Oma mag nauwelijks op bezoek

Cindy_meid schreef op 06-04-2025 om 17:23:

[..]

Wat heeft dit te maken met dat Oma amper haar kleinkind mag zien. Je hebt het niet over een vreemde. En ik denk dat het ook afhangt of je ver of dichtbij woont. Logisch als je dichtbij woont gewoon even langs kan komen, je hoeft echt niet te socializen ofzo tegenover je eigen moeder dus snap niet dat het gezien wordt als een last. Het is toch een blije bedoeling dat je samen wilt delen? Zoals ze zegt is het geen uren. En als het te veel wordt snap ik wel dat je misschien bezoek wilt beperken maar dan beperk je de mensen die wat verderaf van je liggen, zoals vrienden/collega's ooms en tantes. Maar je eigen moeder? die paar keer per maand mag komen?

Maar het is niet de eigen moeder van de moeder van de baby.

Misschien is ze wel blij dat ze eindelijk op zichzelf wonen en nu wil schoonmoeder ineens heel vaak langskomen omdat er een baby is. En ze komt 1x per week, dat is echt niet weinig. Veel mensen wonen helemaal niet zo dicht bij hun ouders in de buurt dat het vaker dan dat überhaupt kan. Zeker als de grootouders nog gewoon dagelijks aan het werk zijn. En de vader van de baby ook. Dan heb je toch alleen in het weekend zin?

het was hier trouwens ook zo: schoonouders wilden ineens veel vaker langskomen na de baby. En dan voel je echt wel dat jij er niet toe doet, dus dan heb je er geen zin in.

Cindy_meid schreef op 06-04-2025 om 18:54:

[..]

Ja schoonouders is wel anders.. Maarr deze schoonmoeder heeft haar wel vanaf de 16e in huis genomen omdat ze geen band heeft met haar eigen ouders. Dus ik denk ook dat het meer de schoondochter is die een verstoorde band heeft met een ouder wellicht zelfs familie. En zoonlief daarmee in mee is gegaan om de vrede te bewaren. Maar goed dat is een aanname. Maakt het wel lastig als je eigen ervaring met familie niet goed is.

Ik heb/had een verstoorde band met mijn moeder , onveilige hechting , het advies was dan ook om na de geboorte me vooral op het kerngezin te richten, kind en vader en mezelf.

Pippapet ik begrijp je verdriet. Je vroeg hoe anderen dit invullen. Ik ben bij allebei mijn kinderen een aantal weken bij mijn moeder ingetrokken toen ik de baby eruit geperst had. Kon ze mij helpen en ook genieten van de baby. Ik vind dat een mooie manier. Mijn schoonmoeder mocht op dezelfde dag en zo vaak ze wilde ons bezoeken. Geen enkel probleem. Het is ook haar kleinkind. Ik was trots als een pauw en vond de liefde delen juist iets heel erg moois. De koudheid en het op zichzelf gerichte gedrag van sommigen doet mij ook huiveren. 

Cindy_meid schreef op 06-04-2025 om 18:54:

[..]

 Dus ik denk ook dat het meer de schoondochter is die een verstoorde band heeft met een ouder wellicht zelfs familie. En zoonlief daarmee in mee is gegaan om de vrede te bewaren. Maar goed dat is een aanname. 

we hebben natuurlijk ook alleen maar het verslag van deze oma over de situatie. Misschien is de band met haar zoon wel niet zo'n 'hele hechte' als zij denkt, en vindt hij het verstikkend? Het is altijd makkelijk om de schoondochter de schuld te geven, maar soms ziet zo'n schoonmoeder het zelf ook niet helemaal helder. Naar eigen zeggen een hele hechte relatie met haar enige zoon hebben vind ik ook niet heel nuchter, gecombineerd met dat huilen (en nu nog de precieze tijd weten dat er gebeld is 1,5 maand geleden!). Grote kans dat die zoon er een stuk minder emo instaat en zelf ook zijn moeder niet zo vaak over de vloer wil omdat hij nu zelf een gezin heeft.

Maar eigenlijk maakt het niet zo heel veel uit: zij zijn er blijkbaar met z'n tweeën op uitgekomen dat oma pas om 21.15 gebeld werd en toen uiteraard niet meer kon komen, en dat oma nu ook niet zo vaak langs kan komen. Blijkbaar waren die eerste twee bezoeken niet van een dergelijke aard dat oma gezien werd als een welkome bezoeker, dat gedacht werd van 'hee, dat is gezellig, kom maar snel weer terug'. Ik kan me niet voorstellen dat dat alleen aan de schoondochter ligt, of dat de zoon zo'n watje is dat hij geen inbreng heeft. Ik denk dat je nu wel mag aannemen dat de zoon er ook niet zoveel zin in heeft.

Moederkareltje schreef op 06-04-2025 om 19:35:

Pippapet ik begrijp je verdriet. Je vroeg hoe anderen dit invullen. Ik ben bij allebei mijn kinderen een aantal weken bij mijn moeder ingetrokken toen ik de baby eruit geperst had. Kon ze mij helpen en ook genieten van de baby. Ik vind dat een mooie manier. Mijn schoonmoeder mocht op dezelfde dag en zo vaak ze wilde ons bezoeken. Geen enkel probleem. Het is ook haar kleinkind. Ik was trots als een pauw en vond de liefde delen juist iets heel erg moois. De koudheid en het op zichzelf gerichte gedrag van sommigen doet mij ook huiveren.

Niks met koud te maken, mischien dat ik preuts ben maar ik lees in de op niets over hoe het met moeder van kind gaat alleen dat kind niets mankeerd. Niet elke vrouw komt goed uit de bevalling, ik was de eerste weken een bloederige puinhoop met een baby continu aan de borst.

Vraag eens aan je schoondochter hoe het met haar gaat. En met je zoon. 
In plaats van met je eigen behoeftes bezig te zijn. 
Een kind krijgen is life event nummer 1! 

Mijn schoonouders kwamen ook hooguit 1x per week. Mijn eigen moeder ook zoiets, misschien net iets vaker (maar zij hielp, deed even een wasje vouwen enz, mijn schoonouders gaan zitten en moest ik bedienen en zijn van de oude stempel dus hadden ook nog wel eens een ouderwetse gedachte die ze gingen delen).  
Niet zo leuk voor hen, dat snap ik. 

Dit zegt niets, maar dan ook echt NIETS over de band of hoeveel ik van ze houd.
Zulke zaken erbij halen vind ik helemaal niet eerlijk.

Het gaat over een pas bevallen jonge moeder. 

Ik vond het vreselijk intens en had de handen vol aan mezelf, de baby en een peuter. Inderdaad lektieten, kolven, nauwelijks kunnen staan, doodmoe, driftige peuter, hormonen, baby die niet wil slapen, krampjes, huilen, je moet ergens nog eten koken en opruimen.. vre-se-lijk... 

Vandaar, vraag eens hoe het daar is. Hoe voelt ze zich. Kan je iets doen? Kan je wat te eten maken? 
Misschien zit je schoondochter er wel even niet zo lekker bij. 

Ik vind het ook echt bizar dat het gaat over verstoorde banden tussen familie. Lekker psychologiseren op een forum, terwijl het een vrij normale situatie is hoe het nu gaat!

Dat laatste bedoel ik trouwens niet naar jou topicstarter.
Ik kan me goed indenken dat je helemaal euforisch en enthousiast bent bij het krijgen van een kleinkind! Dat je er zo vol van bent en er zo graag bij wil zijn is ook prachtig!

De vraag hoe het met mij ging heb ik zelf best wel eens gemist, van m'n eigen moeder/schoonouders.
Gewoon omdat ze zo vol zaten van het geluk!
Nu een tijdje verder begrijp ik dat goed, maar voor veel vrouwen is het niet een grote roze wolk en volgens mij wordt dat ook wel eens vergeten

Ach ik kan me ook voorstellen dat je hardstikke blij bent met een kleinkindje en het graag wil  zien. Maar drammen, er helemaal kapot van zijn, de hele dag lopen te huilen, er nauwelijks van kunnen slapen? (Terwijl ze het kindje dus best een aantal keren heeft gezien.) Zeggen dat je het niet kan respecteren dat ze rust willen voor het kind? 
Ik schrik daar een beetje van eerlijk gezegd. 

Hoe vaak ging je bij je zoon en schoondochter langs voor de bevalling? Was dat ook een paar keer per week?

Mugs schreef op 07-04-2025 om 10:18:

Hoe vaak ging je bij je zoon en schoondochter langs voor de bevalling? Was dat ook een paar keer per week?

Het lijkt mij vrij normaal dat wanneer er klein kinderen komen er meer contact komt. En wat is daar erg aan? Je krijgt een andere band met je ouders als je zelf ouder wordt. Een kleinkind verandert de verhoudingen. Veel twintigers hebben amper behoefte aan contact met hun ouders omdat ze in de ikke ikke fase zitten. Fijn dat dat vaak verandert als mensen kinderen krijgen. 

Moederkareltje schreef op 07-04-2025 om 11:10:

[..]

Het lijkt mij vrij normaal dat wanneer er klein kinderen komen er meer contact komt. En wat is daar erg aan? Je krijgt een andere band met je ouders als je zelf ouder wordt. Een kleinkind veranderd de verhoudingen. Veel twintigers hebben amper behoefte aan contact met hun ouders omdat de ze in ikke ikke fase zitten. Fijn dat dat vaak veranderd als mensen kinderen krijgen.

Er is helemaal niks ergs aan als alle partijen dat willen en er ook de ruimte is om de ander haar grenzen te respecteren als hij/zij die nodig heeft. Dat kan TS niet en doet er best opgefokt over. Dat geeft te denken over de ruimte die zij de ander kan geven en is eigenlijk al een indicatie waarom zoon en schoondochter haar willen begrenzen denk ik zo. Maar ben het met je eens: twintigers willen hun eigen leven meer beschermen. Nou zijn deze jonge ouders twintigers en net uit huis en dat kan heel goed een onderliggende dynamiek zijn: zij willen nu lekker cocoonen met elkaar als gezin en zich los maken van thuis, oma wil misschien ergens de oude dynamiek van bij haar thuis doorzetten. Ja ik doe maar een wild guess. Maar goed, iedere gezins dynamiek is anders en je kan niet zeggen: oma's moeten alle dagen hun kleinkind zien of omaś  mogen maar een keer per week komen. Nee het ligt helemaal aan de situatie en de mensen die er in betrokken zijn.