Oma mag nauwelijks op bezoek
Mijn kleinzoon is in de nacht van dinsdag op woensdag om 05.15 uur geboren. De volgende avond om 21.15 belt mijn zoon om het me te vertellen. Ik mocht niet meteen langskomen, maar de volgende dag wel. Max 1 uurtje. Dus donderdag geweest. Zaterdag wou ik weer langskomen, maar dat mocht niet. Uiteindelijk, doordat ik zo zat te 'drammen', mocht ik op vrijdag weer langskomen. Dat gaat zo door. In 1,5 maand tijd heb ik mijn kleinzoon nu 4x mogen zien. Er is niets mis met het kindje. Zij willen alleen rust voor hun baby. Ik ben er helemaal kapot van. Ik ben constant aan het huilen en kan er nauwelijks van slapen. Het is mijn enige zoon/kind en ik dacht een hele hechte relatie met hem te hebben. Ook met mijn schoondochter, die 5,5 jaar bij mij heeft ingewoond. Ze zijn nog niet zo lang de deur uit. Mijn moeder vindt echter dat ik me moet vermannen. Zij hebben tijd nodig, en daar is niets op tegen. Daar mag ik ze niet op aanspreken, want daar is niets mis mee. Ik heb het te respecteren. Maar dat kan ik dus niet (meer). Wat vinden jullie hiervan?
TineWinkel schreef op 06-04-2025 om 14:56:
[..]
De eerste maand ziet n kind nog weinig. Oma MOET kleinkind zien, bedoel je waarschijnlijk?
Om te binden dan. En maak het uit of kind moet oma of oma moet kind zien.
zoals je kunt lezen hier zijn er verschillende meningen over.
Ik denk dat het veel te maken heeft met of de jonge ouder zich goed en prettig heeft kunnen losmaken.
Als de opa en oma de rol van hun kind (volwassene en jonge ouder) volledig respecteren en de jonge ouder zich ook stevig voelt in die rol (niet bezorgd over het oordeel van zijn eigen ouders), dan is veel contact waarschijnlijk heel fijn en makkelijk.
Als die losmaking (nog) niet gelukt is en er is geen gelijkwaardige relatie, dan is het veel moeilijker.
Dat is niet iemands schuld en ligt niet per se aan het volwassen kind óf de opa/oma. Dit soort dingen gebeurt in interactie.
Ik vond de relatie met mijn moeder lastig na de bevalling van mijn eerste. Ze was erg trots op haar nieuwe rol (oma) en ik vond dat ze weinig oog had voor míjn rolverandering. Ook vond ik dat ze snel commentaar had. Ze was ook snel bezorgd over de baby en dan voelde ik me snel aangevallen.
Daarin speelt uiteraard mee dat ik zelf weinig zelfvertrouwen had. Het lag dus ook aan mij.
Ik denk dat mijn ouders ook gemiddeld één keer per week kwamen. Maar het was wel laveren tussen wat zij wilden en wat voor mij haalbaar en gezond was. Ik deed erg mijn best hen tegemoet te komen en vond het erg moeilijk als het dan niet genoeg was.
ik heb zelf een hele lastige tijd gehad na de keizersnede, maar mijn ouders waren altijd welkom. En ze blijven toch ook maar even. Na 3-4 weken is dat eraf en zien ze de kleine minder vaak. Ik snap het niet hoor
Ik werk 4 hele dagen en heb veel vrienden, aan invulling geen gebrek. Ik had alleen wat vaker langs willen mogen komen. En nee, geen uren. Dat ik niet langs mag komen, doet pijn. De band is altijd heel goed geweest. Van haar met haar ouders niet, vandaar dat ze ook al sinds haar 16e bij mij woonde. En ik heb ook mijn hulp aangeboden. De verhalen hierboven vind ik ook schrijnend, maar niet vergelijkbaar. De heftige reacties verrassen mij ook.
Cindy_meid schreef op 06-04-2025 om 15:05:
[..]
Proffesionele hulp?? belachelijk !! omdat Oma zo graag haar kleinkind wilt zien?
Nee. Omdat ze er, naar eigen zeggen, de hele dag om loopt te janken. En “er helemaal kapot van is”.
Daarom.
Cindy_meid schreef op 06-04-2025 om 14:54:
Ik vind het schokkend hoe de meeste erop reageren. Ik ben zelf heel close met mijn familie, mijn Opa's en Oma's mochten langskomen wanneer ze willen toen ik klein was. Vaak deden ze dat alleen wanneer ik ziek was omdat wij zelf minimaal 1 keer in de week naar Opa en Oma gingen dat deed iedereen in de familie. Ik vond het heerlijk! Nu mijn ouders zelf Opa en Oma zijn passen ze vaak op mijn neefje en mogen ze komen wanneer ze willen. Misschien niet dagelijks maar op zijn minst 2 keer in de week vind ik niet meer dan normaal. Je bent niet zomaar iemand je bent Oma! En er is niks met jou! Laat je niet gek maken hoor, je hebt geen hulp nodig je gevoelens vind ik niet meer dan normaal. Je was wel goed voor om hun 5,5 jaar in huis te nemen, dan kan op zijn minst 2 keer in de week er toch wel vanaf, ik vind het nogal ondankbaar. Kun je niet met je zoon erover hebben dat je zo blij bent met de kleine, of dat dit een kans is voor de ouders om juist ffe bij te slapen
Het kind is 6 weken. Ligt ws nog elke 3 uur aan de borst en moeders poenani is wellicht nog niet eens dichtgegroeid.
Oppassen en het bewustzijn van kind vs oma is nog lang niet aan de orde. Mijn kinderen hebben een super band met opa en oma. Ze zien ze van geboorte af aan zo'n 2 keer per maand. Soms iets meer, soms iets minder. Maar als ze elkaar zien, of ze gaan logeren, of mogen mee een dagje uit, is het feest.
Stresskipje schreef op 06-04-2025 om 16:46:
[..]
Het kind is 6 weken. Ligt ws nog elke 3 uur aan de borst en moeders poenani is wellicht nog niet eens dichtgegroeid.
Oppassen en het bewustzijn van kind vs oma is nog lang niet aan de orde. Mijn kinderen hebben een super band met opa en oma. Ze zien ze van geboorte af aan zo'n 2 keer per maand. Soms iets meer, soms iets minder. Maar als ze elkaar zien, of ze gaan logeren, of mogen mee een dagje uit, is het feest.
Wat heeft die vagina ermee te maken als oma komt?
Pippapet schreef op 06-04-2025 om 15:24:
Ik werk 4 hele dagen en heb veel vrienden, aan invulling geen gebrek. Ik had alleen wat vaker langs willen mogen komen. En nee, geen uren. Dat ik niet langs mag komen, doet pijn. De band is altijd heel goed geweest. Van haar met haar ouders niet, vandaar dat ze ook al sinds haar 16e bij mij woonde. En ik heb ook mijn hulp aangeboden. De verhalen hierboven vind ik ook schrijnend, maar niet vergelijkbaar. De heftige reacties verrassen mij ook.
Je mag toch wel langskomen? Je bent er toch al een paar keer geweest. Alleen wel in afstemming. Heb je gevraagd aan je zoon en schoondochter hoe zij het ouderschap ervaren? Het is invullen, maar als iemand een slechte relatie heeft met zijn ouders of veel issues (schoondochter) dan kan een eigen kind krijgen, heel veel impact hebben.
Cocoonen met je baby de eerste weken van de bevalling (dus in afzondering en met heel weinig prikkels) is heel goed voor de hechting, een vrij natuurlijk proces. Heb geduld, zoals je wijze moeder zegt. Ieder mens is anders.
Foutje
Stresskipje schreef op 06-04-2025 om 16:46:
[..]
Het kind is 6 weken. Ligt ws nog elke 3 uur aan de borst en moeders poenani is wellicht nog niet eens dichtgegroeid.
Oppassen en het bewustzijn van kind vs oma is nog lang niet aan de orde. Mijn kinderen hebben een super band met opa en oma. Ze zien ze van geboorte af aan zo'n 2 keer per maand. Soms iets meer, soms iets minder. Maar als ze elkaar zien, of ze gaan logeren, of mogen mee een dagje uit, is het feest.
Wat heeft dit te maken met dat Oma amper haar kleinkind mag zien. Je hebt het niet over een vreemde. En ik denk dat het ook afhangt of je ver of dichtbij woont. Logisch als je dichtbij woont gewoon even langs kan komen, je hoeft echt niet te socializen ofzo tegenover je eigen moeder dus snap niet dat het gezien wordt als een last. Het is toch een blije bedoeling dat je samen wilt delen? Zoals ze zegt is het geen uren. En als het te veel wordt snap ik wel dat je misschien bezoek wilt beperken maar dan beperk je de mensen die wat verderaf van je liggen, zoals vrienden/collega's ooms en tantes. Maar je eigen moeder? die paar keer per maand mag komen?
Kikki39 schreef op 06-04-2025 om 15:22:
ik heb zelf een hele lastige tijd gehad na de keizersnede, maar mijn ouders waren altijd welkom. En ze blijven toch ook maar even. Na 3-4 weken is dat eraf en zien ze de kleine minder vaak. Ik snap het niet hoor
En je schoonouders? Ik heb een super lieve schoonmoeder maar echt toen mijn kraamhulp mijn hechtingen aan het controleren was en ze even om het hoekje kwam kijken om even haar kleinzoon te bewonderen die in de cosleeper naast me lag hebben mijn man en kraamzorg haar toch even op pad gestuurd voor een fles babyolie (we hadden er zeker 3 staan) En was langskomen alleen op afspraak en alleen in de woonkamer de komende 3 maanden voor iedereen.
Cindy_meid schreef op 06-04-2025 om 14:54:
Ik vind het schokkend hoe de meeste erop reageren. Ik ben zelf heel close met mijn familie, mijn Opa's en Oma's mochten langskomen wanneer ze willen toen ik klein was. Vaak deden ze dat alleen wanneer ik ziek was omdat wij zelf minimaal 1 keer in de week naar Opa en Oma gingen dat deed iedereen in de familie. Ik vond het heerlijk! Nu mijn ouders zelf Opa en Oma zijn passen ze vaak op mijn neefje en mogen ze komen wanneer ze willen. Misschien niet dagelijks maar op zijn minst 2 keer in de week vind ik niet meer dan normaal. Je bent niet zomaar iemand je bent Oma! En er is niks met jou! Laat je niet gek maken hoor, je hebt geen hulp nodig je gevoelens vind ik niet meer dan normaal. Je was wel goed voor om hun 5,5 jaar in huis te nemen, dan kan op zijn minst 2 keer in de week er toch wel vanaf, ik vind het nogal ondankbaar. Kun je niet met je zoon erover hebben dat je zo blij bent met de kleine, of dat dit een kans is voor de ouders om juist ffe bij te slapen
Ik ben het met je eens hoor. Ik snap heel goed dat het to verdriet doet. Het gaat volgens mij niet eens om hoe vaak je de baby mag zien maar dat je als last wordt gezien. Ik had ook niet altijd zin in mijn schoonouders als ik eerlijk ben maar ik realiseerde me heel erg dat het mijn kind maar ook hun kleinkind was. En dat ze ook verdienen om een band met hem op te bouwen.
Oma mag dat kind heus wel zien, ze voelt zich alleen heel erg afgewezen omdat het niet de hele tijd mag en op haar eigen initiatief. Als ik dat zou hebben als oma zou ik me oprecht afvragen wat het in mijzelf is dat ik ga drammen, hysterisch doen en de ga lopen huilen omdat mij een grens gesteld word. Ik vind dat niet getuigen van emotionele volwassenheid. In dit opzicht dan hoor, ogv wat zij hier zelf vertelt. Als je echt vertrouwen hebt in de band met zoon een schoondochter, kan je mee bewegen met hun wensen (nogmaals, ze mag dat kind heus wel zien) in het volle vertrouwen dat het wel goed zit. Waarom hier zo hysterisch over doen?
Kimdekim schreef op 06-04-2025 om 17:33:
[..]
Ik ben het met je eens hoor. Ik snap heel goed dat het to verdriet doet. Het gaat volgens mij niet eens om hoe vaak je de baby mag zien maar dat je als last wordt gezien. Ik had ook niet altijd zin in mijn schoonouders als ik eerlijk ben maar ik realiseerde me heel erg dat het mijn kind maar ook hun kleinkind was. En dat ze ook verdienen om een band met hem op te bouwen.
En daar hebben ze alle tijd voor , mijn zoontje van 2 heeft een favoriete oom toch heeft hij die oom de eerste jaar van zijn leven maar 1 keer gezien
Kikki39 schreef op 06-04-2025 om 15:22:
ik heb zelf een hele lastige tijd gehad na de keizersnede, maar mijn ouders waren altijd welkom. En ze blijven toch ook maar even. Na 3-4 weken is dat eraf en zien ze de kleine minder vaak. Ik snap het niet hoor
Je hoeft het ook niet te snappen. Sommige mensen hebben wat meer behoefte aan rust/privacy dan anderen.