Moeder zoveel pijn, nood.

'dank je voor je bericht, daar zullen we helaas niet meer komen.....' Als je toch een jaar moet wachten.... op de radio hadden ze het over een opname van 3 weken. Dat zou jullie in elk geval 3 weken rust geven en extra aantonen dat er alles aan gedaan is om alternatieven te bedenken.

Tsjor

Kikki39 schreef op 15-05-2022 om 07:48:

ja klopt , om hulp gevraagd. En verder weten we nog niks, huisarts zegt dat het een jaar duurt en waarschijnlijk ze het niet krijgt.

Wat een onzin, mensen met kanker wachten echt geen jaar. En diegene met tinnitus kreeg het ook. Heeft je vader zélf gebeld?

Het kan zijn dat de huisarts denkt dat het vooral psychisch is. Tsjor

De kern van de situatie waarin jullie zitten is dat de klachten niet verklaarbaar zijn. Als je geen ‘medische knoppen’ hebt om aan te draaien, moet je als arts op een andere manier verbetering proberen te boeken. Dat betekent niet per se dat het psychisch is. Er lag een voorstel voor een opname, ik neem aan in een SOLK-kliniek? Die is kennelijk nu weer van tafel? Of willen jullie dat nog steeds niet? 

Een arts is geen tovenaar hè. Wat jullie willen (klachten weg) kan die niet zomaar bereiken. De wetenschap heeft (nog?) onvoldoende grip op de klachten van je moeder om ze gericht te kunnen behandelen. Zonder heldere probleem-analyse geen afdoende oplossing. Dat is helaas de realiteit. Vanuit die realiteit kunnen jullie niet anders dan ‘meezoeken’ naar iets wat enige verbetering kan brengen. Als jullie iets van de arts verlangen wat die niet in de aanbieding heeft en niet aannemen wat die wel in de aanbieding heeft, verslechtert natuurlijk jullie relatie met hem/haar. Jullie krijgen steeds minder vertrouwen in de arts en de arts raakt door de behandelopties heen en haakt af. Wordt het niet eens tijd om dit met de arts te bespreken? En misschien wordt het inderdaad tijd voor een nieuwe huisarts, een frisse start. Want de verhoudingen lijken grondig verziekt, als ik jouw bijdragen zo lees. En misschien heel hard, maar dat zit niet alleen bij die arts. Jullie lijken iets van die arts te verwachten wat die simpelweg niet kan bieden. En dat jullie die oplossing vragen, is heel goed te begrijpen want de situatie van je moeder is afschuwelijk. Maar dat betekent nog steeds niet dat die arts het kan oplossen. De onwil en de weerstand van de arts die jij beschrijft, kunnen duiden op gebrekkige communicatievaardigheden, ontbrekend inzicht en ook op de uitputting van mogelijkheden. En waarschijnlijk is het een combinatie van factoren. 
Als jullie je niet neerleggen bij het ‘onverklaarde/onverklaarbare’ (SOLK) kom je dus iedere keer terug bij de huisarts na een bezoekje aan weer een specialist die zegt niks te kunnen vinden. En die huisarts is een generalist, heeft alle specialismen al geprobeerd en is zelf helemaal niet toegerust om dit soort ernstige klachten te behandelen. Dus die probeert jullie naar een specialist te krijgen die daar wel voor is toegerust, namelijk een SOLK-kliniek, en dat wijzen jullie af. Zo hou je elkaar gevangen in de situatie. En die huisarts is eigenlijk eerlijk, die zegt: ik kan niks meer voor jullie doen. Als je echt wil dat er verder gekeken wordt, gezocht wordt naar andere mogelijkheden, zullen jullie je naar een SOLK-specialist moeten laten doorverwijzen, hoeveel weerstand je er ook tegen hebt. Want uit het handelen van de huisarts blijkt: de andere mogelijkheden zijn uitgeput. Daar kan die arts ook niks aan doen. Die kan immers geen revolutionaire nieuwe behandeling uit zijn mouw schudden. 

Uit de uitspraak dat het met euthanasie niet zo vlot zal gaan, maak ik op dat de huisarts denkt dat er eerst nog behandelmogelijkheden geprobeerd zullen moeten worden, voordat er euthanasie kan plaatsvinden. De meest logische handelwijze is dan: daarin meegaan. Want gebruik maken van behandelmogelijkheden biedt in ieder geval een kans op enig herstel. En blijft herstel uit, dan kan je moeder alsnog besluiten zo niet verder te willen. 

Ik hoop dat jullie gauw in gesprek kunnen met iemand van het expertisecentrum euthanasie. En ik hoop ook dat iemand jullie kan laten voelen dat, hoe onaanvaardbaar het ook voor jullie is, je niet anders kan dan de realiteit accepteren en van daaruit naar bevinden handelen. Sterkte Kikki! Jullie zitten echt in een heel verschrikkelijk moeilijke situatie! 

Soms moet je alles geprobeerd hebben om de volgende stap te kunnen zetten. Je moeder wil niet dood, ze wil van die vreselijke pijn af en als de enige manier daarvoor euthanasie is, dan wil ze dat. Maar pas als duidelijk is dat er echt geen andere manier is zal dat gebeuren. 
Jullie zullen nu moeten doen wat er wordt voorgesteld. Ook als je denkt dat het niet gaat helpen. Ook als je denkt dat je moeder het niet aan kan. Het kan nauwelijks erger dan het nu is. 
Laat ook het idee los dat het erg zou zijn als het wel psychisch was. Je hersenen zijn een enorm gecompliceerd orgaan waarin van alles mis kan gaan. Ook het doorgeven en verwerken van pijnprikkels. Als er fysiek keer op keer niets wordt gevonden dat de pijn verklaart ligt het probleem dus ergens anders. 
Sterkte voor jullie allemaal, het is een vreselijke situatie. 

De laatste drie analyses, vooral die van Mija, slaan de spijker op zijn kop. Twee weken geleden begon je dit draadje, de situatie van je moeder is niks veranderd en jullie weigeren de aangeboden hulp. Deze huisarts kan verder niks, misschien heeft een andere huisarts wel een beter idee, maar als dan jullie antwoord steeds 'nee dat wil mijn moeder niet' is, dan houdt het voor zo'n huisarts ook op. 
Laat haar nou opnemen, misschien helpt het wat, het helpt in ieder geval jullie en je vader. Dat is al eerder gezegd, dit verzin ik dus niet. 

IMI-x2 schreef op 01-05-2022 om 17:23:

[..]

Je zegt hiermee zelf dat die opname dus wel nuttig kan zijn, want juist hierbij kunnen ze dan helpen. (Edit: hierbij = verkeerde prikkelverwerking in de hersenen)

Ik hoop dat jullie snel genoeg moed en wijsheid vinden om haar wel te laten opnemen. Nu lijdt ze wellicht onnodig hevig en lang. Ze verdient die hulp, dus geef die haar. Ook als ze tegensputtert. Want dit houdt niemand van jullie nog lang vol. Je vader en jij verdienen het ook...

Ik herhaal mijn bericht van 1 mei. Twee weken extra lijden zonder actie, hoe lang nog?

Ja waarom niet opnemen en dan kijken of ze in een soort slaap kan worden gebracht voor een poosje? 

Euthanasie duurt toch nooit een jaar? Zelfs binnen een paar weken zijn er al veel mensen die hun euthanasiedatum niet eens halen.
De situatie is echt mensonterend. Ongeacht of het psychisch is of niet is heel duidelijk dat je moeder ondraaglijk lijdt. Ik zou alle hulp aannemen die er is, ook een opname. Desnoods met een kunstmatig coma. De situatie is zo ernstig en heftig dat jullie dit niet meer aankunnen thuis. Er moet dus echt iets gebeuren.

Oh kikki, ik vind het zo moeilijk om te lezen, zo erg voor je moeder dat de situatie maar voortduurt en er niks gebeurt. 
de huisarts zegt dit…., de huisarts zegt dat…. Wat weet die huisarts nou? Waarom geloof je dat een huisarts precies weet hoe het er ergens anders aan toegaat? 
“Ik heb gelezen dat ze met fysio gaan werken in de kliniek.” Wat denk je? Dat ze binnenkomt, meteen naar de fysio wordt gebracht en dat die aan haar benen gaat trekken? Zo gaat dat toch niet. 
Hoe gaat het nu dan? Ze ligt op bed te gillen van de pijn en jullie zitten erbij? Dat is toch ook vreselijk voor jullie? Die machteloosheid? Die uitzichtloosheid? En hoe vreselijk is het voor haar dat niemand wat doet? Zou ze niet het gevoel hebben dat jullie haar in de steek laten Hoe lang gaat iedereen dat volhouden? Wanneer houdt je vader het niet meer uit en springt hij voor de trein? Hoe lang gaat het duren voor jij van een flat springt uit wanhoop? 
je moeder heeft pijn. Als ze in een ambulance moet worden gelegd op weg naar een kliniek waar ze haar misschien kunnen helpen heeft ze ook pijn als ze in een ander bed wordt gelegd. Pijn heeft ze toch, dus dat kan geen reden zijn het niet te doen. 
Je schrijft al twee weken in kringeltjes. Mijn moeder heeft hulp nodig. Maar ze wil niet. Of, maar ik wil niet. Hoe lang houden jullie dit vol? 

'haar alleen ergens op een kamer laten zitten met helemaal niemand om haar heen, uren lang.' Ik snap echt niet dat de huisarts zo'n schrikbeeld heeft geschilderd. Nee, er zal niemand naast je moeder in bed gaan liggen. doen jullie dat nu wel dan? Als er een probleem is met de auto kun je overwegen of ze met een ambulance vervoerd kan worden. Dat zal ook pijn doen, maar alles doet pijn.
Ik denk dat ze in een gespecialiseerde kliniek rekening houden met alle problemen die je beschrijft. Ik ben een optimist en anders ben ik een zeer kritische bloedverwante die aandacht vraagt voor de patiënt. Maar ik zou het aandurven om ze een kans te geven, al is het maar omdat de huidige situatie niet vol te houden is en jullie dan in elk geval een paar weken rust kunnen krijgen. Dat laatste is ook al heel wat waard.

Tsjor