en nuchter mee leren omgaan. Want anders ga je vanuit emotie precies reageren zoals in het straatje van vader te pas komt en zal hij naar de kinderen uitstralen: zie je wel dat het is zoals ik je vertelde! Je kinderen raken daar uiteindelijk helemaal van vermalen, omdat ze hem vertrouwen. Hij is nou eenmaal hun vader. En wat hij zegt, gebeurt toch ook? Je moet dus ontzettend uitkijken dat je juist niet doet waar hij op aanstuurt.
Misschien ben ik onnodig wantrouwend en negatief. Dat hoop ik eigenlijk. Maar om het beeld en de strategie helder te krijgen, zou ik dus de feiten een keer op tafel leggen bij een professional met expertise op dit terrein, iemand die je zelf uitzoekt en die niet geforceerd neutraal hoeft te zijn. Met als uitdrukkelijke vraag je verhaal kritisch tegen het licht te houden, erop door te vragen en er achter te komen of dit al dan niet in de richting van bewuste manipulatie gaat. Het kan altijd nog zijn dat die persoon het vindt meevallen en beoordeelt dat het met gesprekken en bemiddeling op te lossen is. Maar ik zou hier zelf niet afwachtend in willen zijn, om er dan op den duur achter te komen dat vader iedereen die bij de situatie betrokken is vreselijk loopt te manipuleren, waardoor het steeds minder goed lukt om grip te krijgen op de situatie omdat er met de emoties wordt gesold van je kinderen, je vriend en van jou. Neem het heft in handen en wees niet naïef.
Bijtje82 schreef op 23-01-2023 om 23:09:
[..]
Na 5 jaar relatie lijkt me dat vriend toch ook wel enige zeggenschap heeft in zijn eigen huis. Zeker als ze iets flikken dat gewoon niet kan. Die van mij hoeven echt niet brutaal te doen tegen een volwassene.
Ze mogen het niet eens zijn met die persoon, maar je hebt ten allen tijde respect op te brengen.
Dat is wederzijds. Vriend heeft met zijn handen van puber en de spullen van puber af te blijven.
Kinderen leren respect te hebben door zelf respectloos gedrag te vertonen is natuurlijk heilloos. Dan leer je ze alleen maar dat je alles mag als je maar sterker bent.
Johannaatje schreef op 23-01-2023 om 22:33:
[..]
Klopt je hebt helemaal gelijk, dat had mijn vriend nooit mogen doen. Dat heb ik ook gezegd en ook tegen de kinderen. Dat ik mijn best doe maar ook fouten maak. Ik moet eerder ingrijpen en corrigeren en niet mijn vriend. Ik vind het gewoon erg moeilijk om met het pubergedrag om te gaan. Ik heb niet tegen mijn kinderen gezegd dat ik hun niet geloof, maar ik heb gezegd dat ik geen partij kies en mijn vriend de woning uitzet. Ik heb ook niet tegen mijn kinderen gezegd dat hun vader dat aanpraat. Ik heb nog nooit slecht over hun vader gepraat richting kinderen.
Met pubergedrag omgaan is ook lastig, en inderdaad halen ze soms het bloed onder je nagels vandaan. Jij kiest een aanpak die goed bij je past en dat lijkt me helemaal prima.
Je vriend verlaagt zich tot het niveau van je zoon en dat zou hij niet moeten doen. Een puber is altijd nog een kind, zeker met 12 jaar, en veel minder in staat tot zelfbeheersing dan een volwassene (zou moeten zijn). Blijkbaar vindt hij jouw aanpak niet effectief en daar zouden jullie het wel over moeten hebben denk ik. Als jij rustig uitlegt en hij gaat het dunnetjes overdoen dan schiet het niet op.
En ja, bij pubers accepteer je soms wat. Pick your battles.
Johannaatje schreef op 23-01-2023 om 22:33:
[..]
Ik heb niet tegen mijn kinderen gezegd dat ik hun niet geloof, maar ik heb gezegd dat ik geen partij kies en mijn vriend de woning uitzet. Ik heb ook niet tegen mijn kinderen gezegd dat hun vader dat aanpraat. Ik heb nog nooit slecht over hun vader gepraat richting kinderen.
Dan doe je dus een stap achteruit en wie blijft dan staan? Je vriend.
Kinderen opvoeden gebeurt door de ouder en niet door de vriend van of de stiefouder. Een stiefouder of een partner van die corrigeert, straft of opvoedt daar verzetten kinderen zich doorgaans tegen. En dat is ook wel logisch.
Prillewits schreef op 24-01-2023 om 15:29:
[..]
Dat is wederzijds. Vriend heeft met zijn handen van puber en de spullen van puber af te blijven.
Kinderen leren respect te hebben door zelf respectloos gedrag te vertonen is natuurlijk heilloos. Dan leer je ze alleen maar dat je alles mag als je maar sterker bent.
Klopt helemaal wat je zegt, dit heb ik ook aan vriend aangegeven. Het is soms gewoon best lastig hij doet zijn best, heeft zelf geen kinderen en als zoon mij dan vreselijk uitscheld dat kan hij niet aanzien. Je hebt gelijk hoor.