Oma mag nauwelijks op bezoek
Mijn kleinzoon is in de nacht van dinsdag op woensdag om 05.15 uur geboren. De volgende avond om 21.15 belt mijn zoon om het me te vertellen. Ik mocht niet meteen langskomen, maar de volgende dag wel. Max 1 uurtje. Dus donderdag geweest. Zaterdag wou ik weer langskomen, maar dat mocht niet. Uiteindelijk, doordat ik zo zat te 'drammen', mocht ik op vrijdag weer langskomen. Dat gaat zo door. In 1,5 maand tijd heb ik mijn kleinzoon nu 4x mogen zien. Er is niets mis met het kindje. Zij willen alleen rust voor hun baby. Ik ben er helemaal kapot van. Ik ben constant aan het huilen en kan er nauwelijks van slapen. Het is mijn enige zoon/kind en ik dacht een hele hechte relatie met hem te hebben. Ook met mijn schoondochter, die 5,5 jaar bij mij heeft ingewoond. Ze zijn nog niet zo lang de deur uit. Mijn moeder vindt echter dat ik me moet vermannen. Zij hebben tijd nodig, en daar is niets op tegen. Daar mag ik ze niet op aanspreken, want daar is niets mis mee. Ik heb het te respecteren. Maar dat kan ik dus niet (meer). Wat vinden jullie hiervan?
Moederkareltje schreef op 07-04-2025 om 11:10:
[..]
Het lijkt mij vrij normaal dat wanneer er klein kinderen komen er meer contact komt. En wat is daar erg aan? Je krijgt een andere band met je ouders als je zelf ouder wordt. Een kleinkind verandert de verhoudingen. Veel twintigers hebben amper behoefte aan contact met hun ouders omdat de ze in ikke ikke fase zitten. Fijn dat dat vaak verandert als mensen kinderen krijgen.
Twintigers zitten niet in een ikke-ikke-fase; die zijn zelfstandig geworden of nog aan het worden, zoals het hoort.
Het wordt lastig als de ouders van de zelfstandige volwassenen ineens weer de hele tijd als redelijk eenzijdige beslissing in hun leven willen komen omdat er toevallig een kleinkind is gekomen.
Mensen die elkaar allemaal gezellig vinden en elkaar de ruimte geven openen meestal geen topics hierover. Dat doen vooral de gevallen waarin grenzen overschreden worden.
Dan kun je het als begrensde niet eens zijn met de grens, maar blijkbaar is de grens er...en dan kun je de grens negeren, erkennen en verongelijkt wegblijven, of erkennen en er rekening mee te houden.
MRI schreef op 07-04-2025 om 11:29:
[..]
Er is helemaal niks ergs aan als alle partijen dat willen en er ook de ruimte is om de ander haar grenzen te respecteren als hij/zij die nodig heeft. Dat kan TS niet en doet er best opgefokt over. Dat geeft te denken over de ruimte die zij de ander kan geven en is eigenlijk al een indicatie waarom zoon en schoondochter haar willen begrenzen denk ik zo. Maar ben het met je eens: twintigers willen hun eigen leven meer beschermen. Nou zijn deze jonge ouders twintigers en net uit huis en dat kan heel goed een onderliggende dynamiek zijn: zij willen nu lekker cocoonen met elkaar als gezin en zich los maken van thuis, oma wil misschien ergens de oude dynamiek van bij haar thuis doorzetten. Ja ik doe maar een wild guess. Maar goed, iedere gezins dynamiek is anders en je kan niet zeggen: oma's moeten alle dagen hun kleinkind zien of omaś mogen maar een keer per week komen. Nee het ligt helemaal aan de situatie en de mensen die er in betrokken zijn.
ik zat tegelijk met dezelfde termen te typen
Valeria schreef op 07-04-2025 om 11:39:
[..]
Twintigers zitten niet in een ikke-ikke-fase; die zijn zelfstandig geworden of nog aan het worden, zoals het hoort.
Het wordt lastig als de ouders van de zelfstandige volwassenen ineens weer de hele tijd als redelijk eenzijdige beslissing in hun leven willen komen omdat er toevallig een kleinkind is gekomen.
Mensen die elkaar allemaal gezellig vinden en elkaar de ruimte geven openen meestal geen topics hierover. Dat doen vooral de gevallen waarin grenzen overschreden worden.
Dan kun je het als begrensde niet eens zijn met de grens, maar blijkbaar is de grens er...en dan kun je de grens negeren, erkennen en verongelijkt wegblijven, of erkennen en er rekening mee te houden.
Het hoort ook zelfstandig worden maar ik noem het ikke ikke omdat moeders zich moeten aanpassen aan kind want hij wil minder contact. Erna komt weer meer emphatie en ga je ook wel eens naar oma voor oma is mijn ervaring. Ipv ikke ikke ikke en mijn baaaaaackpack
Moederkareltje schreef op 07-04-2025 om 11:50:
[..]
Het hoort ook zelfstandig worden maar ik noem het ikke ikke omdat moeders zich moeten aanpassen aan kind want hij wil minder contact. Erna komt weer meer emphatie en ga je ook wel eens naar oma voor oma is mijn ervaring. Ipv ikke ikke ikke en mijn baaaaaackpack
Ik zie juist in dit geval 'ikke ikke ikke en mijn kleiiiinkind'.
Moederkareltje schreef op 07-04-2025 om 11:50:
[..]
Het hoort ook zelfstandig worden maar ik noem het ikke ikke omdat moeders zich moeten aanpassen aan kind want hij wil minder contact. Erna komt weer meer emphatie en ga je ook wel eens naar oma voor oma is mijn ervaring. Ipv ikke ikke ikke en mijn baaaaaackpack
Spreek je uit eigen ervaring? Want zat 20ers die gewoon naar hun oma gaan uit liefde hoor. Het is echt niet dat de meeste 20ers 10 jaar lang zich afzonderen tot de magische 30 er is
Valeria schreef op 07-04-2025 om 11:59:
[..]
Ik zie juist in dit geval 'ikke ikke ikke en mijn kleiiiinkind'.
Nou,
precies dat. En zo werkt het gewoon niet.
Valeria schreef op 07-04-2025 om 11:59:
[..]
Ik zie juist in dit geval 'ikke ikke ikke en mijn kleiiiinkind'.
Dat is toch uit liefde voor haar zoon en kleinkind. Ik vind er niks egoistisch aan liefde te willen delen. Verbinding zoeken.
Anoniemvoornu schreef op 07-04-2025 om 12:14:
[..]
Spreek je uit eigen ervaring? Want zat 20ers die gewoon naar hun oma gaan uit liefde hoor. Het is echt niet dat de meeste 20ers 10 jaar lang zich afzonderen tot de magische 30 er is
Ja, ik zeg letterlijk is mijn ervaring.
Moederkareltje schreef op 07-04-2025 om 12:27:
[..]
Ja, ik zeg letterlijk is mijn ervaring.
Dat zegt dan meer over jezelf dan over 20ers.
Moederkareltje schreef op 07-04-2025 om 12:25:
[..]
Dat is toch uit liefde voor haar zoon en kleinkind. Ik vind er niks egoistisch aan liefde te willen delen. Verbinding zoeken.
Ja tuurlijk en liefde bloeit in vrijheid en het respecteren van elkaars grenzen en individualiteit. Niet bij claimen, drammen en de wensen van de ander niet kunnen respecteren. Dan is het woord liefde imho ook een beetje misplaatst.
Moederkareltje schreef op 07-04-2025 om 12:25:
[..]
Dat is toch uit liefde voor haar zoon en kleinkind. Ik vind er niks egoistisch aan liefde te willen delen. Verbinding zoeken.
Ik citeer: In 1,5 maand tijd heb ik mijn kleinzoon nu 4x mogen zien. Ik lees daar geen liefde in, alleen egoïsme.
Liefdevol vind ik meer iets als: Ik vind het zo'n schattige baby en ik ben zo trots op mijn zoon als ik zie hoe hij met zijn kindje omgaat. Ik vind dat hij het supergoed doet.
Kortom, iets meer gericht op de interactie zoon/baby en op de eigen zoon, niet zozeer op de baby, want het is niet háár baby. (En vooruit, een positieve observatie over de schoondochter als nieuwe moeder mag er ook bij natuurlijk, want zij vormen met zijn drieën het nieuwe gezin.)
Ik lees bij haar niet zoveel liefde, maar ze meet haar gevoel af aan andere mensen in de omgeving. Als andere mensen hadden aangegeven dat ze hun verse kleinkind maar 1x hadden gezien in 6 weken, dan zat ze niet de hele dag te huilen?
Valeria schreef op 07-04-2025 om 13:38:
[..]
Ik citeer: In 1,5 maand tijd heb ik mijn kleinzoon nu 4x mogen zien. Ik lees daar geen liefde in, alleen egoïsme.
Liefdevol vind ik meer iets als: Ik vind het zo'n schattige baby en ik ben zo trots op mijn zoon als ik zie hoe hij met zijn kindje omgaat. Ik vind dat hij het supergoed doet.
Kortom, iets meer gericht op de interactie zoon/baby en op de eigen zoon, niet zozeer op de baby, want het is niet háár baby. (En vooruit, een positieve observatie over de schoondochter als nieuwe moeder mag er ook bij natuurlijk, want zij vormen met zijn drieën het nieuwe gezin.)
Ik lees bij haar niet zoveel liefde, maar ze meet haar gevoel af aan andere mensen in de omgeving. Als andere mensen hadden aangegeven dat ze hun verse kleinkind maar 1x hadden gezien in 6 weken, dan zat ze niet de hele dag te huilen?
Ja en bovendien: het is zo'n kinderachtig argument om het gedrag van anderen erbij te halen. Misschien zijn die oma's heel anders, claimen die niet en respecteren die de grenzen van de ander. Dan kan je iemand er ook veel makkelijke bij hebben. Het heeft ook iets van op schuldgevoel werken: jij bent een slecht kind als je je grenzen stelt en je doet je moeder daar heel veel pijn mee. Maar zoals ik al eerder zei: als ik die gevoelens had als oma zou ik ze niet uiten maar in mijzelf onderzoeken waarom dit zo heftig inslaat. Het klinkt ook of ts zich heel snel afgewezen voelt waar dat niet helemaal terecht is.
Moederkareltje schreef op 07-04-2025 om 12:25:
[..]
Dat is toch uit liefde voor haar zoon en kleinkind. Ik vind er niks egoistisch aan liefde te willen delen. Verbinding zoeken.
Ik lees niet terug dat het uit liefde voor haar zoon en kleinkind is. Alleen maar dat zij vindt dat ze recht heeft op meer bezoek omdat anderen dat zo doen in haar omgeving. Waarbij ik me oprecht afvraag of dat zo is of dat ze hier mee schermt omdat het haar goed uitkomt in haar argumenten. Ze komt op mij zorgelijk emotioneel onvolwassen over.
Ik heb spijt van mijn woorden ‘continue aan het huilen’ want ik bedoelde dat ik constant verdriet voel (wie kan er nu continue huilen?). Dat had ik anders moeten omschrijven. En dat ik ‘drammen’ tussen aanhalingstekens zette, was omdat ik er met mijn zoon over wou praten en hij mij toen vond ‘drammen’. Ik kan er dus geen gesprek met hem over hebben. Ik dacht dat het duidelijk zou zijn door het tussen aanhalingstekens te zetten, maar dat had ik beter niet zo kunnen omschrijven, want ook dat maakte veel heftige reacties bij veel van jullie los.
Ik zou blij zijn als ik elke week langs zou mogen komen!
Verder merk ik dat er veel aannames worden gedaan. Ik zou obsessief zou zijn, gebrek aan invulling in mijn leven zou hebben, geen hulp hebben aangeboden, niet gevraagd hebben naar het wel en wee van mijn schoondochter, en ik word vergeleken met ouders die elke dag langskomen en geen gevoel voor privacy hebben. Ik kan jullie melden dat dit allemaal foute veronderstellingen en aannames zijn.
Er wordt zelfs getwijfeld aan mijn liefde voor mijn kleinzoon of de trots die ik zou voelen voor mijn zoon. Gelukkig kom ik uit een heel warm nest. Dat ik dit alles niet vermeld had, was meer omdat dit soort zaken voor mij buiten kijf staan. Maar aan alle vrij heftige reacties te merken, is dit – zeer spijtig – bij veel gezinnen niet het geval. Het spijt mij dat het zoveel zeer bij jullie losmaakt en zulke heftige gevoelens opwekt. Blijkbaar is dit toch wel een zeer gevoelig onderwerp…..
Pippapet wat goed dat je hier nog terugkomt om dingen uit te leggen. Maar heb je zelf een idee wat dat constante verdriet kan zijn? Het is niet voor niks dat je zulke heftige termen in je beginpost gebruikt en dat je zoon de term drammen gebruikt. Je zou het kindje elke week willen zien, maar daar zit je toch niet niet zo ver van af? Het gaat wel goed komen denk ik hoor. Het is voor die jongelui ook wennen.